Hoi meiden, Ik hoop dat het hier goed staat, zo niet mag het topic verplaatst worden. Toen ik zwanger was zei ik: Ik ga BV geven en minstens een half jaar. Nu het eenmaal zover is kan ik alleen nog maar huilen als het weer tijd wordt voor een voeding. Voor de rest gaat het prima, ben, sinds de kraamtranen achter de rug zijn, hartstikke vrolijk en positief. Tot het tijd begint te worden voor een voeding... Onze Milan is nu 10 dagen en vanaf dag 1 heb ik een hekel aan de BV. Het vergt heel erg veel van me en ik begin meer en meer tegen iedere voeding die komen gaat op te zien. Zo erg dat ik overweeg om te stoppen. Niet in één keer, als ik stop wil ik de BV afbouwen dmv een combinatie BV en KV. We hebben een huurkolf in huis. Ik voel me ontzettend egoïstisch, omdat BV uiteraard het beste is en dat weet ik ook. Maar ik voel vanaf het begin af aan al dat dit het voor ons niet is, ik kan mezelf niet 24 uur per dag lichamelijk geven. Het is dan geen 24 uur per dag dat hij aan de borst ligt, maar zo voel ik het wel. Aan de ene kant denk ik, ik stop ermee omdat dat voor mij het beste is. Milan heeft weinig aan een moeder die het niet leuk (lees: vreselijk) vindt om hem zelf te voeden. Ik word doodnerveus van dat gepluk aan mijn borsten en een half uur voor een voeding begin ik al te stressen omdat 'we weer moeten'. Dit lijkt me voor ons allebei niet goed... Wat is wijsheid, wat moet ik doen en wat zouden jullie me kunnen aanraden? Ben zo blij om het even van me af te kunnen schrijven, maar ik voel me zo'n ontzettende loser. Hoop dat jullie me niet veroordelen om hoe ik me hierbij voel, want ik voel me al zo schuldig en rot tegenover mijn kleine mannetje... Groetjes, Anja
Ik zeg stoppen! En lekker gaan genieten van de voedingsuurtjes! Ik ben na twee weken ook gestopt met bv omdat mn dochter te weinig binnen kreeg en omdat het pijn bleef doen. Ik heb geen moment spijt gehad dat ik ben gestopt. Ik vind het ideaal!
En is fulltime kolven niets voor je? Wellicht vind je dit iets minder gepluk en krijgt je kindje toch nog borstvoeding binnen. Is overigens qua tijd natuurlijk wel langer werk... (doe het zelf nu 5 maanden fulltime omdat aanleggen bij mij helaas nooit is gelukt)
Ik zeg ook stoppen. Je bent echt geen loser... je hebt het geprobeerd en gemerkt dat het echt echt echt niets voor jou is! Je kindje heeft meer aan een blije moeder die geniet van de voedingsmomenten dan de stress van 'we moeten weer'.
Je zou nog contact op kunnen nemen met een lactatiekundige. Misschien dat een gesprek met haar kan helpen. Anders zeg ik ook stoppen hoor. Ik sluit me aan bij Manuela en Bloem.
Wat vervelend dat de realiteit tegenvalt voor je! Het is in ieder geval belangijk dat je een beslissing neemt waar je helemaal achterstaat. Ik herken je gevoel van 24-uurs afhankelijkheid. Dat viel mij vreselijk tegen bij onze tweede dochter. Regelmatig huilbuien én ook gedacht; ik gooi de handdoek in de ring. Ik was zó blij toen we rond 5 maanden met bijvoeding begonnen. Nu is ze 13 maanden en drinkt nog zo'n 3 keer per dag uit de borst. Door de ervaring met mijn oudste dochter wist ik dat ik het op een gegeven moment makkelijker zou gaan vinden en er wel van zou gaan genieten. Daar heb ik me op gericht. Dat gebeurde ook, maar pas na een maand of 9. Ik ben wat bv betreft ook wel nuchter in gesteld. Het is gewoon de beste voeding voor mijn kind. Het is speciaal voor mijn kind gemaakt met iedere voeding de goede samenstelling én antistoffen. Dan maar af en toe de tanden op elkaar en doorbijten . Het leven is niet altijd haleluja en bv is dat ook niet. Maar ja, dit is mijn ervaring en mening. Jij staat aan het begin om je ervaring met bv in te kleuren. Heel veel succes en sterkte daarmee!
ik zou ook stoppen hoor. Als het niks is dan is het niks. Ik heb altijd gezegd, ik zie wel hoe de bv gaat. Tot nu toe valt het me mee en ga ik nog even door. Heb ik er geen zin meer in dan stop ik. Op flesvoeding worden ze ook groot hoor.
Ik zeg ook stoppen. Je verhaal is zo ontzettend herkenbaar voor mij! Ik had exact hetzelfde gevoel bij mijn zoontje destijds als dat jij nu hebt. Bij mij verliep het ook redelijke vlekkeloos alleen vond ik het zelf echt vreselijk. Zag zo ontzettend op tegen de voedingen en vaak zat ik huilend de borst te geven... en dat is geen goed teken. Dan kan je echt beter stoppen zowel voor jezelf als voor je kind. Je hebt het geprobeerd en voor jou werkt het op dit moment blijkbaar niet. Probeer je daar bij neer te leggen en je vooral niet schuldig te voelen!
aan de ene kant zeg ik "stoppen" , immers beter de fles dan de stress! maar... hihi.... ik ben met 6 dagen gestopt met HELE goed lopende borstvoeding. gewoonweg omdat ik het niet meer trok om heelveel redenen. Maar, later toen ik die ene foto terugzag waarop ze aan de borst lag moest ik steeds huilen. zo erg vond ik het. vanaf 5 weken ben ik begonnen met relactatie, maar heb het niet meer op 100% gekregen. en heb wel eens spijt dat ik gestopt ben, hoewel ik weet dat ik het niet meer kon. Dus: overweeg het goed! je bent GEEN loser als je stopt! Misschien is 100% kolven iets voor je? zodat ook je man eens kan voeden? en dan kun je altijd nog kijken of je hem terug aan de borst wil, of dat je gaat stoppen. Liefss, Taliaa
Het is me niet helemaal duidelijk wat je er vreselijk aan vindt. Bedoel je het lichamelijke contact? Vind je het te intiem dat het steeds om je borsten gaat? Gaat het om de continue afhankelijkheid van de voedingen? Ik herken wel het vervelend vinden dat je dag uit voeden lijkt te bestaan en de continue afhankelijkheid die je kind van je heeft. Maar met flesvoeding zul je dat ook hebben. Mijn ervaring is dat dat deels wennen was en deels dat het steeds minder werd naarmate mijn kindje ouder werd. .
Als ik dit lees, denk ik: lekker stoppen! Ik kan me er echter helemaal niks bij voorstellen. Ik heb eerst een week gehuild om dat mijn kind de borst niet pakte en toen hij dat wel deed, huilde ik een week van geluk. Nog steeds als ik ga voeden overkomt me een gelukzalig gevoel. Mijn zoontje is 22 maanden en momenteel ziek en valt weer even helemaal terug op borstvoeding. Kom maar lekker bij me kind, denk ik dan. Oh, het was helemaal niet makkelijk en pijnvrij hoor dat voeden die eerste maanden, maar het wordt vanzelf beter. Maar ik denk dat het jou gewoon tegenstaat. Als ik lees: dat gepluk aan mijn borsten, dan heb ik geen idee waar je het over hebt. Als je stopt, hoef je je geen slechte moeder te voelen.
Ik denk dat als je echt met tegenzin voedt, en dan bedoel ik tegenzin in de zin van dat het je tegenstaat, en dus niet bijkomende nadelen zoals ongemak/pijn/onhandigheid/vele voedingen, je daar niet oneindig mee moet doorgaan als je de fles met liefde kunt geven. Wel denk ik dat het goed is om voor jezelf helder te hebben wat precies het probleem is en te kijken hoe je dat het beste op korte termijn kunt verhelpen (dus door ofwel te stoppen met de borstvoeding, ofwel door te kijken hoe je anderzins op korte termijn van dat rotgevoel af kunt komen). Is dit vanaf het begin zo? Want de hormonen gieren ook echt door je lijf, ook al ben je voorbij je kraamtranen.
Gewoon lekker stoppen meid! Je bent absoluut geen slechte moeder. Jouw kind heeft niets aan een moeder die telkens tegen het voeden opziet maar meer aan een moeder die met een lach een flesje geeft ! Borstvoeding is harstikke goed voor je kindje maar flesvoeding is een hele goede vervanger (hier spreekt een ervaringsdeskundige ). Daarbij, zo lees ik een beetje tussen de regels door, past borstvoeding geven misschien ook niet zo bij je als persoon. Dat mag ik misschien niet zo zeggen van de mensen die fan zijn van borstvoeding maar bij mij lag dat wel zo. Het werkte gewoon niet bij mij en niet tussen mij en m'n dochter. We zijn er allebei stukken gelukkiger van geworden toen ik overstapte op de fles.
Overigens moet ik wel zeggen dat ik onlangs in mijn naaste omgeving heb ervaren dat iemand het ook niet zo heel fijn vond om te borst te geven, dat kwam wat later. Je zou kunnen overwegen om het nog een paar dagen de tijd te geven. Dus bijvoorbeeld besluiten om te stoppen over 3 dagen, en dan in de loop van die dagen te kijken wat voor gevoel het je geeft dat je het afbouwmoment nadert. Enne, je bent geen loser hoor. Het zou veel jammerder zijn als je je hoofd in het zand stak voor je eigen gevoelens.
Van mij mag je dat wel zeggen hoor; ik denk namelijk dat dat het is. En als dat zo is, dan blijft dat wsl ook zo. Als ik tussen de regels door had gelezen: vind het zo erg, ik vind het wel heel fijn dat kleine warme hoopje mens tegen me aan etc, dan had ik het op de hormonen/vermoeidheid gegooid en geadviseerd het nog wat tijd te geven. Ik denk dat ts er niets mee heeft en dat kan. Daar wordt dan niemand gelukkig van en kan je beter stoppen!
Ik heb een iets andere reactie... en dat terwijl ik zelf ook niet erg dol op bv ben.. Ik heb het respectievelijk 10 en 8 weken gedaan en dat was echt genoeg voor mij maar... sta je nog niet helemaal achter een beslissing om te stoppen, ga dan toch nog even door.. Waarom? Omdat stoppen altijd nog kan.. stoppen en weer beginnen is bijna niet te doen... Ik heb hier teveel gestopte mama's gelezen die er spijt van hebben gekregen en dat heeft ze lang achtervolgt. Voorkom dat.. zorg ervoor dat je achter elke beslissing kan gaan staan. Maar... ben je een loser als je geen bv geeft? Nee, absoluut niet. BV is niet voor iedereen en daarmee ook direct niet de beste manier van voeden die er dus voor jou is! Een ontspannen, blije mama is het allerbelangrijkste! Veel succes enne.. je bent een heel lieve en betrokken mama! Dat is super!
hoihoi ik vond bv in de eerste weken ook erg naar. Ik vond het een hoop gedoe en een hoop gestress. Mijn kindje had moeite met aanhappen en ik had erg veel last van mijn bekken en de wond waardoor ik amper van de ene op de andere zij kon rollen en zittend voeden lukte pas na een week of 3. Ik werd inderdaad ook steeds zenuwachtig van de klok en hoeveel tijd ik nog had voor we weer "moesten" Na 4 weken had ik min of meer vrede met de situatie.. na 6 weken was ik er echt aan gewend.. en nu ben ik borstvoedingsverslaafd ik wil zeker tot 1 jaar doorgaan ! Dus als je je erg ongelukkig voelt moet je vooral stoppen...Maar ik wil met mijn verhaal even laten zien dat je toch nog van mening kunt veranderen, ookal vind je het in het begin niks. Ik denk inderdaad dat je goed moet kijken naar wat je tegenstaat.. misschien moet je nog wennen aan je kindje, wennen aan het ritme, wennen aan dat je minder tijd voor jezelf hebt. Bedenk vooral dat het maar een fase is, misschien maar een hele korte periode. Over een paar weken laat je kindje misschien al 4 uur tussen de voedingen. Mijn kindje kon al vrij snel snachts 6u achterelkaar slapen. Toen werd het al meteen een stuk minder zwaar.