Hoi allemaal! Ik ben vanmiddag bij de psych geweest. Vanaf september zit ik in een depressie. Het leek beter te gaan, tot vorigeweek woensdag! Kreeg weer last van extreme paniek en angst. Nu ben ik afgelopen vrijdag bij de acute dienst geweest omdat er nu gewoon iets aan gedaan moet worden. Opties waren: - gesprekken met een psycholoog met oefeningen of - anti depressiva Degene die ik bij de acute dienst sprak was zeker niet voor medicijnen, mits het niet anders kon natuurlijk. Vandaag moest ik bij een psychiater komen. Aardige vrouw die behoorlijk wat weet op het gebied van moeder en kind! Nu begon ze nadat ik mijn verhaal had gedaan dus over bovenstaande 2 opties. De gesprekken met een psycholoog en de oefeningen die erbij komen kijken (juist de angst en paniek oproepen en er zo mee om leren gaan) leek haar zeker nu niet de juiste oplossing. Angst en paniek is net zo slecht tijdens de zwangerschap als eventuele medicijnen. Ze was dus voor de anti depressiva. Ik zou als een bijwerking kunnen hebben dat ik juist de eerste paar weken nog angstiger zou zijn als dat ik nu heb. Daarvoor zou ik oxazepam mogen slikken (kalmeringsmiddel). Nu zit ik niet meer in het 1e trimester van de zwangerschap, het kindje hoeft nu alleen nog maar te groeien. Tijdens de 1e 3 maanden van de zwangerschap zou je dit middel dus niet mogen slikken. Maargoed, ik ben 22,5 week zwanger dus dat geld nu niet! Verder las ik op internet dat pasgeborene de volgende symptomen kunnen hebben: Informeer uw arts indien u Sertraline Actavis in de laatste 3 maanden van de zwangerschap gebruikt, daar de pasgeborene symptomen kan vertonen na de geboorte. Deze symptomen treden gewoonlijk op tijdens de eerste 24 uur na de geboorte. Dit kunnen zijn niet kunnen slapen of voedingsproblemen, ademhalingsmoeilijkheden, een blauwige huid of te warm of te koud zijn, ziek zijn, veel huilen, stijve of slappe spieren, futloosheid, trillingen, zenuwen of aanvallen. Als uw baby na de geboorte één van deze symptomen vertoont, neem dan onmiddellijk contact op met uw arts, hij/zij kan u advies geven. Nu zit ik serieus na te denken over wat ik wil. Ik weet het gewoonweg niet! Ik voel me nu alsof ik mijn kindje ga vergiftigen. Manlief heeft het natuurlijk liever ook niet dat ik hieraan begin, maar hij zegt dat hij achter me staat als ik het overweeg wel te doen. Ik maak me voornamelijk zorgen dat ons kindje er iets aan over zal houden. Ben helemaal niet bekend met anti depressiva en ben bang dat ik juist nog angstiger ga worden. Ik heb trouwens niet constant last van de angst en paniekaanvallen. Met tijd en wijlen heb echt een aanval. Heb er nu in september 1 hele heftige gehad, en vorigeweek ook een heftige. In de tussenperiode heb ik zijn ups en downs gehad. in december dacht ik er weer aardig bovenop te zijn, maar dat duurde helaas maar 6/7 weken, en daarna zakte ik weer dieper de put in. Dat heeft 3 weken geduurd voor het hoogtepunt. Sinds ik vorigeweek bij de acute dienst ben geweest voel ik me tamelijk rustig, ben vrolijk en kan lachen. Heb voornamelijk het gevoel gekregen dat er eindelijk iets gaat gebeuren, en dat geeft echt een stukje rust. Nu heb ik het gevoel dat ik moet kiezen uit de volgende 2 dingen: 1. beginnen met anti depressiva waardoor ik mezelf beter ga voelen, niet in een postnatale depressie terecht kom na de bevalling, maar de medicijnen kunnen het kindje aantasten en wie weet wat het kindje er aan over zal houden. 2. Niet beginnen met anti depressiva, een (tot zover ze nu kunnen zien) gezond kindje op de wereld zetten, na de bevalling waarschijnlijk in een postnatale depressie terecht komen en alweer niet van mijn kraamperiode kunnen genieten. Ik weet echt niet wat ik moet doen! De AD die ik moet gaan slikken heet Sertraline. De eerste week moet ik 25 mg gaan slikken, en daarna over op 50 mg. Heeft er iemand ervaring met deze AD? Hoe voelde jij je tijdens de eerste paar weken? Heeft het je goed geholpen? Maar het belangrijkste: Hoe deed je kindje het de eerste 24 uur? Ik hoop dat er iemand is die mijn vragen kan beantwoorden!
mijn man slikt ad.. En die moest in de eerste weken echt aan de medicatie wennen.. Hij heeft inderdaad wat meer last gehad van zijn depressie.. NAtuurlijk beantwoord ik hiermee niet je vraag tav zwangerschap, want dat is nmijn man niet voorzover ik weet Maar een andere vraag.. is er wel eens gekeken naar je schildklierwaarde of b12 waarde? Als deze niet goed zijn kun je dus ook depressieklachten en paniekaanvallen ontwikkelen. En juist in een zwangerschap worden (zeker de b12) reserve aangesproken. Misschien een slag in de lucht hoor, maar ik vind het altijd het vermelden waard omdat ik iemand ken die schildklierproblemen bleek te hebben in plaats van een depressie.. En dus jaren ad heeft geslikt terwijl ze het niet nodig had
Ik heb AD geslikt tijdens mijn zwangerschap ( begonnen tijdens de zwangerschap ) Ik heb Citalopram geslikt. Dosering was erg laag, 5mg, maar genoeg voor mij om mij uit een depressie te houden. Eerste weken waren wel wat heftig, maar goed te doen. Bij mij is het echt hormonaal. Ik ga nu weer stoppen met de AD. Na mijn vorige zwangerschap heb ik het behoorlijk zwaar gehad, en daar was ik nu ook bang voor. Gelukkig niet gehad! Het gaat en ging eigenlijk gewoon super goed. Met Noah ging het ook erg goed. Ook de 1e 24 uur. Nergens last van. Hij lacht wel heel erg veel, misschien een bijwerking Ik ben wel altijd onder begeleiding van een psychiater en gynaecoloog geweest, die ook samen werkte. Afweging was voor mij ook dat ik nog een kindje thuis heb, waar ik gewoon voor moet zijn.
Bij mij zijn mijn schildklier en B12 gecheckt, die zijn goed. Echt die %^&*( hormonen doen het bij mij. Tussen de 2 zwangerschappen door kon ik prima zonder AD.
Whaha, nouja als dat de enige bijwerking is geweest dat je mannetje veel lacht, dan mag je niet klagen denk ik! Kreeg je ook nog andere medicijnen zoals kalmeringstabletten ofzo?
Ik heb er ook geen ervaring mee. Maar je kunt je zelf ook de vraag stellen kan ik het aan tot de bevalling. Je kunt ook direct na de bevalling aan de anti beginnen om je kindje te behoede. Ja dan word je kraamtijd idd misschien weer heftig., maar dat kan je niet voorspellen. Uit mijn ervaring kan ik zeggen dat het met een tweede vaak mee valt de kraam week dan maar jou situatie is niet te vergelijken met de mijne wel de depressies. Je kunt ook een afspraak maken met een gyn, En met hem/haar dit bespreken een psy kan het wel zeggen maar het lijkt me dat een gyn er meer ervaring mee heeft en eventuweel een kinderarts. Aan de andere kant als je wel anti gaat slikken nu, Je weet dat je toch in het ziekenhuis moet bevallen, En dan kan je kindje meteen nagekeken worden door de kinderarts. Mijn persoonlijke mening. Ik zou denk het niet slikken tot aan de bevalling. en met gesprekken voorlopig het even voortzetten. Of je een postnatale gaat krijgen na de bevalling is niet te voorspellen. Wel weet je dat je na je bevalling, je therapie voort moet zetten. Meis heel veel succes.
Nee, geen kalmeringstabletten of iets anders. Ik heb er ook over na zitten denken om te wachten tot na de bevalling, maar de kans was gewoon te groot dat ik weer in een depressie zou raken. En dat wilde ik nu echt niet. Vorige keer echt een nare tijd gehad, en ik heb nog een kleine rondhuppelen voor wie ik er moet zijn. Gelukkig (!!) heb ik tijdens mijn postnatale depressie nooit nare gevoelens gehad t.o. mijn zoon. Eerder het tegenover gestelde.
Het is ook een optie bij mij dat het puur hormonaal is. Maar dan is 't nog niet te verklaren waarom ik hier in september al last van had, terwijl ik eind oktober pas een posi test had. Nu is september een rare maand geweest voor mijn lichaam. Ik werd de 11 ongsteld. Best wel heftig met stolsels. Nu kan het zijn dat dat een grote opruiming was natuurlijk. Maar na 16 dagen werd ik alweer ongesteld. VK denkt al aan een eventuele hele vroege miskraam miskraam. Maar dit zullen we helaas nooit meer weten. Als dat zo zou zijn, dan kan het inderdaad heel goed kloppen dat het hormonaal is. Dat zou betekenen dat als ik straks bevallen ben, alles uiteindelijk weer normaal zal worden. Vind het zo'n grote stap om te nemen.
Het is ook een grote stap, en heel eng. Wat je gaat iets slikken wat gewoon niet bevorderlijk voor je kindje is. Ik heb veel gepraat, met mijn man, mijn psychiater en de gyn. En vele nachten nagedacht. Er waren een paar dingen waardoor ik heb besloten aan de AD te gaan. 1. Een lage dosering. Ik wist vanuit mijn vorige depressie ( na de zwangerschap ) dat ik aan een lage dosering genoeg heb. 2. De ervaring die de psychiater en gynaecoloog met mij deelde. Alhoewel het een klein ziekenhuis was, hebben ze veel vrouwen behandeld in dezelfde situatie als die van mij. En de bijwerkingen bij Citalopram waren er amper. Ik adviseer je om met een hele lage dosering te beginnen en langzaam op te bouwen als je het eng vindt. Ik weet niet hoe het met die AD zit die jij noemde, maar wellicht kan je Citalopram voorstellen? De AD heeft er bij mij voor gezorgd dat ik een gelukkige tijd heb gehad na de geboorte, en dat ik gewoon mee kon draaien met de wereld om mij heen. Dus werken, boodschappen doen. Onthou dat als je start met AD na de bevalling, de medicatie pas na 6 weken werkt ( gemiddeld ). Ik heb tussen mijn 2 zwangerschappen door een MK gehad, en dat ' voelde ' ik meteen in mijn emoties. Niet eens die MK, want daar ben ik vrij nuchter in, maar ik voelde me direct klote.
aszzz: Ik ben voornamelijk bang dat ik mezelf iets aan zal doen. Mijn kleine boefie zal ik nooit of te nimmer iets aandoen. Mezelf ook niet trouwens, maar dat dat door mijn gedachte spookt maakt me bang!
Ik heb er bewust voor gekozen om geen antidepressiva te slikken. Heb na mijn bevalling wel een pnd gehad en slik hier nog steeds ad voor.
Ik kan je verder niet helpen met de keuze van AD, maar wil je wel dit topic van deze site meegeven: Paniekaanval.nl :: Benadering van angst door een dokter Ik heb het uitgeprint en lees het nog met grote regelmaat door. Ik ben niet zwanger (maar wil het wel worden) en gebruik geen AD, maar heb dus wel last van angstproblematiek. Hier gaat het op en af. Ik vraag me wel eens af of het anders zou zijn, als ik AD zou gebruiken.Ik durf er mede niet aan te beginnen, omdat ik zwanger wil worden. Ik blijf je topic dus volgen.
Zal hier morgen eens naar kijken prinses! Thnx! Voor nu ben ik eruit. Ik bel morgen gewoon mijn HA of VK op. Het liefst zou ik met een Gyn willen praten over de AD. Hij/zij zal me denk ik toch veel meer kunnen vertellen over hoe vaak het voorkomt dat pasgeborene afkickverschijnselen vertonen na de bevalling. Heb ook de halve avond met mijn zus gesproken. Die is altijd lekker nuchter geweest. Heb haar de 2 situaties voorgelegd hoe ik er over denk als ik wel AD zal gaan slikken en wat er misschien gebeurd als ik dit niet doe. Ze zei meteen: ik zou het wel weten, ik zou gewoon voor de medicatie kiezen. De kans dat het kindje er iets blijvends aan overhoudt is waarschijnlijk minimaal, en als je jezelf er uiteindelijk beter door gaat voelen, is het toch prima! Mja, das makkelijk gezegd, maar zo makkelijk denk ik er niet over. Ben overigens helemaal niet zo snel een medicijnslikker. Met paracetamol heb ik al moeite! Zoals ik me de afgelopen dagen voel is dit prima te doen. Komt denk ik ook mede door de zon, krijg daar echt weer een hoop energie van. Maar juist omdat ik me de afgelopen dagen weer "oke" voel, vraag ik me af of ik er nu wel aan moet beginnen.
ik heb tijdens mijn zwangerschap Xeroxat geslikt. Alleen de laatste 2 maanden niet omdat het dan meer invloed heeft op de gezondheid van het ongeboren kind. Daarna was ik zo blij met mijn kindje dat ik het niet meer nodig had. je moet doen wat voor JOU goed is,want het is wel zo dat wanneer moeder zich goed voelt,baby zich ook goed voelt. stress is veel slechter voor een (on)geboren kind dan antidepressiva.
Heb vanmorgen de HA gebeld met de vraag of ik mijn B12 en schildklierwaarde mag laten checken. Moet tussen 2 en half 3 terugbellen. Ook de VK nog gebeld. Haar uitgelegd dat ik het erg zonde zou vinden om eventueel met med. te beginnen als achteraf blijkt dat 1 van die 2 waardes niet goed blijkt te zijn. Ze zei echter dat ze het wel verstandig vond als ik de med. zou gaan slikken. Gezien het feit dat ik er al een tijdje mee loop. Ook zei ze dat ze nog nooit een kindje had gezien (waarvan de moeder tijdens de zwangerschap AD had geslikt) daar problemen van heeft ondervonden. Dus zit er inderdaad dan toch maar aan te denken om de AD te halen en dan toch maar te gaan slikken. Maar vind de stap toch nog best groot om te nemen. Ik ben sowieso benieuwd wat de huisarts zo zal gaan zeggen! @ mamamadelon: Heb jij veel bijwerkingen gehad van de AD?
Ik heb al een paar jaar Sertraline geslikt, en er twee keer mee gestopt, omdat ik het zonder ook wilde kunnen doen. Maar 2 keer ook weer begonnen omdat het niet lukte na een maand of 9. Nu met de zwangerschap direct gestopt, en tot op heden gaat het eigenlijk redelijk goed. 1 keer op het punt gestaan om weer te beginnen, aangezien ik hele erge stemmingswisselingen had. Mijn vriend heeft me er even doorheen getrokken en moet zeggen dat het vooral aan de hormonen lag, want nu heb ik er weer veel minder last van. Ik heb dus geen ervaring met het slikken tijdens de zwangerschap, maar weet dat ik er wel weer mee zou gaan beginnen als het na de bevalling terug komt. Ik wil niet elke keer door de hel van angst en paniek, terwijl 1 pilletje per dag mij gewoon normaal kan laten functioneren. Ik had niet zoveel bijwerkingen met de start van Sertraline, alleen af en toe een beetje een afwezig/ dof gevoel, maar dat trok vrij snel bij. Ik vroeg me eigenlijk af of je niet voorlopig alleen af en toe de oxazepam in kunt nemen als het teveel wordt en gesprekken aan kunt gaan. En dit dan te rekken tot na de geboorte als dat lukt.
Ik heb AD geslikt tijdens mijn zwangerschap en bij de tweede zwangerschap (per ongeluk) afgebouwd (gewoon vergeten haha) Ik heb Fluvoxamine geslikt komt volgens mij overeen met het bestandsdeel wat jij slikt maar dat kan je even googlen. Ik ben van mening dat als het echt nodig is je dat gewoon moet doen je kan een leukere en betere moeder zijn dan ipv maandenlang ellende en terugkijken op een periode die de leukste moet zijn als een van de "slechtse" is gewoon zonde, als je ze nodig hebt dan heb je ze nodig klaar. Je mag zelfs BV geven met deze soort (wel de eerste dag afkolven geloof ik maar daar verschillen de meningen over) Ik heb efexor geslikt (buiten de zwangerschappen) daar werd ik heel dizzy van en had veel ontwenningsverschijnselen als ik een dag vergaat maar met fluvoxamine, geen last van bijwerkingen of ontwenningsverschijnselen of iets. Maar medicijnen alleen is de oplossing niet het gaat om de combinatie werken aan jezelf EN medicatie als ondersteuning, het is geen wondermiddel Veel sterkte meid!!
oja wat wel is is dat je in het ziekenhuis moet bevallen en dat je kindje (en jij!) samen ter observatie moeten blijven, dit heb ik als prettig ervaren, ze waren erg lief voor me, en lichamelijk gezien had ik het toen ook echt nodig dus dat scheelt.. Ik slikte geen AD voor depressie maar als ondersteuning voor ME/CVS.. Dat observeren is niet omdat de baby er wat aan overhoud (afwijkingen of iets) maar meer omdat ie een beetje onrustig kan zijn (ontwennen) er zijn geloof ik experimenten (heb ik gehoord) dat BV geven juist langzaam af kan "kicken" en dat dat weer beter is maar dat moet je samen met je gyn beslissen denk ik..
Ja best zonde van je kraamtijd e.d. de kans als je AD slikt tijdens je zwangerschap is de kans op PND aanzienlijk kleiner omdat je alles gedoseerd meekrijgt en dan als je bv gaat afbouwen later kan je lichaam terugwennen (aanbevolen word bv hier na 1 jaar omdat je dan echt ontzwangert pas bent en hormonen zoveel mogelijk weg zijn) Laat heel duidelijk zijn dat het geen kwaad kan voor het kindje dat het vervelend is de eerste paar dagen als ie moet wennen is ten tweede maar het kan geen kwaad, ik heb hier toen 4 verschillende gyn's over gesproken VOORDAT ik zwanger werd en tijdens ook nog. AD is juis beter om tijdens de zwangerschap mee te beginnen (evt in lagere dosering) als na de bevalling dan is het effect grotendeels weg in je kraamperiode omdat het weken duurt voor dat het goed zijn werk kan doen..