Dat was ik die dat zei ben het inderdaad met je eens, maar heb zelf qua studie voldoende achtergrond om dit aan te kunnen. En ik moet dan weer heel eerlijk zeggen dat ik tegenwoordig ook niet onder de indruk ben van de kwaliteit van veel afgestudeerde PABO'ers Hiermee wil ik zeker niet alle leerkrachten over één kam scheren hoor. Voor wat betreft de materialen: je moet als ouders zeker in overweging nemen dat thuisonderwijs een hoop geld kost (als je het goed wil doen tenminste). Verder zou ik mijn kinderen ook gewoon op verschillende clubjes doen (gym, amv, e.d.) en daar wordt natuurlijk ook gebruik gemaakt van allerlei materialen. Ik denk dat veel ouders die thuisonderwijs overwegen, er te licht over denken. Er komt echt een hoop bij kijken en je moet echt alles goed uitzoeken om te kijken of het wel het beste is voor jouw kinderen. Zelf ben ik zeker een half jaar bezig geweest om alles uit te zoeken, onderzoeksresultaten te lezen, ervaringen (zowel positief als negatief) te lezen, uit te zoeken hoe ik het zou aanpakken, etc. Wij zijn tot de conclusie gekomen dat het uiteindelijk niet het beste zou zijn voor onze kinderen. Hoe jammer ik het ook vind. Maar dat staat toch voorop.
Daarnaast is het vooral ook heel belangrijk dat de pesters aangepakt worden: dat zijn eigenlijk altijd kids met problemen. In mijn geval was het bijvoorbeeld zo dat het groepje pesters aangestuurd werd door 2 kids, waarvan de ene ergens halverwege de 20 opgenomen werd in een psychiatrische kliniek wegens een ernstige depressie en de ander na een jaar huwelijk in scheiding lag vanwege een alcohol- en drugsverslaving. Heel stom, maar dat gaf me postuum nog zoveel zelfvertrouwen! Eindelijk werd duidelijk dat het niet aan mij lag, maar aan hen! Denk dat als kids die gepest worden, meer zicht zouden krijgen op waar pestgedrag vandaan komt, dat ook enorm zou helpen.
Inderdaad, pesters moeten aangepakt worden, maar daar heb je tegelijkertijd een lastig probleem te pakken. Wat is precies aanpakken? Is het afdoende? Juist uit het geval wat jij noemt blijkt dat dit soort kinderen/mensen in veel gevallen door blijven gaan. Niet dat je het niet moet noemen maar het lost uiteindelijk het probleem van de gepeste niet op. Die zal altijd in de samenleving, ook het werk later, om moeten gaan met mensen die dominant gedrag vertonen zonder dat papa/mama daar bij is. Dan is het zinvoller om zélf te leren hoe je hier mee om kunt in gaan. Maar je hebt gelijk, het is belangrijk dat gepeste kinderen leren zien dat juist de pesters een probleem hebben en dat achter het pesten een hele wereld op zich zit (soms zijn ze zelf gepest, slechte thuissituatie enz.).
Nou, wat ik zelf als slachtoffer altijd gemist heb, is dat er iets met de pesters zelf werd gedaan. Er werd van alles aan assertiviteitstraining bij slachtoffers gedaan, (bij mij niet, ik zat op ee erg ouderwetse basisschool). Wat aan slachtoffers de boodschap geeft: Dus het ligt aan mij. Juist door pesters ook aan te pakken, (wat mij betreft betekent dat: uitzoeken wat er scheelt, waardoor ze het nodig hebben om te pesten, en dat probleem aanpakken: iets van therapie of begeleiding dus erop zetten), geef je slachtoffers ook de boodschap: de kern van het probleem ligt niet bij jou: het is niet jouw schuld dat je gepest bent. Dat hebben slachtoffers erg hard nodig, volgens mij.
Ik vind dus daarmee dat je beiden moet doen. Niet alleen slachtoffers helpen assertiever te worden, maar ook pesters om meer zelfinzicht te krijgen en manieren te leren om wel op een goede manier met hun problemen om te gaan.
Ik ben ook "pest-slachtoffer" (als je het zo wilt noemen) en ik heb heel veel gemist. Leerkrachten zeiden letterlijk dat ik een jankerd was en me niet zo moest aanstellen. Lekker dan... Assertiviteitstraining heb ik ook gedaan. Grote lol, maar echt niks geleerd. Kostte jaren om hier overheen te komen (als het al helemaal weg is, zo'n start). Maar goed, ik ben wel echt vanaf dat ik 6/7 ben gepest, tot aan het einde van de middelbare school (ik leerde niet om m'n mond te houden, en dan gaan ze gewoon door). Anyway, van kanjertraining ben ik niet zo'n fan. Het idee is leuk met die petjes en het idee van nieuw gedrag aanleren natuurlijk ook, maar er is vervolgens ook maar 1 petje echt "goed" en het werkt dus erg met goed/fout stempels. "Ik ben wat teruggetrokken, en dus doe ik het fout." Terwijl dit voor veel kinderen (juist de slachtoffers) vaak een manier is om zich te verweren tegen het pesten. Terugtrekken, bang zijn, maar ook grapjes maken of er overheen lachen is allemaal "fout gedrag", terwijl ik denk dat je een kind beter kan leren waarom iets gebeurd en ze zelf een beter alternatief bieden. In heel veel situaties kan er idd veel meer aandacht aan de pesters worden besteed, waardoor er kansen vrijkomen voor de slachtoffers om zichzelf te zijn. Bij mij op school werden de pesters echt genegeerd!
Ik vind die kanjer-training ook helemaal niks. Je kan een kind echt een klote-gevoel geven, dat nog lang door werkt, door het opzetten van het verkeerde petje. Mij te zwart/wit. Trouwens onzin dat er (later) psychisch iets mis moet zijn met pesters. Pesters zijn vaak die kinderen die mentaal helemaal niet zo sterk zijn, de meelopers, die zelf op het randje van gepest worden zitten en zo de dans ontspringen en in de gratie willen vallen van de aanvoerders. Daarnaast heb je de echte bullies, die nergens voor terugdeinsen. Beetje dat verhaal van het asociale buurjongtje (en moeder!) van Pluk. Dat gezin heeft gewoon hulp nodig.
Ik kom van oorsprong uit enschede en woon er nu niet ver vandaan. Op dit moment vermoeden ze dat hij een hoger IQ heeft het is dus niet officieel zeg maar.
Dat bedoelde ik ook niet met mijn verhaal, maar het feit dat de kids die mij gepest hebben, later zelf enorm grote psychische problemen bleken te hebben, was voor mij een bevestiging dat er bij hen als kind al problemen gespeeld hebben. En heel stom, maar die bevestiging werkte heel genezend.
Gelukkig wordt er bij Kylian in de klas niet geslagen door andere kindjes, daar is het duwen. Op school "moeten" ze als ze iets niet leuk vinden Stop Hou Op zeggen en dan moet je gewoon ophouden, doe je dat niet dan grijpt de juf in. Volgens mij spelen de klassen ook samen buiten dus ik ga eerst eens bij de juf informeren of hij daar ook last heeft van de buurjongen ik hoor hem daar namelijk nooit over terwijl hij wel heel duidelijk aangeeft "last" te hebben van een jongentje uit zijn klas (een probleem waar ook aandacht aan besteed wordt omdat meerdere kindjes uit zijn klas problemen ondervinden met deze rouwdouwer) Op straat is er eigenlijk geen probleem zolang hij de trekker maar niet bij zich heeft, zijn step/fiets/bal etc. worden ook wel afgepakt maar die krijgt hij na 10 minuten ook wel weer terug (nou ja terug krijgen ze worden gewoon ergens neergegooit en dan kan hij het weer pakken) die zijn niet zo intressant als zijn trekker. Wat betreft de kanjertraining ik denk niet dat dat de oplossing voor Kylian is, Kylian kennende gaat hij erg verdrietig worden omdat hij het witte petje maar niet op kan krijgen (om het zo maar eens te zeggen), hij heeft behoorlijk wat faalangst en is dus heel bang om dingen verkeerd te doen (dat zit hem dan ook echt dwars) Ik probeer hem uit te leggen dat het niet uit maakt hoe je het doet , dat het niet erg is om iets "fout" te doen en dat je juist van fouten leert. Voor de rest is het een heel gevoelig en serieus jongentje, zo wenste hem eergisteren weltrusten en zei tot morgenvroeg half 9 (normaal zeg ik dan tot 8 uur), hij vat dit meteen op dat hij dus voor half 9 niet uit bed mag komen en heeft dus in bed geplast omdat hij er niet uit mocht voor half 9. Ja zo serieus pakt hij simpele opmerkingen op. Hij voelt emotie's goed aan en weet ze ook te benoemen, zo vertelde die laatst dat juf geirriteerd was. Bij navraag bleek inderdaad dat ze zich zo had gevoelt maar had niet verwacht dat de kinderen dit hadden opgemerkt (Kylian dus wel) Hij is onlangs het zonnetje geweest, dan moeten klasgenoten vertellen waarom ze je zo leuk vinden. Hij krijgt fysiotherapie om zijn motoriek en hypermobiliteit aan te pakken. Hij krijgt dus straks speltherapie om hem te helpen te leren spelen ipv alleen maar te zitten en te observeren. Door observatie's is duidelijk geworden dat bij Kylian zijn gedachtes nooit stilstaan, ook niet wanneer hij aan het knutselen is. Ik geloof dat hij alleen ontspanning vind als hij donald duck aan het kijken is. We krijgen dan ook de vreemdste vragen soms, zo zag hij gisteren dat er bij een kindje een röntgenfoto genomen werd en wil dan meteen weten hoe dat allemaal werkt.
om de lezing bij te kunnen wonen hoeft er geen stempel hoogbegaafd op je kind te zijn gedrukt. Het is voor ouders van slimme kinderen die behoefte hebben aan informatie.(hoe ga je er thuis mee om? En de school etc.) Ik ga er ook heen terwijl mijn kleine meid uiteraard ook nog geen diagnose hoogbegaafd heeft (kan ook niet met haar 2,5 jaar) maar wel een slim kind met een behoorlijke ontwikkelingvoorsprong is. De lezing is vooral opgesteld voor het naar school gaande kind begreep ik.
Het is inmiddels al weer even terug maar ik kan het niet laten om toch nog even te reageren op jullie opmerkingen over de kanjertraining . Ik besef dat ik, in de regels die ik erover geschreven heb, geen volledig beeld heb geschetst en dat lees ik ook terug in jullie reacties. Die geven heel vaak aan waar de Kanjertraining juist NIET voor staat . Het is natuurlijk helemaal niet de goede plek hier om de theorie en achtergrond uitgebreid uit de doeken te doen (als leerkracht moet je hier een 3-daagse cursus voor volgen en vervolgens jaarlijks bijscholen) maar toch een paar opmerkingen. - De Kanjertraining richt zich nadrukkelijk op alle kinderen in de groep. Als er gepest wordt in een groep zijn alle kinderen daar ook bij betrekken. De pester wordt nadrukkelijk in beeld gebracht en keihard aangepakt. De Kanjertraining stelt zelfs dat, als een pest doorgaat met het gedrag, de school het betreffende kind van school kan sturen met de boodschap aan de ouders: 'Dit gedrag accepteren wij niet op school'. Dit straalt uiteraard ook door naar het gepeste kind: 'Wij willen niet dat jij zo behandeld wordt'. - Petjes zijn nadrukkelijk geen stempels. Een petje staat voor een bepaald gedrag. Je mag nadrukkelijk een kind zelf NOOIT bijv. een geel petje noemen. Je kunt wel het gedrág van een geel petje vertonen. We hebben allemaal wel eens die vier verschillende petjes op = vertonen het gedrag dat bij die petjes hoort. Door veel te oefenen met de verschillende soorten petjes kunnen kinderen bep. gedrag daadwerkelijk aanleren. Ik heb het in de praktijk ervaren en kinderen zien opbloeien! - Het gaat dus niet zozeer om het 'goede' petje, het gaat erom dat zoveel mogelijk dat gedrag vertoont dat het meest zinvol is in sociale situaties = witte petje. Maar ik ga hier geen verkooppraatje houden (het lijkt wel of ik aandelen heb ). Als jullie het leuk vinden om in de praktijk te zien hoe dit werkt, kijk dan op www.leraar24.nl en zoek op Kanjertraining. Echt super leuk om te bekijken (vind ik ).
En nog één ding... (ik kan het niet laten). De petjes staan voor zwart-wit gedrag. Het is gedrag dat door geschoten is. Ieder petje heeft echter, in niet doorgeslagen vorm, ook heel veel goede kanten. Het gele petje is té bescheiden, té verlegen, té bang. Zonder té zijn deze eigenschappen wel prima.
Ja en toch vraag ik me af of dat dan op de kinderen helemaal goed overkomt. Het zal best een goede methode zijn, maar, zoals altijd wanneer iemand anders het heeft bedacht en een ander het uitvoert, het kan anders worden geleerd in de klas en anders overkomen op de kinderen! Zo kwam een kind van een collega thuis met de boodschap: Mama, je hoeft mij niet te zeggen wat ik moet doen, want niemand is de baas! Moeder heeft er 3 maanden over gedaan om haar uit te leggen dat het op school in de klas goed is dat er niemand de baas is, maar thuis is mama de baas. Het is maar net hoe juf het heeft uitgelegd Het vergroten van het gedrag van de verschillende petjes zou voor mij vroeger juist meer beschuldigend hebben gevoeld dan dat het me zou helpen om ander gedrag aan te leren. Maar dat zal ook per (type) kind verschillen.
Ik ga weer met Gentle mee; ik vind dat petjes-gedoe erg stigmatiserend, juist dat TE ergens voor. Kinderen zijn op die leeftijd zo ontzettend gevoelig! Een verkeerd stempel kan jarenlang, zo niet voor eeuwig blijven hangen en ik spreek uit ervaring.
Dat lees ik er wel in, ze zegt dat alle kinderen een 'petje' op krijgen en zo in de betreffende rol kruipen. Ik vind het op zich wel wat hebben (qua rollenspel), maar vraag me af op welke leeftijd het echt effect heeft. Vanaf een jaar of 9-10 zal dit denk ik niet meer werken, dan zijn al de echte pestkoppen behoorlijk 'gevormd' en zijn naar mijn mening hardere maatregelen nodig
Ik lees niet dat een kind een willekeurig karakter opgezet krijgt, ik kreeg het idee dat de pester de pestpet opkrijgt en het verlegen kind de verlegenpet etc.