gekwetst deel II

Discussie in 'De lounge' gestart door VrouwtjeRomy, 9 mrt 2011.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. VrouwtjeRomy

    VrouwtjeRomy Niet meer actief

    Voor de mensen die mijn vorige topic niet mee hebben gemaakt, zoek even "ik voel me zo gekwetst". Dan weet je waar het over gaat.

    Wij zijn dus bij de notaris geweest en we zijn niet blij met de info die we kregen. Als hij het kindje erkent en we ervoor kiezen om het mijn achternaam te geven, kunnen we het niet meer veranderen als we gaan trouwen. Dus dat is geen optie.

    2 kinderen met verschillende achternamen is voor mij geen optie om meerdere redenen. 1. ik wil dat S. van ONS hoort dat mijn vriend niet haar biologische vader is op het moment dat wij vinden dat ze snapt wat we zeggen als we het uitleggen en daarvoor niet. 2. Omdat ik ze broer en zus of zussen wil laten zijn en al voelen ze dat zelf, verschillende achternamen maken dat niet helemaal af.

    Dan is er nog een optie 3 die mijn vriend dus niet kan accepteren. (wat ik best snap) Dat hij wacht met het erkennen van zn kindje en dat doet op het moment dat wij gaan trouwen, dat wacht toch nog niet zo heel lang op zich.

    Dat zijn de 3 opties. We zaten maar te piekeren en te piekeren over een manier om toch een goede manier te zoeken.


    Gisteravond zaten we met zijn ouders aan de koffie hier en die vroegen ook wat we nou gaan doen. Hij zegt dus: nou ik ben er grotendeels wel uit nu maar dat willen we nog eerst even bespreken. Ik brandend van nieuwsgierigheid (ik was er nog helemaal niet uit namelijk) vroeg aan hem toen zn ouders weg waren: Wat bedoelde je?

    Hij zegt dus: "Over een aantal dingen ben ik wel uit nu ik nagedacht heb."
    Ik antwoord: "Over welke dingen ben je dan uit?" (dus niet wat hij niet zeker weet, nee wat hij WEL zeker weet.)
    Zegt hij dus: "Nou ik wil, als dat nog mag van jou, S. Heel erg graag wettelijk mijn dochter maken, ik heb na onze uitspatting nog even goed nagedacht en ik zat eerst met het feit dat ik geen alimentatie wilde betalen als het snel uit gaat voor S. Omdat het niet mijn kind was. (dat begreep ik heel goed, en hij ging verder) Maar sinds onze uitspatting realiseer ik me dat als ik daarvoor kies, ik haar ook niet meer kan zien als het uit gaat en dat wil ik helemaal niet, ze is mijn dochter. Dus dan betaal ik liever alimentatie voor haar zodat ik haar wettelijk kan blijven zien dan dat ik geen geld kwijt ben en haar niet meer kan zien, dat wil ik echt niet. En als je er nog niet klaar voor bent dan snap ik dat want ik heb je echt pijn gedaan met die domme opmerking en dan zal ik mijn eer aan de kant zetten en onze baby op een later tijdstip samen met S. erkennen, als jij er klaar voor bent."

    Nou jullie zitten vast met een luide "AAAAHHHHH!!!" achter je scherm en zo zat ik ook naast hem, ik vond het zooo lief.

    Dus ik viel even in een stilte omdat ik het dus zo vreselijk lief vond. En toen ik net wilde zeggen dat als hij inderdaad zn eer aan de kant wilde zetten voor S. dat ik dan heel erg graag hem als erkende vader voor mijn kleine meid wilde hebben, Voegde hij er ineens aan toe: Ja zo denk ik nu, maarja het kan best zijn dat ik later weer verander van mening.

    BOEM. WTF is dat voor een LOMPE KLOTE OPMERKING! Mijn AAAAHH gehalte ging om in een GRRRR gehalte en stampvoette weg al schreeuwend dat ik me ook ZO kan bedenken als ik hem mijn kind niet wil laten erkennen, IK ZET DAN GEWOON MIJN HANDTEKENING NIET! en later nog sarcastisch: maar wees niet bang, morgen kan ik alweer van gedachte veranderd zijn :)


    Nu weet ik het echt niet meer hoor... sinds dien praat ik niet meer met hem, heb er eventjes genoeg van dus ben vanmorgen ook stilletjes de deur uitgesneekt en heb zijn telefoontjes en smsjes niet beantwoord. Er stond dus wel dat hij vanavond wil praten en ik wil best praten want mn boosheid is nu al wel gezakt maar ik weet nog steeds niet waar ik nu goed aan doe...
     
  2. ladouce

    ladouce Fanatiek lid

    6 aug 2008
    2.698
    0
    0
    Even heel kort door de bocht en niet verder reagerend op je verhaal maar er is nog een optie 4.

    Als jullie op een later tijdstip trouwen kan je vriend ook jouw naam aannemen! Dan is dat probleem dus opgelost.
     
  3. VrouwtjeRomy

    VrouwtjeRomy Niet meer actief


    Haha ja maar ik wil juist van mijn naam af hihi En vind zijn naam zoveel beter bij mij passen! :D Dus helaas ook optie 4 word het niet. Toch bedankt voor het mee denken.
     
  4. Only me

    Only me Niet meer actief

    #4 Only me, 9 mrt 2011
    Laatst bewerkt door een moderator: 9 mrt 2011
    Pff meisje toch, denk je eindelijk dat hij je begrijpt. Wat gaat er allemaal om in dat hoofd van die jongen?!

    Ik denk dat hij zich helemaal niet realiseert hoe goed hij in zijn handen moet knijpen met een vriendin als jij, en een prachtige dochter als S! En bovendien met nog een prachtige baby op komst!

    Hem voor een keuze zetten is blijkbaar ook geen optie, je kan iemand niet dwingen binnen nu en een bepaalde tijd een keuze voor zijn hele leven te maken. Maar ja, de argumenten die hij noemde over het wel en niet erkennen waren wel duidelijk!!

    Hoe is het nu tussen jullie? Kan je niet tegen hem zeggen dat je zijn wispelturigheid niet langer trekt en je anders misschien andere maatregelen gaat nemen (wat voor maatregelen, moet ik nog even bedenken), omdat je nu je zwanger bent en je rust (lichamelijk en geestelijk) hard nodig hebt.

    Ik hoop dat hij gauw zijn keuze kan maken, en dat je niet meer tussen hoop en vrees in zit!

    Sterkte meis, knuf!
     
  5. VrouwtjeRomy

    VrouwtjeRomy Niet meer actief

    Ja ik heb gezegd dat ik het nu genoeg vind en hij S. voorlopig niet mag erkennen van mij en daarbij wacht hij maar met zn eigen kindje daarmee. Als het uitgaat kan hij het altijd nog aanvechten al zal ik dan niet zo moeilijk zijn, hij mag het dan best erkennen, van achternaam veranderen doen we dan toch niet meer haha.

    Maar ik meen daar natuurlijk niets van ik was gewoon boos, hij is een geweldige papa voor S. en wij hebben ook heeeel erg veel geluk met iemand zoals hem, zo in ons leven komen vechten en er zomaar deel vanuit maken alsof het nooit anders is geweest. Hij doet meer met S. dan sommige vaders met hun eigen kind als ik kijk naar gezinnen om ons heen...

    Ik weet gewoon even niet meer wat nu de juiste oplossing is...
     
  6. Lovely83

    Lovely83 VIP lid

    29 mei 2008
    20.378
    3.246
    113
    Tja dan zou ik toch ervoor kiezen om beide kinderen op je eigen naam te laten en zelf ook je meisjesnaam te houden waneer je gaat trouwen.
     
  7. Momfulness

    Momfulness Niet meer actief

    Wat een schizofrene reactie, zeg dan niks...

    Kan me voorstellen dat je nu echt niet weet wat je moet doen. Toch nog even laten rusten en er dan maar weer over praten denk ik.

    Lastig hoor.
     
  8. pijman

    pijman Niet meer actief

    Zat hier inderdaad te "Aaaaaaw"-en dan vult ii het nog ff lekker lomp aan waarmee hij zijn voorgaande woorden ontkracht. Pffffff moeilijk zeg! Op zich wel lief dat hij zich uit, ik bedoel, je word er niet veel wijzer van maar hij praat tenminste met je over wat hem bezig houdt. Kennelijk twijfelt hij nog.

    Succes meid, hopelijk heeft hij het binnenkort op een rijtje en heb jij ook meer zekerheid/rust.
     
  9. Lovely83

    Lovely83 VIP lid

    29 mei 2008
    20.378
    3.246
    113
    Trouwens ik zou niet eens meer willen dat ie m'n dochter erkent, omdat ie erover twijfelt en dit zelf ook aangeeft. Je gaat 100% voor m'n kind of niet.
     
  10. Umm85

    Umm85 VIP lid

    17 jun 2007
    26.310
    248
    63
    Vrouw
    huismama, doktersassistente
    Turkije
    Nou idd! Ik zou niet eens weten of ik nog wel met hem zou willen trouwen wanneer hij zo gaan neuzelen over zulke zaken.
     
  11. VrouwtjeRomy

    VrouwtjeRomy Niet meer actief

    Nou hij zei toen ik boos was ook dat hij het verkeerd zei en het niet zo bedoelde en ik het dus verkeerd begreep. Ik mompelde iets van dat niemand op deze aardbol het goed had begrepen met die woorden.

    Hij zei dat hij 100% voor ons gaat en dat hij me het liefst ten huwelijk zou vragen om dat te bewijzen maar dat hij weet dat ik toch nee zeg omdat hij dat de vorige keer ook zo verkeerd aangepakt heeft.

    Ik voel me zo moeilijk soms... ik ben "de moeilijke vriendin" in mijn ogen als hij zulke dingen zegt.

    Maar ik weet heel erg zeker dat hij enorm veel van S. houd en alles voor haar over zou hebben en ook voor mij.

    Maar ik weet niet of ik wel zeker moet zijn van het feit dat hij haar ECHT wil erkennen of gewoon mij en de baby niet kwijt wil en er nog helemaal niet klaar voor is...

    Ik wil dat hij er ECHT ECHT ECHT klaar voor is.
     
  12. Umm85

    Umm85 VIP lid

    17 jun 2007
    26.310
    248
    63
    Vrouw
    huismama, doktersassistente
    Turkije
    ja precies..

    pff lastig..
     
  13. Lovely83

    Lovely83 VIP lid

    29 mei 2008
    20.378
    3.246
    113
    Om eerlijk te zijn denk ik niet dat hij er "echt" klaar voor is, anders had hij dat er nooit achteraan gezegd!

    Daarnaast zou ik er ook niet teveel druk meer op leggen, en zelf nu een keuze maken en dit voorleggen aan hem en het daar ook bij laten.
     
  14. Sensea

    Sensea Niet meer actief

    ik krijg het gevoel dat hij en mooi verhaal uit zijn hoofd had geleerd wat jij graag allemaal wilde horen. en dat hem dat behoorlijk goed afging tot de laatste regel, toen werd hij weer even zichzelf en kwam de twijfel die hij eerder uitte weer bovendrijven. in feite zijn jullie dus net zover als een week geleden.

    ikzelf zou voorlopig helemaal niks doen, ook niet trouwen. het vertrouwen moet eerst maar weer eens op pijl komen. en hij moet eerst maar eens uitmaken wat hij zelf wil en niet wat jij zo graag wil horen. tot die tijd zou ik de baby gewoon dezelfde achternaam als je oudste geven, erkennen kan altijd later nog.
     
  15. allwoman

    allwoman VIP lid

    29 jan 2008
    5.589
    0
    0
    bezig bijtje

    Dat dus.
     
  16. mummy2b

    mummy2b Lid

    27 nov 2008
    67
    0
    0
    Kan het niet zijn dat hij het oprecht meende toen hij zei dat hij je dochter wil erkennen, maar dat hij toch schrok (bij gebrek aan een beter woord) toen hij dat zichzelf hoorde zeggen? Ik kan me helemaal voorstellen dat hij het in zijn hoofd helemaal had uitgedacht, hij beredeneerde zijn beslissing naar jou toe ook goed, maar dat toen hij het hardop zei het ineens echt en definitief werd. En dat is toch eng. Ik begrijp dat je heel graag van hem wil horen dat hij er helemaal voor gaat. Maar van hem uit bezien is het een enorme verantwoordelijkheid. Ik vind jouw eis dat hij hier zonder terughoudendheid in moet springen erg hoog. Als je een stap terug doet en de situatie bekijkt, dan blijkt uit wat hij jou vertelde dat hij naar erkennen neigt, en dit lijkt me een goed zaak.

    Dus, haal diep adem, en blijf met hem praten. Je hebt eerder verteld dat hij zo'n fijne vader is voor haar. Dat is niet iets dat hij dag, in dag uit kan faken, dat is echt.
     
  17. Bammetjebam

    Bammetjebam Niet meer actief

    Hij mag dan wel een ongevoelige klootzak zijn en ik begrijp goed dat het vertrouwen verminderd is, maar ik vind het een beetje raar dat hij zijn eigen ongeboren kindje niet van je mag erkennen. Ik kan me voorstellen dat de band met een biologisch kindje toch sterker is dan met een stiefkindje, en dat hij daarmee worstelt.

    Denk je echt dat jij en je vriend het jullie kinderen later niet duidelijk kunnen uitleggen dat ze gewoon broertjes/zusjes van elkaar zijn, ondanks dat ze eigenlijk verschillende biologische vaders hebben en verschillende achternamen?
     
  18. draga

    draga Fanatiek lid

    4 feb 2010
    1.657
    0
    36
    3 baantjes in de schoonmaak. Eindelijk werk!
    drentse land

    Ik wou niet reageren maar kan het niet laten.
    Dit is niet een gewoon stiefkindje vind ik. Dit kind is bij hem geboren hij kent het vanaf de eerste seconde dus dit kind heeft nooit een andere vader gekend. Ik kan dan persoonlijk niet snappen dat hij zo moeilijk doet om het kind te erkennen. Er moet naar mijn mening geen verschil meer in de kinderen zitten. Ik hoop alleen dat als de baby geboren wordt dat hij het dan niet onbewust voortrekt. Want dat gaat het oudere kindje wel merken. Hij wist waar hij aan begon toen hij een relatie met ts begon. En om er dan al vanuit uit te gaan dat als het ooit "mis" gaat ben je al verkeerd bezig. En dan als reden de alimentatie niet willen betalen voor het kind van een ander.
    Sorry voor de harde woorden maar kan dit niet snappen. Ik zou mijn ongeboren kind ook niet zijn achternaam geven. Want het kind merkt wel degelijk verschil in achternaam.
    Ik heb veel respect voor de ts want ik weet niet of ik zo redelijk was geweest.

    Dit is niet kwaad bedoelt geef alleen mijn mening.
    Veel succes bij het zoeken van een oplossing.
    Ik hoop dat jullie eruit gaan komen.
     
  19. MvS

    MvS VIP lid

    19 okt 2008
    5.563
    1
    36
    Voor mij zou het ook zwaar wegen dat mijn kinderen dezelfde achternaam hebben. Ik weet nl van bij vrienden dat het heeeeel vervelend is als 1 van de kinderen in huis een andere achternaam heeft dan de rest van het gezin. Maar ik zou er dan als moeder ook voor zorgen dat ik zelf ook mijn achternaam zou houden. Manlief had er dan voor mogen kiezen ook mijn achternaam aan te nemen of gewoon zijn eigen naam te houden, maar ik zou als moeder wel een eenheid willen houden met mijn kinderen.
    Over erkennen enzo: lastig, maar ik zou daar nu idd ook nog even mee wachten. Je vriend lijkt nu wel erg wispelturig. Laat hem eerst maar eens zeker weten wat hij nu precies wil.
     
  20. MirandaT

    MirandaT Niet meer actief

Deel Deze Pagina