Hier ook van alles... Heb of een kleine buik dan bij mijn zoontje of ik sta volgens die mensen al op knappen...
In het begin: je ziet nog niet veel he, wat een bescheiden klein buikje.....`ik was veeeeeel dikker hoor` Nu: zooo dat groeit hard! je belt wel he! als ze geboren is! natuurlijk ik heb na de bevalling toch niets te doen dus zal iedereen ff vanuit het ziekenhuis gelijk gezellig bellen! zijn mensen nou echt zo achterlijk! natuurlijk ga ik NIET bellen! ik ga na de bevalling eerst met mijn man van onze meid genieten en als WIJ eraan toe zijn dan gaan we bellen of smsen. Mensen vragan altijd: hoe gaat het? Tja net zoals GISTER en EERGISTER! ik begin echt z´n hekel aan die vraag te krijgen vooral mensen die meerdere keren per week bellen. Ben je het al zat? NEE natuurlijk niet, ik heb hier 4 jaar naar uitgekeken natuurlijk ben ik het niet zat! Het komt nu wel dichterbij hé, het is bijna zover! Ja als ze morgen geboren wordt wel maar niet als ze pas over 4 weken komt dan duurd het nog wel even. Heb je al een naam? hoeveel namen krijgt ze? Wordt het een lange of een korte naam? Je gaat toch wel minder werken zometeen he, ik werk nu 40 uur. Als je een foutje maakt of vergist: `ach ze heeft zwangerschapsdementie`
Herkenbaar die laatste post. Ik ben sinds de eerste 36 weken van de zwangerschap voorbij zijn ook opeens razend populair. Ik word helemaal gek gemaild en gebeld en iedereen heeft zichzelf alvast uitgenodigd met het idee mijn baby zometeen een uur lang op schoot te mogen houden... Ik weet zélf nog niet eens wat me allemaal te wachten staat!
Heel herkenbaar ja, zo herkenbaar zelfs dat ik sommige mensen gewoon ontwijk (lees: mijn moeder). Super geïnteresseerd ineens en denkt nu over me te kunnen moederen terwijl ze me eerder door haar ziekte verschillende verwensingen naar het hoofd gooide die ik hier niet zal herhalen. Ik heb met haar te doen, maar merk dat ik nu al een week geen contact opgenomen heb. Heb helemaal geen zin in die spanning en het constant goed moeten doen bij haar.
Heb ik ook nogniet gehad, zelfs familie gaat er niet zomaar aanzitten terwijl dat best wel mag van mij ook nog!
Waar ik met op het moment heel erg aan erger is mensen die tegen me zeggen: je moet niet te veel eten hoor want dan kom je veel te veel aan tijdens je zwangerschap, en probeer dat er maar weer af te krijgen. Ik ga trouwen op 23-7 en ik heb een hele mooie jurk gekocht waar ik mijn buik heel goed in kan laten uitkomen. Dus weer: nou als je dan te veel aankomt dat past hij straks niet meer! Nu zit ik juist met het om gekeerde..................ik ben nu al 5kilo afgevallen en ik kan bijna niet eten. Ik heb dgn dat ik helemaal niet kan eten. Hou toch op! Bij mijn dochter was ik 15kilo aangekomen en na 3mnd was het weer weg, zonder BV te geven wat dit was niet gelukt! grrrrrrrr
Ja irritant als mensen zich druk gaan maken over dat je teveel gaat aankomen. Of wanneer je iets zit te eten erbij gaan staan en zeggen: zou je dat nou wel doen? grrr.. Wat ik wel grappig vind is dat ze op mijn werk iedere week zeggen: goh je buik wordt steeds groter. Is dat niet meestal met een zwangerschap?
Hallo allemaal! Ergenissen zijn dus één van de dingen die bij de zwangerschap horen? Gelukkig maar, want van de week begon ik me al zorgen te maken of het wel normaal was dat ik me soms erger aan dingen wat normaal voor de zwangerschap niet in m'n hoofd opkwam! Ik kan me soms, en dat vind ik heel erg, ergeren aan m'n man, terwijl hij gewoon niets 'verkeerd' 'anders' 'raar' doet. Dat vind ik echt niet leuk, ik voel me dan gewoon .. Herkennen jullie dit? En herkennen jullie ook het feit dat je soms zo ineens uit kan beginnen te slaan? Gisteren bijvoorbeeld... toen zei ik per ongeluk dat de zon in het zuiden opkwam.. (dom he! ) Toen reageerde mijn man met een grapje waar ik opeens zo vreselijk sjagarijnig op reageerde.. Ik herken me zelf soms gewoon niet weer! Ik vind dat zo erg voor hem, maar hij heeft er gelukkig alle begrip voor!
Dat de eerste reactie van mensen is als ik vertel dat ik zwanger ben... Echt??? Ja... eh... duh!!! En dan gelijk naar mn buik grijpen om te voelen of het echt zo is... Ben daar echt niet van gediend, zou het zelf ook nooit zomaar doen, maar blijkbaar is dat normaal...
Ja herken ik wel... niet zo zeer met een grapje maar bepaalde onschuldige opmerkingen kunnen me zó enorm in het verkeerde keelgat schieten! Ik trek m'n scheur dan open alsof me ik weet niet hoeveel onrecht wordt aangedaan... heel genant, en lullig ook voor hem. Daarna maar 1000x sorry zeggen en het goedmaken
Het zielige voor hem is trouwens dat hij echt de enige is die het moet ontgelden. Voor de rest, de buitenwereld, ben ik nog gewoon redelijk mezelf geloof ik. Had wel anders mogen zijn, ik heb altijd al meer van me af willen bijten
Ook nog eentje: Mensen die "zeker" weten wat het wordt. Ik kwam laatst een oude kennis tegen (ik ben nu 19 weken zwanger en heb pas over 2 weken de 20 weken echo), ze begint in m´n gezicht te wrijven en kraait uit:"oooohhhh het is een meisje! Een meisje!" Blijkbaar "ziet" ze het aan de lijnen in m´n gezicht Super irritant. Vooral omdat het me toch weer onzeker maakt. Vorige zwangerschap is toch wel deels door m´n sm verpest omdat die al vanaf week 12 beweerde "het wordt een blond prinsesje, het wordt mijn blonde prinsesje" (Grrrr! Ten eerste moest ik zelf heel erg aan het idee van een meisje wennen, en ten tweede mocht ik sm voorheen ook al niet. Het was dus nog erger toen na 20 weken bleek dat ze gelijk had - en na 40 weken ook nog eens dat m´n dochtertje inderdaad blond was). Het feit dat nu iemand dus alweer loopt te claimen dat het een meisje wordt zit me aardig dwars.
Ohh heel herkenbaar! Ik ben de volledige tegen stelling van de bakerpraatjes...... Ik draag heel erg naar voren en ik heb een veel mooiere huid als voor de zwangerschap. Mijn nagels zijn sterker en mijn haar glanst mooier. Dus zegt iedereen: OHH het word vast een jongen! Ik zie het aan je....pfff Het is weer een meis, heel leuk trouwens hoor, en iedereen gaat tegen me zeggen dat het een jongen word
Hier ook iedereen die riep dat het een meid is. Maar ja dat is denk ik alleen omdat ik al een jong heb Maar dit is gewoon weer zo'n jong Heerlijk!
waar ik me écht aan kon storen.... ik had mijn vrijgezellenfeest toen ik 28 weken zwanger was.. Heel de avond moeten horen "je bent zeker wel hartstikke moe" ... "je bent zeker helemaal gebroken nu" .... Tijdens trouwen 3 weken later.... "je wil zeker alleen nog maar slapen" "hou je het nog wle een beetje vol" ... op ene gegeven moment was ik er ZO klaar mee dat ik zei... NEE HET GAAT PRIMA EN IK BEN NIET MOE!!!! Nu wil ik er niks meer over horen!!!! Joh je leeft op je trouwen zo in een roes dat je niet eens aan moe zijn kan denken... pffft.... (ik weet dat het wel goed bedoeld was hoor ) en de opmerking.... Wel heel zwaar he, die laatste loodjes (wat weeet je daar nou van, mensen mensen, bemoei je toch niet zo met me ) offuh,...... Je bent het zeker hartstikke zat! (echt.... wat weet jij daar nou van af)... ja ik kan me momenteel ook wel heel snel ergeren hoor hahahahaha
Waar ik me voor de 2e keer weer compleet over verbaas is dat er al door minimaal 5 mensen (die gelukkig niet dicht bij me staan) is gevraagd of het wel gepland is Nee hoor, ik ben 30, heb een goede baan/man/relatie/hypotheek en er loopt nog een jochie van 20 maanden rond hier maar dit was een ongelukje na een avondje enthousiast breezers naar binnen atten *zucht* Ik snap de vraag echt niet, vind het zelfs ronduit onbeschoft overkomen. Ik bedoel wat verwacht iemand nou te horen? En al zou het niet gepland zijn wat gaat dat een ander nu helemaal aan? (komt wss bozer over dan ik het bedoel hoor) Verder erger ik me niet zo aan opmerkingen. Vaak is het gewoon interesse tonen op een niet zo handige manier. Je bent als zwangere nu eenmaal een soort van bezienswaardigheid..
ja die vraag of het gepland is.... nou bij ons was het niet echt gepland... maar we zijn er super super blij mee en hadden niet veel later (waarschijnlijk een maand of 2 later) willen beginnen met klussen.... Was zeker een ongelukje.... offuh... ben je er eigenlijk wel blij mee? Of.... is je man er eigenlijk wel blij mee? In het begin was ik ook nogla misselijk, maar ja om nou 6 weken thuis te gaan zitten had ik niet zo veel zin in. Zegt 1 of andere oet*** op het werk: "zorgt je man eigenlijk wel goed voor je" ik kon hem wel slaan!!!
Wat ik niet meer kan hebben is mensen die vol enthousiasme roepen: Ooooh meid GENIET ERVAN! Vooral irritant als ik net daarvoor heb verteld dat ik me nog nooit zo waardeloos gevoeld heb. Waar moet ik van genieten dan? Boven de plee hangen? Slap haar en een hoeveelheid pukkels waar een puber jaloers op zou zijn? Elke dag van 10 tot 10 in bed liggen en dan nog moe zijn? Mijn lekker op tijd aanwezig zijnde bekkeninstabiliteit? Noem me ondankbaar maar wat bij betreft kunnen die 9 maanden niet snel genoeg voorbij zijn.
ik vind dit echt grappig al die opmerkingen. ik stond van de week in de stad. bij prenatal ik wou een broek hebben. Maar ik ben niet dik. Ik kan geen broek aan met een band. Past niet is te groot!... zegt de verkoopster: In het begin van de zwangerschap heb je ook nog niet echt een buik.... IK BEN AL OVER DE HELFT!!!!