Ik vind het altijd zo jammer dat mensen boeken nodig hebben om een goede keuze te maken wat betreft de opvoeding. Ik handel uit gewoon mijn eigen instinkt en weet echt zelf wel wat het beste bij mijn kinderen past. Dat een methode uit een boekje toevallig werkt bij een kind heb je geluk. Maar verder vind ik het een makkelijke manier om op te voeden.
Héél herkenbaar!! (Ik ben zelf ook bovenbouwjuf) We zijn op school vaak dat kinderen voor wie de grenzen niet duidelijk zijn letterlijk en figuurlijk om zich heen gaan slaan.
Pff wat een verhaal over dat kindje ik denk dat ik als moeder van dat jongetje zijnde misschien wel eens behoorlijk uit me slof had geschoten. Hoe heeft die moeder dat op gepakt van dat jongetje. Kan me voorstellen dat daar stoom van af kwam?? Zelf over opvoeden. Heb er nu een van tien en een van net een. En moet zeggen opvoeden is soms een dagtaak. Het lijkt er op dat een tien jarige zou moeten luisteren. Maar er ontstaat hier steeds meer strijd. Wat hij geleerd heeft gooit hij over de balk. Hij begint steeds meer mijn grensen op te zoeken( Dat zou je verwachten van een kind van 2/3) Dacht ik maar nee, De peuterpuberteid vond ik geen eitje. Maar nu ik zie dat mijn zoon richting de puberteid loopt denk ik wel eens van pffff. Mag ik de peuterpuberteid nog eens over doen( Wat ook mag met me dochter) Het belangrijkste is denk wat je kind ook doet hoe of wat dat je altijd een troostende schouder aanbied. Maar dat je ook streng en rechtvaardig moet zijn als dat nodig is. En ja daar hoort wel eens strafbij. Uren dagen daar ben ik geen mens voor wel voor een uurtje of wat. En nee moet gewoon ook nee zijn en zorgen dat nee nee blijft. En ja ja. maar het blijft lastig ze blijven uit proberen. Straf hier is bijvoorbeeld voor zoon hier. Een dag geen wii spelen. Of een half uurtje naar bed. Toen hij kleiner was wel eens voor een time out in zijn kamer gezet. Maar na het straf geven altijd even over het probleem praten, Van wat ging er fout wat kunnen we er aan doen om het niet nog eens te laten gebeuren. Ik ben dus van de opvoeding spreken uit leggen belonen waar nodig en straffen als het echt uit de hand loopt. Opvoeden denk niet dat er een boek bestaat die verteld hoe je het moet doen. Ja ze zijn er wel. Het belangrijkste is denk dat je bij je standpunt blijft tijdens het opvoeden en vooral heel veel van ze houd. Lastig he opvoeden
adi: ik zou die moeder vragen om snel te vertrekken als mijn zoontje de jarige was. het zou me echt niet uitmaken wie ze is en wat ze met haar eigen kind wilde doen. of ze me daarna nooit zou willen zien. ik ben niet zo streng met mijn kindje, alles met mate hier, maar met volwassen mensen kan ik wel streng zijn.
Interessant om het voorbeeld van adi te lezen, dat sterkt mij in het idee dat deze methode van niet straffen en niet belonen tot in den treure doorvoeren helemaal niet de juiste manier is. Ik denk dat de middenweg tegenwoordig het meeste wordt toegepast. Wel corrigeren op de momenten waarop het echt nodig is en wel belonen. Tegelijkertijd ook het kind uitleggen waarom iets wel of niet mag. Overigens onderschrijf ik met grote overtuiging de theorie dat grenzen nodig zijn voor een kind! En ik snap dus ook echt niet dat mensen er in geloven dat kinderen zonder grenzen op kunnen groeien tot evenwichtige volwassenen.
Ik kan me daar ook druk om maken hoor, maar wij zijn het inmiddels bijna gewend hier. Dit is maar een voorbeeld. En natuurlijk is ieder kind anders, dit is duidelijk een kindje dat wel enige begrenzing nodig heeft, en de ouders die het niet willen geven. Als we er iets van zeggen krijgen we een hoop theoriën over ons heen over hoe geweldig het is voor de ontwikkeling van het kind, enz enz. Ondertussen trekt de kleine groente en fruit uit andermans koelkasten om te 'koken' en gaat daarmee aan de haal. En dat mag gewoon. Ik moet zeggen dat dit geval mijn mening over 'vrije' opvoeding heeft beïnvloed. Maar de ouders moeten ook capabel zijn om een balans in te vinden. En zichzelf niet kwijtraken in allerlei ideeën, waarbij ze hun kind m.i. op een onjuiste wijze voorbereiden op het functioneren in de maatschappij. Volgens mij wordt in 'Dharma en Greg' een leuke interpretatie gegeven van de 'vrije' opvoeding. Overigens een hele extreme natuurlijk. Dat het kind zelf haar naam mag bedenken en zelf mag bepalen hoe ze de ouders noemt. Want 'mama' en 'papa' zijn machtsymbolen, en een ouder heeft het recht niet om een kind een naam 'op te leggen'. Tja, het is natuurlijk altijd wat je als ouder van de opvoeding maakt. Ik ben zelf in het algemeen tegen ; methodes' en theoriën. Wij hebben wel veel gelezen hierover, maar kijken gewoon naar onze kinderen en bepalen wat voor opvoeding bij ons en bij hun past. Helemaal op maat gemaakt
Tja, ik geloof niet zo in 1 methode die zaligmakend zou zijn. Ik hang er gewoon een beetje tussenin. Denk dat veel volgers van zo'n methode (AP/UP) lichtelijk doorslaan in het volgen zo'n methode. Heb er wel het e.e.a. over gelezen hoor, bijv. how2talk2kids, waar ik best aardige dingen uit heb, maar zo vind ik Nanny Jo ook goede dingen hebben en het meeste doe ik gewoon vanuit mijn eigen gevoel of opvoeding vroeger. Daarnaast ken ik een gezin wat dus helemaal tegen straffen en belonen is, sterker nog, ze geven daar cursussen in. Die kinderen kunnen niet praten, maar alleen krijsen, schelden hun ouders verrot (die nog steeds met zo'n lieve, zachte stem en engelengeduld weer uitleggen waarom dat niet mag), ze zijn erg agressief naar anderen toe, op school is het een groot probleem en wat me na een tijd opviel, was dat ik die kinderen nooit zag lachen, echt nooit!!! De eerste 2 jaar ging het nog wel hoor, maar daarna...oei, met dat gezin als voorbeeld weet ik precies hoe ik het NIET wil. Maar ja, zo ken ik ook een gezin wat waarbij die kinderen zo strak werden gehouden dat ze later helemaal doorsloegen toen ze opeens wel de vrijheid kregen en zelf moesten beslissen wat wel en niet kon. Het zijn allemaal uitersten. Daarom hang ik er lekker tussen in, een beetje van mezelf en een beetje van Maggi . Ieder kind heeft een ander karakter, daar moet je ook naar kijken, ik straf en beloon, maar leg ook uit en er is ook een gebied waarbinnen ze zelf hun grenzen mogen verkennen.
Interessant artikel, ik kan me er echter (totaal) niet in vinden. Ik zie het eerlijk gezegd niet voor me hoe je opvoeding er dan uit ziet. Een voorbeeld: Mijn dochter van 3,5 jaar is op sommige dagen ontzettend moe. Als ze uit haar bed stapt dan kan ze alleen zeuren, moeilijk spelen. Kortom; moe! Ik wil dan dat ze 's middags naar bed gaat. Zij wil dat natuurlijk niet en gaat huilen, schreeuwen en wordt soms driftig. Natuurlijk leg ik het dan uit, maar ik blijf ik bij mijn standpunt. Ze gaat dan toch naar bed, omdat ik weet dat dit het beste voor haar is. Dan breek ik toch ook haar 'weerbarstige kinderwil'? Hoe ga je hier dan mee om als je deze visie van opvoeden hebt? Daar ben ik nieuwsgierig naar. Als ouder wil ik mijn kinderen liefdevol laten opgroeien binnen veilige en duidelijke grenzen. Ik wil mijn kinderen als ze klein zijn zo min mogelijk belasten met allerlei keuzemogelijkheden en uitlegtheorien. Zo'n kindje heeft duidelijkheid nodig, ja is ja en nee is nee. Natuurlijk met uitleg en begrip voor de emotie van het kind erbij! Maar mijn standpunt blijft staan.
adi; je vriendine die de vrije opvoeding toepassen hebben het niet zo goed begrepen lees ik van je bericht. de basis van 'vrije' opvoeding is dat het kindje zelf er achter komt hoe de wereld en mensen samenwerken. dus die ouders moeten ook accepteren dat anderen hun kind gaan corrigeren en straffen. ik weet niet wat voor theorieen ze meteen op tafel gooieen als je iets zegt????het is eigenlijk een keiharde keus die ze hebben gemaakt qua opvoeding. je kunt gerust hun dochter in de strafhoek zetten als ze in je huis de dingen doet die jij niet wilt. want dat is de bedoeling van de vrije opvoeding. papa en mama zijn voor de liefde, uitleg etc, als begeleiders, maar straf en beloning komt van de buitenwereld. leren de gevolgen van eigen gedrag te dragen. en haar mama moet dat ook goed uitleggen. kijk lieve dochter, je zit nu in strafhoek van je tante, want je tante wil niet dat je in de koelkast zit etc.
adi; die methodes en theorieen zijn niet bedoeld voor ouders te bestuderen. als je iets bijzonders wilt toepassen dan moet je eerst met een pedgoog afspraak maken. niet alles is voor iedereen bedoeld. sommige technieken vereisen bijzondere creativiteit, doorzettingsvermogens, intelligentie etc van de ouders, dan kan het nog steeds mis gaan, omdat het bij n kindje niet werkt en bij andere wel.
Ik geloof niet in het positief roemen van een opvoedmethode en dan te beginnen met het negatief bestempelen van andere opvoedmethodes... 'het breken van de weerbarstige... "... Wat een kul zeg... daar word ik per direct iebelig van. Laat mensen doen wat hen goeddunkt en misschien wat minder boeken kopen want uiteindelijk is dat allemaal commercieel gewin! Volgens mij is er maar één criterium (en die is retroperspectief): zijn je kinderen evenwichtige, aardige mensen die op een positieve manier in het leven staan en een bijdrage leveren aan de maatschappij. Is het antwoord Ja; dan is je opvoeding succesvol geweest... wat je ook gedaan hebt! (PS; ook zonder die opvoeding kan je een eind komen maar het helpt wel enorm!!)
Het artikel is idd wat kort door de bocht, maar dat zijn ook mensen die denken dat kinderen straf nodig hebben, want dat is niet zo. Ik heb als kind nooit straf gehad en ik ben prima terecht gekomen. Mijn ouders konden met mij overal naar toe. Ik ben tegen straf omdat ik vind dat kinderen daar niks van leren. Kinderen laten dan iets omdat ze straf krijgen. Ik wil liever dat mijn dochter leert waarom iets niet mag. Binnen veiligheidsgrenzen uiteraard. Ik ben dus van, hoe sommigen dat noemen, tot in den treure uitleggen. Ook toen ze nog niet alles leek te begrijpen. Want ik ben van mening dat kinderen eerder iets echt begrijpen dan wanneer ze dat pas laten zien. Ik denk dat je als opvoeder altijd een stukje achterloopt. Je ziet iets, maar dan weten ze dat in hun hoofdje eigenlijk wel. Door veel uitleggen probeer ik dat voor te zijn. Maar daarbij ben ik ook heel erg van afleiden, uit de situatie halen om het gedrag op een leuke manier te doorbreken en dus niet op dingen als straf terug te vallen. Ik vind straf geven (en bedoel dit niet als waardeoordeel, maar hoe ik dat zie) namelijk een stukje onmacht van ouders/opvoeders. Meer van: ik weet het niet meer, dus geef je maar straf. Zo'n situatie als bij het kaarsjes uitblazen zal hier dus niet gebeuren, omdat ik haar afleid met iets anders, even weghaal uit de situatie en dan uitleg waarom.
Echt waar? Nou mij niet gezien hoor! Wat een rare interpretatie van de wereld! Ik zou nooit tegen andermans kind gaan roepen wat die wel of niet mag, ik vind dat echt de taak van de ouder. Dus totaal tegen die theorie in Wat we dan te horen krijgen: dat hun dochter de wereld mag ontdekken op haar eigen manier, en dat zij haar daarin niet willen beperken. Dit wordt dan ook bijna letterlijk uitgevoerd. Ze trekken haar net van de straat af als een auto aankomt, maar veel meer ook niet. Het belonen-gedeelte doen ze volgens het artikel uit de link hier. Dus benoemen wat zij heeft gedaan, maar niet of dat wel of niet goed is. Maar bij hun gaat het ongeveer zo: - schat wat wil je met de tomaat doen? (die uit de koelkast is gepakt); - koken. - ok; - vervolgens stopt het meisje de tomaat in een schoen (zoiets zie ik mijn kinderen ook doen als ik het zou toestaan ); - mama: schat, tomaat kun je niet koken in een schoen; - dochter: misschien wel; - mama: maar hoe wil je dat doen dan? enz enz enz Ondertussen zit een verplatte tomaat in een schoen
ja echt waar adi!!!!anders is het totaal onzin natuurlijk! kun je dat zelf ook niet zien? haar ouders mogen de wereld niet bepalen, sturen!haar moeder kan echt niet zeggen wat wel en niet mag in jouw huis!!!! want daar gaat het echt om. dat is een wijze van opvoeding die de innerwereld zonder autoriteit laat blooeien, dus papa mama zijn geen straffende of belonende, die band is op aandacht, tijd, liefde, interresse gericht. maar papa en mama zijn niet de baas over de wereld waar anderen ook leven. je heb n beetje domme vriendin die ook niet zo goed opgevoed isn qua leren waar de grenzen liggen. ze kunnen echt niet andersmans huis zeggen dat zus en zo mag...alleen omdat in hun eigen huis wel mag etc. zij moeten zelf eerst leren waar de grenzen zijn!!!!
uyyy, ik zie dat ikschreef dat je vriendin dom is, neem me niet kwalijk. ik neem het ommiddelijk terug. dat is echt geen taal van mij. spijt me echt.
ok, ik moet ook ff zeggen dat ik je wel begrijp een soort dilemma. vrije opvoeding is niet bedacht voor de tijd waarin we leven en de wereld waarin wij leven. toen;vroege, was het erg normaal dat kinderen van buitenwereld genoeg beperkingen ontvingen. niet zo een vrije wereld zoals nu dus. daar moet je ook aan denken.
Ik geloof wel in straffen en belonen. Ik geloof ook dat het goed is om uit te leggen waarom iets niet mag. Maar als ik mijn zoon al 10 keer heb uitgelegd dat hij niet in de koelkast mag komen, dan pak ik hem de elfde keer zonder pardon op, en zet hem ergens anders neer, ik ga dat dan niet weer uileggen want hij weet inmiddels wel dat dat niet mag (en daarom is het ook zo leuk om het toch te doen). Overigens, ik heb nu 2 kinderen, er is simpelweg geen tijd om continu uit te leggen wat er wel en niet mag. Soms ben ik met de jongste bezig en doet de oudste iets wat niet mag, dan is het dus een kort "nee, dat mag niet" en ga ik verder met haar. Ik geloof ook zeker in belonen, complimenten geven. Ik vind het zelf ook fijn om waardering te krijgen op bv. mijn werk of een compliment van mijn man. Ik vraag me ook af hoe ouders die dus niet belonen en straffen dat dan doen met school, in feite word je je hele leven toch afgerekend op wat je presteert of nalaat? Een cijfer voor een spreekbeurt, een functioneringsgesprek, het zijn allemaal waardeoordelen waar je niet aan ontkomt.
Overigens, ik heb vroeger ook weleens een draai om mijn oren gehad (letterlijk) toen ik mijn moeder eens uitschold. Ik wist toen heus wel dat ik die draai meer dan verdiend had, daar had ik geen uitleg voor nodig.
@ tulip: maar ben je werkelijk nooit door je ouders gecorrigeerd? Ik was een heel braaf en zoet kind, maar ook ik zocht mijn grenzen wel eens op. Als ik bijvoorbeeld op de basisschool weigerde huiswerk te maken terwijl ik de volgende dag een toets had, dan moest dat toch van mijn ouders. Deed ik het niet, dan hing daar een consequentie aan vanuit mijn ouders (dus niet alleen de consequentie dat ik een onvoldoende kreeg of strafwerk kreeg van de leraar). Jouw ouders lieten jou in zo'n geval gewoon je gang gaan? Of was je echt altijd zoet? Ik vind het heel leuk klinken hoor dat in den treure uitleggen etc. En in principe sta ik er ook achter en probeer ik mijn zoontjes ook op die manier op te voeden. Maar er is voor mij wel een grens en af en toe zullen ze dus gewoon de consequenties moeten ervaren van hun gedrag. Vanuit mij dus, niet vanuit hun omgeving. Ik vind opvoeden geen taak van andere mensen, maar met name een taak van mij. Ik breng hun normen en waarden bij, niet iemand anders. Ik zie niet in hoe anderen dit moeten doen aangezien de wereld niet bepaald eensgezind is.