Heel herkenbaar. Wij hebben altijd gezegd dat we ons kind zouden respecteren in alles. Helaas gaat dat niet altijd op. Als ik nee zeg moet ze naar mij luisteren, maar dat doet ze niet. Ik geef immers zelf het slechte voorbeeld. Als zij nee zegt, doe ik wat ik wil doen (luier verschonen b.v.) toch. Dus zij ziet van mij dat nee helemaal niet betekent dat je iets dan ook niet moet doen. Hoe moet zij snappen dat mijn nee altijd nee betekent maar haar nee niet???
Als mijn zoontje iets niet wil wat, naar mijn mening, toch moet gebeuren dan leg ik hem dit wel uit. Bv; als zijn tandjes gepoetst moeten worden en hij heeft er écht geen zin in, wil ik dit gerust eens één keertje overslaan maar de volgende dag moet het dan wel echt gebeuren. Als hij dan nog niet wil, zeg ik hem dat ik besef dat hij het vervelend vindt dat ik zijn tanden poets en dat ik het niet leuk vind hem ertoe te dwingen maar dat het nodig is owv zijn gezondheid. Hij begrijpt dit uiteraard niet allemaal maar ik vind het wel belangrijk om dit te doen. Ook naarmate hij ouder wordt en dus meer zal gaan begrijpen. Ik vind het dan ook wel belangrijk om hem alleen te dwingen dingen te doen/ondergaan die nodig zijn en niet zomaar alles... Dus zijn haren kammen zou ik dan weer niet persé doen als hij dit niet wil.
Hier ook een kereltje van 14 maanden wat het woordje Nee niet kent, of niet wil kennen. Folders verscheuren, waxinelichtjes eruit halen en op de grond gooien, waterbak van de kat omver gooien, knopjes van de afstandsbediening indrukken, alle lades opentrekken en alles eruit halen, kan nog wel even doorgaan. Blijf nee zeggen, hem wegzetten, ook hij schudt nee, maar gaat gewoon door. Net zoals meerdere dames, klap ik mijn handen en zeg ik wat goed van jou, wanneer hij het netjes teruglegt. Ik hoop dat hij het een keer gaat begrijpen, maar heb er wel vertrouwen in.
Dit doe ik idd ook voor een deel. Haren kammen is hier ook niet echt favoriet, nouja... dan niet. Haren knippen vindt ie ook niet leuk, maar dat moet dan weer wel van mama. Tis idd zoeken naar een soort compromis. Hij mag aangeven als ie iets niet wil of niet fijn vindt en dan bepaalt mama of we daar ook in mee gaan ja of nee. Tijdens het eten is een 'nee' van zijn kant, bijv. ook altijd een nee. Prima, dan eet je niet (krijgt ook niks anders hoor!). Niet boekje lezen? Prima. Niet buiten spelen? Prima. Maar 'niet luier verschonen' gaat dan weer niet op, hihi
Ik vind ook wel dat je een beetje selectief moet zijn in wat je verbiedt. Zelf probeer ik zo weinig mogelijk 'nee' te zeggen om te voorkomen dat ik het een hele dag zeg en dat ik het al uit automatisme ga zeggen. Gebruik nu even deze voorbeeldjes: -folders verscheuren; ik geef folders die kapot mogen. -Waxinelichtjes eruithalen en op de grond gooien; hij kan er hier niet aan. -lades opentrekken; hij heeft enkele lades die hij telkens opnieuw mag leegmaken. Ondertussen weet hij heel goed welke en vindt dit erg leuk. Net zo met de keukenkasten. De kast waar de frituurketel staat, mag hij niet opendoen. Die met de potten en pannen wel. -de knopjes van de afstandsbediening, daar heb ik geen problemen mee. Maar anders misschien een oude afstandsbediening houden? Ik vind dit trouwens wel een héél interessant artikeltje over negeren, nee-zeggen, belonen,... Het breken van de weerbarstige kinderwil | Kiind.nl
Hihi...! Wel lastig ja! Misschien moet je nee zeggen, hem daar weg halen en een alternatief aanbieden. Wil wel eens helpen. Want anders is de verleiding erg groot en vergeten ze snel dat je niet mocht.
Hier ook een zoon van 14 maanden die luisteren erg lastig vindt. Hij weet heel goed wat niet mag maar hij doet het echt expres om aandacht te krijgen. Voor ons af en toe nog zoeken naar de goede manier. Tot nu toe halen we af en toe wat weg om de strijd niet aan te gaan, met eten schuiven we zijn tripptrapp weg van de tafel als hij vervelend doet, zodra hij dan stopt met boos zijn schuif ik hem weer terug. We zeggen vaak 'nee, doe maar ...', 'nee, kom maar hier', of we proberen hem af te leiden voordat hij uberhaupt iets kan doen. Ik wil mijn zoon wel meegeven dat sommige dingen gewoon niet mogen en dat hij daar maar naar te luisteren heeft. @Elke, het is inderdaad goed om je kind te laten merken wat wel mag ipv niet, maar dat werkt hier bijvoorbeeld ook niet. En afstandsbedieningen, kastjes etc. heeft hij toch echt van af te blijven. Ik heb je link globaal doorgelezen en ik ben het er zo NIET mee eens haha (geen aanval op jou, gewoon verschil van mening dus). Ik geloof niet dat een kind zich meteen niet geliefd voelt door een time-out en daarom het gewenste gedrag vertoont. Kinderen doen vaak sneller dan ze denken, en daar is een time-out heel handig voor, om hen te laten beseffen dat wat ze doen geen slimme actie is(niet op deze leeftijd natuurlijk, vanaf 2 jaar ongeveer). Ik vind dat een straf passend moet zijn, snel op de daad moet volgen en niet te lang moet duren, maar ik denk wel dat het leerzaam is. Als wij te hard rijden, krijgen we een boete, als wij ons werk niet goed doen, een berispend gesprek, dat is nu eenmaal hoe het leven werkt. Zo wil ik het mijn zoon ook meegeven, dingen die niet kunnen hebben bepaalde gevolgen, en zo leer je dus ook wat wel kan. Hetzelfde is dat stukje over belonen; er wordt gesuggereerd dat belonen het van het doel opzich afleidt. Daar ben ik het zo niet mee eens. Om kinderen gewenst gedrag aan te leren is het soms nodig om een stimulans te krijgen, net als dat wij harder gaan werken voor meer salaris, daardoor doen wij ons werk niet per se slechter en we zijn ook niet alleen gefouccused op het salaris. als de beloning er eenmaal is voor een kind zal het vaak het gewenste gedrag voortzetten omdat het zich daar prettig bij voelt. Positieve aandacht is namelijk altijd gunstig voor een kind (en een beloning op zich..). Ik kan er nog veel meer over kwijt, mar ik vond het een kort door de bocht stukje, grappig hoe iedereen dat dus anders leest!
Mroos, ik zou hier graag verder op ingaan maar dat zou nogal offtopic gaan. Vind je het interessant dat ik er een apart topic over open? (vraag het maar even zodat ik daar niet in m'n uppie zit hè )
Jongens zijn sowieso anders dan meisjes dus kan heel goed zijn dat je zoontje niet luistert (stond vandaag een intervieuw met hoogleraar Tavechio in de Volkskrant juist over dit verschil - jongens ontdekken en doen, meisjes luisteren en vertonen sociaal acceptabel gedrag / meisjes willen lief gevonden worden, jongens wil de snelste/sterkste zijn). Maar verder is het heel normaal: hij kan ook nog geen verband leggen tussen nee en niet meer doen, sterker nog waarschijnlijk vindt hij het een interessant (wetenschappelijk) onderzoek om te kijken wanneer jij precies nee gaat zeggen. Ik zou hem dus bij stout gedrag inderdaad corrigeren: nee dat mag niet. Uit de situatie halen en afleiden. Waar M na een aantal keer niet meer met haar handen in de plantenbak zat, doet T dat nog dagelijks ... M speelde braaf met haar speelgoed, T smijt alles overal neer. Dus een herkenbaar verschil
Hier ook een herkenbaar verschil tussen meiden en de jongen. Vind ik ook een interessant onderwerp Salapio, zal het stukje inde krant ook even lezen. Hier ook twee meisjes die braaf 'meehelpen' met was in de machine laden, terwijl mijn zoontje vooral geinteresseerd is in het geluid dat een dichtslaand deurtje maakt. En of het nog luider kan, als ie de deur harder dichtgooit (resultaat: hij gaat niet meer met mama de was doen )
Wisselt gelukkig ook wel een beetje per kind. Ons manneke is redelijk volgzaam, heel voorzichtig en zeer gevoelig voor afkeuring, terwijl zijn nichtje overal op en af springt. Gelukkig reageert ze wel goed op nee, maar je kan haar echt geen seconde uit het ook laten, terwijl ik mijn manneke even alleen kan laten bij de douches als ik ga plassen bij het zwembad. Als hij maar iets interessants heeft om naar te kijken, blijft hij stokstijf staan.