Hallo mama's Ik heb het gevoel dat mijn zoontje van 4 weken zich niet lekker voelt, nou ik weet het wel zeker!!! dit is nu al 1 a 2 weken zo, hij is heel erg verkouden, ziet niet helder ( meestal s'avonds).. is de hele tijd jengelig.. en wil niet slapen.. de ene dag is anders dan de andere overigens.. de ene dag gaat het gewoon wel goed, en de andere dag dat weet ik het gewoon niet meer. heb ook al 2x een dokter gebeld, en elke keer zegt die assistente van het gaat wel over en kijk het maar aan, is misschien een griepje/virusje.. ja hier heb ik toch niks aan? mijn baby voelt zich niet lekker!!! en net met de voeding kwam het er weer met golven uit.. dat is toch ook niet gezond? een radeloze mama
Hoi! Dat je zoontje zich niet lekker voelt, lijkt idd wel duidelijk. Wat vervelend voor jullie!! Zeker als het nog maar zo'n klein manneke is... Feit is dat er momenteel heel veel vervelende virussen e.d. heersen, dus het kan idd goed zijn dat jullie mannetje er wat van mee heeft gepikt. Het probleem met een virus is, dat je daar niet echt medicijnen o.i.d. tegen kunt geven, dat moet je kindje inderdaad uitzieken, hoe naar het ook is (ook voor mama !). Je kunt wel proberen de symptomen te verlichten voor je zoontje. Dus bijv. qua verkoudheid: - hoofdeinde van het bedje wat hoger zetten (bijv. dikke boeken onder de poten) - doorgesneden ui onder zijn bedje zetten - luuf smeren (als dat al mag op deze leeftijd, zou ik even de bijsluiter moeten lezen...) - stomen in de douche (hete douche aanzetten en dan met je kindje in de badkamer gaan zitten) - bij koorts een paracetamol geven (zetpil) van 60 mg, maar daar kun je wellicht beter eventjes over overleggen met de HA-assistente omdat hij nog zo klein is Wat bedoel je overigens met: 'hij ziet niet helder'? wellicht een domme vraag Wat betreft dat spugen: wellicht is het virus op zijn maagje geslagen en moest hij daarom spugen. Als dat een (paar) keer gebeurd, hoeft dat niet erg te zijn. Waar je even goed op moet letten is of je kleintje nog voldoende plasluiertjes maakt. Dus of hij elke paar uur iig een klein plasje in zijn luier heeft zitten. Kleintjes kunnen snel uitdrogen. Wellicht kun je hem iets vaker aanleggen (bij bv) of iets vaker kleinere flesjes geven (bij fv.). Ik hoop dat je hier iets mee kunt. Het is wel waar dat kindjes niet zomaar bij de HA terecht komen met een virusje, al zou je als mama het liefste hebben dat de arts bij je in huis zit om hem in de gaten te houden (bij wijze van spreken). Dat is wellicht wel het moeilijkste van mama zijn, als je kindje ziek is Mocht je nog vragen hebben, stel ze gerust! En owja: als je je echt ongerust maakt of grote zorgen, gewoon weer bellen! zeker als de toestand van je zoontje verandert in negatieve zin!
Wat vervelend zeg! Hij is wel erg jong om zich al niet lekker te voelen. Hoe gedraagt hij zich verder? Hoe drinkt hij? Welk gedrag vertoont hij precies met het slapen? Hoe is zijn ontlasting? Heb je het idee dat hij last heeft van het spugen (hoor je hem slikken, trekt hij een zuur gezicht)? Als je je zorgen maakt, dan moet je gewoon langs de huisarts gaan hoor. Dan kun je je zorgen met hem bespreken en kan hij hem even lichamelijk nakijken. Het klinkt alsof hij ergens last van heeft en wellicht is er iets wat hem kan helpen.
Ik ben het wel met je eens, maar haar kindje is pas 4 weken oud. Ik vind dat wel erg jong om al zo'n last te hebben van een virusje.
Bedankt voor je reactie!! Hier ben ik een stuk wijzer uit geworden, hoop dat ie dan snel uitziekt want vindt dit zo naar! en idd was die dokter hier maar 24/7 want ik wil elk moment van de dag wel een keer bellen, hoe stom dat ook klinkt! En het niet helder zien, nou hie ziet wat waterig uit zijn oogjes, zijn ook lichtelijk ontstoken denk ik, zit elke keer wat gele smurrie bij..
toch wel? ik ben steeds zo bang dat het niet goed is, of dat ie echt iets mankeert.. want op gegeven moment ga je gewoon denken van ja wat kan het zijn? is het erg? kan het geen kwaad? dat soort dingen..
Je kunt zijn oogjes schoonmaken met een steriel gaasje en afgekoeld gekookt water. Dat wil nog wel eens helpen. Mijn zoontje had er de eerste weekjes ook last van, maar het is vrij snel over gegaan. Ik maakte het schoon als het echt erg was.
Dat klopt, ik vind het zelf ook erg jong, maar ik neem aan dat ze dat ook wel weten bij de huisarts? ik ben geen dokter, dus ik kan het ook niet volledig beoordelen, maar als ze de leeftijd daar weten en aan de hand van jouw verhaal beoordelen dat het niet nodig is dat je gezien wordt, omdat het waarschijnlijk een virusje is... tja wat doe je dan? @ xCynx: geef je bv? Dan kun je een drupje melk in zijn ooghoekjes laten vallen, dat heeft een ontsmettende werking. Anders proberen dit met een watje met wat gekookt water heel voorzichtig schoon te maken. Wellicht zijn zijn oogjes wat geïrriteerd/ontstoken.
- hij gedraagt zich vrij rustig, maar is wel steeds druk met zn armen en benen.. en ja jengelig.. - Nou hij drinkt nu 90cc voeding, maar laat ook een hoop glijden langs zn mondhoeken, ( heb daar ook een ondwerp voor, onder Flesvoeding ) - Slapen gaat gewoon goed.. - Hij kan zelf niet goed poepen, het zit hem alleen maar dwars, heb hem van de week heel af en toe wat olijfolie erbij gegeven, en toen ging het wel, maar durf het niet te vaak te doen.. moest hem gisteren en vandaag gewoon helpen!!!! - heb idd wel het idee dat ie er last van heeft met spugen..
Mijn jongste heeft ook erg gerommeld in het begin qua gezondheid. Slecht slapen ('s avonds de hele avond bezig zijn om hem in slaap te krijgen, en alleen rustig in slaap weten te houden als hij tussen ons in lag), veel spugen, over het algemeen een ontevreden indruk geven, slecht en moeizaam drinken. Hij was ook bijna constant verkouden en had last van harde ontlasting. Ik had ook het gevoel dat er iets mis was, dat hij ergens last van had. Bovendien ging het steeds slechter met hem, in plaats van beter. Ik twijfelde alleen heel lang, omdat hij niet de hele dag huilde ofzo. Maar hij was gewoon niet vrolijk. Uiteindelijk bleek hij vermoedelijk reflux te hebben waar hij nu medicijnen voor krijgt en even later zijn we ook overgestapt op dieetvoeding tegen KMA (maar provocatietest volgt nog, dus het is niet zeker dat hij dit heeft). Ik wil niet beweren dat jouw zoontje dit ook heeft. Maar als jij het idee hebt dat er iets niet goed is, dan moet je gewoon langs de huisarts. Ze zijn er niet voor niets, ook om je gerust te stellen. Je hebt tenslotte een klein baby'tje, die nog niet kan praten. Ik werd overigens pas bij de derde afspraak echt serieus genomen door mijn huisarts. Maar ik heb een huisarts die wat onzeker is wat baby's betreft.
Dat is een heel normaal 'mama-gevoel' en dat is wel jouw belangrijkste radar. Als jij echt het idee hebt dat het niet goed gaat, moet je ALTIJD aan de bel trekken. Maar dat wil niet altijd zeggen dat een arts ook wat voor je kan doen, soms is het antwoord echt: uitzieken en roeien met de riemen die je hebt. Het is ook wel zorg dat je je niet gek laat maken, hoe moeilijk dat ook is als het om je kindje gaat. Heb je nog aandachtspunten/tips gekregen van de assistente om de klachten van je zoontje te verminderen? Daar kun je ook om vragen hè: "wat kan ik doen om hem te helpen?"
Ik weet nooit wat je met die assistente's aan moet, ze overleggen wel even met de dokter en dan hoor je het wel, maar ze zien hem niet eens en dat baat me zorgen! vooral omdat er bij ons in de familie zo'n voorval is geweest, dat ze zeiden het is een buikgriepje ( zonder gezien te hebben ) bleek achteraf een acute blindedarm ontsteking, dus raak er altijd wat gestresst door.. waarom kijken ze niet even naar ons zoontje?
Nou zo gaat het hier dus ook ongeveer! Soms heb ik dan het idee van nou dan blijf je maar even huilen, want hij wil dan de speen niet, of mn pink niet.. en ik weet me dan geen raad meer en daarom denk ik dat dan, ( dat hou ik nog geen minuut vol ) want pak hem gelijk om te knuffelen en te troosten.. ik kan er gewoon niet zo goed tegen als ie iets mankeerd of als ie wat huilerig is..
Tja... dat is altijd lastig, zeker als je zo'n ervaring hebt! Het draait namelijk om vertrouwen. Weet je... ze kunnen helaas niet ieder kindje zien wat niet fit is. Aan de telefoon proberen ze aan de hand van een aantal screeningsvragen te bepalen of de situatie dusdanig is, dat handelen van een arts noodzakelijk is. In principe filteren ze zo de 'noodzakelijke gevallen' eruit. Ze hebben als het goed is heel veel ervaring, zeker met de heersende virussen bij kindjes. Ik bel regelmatig met de assistente als Lucas niet fit is, om gewoon even te overleggen. Ik heb een erg prettige praktijk. Ik hoef niet zo nodig elke keer langs de huisarts, moet je altijd lang wachten en ik word er niet altijd wijzer van dan wanneer ik met de ass. overleg. Nou is het wel zo dat mijn zoontje eigenlijk nooit iets ernstigs mankeert *klopt even af*. De keren dat het wél noodzakelijk was, is hij ook gezien door de HA, zoals laatst met een dreigende uitdroging. Alle andere keren hadden ze gewoon gelijk en kon ik met hun tips het virus 'overwinnen'. Maar daarnaast blijft altijd: jij bent de mama en hebt die mama-radar. Mocht de situatie verslechteren of jij denkt: 'dit is echt niet goed', dan moet je bellen. Dan liever 10x teveel gebeld. Moeilijk hè? Die zorgen om je kleintje...
Ik vind het altijd zoooo gek als ik hier verhalen lees van mama's die zich zo'n zorgen maken en HA of assistenten zeggen dan dat het wel overgaat of dat ze het maar even aan moeten zien. Als je hier naar de arts belt dat je kindje wat verkouden is ofzo, krijg je gelijk een afspraak voor dezelfde of de volgende dag. Het gaat hier wel om een kindje van amper een maand oud dat zich al meer dan een wéék ziek voelt hè. Ik vind het werkelijk onbegrijpelijk dat een arts daar niet eerst naar wil kijken! En eerst de HA?? Waarom niet een KA? Moet je daar eerst een verwijzing voor krijgen?
Dat gevoel herken ik. Ik kan er ook heel slecht tegen als mijn zoontje veel huilt/jammert en soms komt er dan ook zo'n punt waarop ik denk "laat maar!!". Om me een minuut later alweer schuldig te voelen. Het kan ook gewoon enorm zwaar zijn. Het was voor mij ook wel het punt waarop ik aan de bel trok, toen ik zelf huilend bij mijn man aan de telefoon zat omdat ik echt niet meer wist wat ik ermee aan moest. Ik wist gewoon niet wat er mankeerde, wat ik kon doen om hem te helpen. Terwijl ik zag dat hij zich niet prettig voelde. Frustrerend! Mijn huisarts heeft geen assistent. Als ik hem wil spreken, dan ga ik naar het inloopspreekuur. Of ik bel hem, maar dan vraagt hij me ook 9 van de 10 keer naar het inloopspreekuur te komen. Ik heb hem ook eens gebeld toen mijn zoontjes luier erg stonk, toen wilde hij zelfs langs komen (omdat hij geen spreekuur had die dag, alleen visites, en blijkbaar niets beters te doen had haha). Bleek overigens de luier zelf te zijn die zo stonk In ieder geval: ik zou me ook niet prettig voelen bij een oordeel van een assistent via de telefoon. Het lijkt me een kleine moeite dat de arts hem even persoonlijk bekijkt. Is voor jou als ouder in ieder geval prettiger!
Volgens mij wel ja. Ik moest echt aandringen bij de HA om een doorverwijzing te krijgen. Uiteindelijk ook gekregen hoor, hij heeft zelfs een spoedafspraak geregeld zodat we twee dagen later terecht konden. Als je die doorverwijzing eenmaal hebt, gaat het heel makkelijk. We kunnen nu altijd de KA bellen met zorgen en kunnen dan gewoon opnieuw bij ze terecht.
Moeilijk? Ja inderdaad.. had nooit gedacht dat zo erg kon zijn met de mamagevoelens.., de meesten kwamen ook altijd met de verhalen van mijn kindje is ziek enz.. en dan vondt ik dat "zielig" maar als het jezelf overkomt, goh, ik wordt soms stapelgek van mezelf zeg.. moet ook continu kijken hoe het met hem is.. ben altijd in de buurt, als ik even naar een andere ruimte in huis moet, dan blijven alle deuren ook open, want ja ik moet hem wel kunnen horen haha.. Hoop dat het in ieder geval morgen wat beter gaat met hem, zo niet dan bel ik gewoon weer.. zeg ook steeds ik vertrouw het niet, misschien ben ik ook wel te bang/angstig? maar ja ik weet het niet