Ik denk dat sommige jongens/mannen wel gelukkiger zouden zijn met 10 cm meer.Een heel goede vriend van ons,is 159 cm.Hij is nu 39,en zegt zelf regelmatig graag groter te zijn.Hij loopt tegen veel praktische dingen aan.Meisjes toen en vrouwen nu,vinden hem vaak schattig en leuk om mee te knuffelen. Zijn ouders zijn ook beiden klein,en hebben hem altijd veel zelfvertrouwen mee gegeven,maar het blijft een "handicap" (zijn zijn eigen woorden!). In zijn tijd was het nog niet zo dat kinderartsen er "gemakkelijk" wat aan konden doen,anders had hij dat zeker gedaan. Wij hebben ook een tweeling,geboren met 30 weken,waarvan 1 ook kleiner is.Wij denken dan,ach het is een meid!Dus ik kan de gedachten van TS wel delen,alleen zitten wij niet in die situatie.
Mijn dochter is 2 jaar en twee maanden en is 86 cm en 11 kilo. mijn oudste dochter was op die leeftijd precies zo. maak me er totaal niet druk over.
Missym wilde je even een oppepper geven. wij hebben grote en kleintjes in de fam. 1 broer was altijd erg lang. en de ander altijd klein. toen hij 16 was dacht men over het algemeen dat hij 12 was. t was echt een ukkie mijn ouders waren ook echt bang dat het nooit goed zou komen. uiteindelijk is het goed gekomen. het is geen lange vent. ongeveer 1.78 maar ziet er gewoon normaal uit. mijn andere broer is echter wel altijd lang gebleven 1.92 maar wil je alleen zeggen dat t echt wel goed kan komen hoor. bedoel 1.78 bijna 1.80 is toch een mooie lengte.
Ja maar dat is een stuk acceptatie! Ik zou misschien ook wel 'gelukkiger' zijn als ik 10cm langer zou zijn en 10kg lichter... Maar zo kan je bezig blijven, wanneer is het dan 'goed'? Een zwaar overgewicht is toch héél wat anders!
dat mag je een stomme vergelijkenis vinden, en ik heb het ook niet over gezond of niet gezond, ik heb het PUUR over het feit dat mamamars zegt dat zij ALTIJD ten alle tijden haar kinderen accepteerd zoals ze zijn, en ze zal laten zoals ze zijn. en ik zeg alleen maar dat IK dat niet zou niet , NIET wanneer ze bijv. dik worden. en daarbij.... heb jij het nu over wanneer ze het al hebben, ik zal als ouder zijnde proberen obesitas helemaal te vermijden, het niet eens zover laten komen. als het kind een stofwisselings ziekte heeft, tja dan kan het er natuurlijk niets aan doen, maar anders zou ik echt al wel veel eerder ingrijpen hoor . nogmaals, het is puur een voorbeeld dat je je kinderen dus niet altijd laat zoals ze zijn.
Mejojo, mijn kind heeft dus een stfwisselingziekte, en ja ik heb er van babyzijnde al van alles aan gedaan om mijn kind zo min mogelijk dik te laten zijn. Ik ben naar veel kinderartsen geweest in het ziekenhuis, dieetistes ben ik geweest, kind veel beweging geven,gezond eten en niet laten zondigen hoe moeilijk het ook is. Hij is nu godzijdank op goed gewicht,maar ik heb er wel vanaf 1,5 jaar flink veel moeten ondernemen. Ik ben dan ook supertrots dat hij 5 kilo is afgevallen. Dat hebben we samen gedaan, ik let heel erg goed op wat hij eet, hij heeft ook medicatie en ik zal er echt voor blijven zorgen dat hij gezond eet,en goed beweegt. Het is voor een kind wat zo hard groeit ook echt niet leuk om zo flink te zijn,want echt ze kunnen er hun hele leven last van blijven houden. Bij hem kwam het mede door zijn ziekte, ik weet heel erg goed dat obesitas op zeer jonge leeftijd tot veel klachten en kwalen later kunnen leiden,zoals hart en vaat ziekten. Maar ik heb er dus wel alles aan gedaan om hem van zijn dikheid af te helpen. Ik ben dolblij dat hij snoepen niet mist omdat hij het niet krijgt,ik geef hem komkommertje,fruit en tomaatjes,dat vind hij gelukkig heerlijk. Maar het blijft wel rot dat hij zo hard groeit. Lengte heeft hij wel van zijn pappa. Want ik ben erg klein. Iik begrijp topic openster wel hoor, je weet nooit hoeveel een kindje nog groeit,en zeker als je commentaar krijgt van andere ouders van wat is hij klein enzo. Ik heb dus weer het omgekeerde, ik moet constant mensen erop wijzen dat hij nog maar 3 is, maar je wilt niet weten hoe vaak hij ondergesneeuwt word door kindjes van 5 tot 7 jaar,en waarom,omdat die niet kunnen zien aan hem dat hij nog maar 3 is. En hij is best bijdehand dus kan gelukkig wel van zich afbijten. Ik hoop dat het kindje van dit topic een goeie groeitspurt krijgt waardoor haar angst weg is. Groetjes Bianca
wat is er nou weer onzin aan, mamamars zegt haar kind te accepteren zoals het is... ik zeg alleen maar dat dat niet in alle gevallen waar is, maargoed je mag het lekker onzin vinden *edit* wat maakt het uit dat ik het anders zie ? dat mijn opvattingen daar anders over zijn.... waarom is dat meteen ONZIN ?? en waarom is wat JIJ vind geen onzin ?? prima dat jij andere opvattingen/meningen hebt.... maar moeten mijn opvattingen en meningen meteen uitgemaakt worden voor ONZIN ??
VIND JIJ !!! waarom mag ik hier niet gewoon mijn eigen opvatting over hebben ? en ik ben niets aan het vergelijken. nogmaals zeg ik alleen maar dat je niet altijd je kindje laat zoals hij is...... ookal beweer je van wel, soms MOET je namelijk ..... maargoed als jullie het zo zwart wit willen blijven is het ook prima, laat lekker wezen, ik zeg wel niets meer.
Mijn zoontje was met 2 jaar ongeveer 92cm en 14,5 kilo. Hij moet zijn controle op het CB nog krijgen, dus dit is mijn eigen meting. Ik let er bij hem wel op dat hij niet te veel snoept, omdat hij niet de slankste is. Hij is niet te dik, maar dat wil ik graag zo houden. Natuurlijk is het het belangrijkste dat je kind gelukkig is en zichzelf accepteert. Maar als mijn zoontjes naar 1.50 of 2.20m zouden neigen, zou ik daarvoor zeker langs de kinderarts gaan. Niet omdat ik perse wil dat er iets aan gedaan wordt, maar wel omdat ik wil dat er naar gekeken wordt. Een meisje uit mijn klas op de basisschool zou boven de 1.90m uit komen en zij heeft groeiremmers gehad. Haar moeder is namelijk ook enorm lang en ondervindt daar echt lichamelijke problemen aan. Vandaar de keuze voor de groeiremmers.
Juist yukl en dat is het dus, áls een van je zoontjes naar een uitzonderlijke lengte zou neigen dán zou je naar een kinderarts gaan! Mejojo nevermind!
En dat doe ik ook LovelyDK, mijn zoontje neigt naar de onderkant, dus ga ik het na laten kijken. Zou het nu fijn vinden als je uit het topic blijft zodat degene die hier wel iets positiefs bijdragen mijn verhaal kunnen volgen.
Mijn dochter is ook best licht, 10,7 kilo en 88 cm. Mijn CB heeft hier nog nooit een issue van gemaakt, omdat ze gewoon haar lijntje volgt. Nu ga ik het hele topic lezen.
Mijn zoontje is nu net 2 en nog niet naar het CB geweest. Heb zelf gemeten en kom zo rond de 95 cm en 14 kilo uit.
Mijn zoontje is nu zo'n 10 kg en 85 cm klein maar fijn, hij zit net boven de onderste lijn. Hij was trouwens ook al klein en licht met de geboorte dit zeiden ze bij het CB ook dat we niet echt zorgen hoeven te maken, wie weet maakt ie binnenkort wel een groeispurt... Overigens ben ik zelf ook klein (1,58) en me man is lang maar slank dus dat kleine heeft ie van mij en dan smalle van me man.
onze dochter is ongeveer 85 cm en 11.2kilo dit is onze eigen meting, want ze hoeft pas in april naar het CB Tot nu toe is ze altijd wel klein geweest (45cm en 2585gram bij geboorte) en heeft het CB nooit commentaar gehad omdat ze netjes haar eigen lijntje volgt!