Heb al meerdere malen hier topics geopend maar open toch even een nieuwe. Mijn jongste zoon heeft vanaf dag 1 slecht gedronken. Na 1 week borstvoeding ben ik wegens omstandigheden gestopt. Vanaf dat moment drinkt hij erg weinig. 4 weken geleden begon het drama echt. Meneer weigerde te drinken en schreeuwde alles bij elkaar. Hij is hiervoor opgenomen en het blijkt niks medisch. In het ziekenhuis dronk hij super goed. Eenmaal weer thuis huilt hij niet meer zo tijdens het drinken maar veel drinkt hij ook niet. Ik maakte me grote zorgen voor zijn eerste dag op het kdv. Wat blijkt nou, hij drinkt daar alle flessen leeg! Bij iedereen drinkt hij behalve bij mij!! Het ligt niet aan de fles en ook niet aan de voeding. Hij krijgt nu zo'n 5 weken nutramigen. Ik heb zo'n verdriet gehad vandaag. Ik faal als moeder, mijn zoon wil niet bij mij drinken. Het voelt als hele erge liefdes verdriet. Ik voel me zo slecht en sta nu onder erge stress. Dit was voorheen niet als zat ik door alles niet goed in mijn vel. Vandaag van 11:00 t/m 20:00 150 cc net aan opgedronken. Wat moet ik nou???
Misschien is hij in de war omdat jij zijn moeder bent, eerst bij je gedronken heeft en nu geeft JIJ hem een fles? Wil hij wel lekker bij je liggen? Lijkt me heel vervelend zeg.. Sterkte verder, ik kan je niet helpen..
Isis ten eerste een hele dikke knuffel!! Het is zo frustrerend heh als de kleine niet wil drinken Helaas voelen de kleintjes toch onze stress en nemen dit op een of andere manier over. Let je ook een beetje op je eigen? Dat vroeg het cb ook aan mij, dat ik wel moest opletten zelf niet een postnatale depressie te krijgen door al die dingen. En als je man hem de fles geeft? Drinkt hij dan ook beter? xxx
Ja laatste fles gaf mijn man en toen dronk hij 110 van de 130. Grote drinker is het ook niet want hij zou dus 200 cc mogen
He Isis, Helaas best herkenbaar voor mij... Ik had niet dat mijn zoontje niet wilde drinken maat mijn zoontje verslikte zich altijd in zijn fles en alleen maar bij mij. Oh wat heb ik me ongelooflijk kl.. gevoeld en een slechte moeder... Waarom kon mijn zoontje bij mij niet genieten en rustig drinken en moest ik hem iedere keer over de schouder gooien om op zijn rug te kloppen. En bij iedereen dronk hij goed. Wat ik gedaan heb nadat ik wanhopig een topic hier geopend had Proberen zelf te ontspannen en zo langzaam aan het vertrouwen krijgen. eventueel samen de fles geven of tussendoor pakken als hij bij iemand anders aan het drinken is en kijken of hij door drinkt. En zo het vertrouwen opbouwen.. Je kindje voelt jouw stress rondom het drinken. Maar meid ik weet hoe je je voelt maar je bent echt geen slechte moeder!!! Hopelijk komt het gauw goed en kunnen jullie samen genieten van het flesmoment.
Isis dat is hier ook idd, hij drinkt maar gemiddeld rond de 90 cc soms een uitblinker naar 120. Maar vraag niet hoe. Ik denk echt dat hij dan jouw stress voelt, wij hadden dat toen de kleine op de couveuse afdeling lag. En ik maar constant dacht: drink drink drink anders mag je niet naar huis binnenkort. Gevolg hij dronk bij mij dus helemaal niet. Bij mijn man dronk hij dus prima. Maar dat is nu ook niet meer het geval.
Hoe gaat die stress dan weg? Heb er namelijk 0,0 vertrouwen in dat hij bij mij rustig drinkt en wat naar binnen wil krijgen. Ik ben een en al spanning en wil zo graag dat het goed komt. Ik zit in een spiraal en kom er niet uit. Ben vandaag heel kwaad op mijn man geworden omdat hij steeds zegt dat het goed komt maar ik was het zo zat want wat weet hij er nou van.
kan je niet proberen om tijdens de voeding een rustig muziekje op te zetten, het gezellig te maken, lekker een verhaaltje tegen hem te vertellen en dan niet richten op het niet willen drinken. Gewoon het moment gezellig maken en op een gegeven moment komt het misschien wel vanzelf. Het lijkt me heel moeilijk, ik heb dat nooit gehad, bij mij was het juist andersom, drama met de borst en ze was blij dat ze de fles van me kreeg na een paar maanden, dus het lijkt me ontzettend zwaar. En je faalt niet. Je moet het misschien meer zien als het feit dat je kindje jou zo vertrouwt dat hij zich bij jou 'durft' te 'verzetten'.
Maar hij moet toch honger krijgen? Laatst ook 20:30 amper 80 cc gedronken en daarna in bed gekegd. Om 07:00 kwam hij en wou hij niet drinken! Gaat er dan echt met moeite in. Borst heeft hij ook nooit goed uit gedronken trouwens
Wat bij mij ook echt goed hielp was dat mijn vriend er echt de tijd voor nam om me te begeleiden in de fles geven. Dus we zijn dat in het weekend gaan doen waarin ik normaal altijd zei geef jij de fles maar omdat ik weer bang was voor het verslikken. Hij heeft echt op me in gepraat en gezegd dat ik het goed deed en de woorden 'zie je wel dat je het kan' en 'als hij zich verslikt gebeurd er niks ergs' Zo heb ik langzaam aan het vertrouwen weer terug gekregen.. Maar dat is natuurlijk wel anders als het niet willen drinken.. Zoals hier boven staat, lekker een muziekje opzetten en ontspannen.. Probeer samen te zijn met iemand die je vertrouwd en je angst/stress begrijpt..
Je zou idd denken dat hij honger zou moeten krijgen.. Heb je voor jezelf kunnen accepteren dat je maar 1 weekje borstvoeding heb kunnen geven? Misschien ligt daar het stresspunt? Ik denk alleen even met je mee hoor
Iedereen om me heen heeft nog niet helemaal door dat hij door mij zo slecht eet of dus bij mij. Ze worden kwaad omdat ik zo niet mag denken en mijn man die vind dat hij iets mankeert terwijl hij verder super vrolijk is en alles is al uitgesloten. Hij wil het niet onder ogen zien
Toen der tijd niet maar voel vooral nu dat ik in alles gefaald heb kwa voeden. Eten is zijn eerste levens behoefte en dat kan ik als moeder niet geven dus omdat aan iemand anders over te laten voelt slecht want waarvoor ben ik er dan nog
Weet ff niet zo goed wat ik moet zeggen maar ik kan je wel zeggen dat het met mijn angst (want dat was het van mij) goed gekomen is en dat ik uiteindelijk mijn zoontje zonder dat hij zich verslikte de fles kon geven. Misschien heb je daar nu niet zoveel aan..misschien wel Dat gaat jou ook gebeuren de eerste stap in de goede richting is gezet door het hier te plaatsen. Hele dikke knuffel en weet dat je niet de enige bent met deze gevoelens. En probeer niet aan jezelf te twijfelen. je bent een goeie moeder.. *knuffel*
Ach meid, je bent geen slechte moeder. Ik weet zeker dat je zoontje jou de liefste en beste mama van de wereld vindt. Maar ik denk ook dat hij jou stress voelt. Maak er geen drama van als hij niet drinkt en probeer je er ook Echt niet druk om te maken. Als hij echt te weinig lijkt te gaan drinken kan je man een keertje de fles geven als hij dan wel drinkt. Je man heeft gelijk, het komt echt goed ook al lijkt dat nu even heel ver weg. Sterkte!
ik denk het niet ik ben ook na een week met BV gestopt en mijn mannetje zuipt sindsdien zijn flessen leeg, van wie hij ze ook krijgt TS: wat een naar gevoel is dat zeg! probeer wat iemand ook al eerder zei een manier te vinden om je (goed) te ontspannen desnoods met iemand erbij als je dat prettig vind. Het is even lastig, jouw kindje moet ook aan de veranderingen wennen maar het kost wat meer geduld en langzaamaan zal het vertrouwen groeien, want je bent echt geen falende moeder hoor succes en een dikke knuffel
ach jeetje, wat een verdriet! maar: dit gaat bij HEELVEEL baby'tjes zo!! ik heb op de kinder en couveuseafdeling gewerkt en ik had zo vaak huilende mama's. En je kunt niks zeggen dan dat je het zelf ook niet begrijpt. Kindjes die thuis veel huilen (echt veel) waren in het ziekenhuis ineens rustig. Slechte drinkers drinken ineens beter etc etc. Het ligt niet aan JOU! In de zin van dat je iets verkeerd doet! Gewoon doorgaan, geven wat hij wil. Overdag elke 4 uur aanbieden. Wil hij niet meer, prima. Gewoon fles weg en lekker knuffelen. komt hij een keer eerder: niet rekken, maar meteen voeden. knuffelen en lekker laten slapen. Slaap hij goed? poept en plast hij goed? Groeit hij in zijn eigen curve mee? dan doet hij het goed, ook met minder voeding hoor! kunnen ze best even hebben. ga anders een keer extra wegen op het cb!!! sterkte en je bent een hele goede moeder!! dat straalt uit je berichtjes!!!!
Deze post komt van heel diep meid. Ga aub met iemand erover praten, een keer met het cb bijv. En hoe moeilijk het is, je moet uit die circel. Probeer zoveel mogelijk de fles door iemand anders te laten geven. En doe al het andere zelf voor je zoontje. Ga samen in bad, ga lekker op bed liggen met hem tegen je aan, heel veel lichaamlijk contact, geef hem babymassage enz. Je zoontje moet weer het gevoel krijgen dat jij van hem geniet en niet in stress zit als hij bij je ligt. Geef hem al je moederliefde, en dat is zoveel meer naast de voeding. Als je zelf niet meer aan de voedingen denkt (die geven papa, oma oid), ga je veel ontspannender om met je kindje. En als jullie uit die spiraal zijn kun je het voeden weer oppakken
heb je hem misschien "gedwongen" met drinken ? en dan hoeft het niet zoals ik het gedaan heb hoor maar door bijv steeds de speen van de fles maar in de mond te houden terwijl hij blijft huilen en schreeuwen en de fles wegduwt met zijn tong ? Mijn dochter is nu 7 maand en heeft met 6,5 maand in het ziekenhuis gelegen met reflux en beschadiging van de slokdarm. ze dronk al een paar dagen niet, maar ter voorkoming van uitdroging ben ik haar die dagen wel gaan dwingen met een spuitje ( ik doe dit dus noooit meer !! ) daar hebben we afgesproken dat ze een sonde zou krijgen en de verpleging de flesjes aan zou bieden,want mijn dochter zag mij steeds al aankomen, ook moesten we leuke dingen met haar doen, haar laten zien dat ons die fles weinig uitmaakt, haar laten zien dat we om haar geven en het leuk willen hebben met haar door haar lekker in badje te doen, te spelen, heerlijk knuffelen gewoon dingen doen die fijn zijn waar geen fles aan te pas komt. na 6 dagen in het ziekenhuis dronk ze weer 50 cc zelf uit de fles. maar niet bij mij !! op een gegeven moment dacht ze gewoon echt : oh mama... die doet mij pijn ( omdat ze dus een beschadigde slokdarm bleek te hebben en het drinken haar echt heel zeer deed en ik haar dwong ) maar ik wou haar helemaal niet dwingen op dat moment, ik wou eindelijk weer eens een keer lekker ons momentje samen hebben, dat was altijd zo fijn, maar zij dacht echt bekijk het maar en op dat moment voelde ik mij zo klote, ik werd door haar even zo hard terecht gezet, ik had dat gewoon echt noooit moeten doen. achteraf natuurlijk goed dat ze niet is uitgedroogd ( hoewel ze je alleen op die manier serieus nemen) maar au wat deed mij dat zeer, en toen voelde zij mijn "frustratie"en onmacht en daar voelde zij zich ook niet bij, eenmaal thuis heeft manlief ook echt alle flessen moeten doen want bij mij wou ze nog steeds niet, terwijl manlief de flessen gaf ben ik met haar mondje gaan spelen, op advies van het ziekenhuis om haar te laten merken dat ik haar geen pijn "meer" doe en de speen van het flesje met melk alleen maar rond haar lipjes doen, en de speen dus niet in haar mond doen, tenzij ze de speen zelf zou pakken, ik moest het echt "leuk" maken voor haar. ondertussen ben ik weer degene die haar bijna alle flessen geeft, het is echt weer leuk geworden, ze laat soms nog de helft van de fles staan, maar dan hou ik op, ik probeer het dan een half uur later nog eens, wil ze niet vind ik het ook goed, ze krijgt vocht binnen en dat is het belangrijkste, ik ga iig nooit meer dwingen ! verder zou ik niet weten wat het zijn kan, misschien dat hij indd jou frustratie kan voelen en zich daar niet gemakkelijk bij voelt. het komt vast goed meid.sterkte en succes.