Ik vraag me ook werkelijk af hoe het deze generatie zal vergaan over 20-30 jaar Want elke decenia zie je bepaalde trends in de opvoeding. Onze ouders die stammen uit de jaren 60, werden vaak opgevoed met de 'harde hand', in een gezin met een drukke moeder en veel kindjes. Of juist niet, in een helemaal hippie-gezin. Mijn oma zat echt niet urenlang met haar vriendinnen te bespreken welke opvoedmethode ze gebruikten, dat kan ik me gewoon niet voorstellen -> die generatie is redelijk goed terecht gekomen al vind ik het zelf Vervolgens de generatie van onze ouders, die gewoon in de auto rookten waar wij bij zaten (zonder gordels of autostoelen!) . Die dachten dat borstvoeding slecht was en met zn alleen aan fv en bijvoeden met 3 maanden gingen. -> ken ook maar weinig mensen (geen) die psychiatrische hulp nodig hebben om de mislukte relatie met hun slechte ouders te verwerken Wat zouden onze kinderen vinden over 20-30 jaar? Zouden wij wel de PERFECTE generatie creëren, die goed belanden is met de juiste bouwstoffen, voedingsstoffen, zo min mogelijk kans op allergiën, allerlei opvoedmethodes, onderwijsmethodes enz enz -> ik vraag het me echt af....
@Pluk ja joh, zo denk ik ook. Als ik dat soort dingen lees, zou het haast een wonder mogen heten dat ik nog een goede band met mijn ouders heb en geen emotioneel verkreukeld persoon ben geworden. En hele generaties met mij .
hihihi adi mijn ouders komen uit de jaren 40, dus ik krijg regelmatig te horen dat hun niets hadden enz enz, en ja ik zat los in de auto met een rokende vader En ik weet zeker dat mijn kinderen niet perfect zullen zijn omdat ik ook niet perfect ben, dus weer een ding minder om me zorgen over te maken
Doet me denken aan een gesprek wat ik "overhoorde" in de trein tussen een moeder en haar tienerdochter (jaaaaaren geleden toen ik nog naar het HBO ging ) Discussie ging over bepaalde opvoeding waarvan dochter zei "ik ga het later allemaal anders doen als jij/jullie, want jullie vinden dit/dat...." Waarop moeders antwoorde: "Ja lieverd, zo dacht ik het bij bepaalde dingen uit de opvoeding van opa en oma ook. En dan zijn er toch weer andere dingen die je in de ogen van je kind(eren) niet goed doet, die je kind(eren) dan weer anders willen gaan doen" Uiteindelijk komt het cirkeltje ook wel weer rond.
hier nog 1 . Ik weet nog dat ik mijn vader smeekte om het raam open te doen wat het stonk zo vreselijk in de auto. Maar dat mocht niet, want dan zou ik in de tocht zitten, en dat is slecht voor de longen
hihi dat heb ik hier al met een vriend die tien jaar ouder is als ik, en zijn ouders net een generatie voor de mijne zitten Ach en zo moeten we maar denken toch... het zou wat zijn als we allemaal "perfect" waren.
het klinkt heel leuk zonder straffen opvoeden. maar er zijn nu eenmaal dingen die moeten. je kunt een kind niet altijd overal zijn zin geven. sommige dingen moeten gewoon ( tanden poetsen) leuk of niet leuk. andere dingen kun je mee schipperen. maar ik denk dat een kind vooral grenzen nodig heeft. en dat die grenzen voor duidelijkheid zorgen waarbinnen het kind naar behoren kan gedijen. grenzen aan geven en liefde geven kunnen best hand in hand gaan. ik probeer op mijn beurt dus wel grenzen aan te geven. goed gedrag te belonen door iets opbouwend te zeggen. ik probeer mijn kalmte te bewaren ( wat natuurlijk de ene keer beter lukt dan de andere keer) maar ik ben wel concequent en er wordt wel gestraft in de vorm van een time out of nu ze ouder worden een sanctie.( niet weg vanavond ofzo) ik geloof dat mijn kinderen nog steeds van me houden hoor. ik wil best een (normale) discussie aangaan over bepaalde dingen en een compromie sluiten eventueel, nu ze wat ouder zijn, maar ik ben duidelijk in wat kan en niet kan. en vooral probeer ik eerlijk te zijn naar beide toe. en maak ik een foute beoordeling dan verontschuldig ik mij bij het kind in kwestie. ( en nu inhakend op het stukje van adi ) daarintegen was mijn vader een echte bulldog. in zijn ogen "had een kind niks te willen, het was maar een kind hoor" zijn discussie met mij ging ongeveer zo. blup, kop dicht! of ik sla hem dicht! om zonder pardon de daad bij het woord te voegen als het hem zo uitkwam.deze methode paste hij ook toe als ik al dan niet iets" gedaan" had volgens mijn ouders of mijn broertje. wat in een enkel geval ook zo was maar meestal dus niet. dan werd je naargelang zijn bui naar huis geslagen of geschopt en kon ik boven gaan zitten. kijk, dat zijn dus methodes waarvan ik over mijn nek ga. ik zal dat nooit doen bij mijn kinderen en kan er ook niet tegen als ik zie dat iemand dat wel doet. al noemen ze het een opvoedkundige tik. ikzelf ben aan 1 kant heel sterk van geest geworden hierdoor en aan de andere kant heel kwetsbaar en onzeker. ik vertrouw per defenitie niemand. dat moet je verdienen en als het kapot is is het kapot. mijn vader leeft nog en hoewel hij zijn macht allang kwijt is ben ik nooit helemaal op mijn gemak. hij moet het echter niet wagen om mij of 1 van mijn kinderen aan te raken en dat doet ie ook niet. zoveel is hem al wel duidelijk geworden. maar mijn opvoedmethode zodner slaan daar lacht ie meesmuilend om. die jeugd van tegenwoordig deugd voor geen meter en dat komt allemaal door dat softe gedoe is zijn mening. tjah....het moge duidelijk zijn dat wij geen hechte band hebben.
Adi, hahahaha Ik lig in een deuk om die geplette tomaat. Ik zie het helemaal voor me, die moeder heel serieus aan het praten over het koken van een tomaat in een schoen, en dat kind lacht in haar vuistje Julia zou het geweldig vinden! Mijn schoenen niet Ik ben zelf opgevoed met heel weinig straffen en belonen, maar dan juist wel met heel veel dreigen (nooit echt doen) en ik heb hier echt een vreselijke hekel aan. Ik ben zo onveilig opgevoed, wist nooit wat me te wachten stond, voelde me heel snel betrapt of beschuldigd, omdat ik niet goed wist wat er van me werd verwacht. Ik weet nog dat ik op 14 jarige leeftijd eens tegen mijn vader heb gezegd (toen hij weer zei 'als je nu niet.. dan..!'): Doe het dan ook eens een keer! Daar stonden ze raar van te kijken, want welke puber wil nou straf? Maar ik wilde het echt heel graag. Elk kind schreeuwt op een bepaalde manier om: Laat me zien waar je grenzen zijn, wat ik wel en niet bij je kan doen. Ik heb er nog moeite mee, altijd uittesten, altijd grenzen opzoeken. Zo wil ik mijn dochter absoluut niet opvoeden. Bri, hahaha! Welkom in de echte wereld, we zijn geen perfecte ouders
ik ben meer benieuwd over hoe mijn zoontje eruit zien met baard of snoer?ik kan me niks mee voorstellen met zijn baby gezichtje.
Mijn vader sloeg dan wel niet vaak maar kon wel behoorlijk dreigen. Moeders trouwens ook. En ja af en toe kreeg ik en me zusje toch wel eens een draai om onze oren. Hier wel eens een tik op het achterwerk van me oudste en nee ik voel me er nooit prettig bij nooit. En met de jaren hij ouder werd werd het steeds minder maar moet zeggen soms zeg ik wel eens kindje lief me handen jeuken. erg he. Opzich heb ik een redelijke band met me ouders. Mijn vader vind ik toen en nu nog steeds een dominate man. En me moeder wist niet altijd waar ik aan toe was met haar. En dan komt het woordje ik zal het anders doen als me ouders. Bij god wou dat dat waar was. Want zo heel anders als me ouders doe ik het nou ook weer niet En straks mijn kinderen mama ik doe het anders dan jij. Bij god ik hoop het. Mijn ouders zijn trouwens van de generatie 40/50 en ze zijn zelf zonder woorden opgevoed. En je diende maar te luisteren naar vader/moeder zo niet de matterklopper pollepel die stonden klaar. Mijn vriend is helemaal zo opgevoed ze moeder had er 12 denkje dat ze ooit bewust is geweest ik doe me kind pijn nee s avond als alle kinderen binnen waren ging ze ze een voor een af met een stok van jij bent vandaag stout geweest en jij. Maar moet zeggen vriendlief heeft de kinderen niet een tik gegeven. Niet een. Als dat gebeurt moeten ze wel heel ver gaan zo zie je maar. Opvoeden. Wie heeft de wijsheid in pacht ik niet.
Ik ben het net genoeg zaken die mijn ouders hebben gedaan niet eens. Ik vind vooral dat mijn vader meer betrokken had mogen zijn bij ons als kind. Maar wat ik wel heel fijn vond is dat de regels duidelijk waren, maar dat mijn moeder altijd vatbaar was voor argumenten. Daarnaast waren er niet veel regels, eigenlijk alleen regels voor veiligheid of hygiene. Dat is iets wat ik zelf ook probeer aan te houden. Maar daarbinnen doe ik wel degelijk ook aan straffen en belonen, alleen leg ik ook vaak uit waarom ik op een bepaalde manier straf. Als mijn zoontje met blokjes gaat gooien leg ik eerst uit dat het echt niet mag omdat dat gevaarlijk is. Als hij doorgaat geef ik hem nogmaals de uitleg (kort en bondig en op zijn niveau) en de waarschuwing dat als hij het nog een keer doet hij niet meer met de blokken mag spelen. Als hij het gedrag dan weer vertoont, dan gaan de blokken gewoon de kast in. Dat is een straf, maar duidelijk gerelateerd aan de "overtreding". Ik vind de tekst van het stukje veel te kort door de bocht. Ik straf niet om mijn zoontjes wil te breken, maar om te voorkomen dat hij zichzelf en anderen pijn doet. Hetzelfde geldt voor lopen op straat. Tegelijkertijd mag hij bij mij altijd loslopen en leg ik hem ook elke keer uit waarom hij niet zomaar de stoep af mag stappen. Ik vind dat hij recht heeft op uitleg en geloof wel dat op de lange duur daardoor begrip komt dat mama niet straft omdat ze het leuk vindt, maar omdat ze dingen belangrijk vindt. Ik zal echter niet slaan. Ik vind namelijk dat dat blijk geeft van onmacht. Daarnaast leer je volgens mij daarmee een kind dat papa en mama jou pijn mogen doen om te voorkomen dat jij iemand anders pijn doet. Dat vind ik krom. In mijn huis slaat niemand, hij niet, maar wij ook niet.
ik geloof dat ik het idd wat beter uit moet leggen. Ik ben niet tegen corrigeren hoor, maar tegen straffen. Ik heb een echte peuterpuber hier, denk je dat ik die nooit corrigeer?? haha, wil je ze een weekje. Nee hoor, ik ben tegen heel duidelijk grenzen aangeven en ook zeggen wat wel en niet mag, ik ben ook niet zo extreem als die mensen in adi dr voorbeeld op een kinderpartijtje. Maar wat ik dus echt niet doe is Mare op de trap zetten omdat ze bv met dr eten gooit ofzo, ik noem maar even een gek voorbeeld. Ik leg uit wat het ongewenste gedrag is, dus: "Mare, ik wil niet dat jij met je eten gooit, want alles wordt zo vies." "Ik wil dat je netjes met je lepel eet." Als madame nog een poging doet krijgt ze de waarschuwing en dan schuif ik haar bordje weg. Ik wil dus niet dat ze netjes eet omdat ze anders op de trap moet, want zo werkt het bij die kids. Maar ik wil dat ze netjes eet omdat dat van haar verwacht wordt. Bij oudere kinderen werkt dat natuurlijk niet zo. In jouw voorbeeld over huiswerk zou mn moeder (of vader) duidelijk gemaakt hebben, je moet het zelf weten, maar jij kan morgen zelf uitleggen waarom je je huiswerk niet gemaakt hebt. Of met roken, mn ouders hebben nooit verboden te roken, maar wel gezegd, je haar en kleding gaat ervan stinken, het kost zakgeld. Wij betalen niks en ik ga er ook niet extra voor wassen, dan loop je maar met die stinkkleding. Ook uitgelegd dat het slecht kan zijn voor je gezondheid en het hele riedeltje. Ik zocht ook zeker mijn grenzen op, en was een echte puber. Maar ik leerde zonder straf ook wat de consequenties waren. Dus niet geleerd voor een toets, een slecht cijfer. Ze gebruikten natuurlijk wel redenen waar ik gevoelig voor was. Ik was bv erg streberig, dus een slecht cijfer voor taal zou ik vreselijk gevonden hebben en koos uiteindelijk dan eieren voor mn geld. Als mij dat niet uitgemaakt had, dan hadden ze vast weer iets anders verzonnen. Maar niet dus huisarrest omdat ik geen huiswerk gemaakt had, nee dan bekoop je het maar met een slecht cijfer of een preek van de leraar, waar ik ook heel gevoelig voor was. allistair, ik heb ook niet gezegd dat het geen boos woord is hoor. Ik wordt echt wel eens heel boos op Mare en zie nu al dat ze dat heel vervelend vind en dus niet omdat ze dan op de trap moet, maar omdat ze niet wil dat mama boos is. Ik hoop dat het hele bovenstaande stuk een beetje verduidelijkend is, anders hoor ik het wel. Geeft niks dat je doorvraagd, ik zei zelf toch: brand maar los.
@ tulip: heel helder! Ik kan me voor het grootste gedeelte vinden in je aanpak, met als verschil dat ik niet doelbewust het zitten in de hoek/trap vermijd. Maar wat betreft je voorbeeld van het gooien met eten: dat zou ik ook zo hebben opgelost. Het echte straffen is dus niet iets waar ik snel naar grijp, omdat ik denk dat het veelvuldig toepassen daarvan niet het juiste effect zal hebben. Maar ik kan me wel situaties indenken waarbij ik echt een harde statement zal willen maken (zonder fysiek te worden). Al hoop ik dat mijn jongens nooit zo ver zullen gaan Wat betreft het huiswerk. Als ik bijv. die avond met een vriendin had afgesproken terwijl ik nog een toets had moeten leren, had mijn moeder mij waarschijnlijk verboden naar die vriendin te gaan die avond. Omdat ik die tijd had moeten gebruiken te leren. Dat is denk ik zoals ik het zelf ook zou aanpakken. Ik was trouwens ook gevoelig voor de reactie van een docent en voor het risico op een laag cijfer, dus de situatie die ik schets is volgens mij nog nooit of in ieder geval heel weinig voorgekomen
gelukkig, het is soms moeilijk uit te leggen als je moet typen. Ik ben eigenlijk iemand van face to face, maar ja das lastig he???
@Tulip, Ah, nu begrijp ik je. Zoals je het uitlegt klinkt het helemaal niet zo extreem als ik eerst dacht. Ik denk dat het woord "straffen" voor iedereen anders is. Ik vind straffen namelijk iets waardoor kinderen leren dat er consequenties aan bepaald gedrag zitten. Zoals het wegschuiven van een bordje wanneer ze niet netjes wil eten. Dat valt voor mij al onder straffen. Maar denk je niet dat je dochter nu sommige dingen niet meer doet, omdat ze weet dat jij boos wordt? Een boze moeder is voor een kind ook een soort straf. Doet ze nu iets niet omdat ze weet hoe vervelend dat voor een ander is, of omdat ze weet dat jij boos wordt?