hoi dames, Bedankt voor het plaatsen van mijn berichtje Chelleke. Iedereen bedankt voor de meelevende woorden. Ik ben inmiddels weer thuis en kan dus weer reageren - op mijn telefoon kan ik dit forum wel lezen maar geen reacties plaatsen, heel gek! Enfin. Ik voel me lichamelijk redelijk. Mijn buik doet nog wel pijn en is nog opgezet van de operatie, en er zitten nog een paar wondjes in natuurlijk. De vrucht en de eileider zijn verwijderd d.m.v. een kijkoperatie. De vrucht zat nèt voor de baarmoeder en het hartje klopte gewoon. Met de eileider was niets mis, geen beschadigingen ofzo, maar ze konden hem tijdens de operatie niet behouden. Het lijkt allemaal echt een geval van 'stomme pech', omdat er geen aanwijsbare oorzaak is gevonden. Volgens de gyn heb ik geluk gehad. Meestal barst de eileider bij een bbz al in een veel vroeger stadium kapot - een bbz met een vruchtje keurig op groeitermijn, een kloppend hartje en zónder klachten komt zelden voor. Mijn gyn had het iig nog nooit meegemaakt. Hoe dan ook, ik was een soort wandelende tijdbom en heb geluk gehad er op tijd bij te zijn, anders was de ravage in mijn buik flink groter geweest. .. Het is wel raar hoor. Het ene moment zit je bij de echoscopiste, die zegt: 'dit is je baarmoeder.. maar er zit niets in.' en als ze dan verder gaat kijken zit 'hier wel iets' en stuurt ze je door naar de gyn omdat ze een bbz vermoedt. Weer in de volle wachtkamer (huilend, ja) komt de assistente: mevrouw, u wordt nu direct op de spoedopnames verwacht. Die blikken van die andere vrouwen die daar zaten.. Dus hup, naar de spoedopnames, waar ik op een bed gelegd werd en er niet meer vanaf mocht. De gyn (een vriendelijke vrouw) zag het direct 'ongelooflijk dat jij hier nog zo binnen komt wandelen' want het zat 'écht niet goed' en ik moest met spoed geopereerd worden. Waar dan toch weer een paar uur overheen gaat, want ik had natuurlijk wel gegeten enzo en alles moest wel even worden voorbereid. Maargoed, het is zo vreemd om eerst te horen 'je baby redt het niet', snel daarna 'u wordt vandaag nog geopereerd' en en passant 'we moeten de eileider verwijderen', waardoor je je natuurlijk meteen allemaal dingen gaat afvragen over de toekomst.. gelukkig was er voldoende ruimte om vragen te stellen en was iedereen erg meelevend. Ik kan nog steeds zwanger worden, maar de kans op nogmaals een bbz is toegenomen tot 15 à 20 %. En de kans op een spontane zwangerschap is met eenzelfde percentage afgenomen - zeker het komende jaar, het duurt namelijk ongeveer een jaar eerdat die ene eileider de functie van die andere heeft overgenomen. Ik ben trouwens vannacht naar huis gegaan. Wilde niet weer een nacht verdrietig wakker liggen in het ziekenhuis. Gelukkig vond de nachtarts het geen punt dat ik naar huis zou gaan . Hoe het nu verder gaat, is even afwachten. We moeten én het verlies van ons kindje, hoe klein dan ook, verwerken, én ik moet herstellen van de operatie, zowel fysiek als emotioneel. Zo, dat lucht wel op, even schrijven Liefs Danabelle
*breekt in* Lieve meiden, ik lees zo af en toe nog mee en zie nu het verdrietige bericht van Danabelle. Jeetje meid wat een verhaal! Heel veel sterkte voor jou en je man. *breekt uit*
Je bent dapper hoor danabelle! Dat je nu alweer je verhaal doet hier. Ook van mij nogmaals heeel veeel sterkte gewenst voor jou en je man. Rust maar goed uit! Liefs
Danabelle, wat een vreselijk verhaal. Zo snel gegaan allemaal..... Neem je tijd om dit allemaal te verwerken. Dit is echt afschuwelijk wat jullie is overkomen. Hoe klein ook, het maakt het niet minder moeilijk, dat wondertje is en blijft jullie sterretje! Heel veel sterkte ook met het herstel van de operatie. Liefs, Emma
Hoi Danabelle, hoe gaat het nu met je meid? Kun je een beetje slapen 's nachts? Nog erg veel last van je buik? Red je het een beetje met de zorg voor Nadine of kunnen jullie wat hulp krijgen van mensen om jullie heen?
Heey Meiden, Danabelle, wat een vreeslijk bericht en daarna gelijk een operatie...echt heel heftig zeg! Sterkte met het verwerken van dit mini-leventje! hier vanuit ons even een kort bericht ove rmn man, we weten nog niks en wachten op de uitslag van de MRI
Wat ontzettend spannend ook voor jullie Dai.... Ook de angst dat het misschien nog een keer gebeurt speelt ws erg mee of niet? Heel veel sterkte met afwachten van de uitslag...
Hey meiden, Dai wat spannend zeg! Op wat voor termijn kun je de uitslag verwachten? Emma hoe is het bij jou? Danabelle gaat het lichamelijk weer een beetje? Dikke knuffel!
Ha meiden, Ik ben een paar dagen weggeweest. Wel fijn die afleiding. Opa en oma waren mee en zorgden voor Nadine, erg handig aangezien ik nog niet mag tillen. Het gaat, tja, het gaat wel. Mijn buik blijft wat opgezet, best raar, ik heb normaal een platte buik. Heb het idee dat mijn darmen nog van slag zijn. De hechtingen trekken soms nog wat, maar ik heb verder geen pijn meer zolang ik niet heel lang loop of te zware dingen op til. Emotioneel gaat het, mwah, overdag gaat het wel hoor, 's avonds komt toch het verdriet. Het is net alsof ik abortus heb gepleegd terwijl ik dat niet wilde.. In elk geval; bedankt voor jullie steun en lieve woorden!
Tjemig Danabelle, ik vind het zo verschrikkelijk voor je... Hoop dat je veel met je man erover kunt praten en dat je veel steun bij elkaar kunt vinden. Is je operatie met een laparoscopie gedaan (kijkoperatie)? In dat geval blijft er namelijk nog vrij lang gas achter in je buik. Duurt best wel lang voor je lichaam dat opgeruimd heeft. Maar als je het niet vertrouwt gewoon echt even ziekenhuis bellen hoor, daar zijn ze voor! Ik denk erg veel aan je, het is gewoon niet te bevatten wat jullie allemaal doormaken.... Een achtbaan van emoties, waarbij je aanvankelijk zo intens blij en gelukkig was met je zwangerschap en nu ineens zo teneergeslagen bent door het verlies van jullie wondertje. De vraagt komt dan gewoon in je op: waarom, waarom gebeuren deze vreselijke dingen.....Ik wens jullie enorm veel kracht toe om hierdoor te komen.
Lieve Happybest, ik geloof mijn ogen niet . Lees ik het goed???? P-o-s-i-t-i-e-f getest? Laat ff weten of ik niet droom. Liefs, Emma Ps1: Moet trouwens ook nog steeds even kwijt dat ik het superknap van je vind dat je zoveel afgevallen bent! Toppie!!! Ps2: Hier gaat het echt erg goed, ik voel me eigenlijk supergoed momenteel. Mijn studie acupunctuur verloopt echt enorm goed, mijn scriptie is vandaag goedgekeurd en ik hoef nog maar een paar examens en stage en het zit erop. Ik ga gewoon slagen in mei!!!! Verder gaan de jongens wisselend qua gezondheid. Vannacht heeft Daan vreselijk gebraakt, maar vandaag lijkt hij wat beter. En Mick zijn opflikkering van de astma hebben we weer wat de kop in weten te drukken.
hoi emma, Inderdaad na 3,5 jaar hebben wij eindelijk een positieve test in handen mogen houden! Het is nog heel onwerkelijk voor ons. Waar je al zo verschrikkelijk lang naar verlangt is daar ineens. Hopelijk blijft alles goed gaan. Morgen kan ik het ziekenhuis bellen voor een echo afspraak. Zo als het nu lijkt heeft het al die tijd aan de diclofenac gelegen, maar dat vergeten we maar gauw! Fijn dat het zo goed gaat met jezelf en je studie! Echt super! Wel vervelend dat je kleine mannetjes wat kwakkelen. Je hebt liever zelf iets dan je kinderen. Ik ben zelf ook erg blij dat ik zoveel afgevallen ben. Ik heb nooit geweten dat je zoveel vocht op zoveel plaatsen kan vasthouden zonder dat je er erg in hebt . Maar weg is weg haha! Ik hou je op de hoogte!!
Danabelle, nogmaals een dikke knuffel. Woorden zeggen vaak niet precies wat ik wil, maar neem al je tijd en praat er samen maar goed over. Het is toch naast lichamelijk herstel, echt een rouwperiode die je door moet! xx
Wat super Happybest! Ik durfde het gewoon niet te geloven. Je zult zelf ws. ook wel 88x naar de test gekeken hebben of je dubbel zag of dat die 2e streep er echt stond Van harte gefeliciteerd meid!!!!!!! Wat een geduld hebben jullie moeten opbrengen. Zo knap dat je altijd hoop hebt gehouden en uitging van het positieve. Bewonderenswaardig! Nu gaan we natuurlijk heel, heel hard duimen dat alles goed blijft gaan. Spannend hoor, vooral die eerste periode!
Even snel.. Happybest, wat een POSITIEF nieuws!!!!!! Hoop dat jullie snel de echo krijgen voor meer duidelijkheid! Danabelle, savonds komen altijd de tranen...overdag red je het meestal wel, maar je kan dat niet altijd volhouden en huilen mag! Snap je gevoel van abortus wel, omdat het kindje gewoon leefde, Zo stom, het leven is soms zo hard en we moeten ons er gewoon door heen slaan! Voor iedereen daarom een knuffel! Groetjes Dai
Dank jullie wel allemaal! Het is inderdaad nog erg onwerkelijk en eng. Dus duim inderdaad maar erg hard dat alles goed mag blijven gaan Xxxx
Happybest, wat een geweldig nieuws! Van harte gefeliciteerd! Ik gun het jullie van harte hoor! Dai, balen dat er nog steeds geen duidelijkheid is over wat je man mankeert/mankeerde. Hoe gaat het nu met hem? En hoe is het met jou en de meisjes, red je het allemaal een beetje? Chelleke, hoe gaat het met jou eigenlijk? Zit je nu in de fase van je zwangerschap dat je je een stuk beter voelt? Emma, bedankt voor je lieve woorden. Wat fijn dat je studie zo goed gaat! Het einde is in zicht begrijp ik, wat goed! Kun je daarna je eigen praktijk vestigen ofzo? Kan je hier niet wat naalden in mijn oren komen prikken zodat ik weer eens kan slapen ? Shay, hoe is het met jullie? Druk met jullie huis? Hier: nog regelmatig tranen ja.. en nog steeds op de momenten dat ik even alleen/rustig ben, dus 's avonds in bed en bijvoorbeeld als ik onder de douche sta. Ik slaap slecht. Val wel in slaap, maar ga liggen piekeren als ik wakker word, waardoor ik dus alsnog weinig slaap. Er spookt van alles door mijn hoofd, bijvoorbeeld mijn laatste gedachte vóórdat de narcose ging werken: 'k*t, ze gaan mijn kindje weghalen, straks is het dood en weg..' Dat is echt niet leuk, en ik wéét wel dat ik in feite geen keus had, het kindje had het toch niet gehaald en ik had echt geopereerd moeten worden anders had ik het óók niet gehaald, maar het is gewoon een rotsituatie. Maar.. ik kan nog steeds zwanger worden, Nadine kan nog steeds een broertje of zusje krijgen. En al duurde het bij beide zwangerschappen meer dan een half jaar eerdat het zover was, als ik dan zie dat Chelleke en Happybest er veel en veel langer over gedaan hebben, moet ik wat dát betreft niet zeuren. Al is het natuurlijk afwachten of ik nu, met één eileider, binnen 'afzienbare tijd' weer zwanger word. Vooralsnog moet ik even niet aan seks denken, dus verwacht voorlopig geen nieuws Ohja, Emma, eileider en mini-baby zijn inderdaad verwijderd door middel van een kijkoperatie. Ze hadden mij verteld dat dat gas binnen een dag of vier afgevoerd zou moeten zijn.. Ik denk dat mijn darmen gewoon nog van slag zijn, ook door de zwangerschapshormonen die ook duidelijk mijn lichaam nog niet helemaal uit zijn.. De littekens zullen trouwens wel mee gaan vallen; de hechtpleisters zijn er nu af en alleen het wondje onder mijn navel ziet er niet zo mooi uit, maar dat valt weg in de plooi van mijn navel. De emotionele littekens zijn erger denk ik.