Zit er even door heen...

Discussie in 'Zwanger worden' gestart door Mama in spe, 10 mrt 2011.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Mama in spe

    Mama in spe Fanatiek lid

    2 aug 2010
    1.837
    0
    0
    Noord-Holland
    Kennen jullie dat gevoel? Overal waar je kijkt dikke buiken...

    Wij zitten inmiddels alweer in ronde 11. Ik weet dat je 12 maanden geduld moet hebben, maar om eerlijk te zijn had ik niet gedacht dat het zo lang zou gaan duren.

    Als ik nu rondlees hier op het forum heb ik tranen in mijn ogen. Ik zit er echt even doorheen. Mijn man zegt telkens "het komt wel goed schatje". Ik hoop het zo...

    Steeds vaker vraag ik me af wat er mis zou kunnen zijn. Ik heb een regelmatige cyclus, dus daar zal het denk ik niet aan liggen. Ik ben wel een paar kilo te zwaar. Mijn man heeft een zittend beroep en lust graag een biertje, dus misschien is de zaadkwaliteit minder.

    Fijn dat ik hier mijn hart kan luchten. Uiteindelijk zal het vast wel goed komen...
     
  2. Ospiri

    Ospiri Actief lid

    5 apr 2010
    248
    0
    0
    NULL
    NULL
    Heel herkenbaar meid. Heb ook zulke momenten, vooral als m'n ongi doorkomt zit ik even in een dalletje.
    Ik probeer me gewoon elke maand weer op te peppen en hoop te houden, nieuwe ronde nieuwe kansen zeg maar. Lukt dat jou ook?
    En tussendoor proberen de 'voordelen' er nog maar van te zien, spontaan weekendjes weg, uitslapen, wijntjes drinken etc. Schrale troost maar toch.

    Zelf vind ik het heel vervelend als mensen zeggen 'het komt wel goed' want dat weet niemand natuurlijk.

    We zijn deze maand een jaar bezig en dat kan me heel verdrietig maken, ook omdat we nog maar 7 kansen hebben gehad door een onregelmatig en lange cyclus.

    Meid, ik kan alleen maar zeggen dat ik je begrijp en dat je moed moet houden, hoe moeilijk dat soms ook is. Hopelijk lucht het delen ervan een beetje op en ik hoop dat je heel snel een positieve test hebt!!
     
  3. Janna

    Janna Fanatiek lid

    Lieve mama in spe,

    Ik herken het gevoel wel. Wij zitten nu ook ongeveer in ronde 11 (heb de rondes niet echt bijgehouden, maar zijn nu in de 11de maand sinds we begonnen met proberen). Ik had ook zeker niet verwacht dat het 'zo lang' zou duren. Af en toe merk ik dat ik er geen vertrouwen in heb. Andere momenten denk ik "het gaat vanzelf een keer raak zijn!"

    En ja, wij hebben om ons heen ook veel kleine kindjes / zwangeren. Gelukkig heb ik tot nu toe iedere keer echt blij kunnen zijn voor vrienden/ familie, die lieten weten dat ze zwanger waren. Al kan ik dan naderhand ook wel verdrietig zijn. Het is anders met zwangere buiken van vreemden, op straat ofzo. Daar voel ik me vaak meteen verdrietig bij.

    Ik kom om die reden ook niet te veel op zp en reageer ook niet te vaak op topics. Ik merk dan dat ik dan nergens anders meer mee bezig kan zijn en dan word ik helemaal gek van mezelf. Maar af en toe kijk ik dus wel en vanavond zag ik je berichtje staan. Dat lijkt zo op mijn verhaal, dat ik toch wilde reageren.

    Mijn man zegt ook vaak: "als het komt, komt het". En dat ik de moed niet moet opgeven en er vertrouwen in moet blijven houden. En daar heeft ie wel gelijk in, al is het soms moeilijk. Ik ga daardoor op en neer in mijn gevoel.

    Groetjes,
    Janna
     
  4. mariskav16

    30 mrt 2010
    77
    0
    0
    PM'er in de kinderopvang
    Groningen
    #4 mariskav16, 10 mrt 2011
    Laatst bewerkt: 10 mrt 2011
    Hoi,

    Ik ken het gevoel!!! Ik leef met je mee! Ik ben ook zo blij dat er meerdere mensen zijn die hetzelfde probleem hebben. Wij zijn inmiddels ook al bijna een jaar bezig ongeveer. En overal dikke buiken en net geboren kindjes!
    Mijn zus is afgelopen dinsdag bevallen terwijl wij al langer dan haar bezig zijn om zwanger te worden. T was enorm dubbel om op bezoek te gaan bij haar. Ik heb me ook een tijdje verstopt in de wc omdat ik het niet aan kon. Ik werk in de kinderopvang. Ik word er dagelijks mee geconfronteerd!

    Het gaat ons wel lukken!!
     
  5. Mama in spe

    Mama in spe Fanatiek lid

    2 aug 2010
    1.837
    0
    0
    Noord-Holland
    Bedankt allemaal,

    Ik weet ook wel dat ik lang niet de enige ben die al eventjes wacht. En er zijn inderdaad genoeg meiden die nog veel langer wachten, of waar het misschien helemaal niet lukt.

    Maar soms heb je gewoon zo'n droevig gevoel...
    Ik merk dat ik de laatste tijd steeds minder zin heb om hier op zp te lezen. Maakt me vaak verdrietig. Aan de andere kant is het prettig om je hart te kunnen luchten.

    Liefs, Mama in spe.
     
  6. Mama in spe

    Mama in spe Fanatiek lid

    2 aug 2010
    1.837
    0
    0
    Noord-Holland
    Soms heb ik het gevoel dat mannen er toch anders tegenaan kijken dan wij vrouwen. Niet dat mijn man het niet graag wil, maar hij lijkt zich er bij elke ongi makkelijker overheen te kunnen zetten dan ik.
     
  7. mariskav16

    30 mrt 2010
    77
    0
    0
    PM'er in de kinderopvang
    Groningen
    Ja, dat idee heb ik ook bij mijn vriend. Hij lijkt er heel luchtig over te denken, en er niet zo mee bezig te zijn.
    Ik word er soms ook nog weleens boos over!:(
     
  8. Janna

    Janna Fanatiek lid

    Maar is ook logisch: het gebeurt in ons lichaam. Ik ben me de hele maand ergens op de achtergrond bewust van in welke fase van mijn cylcus ik zit. Het is heel erg aanwezig. Voor mijn man is het toch meer een ver van zijn bed show.

    Hoewel ik de laatste tijd wel merk dat hij het ook jammer vindt. In het begin zei hij wel dat hij het jammer vond, op het moment dat ik ongesteld werd, maar een minuut later zei hij er niks meer over, tot de volgende maand, waar ik weer ongesteld werd! :D De laatste maanden begint hij er steeds vaker over, ook tussendoor. Dan zegt hij dat hij hoopt dat het deze maand raak is, of dat hij hoopt dat het niet lang meer zal duren. Of na het vrijen zegt hij ineens: "en nu maar hopen dat er een kindje van komt". Maar ondanks het feit dat hij dat regelmatig zegt, merk ik wel dat het hem veel minder beheerst...
     
  9. mariskav16

    30 mrt 2010
    77
    0
    0
    PM'er in de kinderopvang
    Groningen
    Ik ben er ook zeer bewust mee bezig, hoewel ik zo probeer om het van me af te zetten. Iedereen adviseert ook dat ik er niet zo mee bezig moet zijn.
    Maar dat is gewoon onmogelijk voor mij haha. Bij elke kramp, zuurbrand, gevoelige borsten of wat er ook maar tekenen zijn van een zwangerschap denk ik bij mezelf: Oh ik ben zwanger! Totdat ik ongesteld word :(
     
  10. Janna

    Janna Fanatiek lid

    Dat heb ik wat minder. Had ik eerder wel, maar hou mezelf nu maar niet meer bezig met het spelletje 'zoek de kwaaltjes'. :D

    Ik heb nu eigenlijk steeds het tegenovergestelde: ik ben al heel snel na mijn eisprong overtuigd dat ik vast weer ongesteld ga worden.
     
  11. mariskav16

    30 mrt 2010
    77
    0
    0
    PM'er in de kinderopvang
    Groningen
    Oke, vertel es hoe je dat doet?? :D Ik wil ook zo denken maar ergens achterin mijn hoofd zit een heel fout stemmetje die steeds zegt dat ik misschien wel zwanger ben.
     
  12. Janna

    Janna Fanatiek lid

    Nou zo fijn is het ook niet hoor. Het betekent namelijk dat ik er al vanaf mijn eisprong eigenlijk totaal geen vertrouwen in heb dat het raak is... Daar word je ook niet echt vrolijk van. :( Maar goed, het is idd wel een stuk rustiger dan mezelf gek maken en steeds meer naar die nod toeleven, en dan toch die teleurstelling.

    Ik hoop nog steeds dat ik dat gebrek aan vertrouwen ook nog eens kwijt raak (zoals eerst het zoeken naar kwaaltjes) en dat ik dan relaxed die tweede helft van mijn cyclus doorkom. En dan op nod wel zien wat er gebeurt! :D
     
  13. mariskav16

    30 mrt 2010
    77
    0
    0
    PM'er in de kinderopvang
    Groningen
    Nee, ik snap het wel hoor. Mijn vertrouwen word elke maand ook wel steeds minder hoor!
    In het begin was ik ook veel meer op zoek naar de kwaaltjes als nu.
    En het is inderdaad niet zo leuk, je begint toch steeds meer te denken, of je wel vruchtbaar bent.
    Heel vermoeiend.
     
  14. Jiska

    Jiska Fanatiek lid

    6 mrt 2007
    1.477
    3
    38
    Overijssel
    Heel, heel herkenbaar. Wij zijn ruim 26 maanden bezig geweest voor we zwanger raakten. En ook al zijn we nu papa/mama van een prachtige dochter, het verhaal zoals jij het beschrijft komt nog steeds helemaal binnen bij mij. Het is iets wat ik nooit echt meer kwijtraak...

    Mijn man was inderdaad ook erg nuchter en zei ook iedere keer maar weer: 'Het komt wel goed'. Probeer vooral ook uit te leggen hoe jij er als vrouw in staat. Wij worden tenslotte iedere maand/cyclus dubbel met onze neus op de feiten gedrukt dat het wéér niet is gelukt.

    Kun je er verder met vrienden/familie over praten of weten zij nog van niets? Het hielp mij erg om met lotgenoten hierover te praten.

    O ja, mochten jullie eraan toe zijn dan kun je naar de huisarts. Ik wilde graag zekerheid en gewoon weten waar we aan toe waren. De huisarts gaf ons toen de mogelijkheid om via hem een zaadtest te doen (mijn man uiteraard :D). Je hoeft dan nog niet naar het ziekenhuis en allerlei onderzoeken doen maar dat heb je dan in ieder geval al gehad. Bij ons leverde dat overigens niets op maar je bent al wel wat wijzer.

    Veel sterkte toegewenst! Moed blijven houden en jezelf lekker verwennen als je er even helemaal doorheen zit
     
  15. Aislyn

    Aislyn Fanatiek lid

    16 feb 2011
    2.448
    1
    38
    Dordrecht
    Ik zit er ook vaak genoeg doorheen. Toen mijn vriend en ik 9 maanden bezig waren had ik al zoiets van laten we maar naar de dokter gaan want zo wordt het niets en die onzekerheid is vreselijk! Maar mijn vriend wilde per se wachten tot een jaar en daar heb ik me toen bij neergelegd. Inmiddels nog steeds geen antwoord waarom het niet lukt. Die onderzoeken kunnen soms ook lang duren, omdat het van je cyclus afhangt!

    Mijn allergrootste ergernis is wanneer mensen zeggen dat ik er niet zoveel aan moet denken. Ik word heus niet zwanger als ik er niet aan denk, dat maakt echt niet uit. Het liefst wil ik die mensen een lesje biologie geven.

    Mijn één-na-grootste ergernis is wanneer mensen zeggen dat het wel goed komt. Ze hebben geen flauw idee of het zo is dus moeten ze dat ook niet zeggen. Misschien is het goedbedoeld, maar ik voel me dan vaak afgescheept.
     
  16. rebekka84

    rebekka84 Fanatiek lid

    27 jan 2011
    1.930
    184
    63
    Succes dames, het heeft bij mij lang geduurd (3 jaar), maar het is gelukt. Hopelijk komt het bij jullie ook snel goed.

    Weet natuurlijk niet wat jullie alle rondes hebben geprobeerd, maar hier misschien nuttige tips:

    - Ovulation Calendar and Ovulation Chart - Fertility Charting site waar ik veel aan had
    - ik slikte meteen multivitamines van davitamon fem natal met visolie oid
    - ik deed de ovulatietesten niet vanaf de dag dat het moest, maar meteen de dag na mijn ongesteldheid totdat de test positief aangaf (positieve test gehad op de dag dat ik 's avonds ook m;n eisprong had, goed timen dus hier)
    - na de sex 10 minuten met je benen omhoog blijven liggen
     
  17. Mukkie11

    Mukkie11 Fanatiek lid

    13 dec 2009
    3.378
    2
    0
    probeer moed te houden dames!!

    ik lees heel even mee en herken veel in jullie woorden van voor m'n zwangerschap...wij hebben 5 jaar moeten wachten (en ploeteren) voor ik in verwachting bleek te zijn! we hadden net een keer besloten er 'iets' aan te gaan doen en toen besloot ons kleine mnnetje toch maar eens van zich te laten horen!! we hadden al alle onderzoeken gedaan en eigenlijk wilden we de natuur zijn werk laten doen en anders niet...het is TOCH spontaan gelukt en we hebben nu een zoon van 8 maanden!!

    daar waar ik echt de hoop had opgegeven (ik ben nu 38...) en probeerde de postieve kanten van het leven te zien (zonder kind) kwam het ineens toch...bij mij had het te maken met psychische blokkades (onbewust) ik ging er bijna aan onder door die wens die niet in vervulling kwam...ik heb hulp gezocht. mij heeft het erg geholpen en toen ik het onderwerp: kinderwens heb geopend liep alles in sneltreinvaart...ik had onbewust toch veel angsten voor het moederschap, of onze relatie daar wel tegen zou kunnen en of ik er wel klaar voor was mijn hele leven om te gooien (terwijl ik dat niet zo inzag maar onbewuste stromingen zijn echt zo onbewust dat je ze niet ziet in eerste instantie!!!) ik was dus echt helemaal niet klaar ervoor.

    ik zeg niet dat dat bij wie niet zwanger raakt nu ook zo is, maar het is een mogelijkheid...ga jezelf niet de put in praten dat het niet lukt, dat je niet zwanger kan raken, laat je na een jaar niet zwanger gewoon nakijken of er medisch niet een blokkade zit (die vaak heel simpel te verhelpen is hoor!!) want met je gedachten en onbewuste gevoelens kan je ook je hormonen beinvloeden!!dit zeg ik uit eigen ervaring...

    (wij hadden overigens alles geprobeerd: temperaturen, ovulatietesten, niet aan denken, wel aan denken, benen in de lucht, blijven liggen, ik voelde m'n eisprong geweldig goed, alles maar toch, het lukte maar niet!!)

    heel veel sterkte en ja, het komt in bijna alle gevallen echt goed hoor! zo zie je maar na 5 jaar...ik geloofde niet in dat soort 'sprookjes', dat overkwam alleen anderen maar het kan dus echt!!
     
  18. Maya30

    Maya30 Lid

    14 feb 2011
    55
    0
    0
    Zeer herkenbaar, regelmatige cyclus, nooit de pil of andere vorm van anticonceptie geslikt. Wel wat zwaarlijvig, drink geen alchohol, beweeg, slik foliumzuur kortom nog niet zwanger. Ik ben 30 jaar. Ik heb mezelf nooit laten onderzoeken en ben dit wel van plan na een jaar. In mei wil ik dat gaan doen. Vind het behoorlijk eng maar, je gaat er vanuit dat je vruchtbaar bent. Wie weet.

    Het is zeker deprimerend omdat alles wat te maken heeft met zwanger / kids je opvalt. Opeens is iedereen zwanger, zie alleen maar kinderwagens en zie de leukste kinderen accesiores.
    Ik heb vorige maand mijn pijn verzacht om een baby pakje te kopen. Voor het geval dat. Iedere maand wil ik niet eens herinnert worden aan menstruatie. Het is slopend. Zeker dus herkenbaar. Ondanks dat het kwellend is wil ik toch iedereen de hoop geven. Don't lose Hope wat je ook doet. Op een dag zullen wij zeker trotse moeders worden. Zeeuwse??? Is een voorbeeld check haar topic en natuurlijk andere mdrs.

    Hoop doet leven!!!!!!

    Lieve groet,

    Maya
     
  19. nana1980

    nana1980 Fanatiek lid

    27 aug 2010
    1.044
    1
    0
    NULL
    NULL
    herkenbaar lieve meid!!!! Ik hoop dat je snel duidelijkheid krijgt; ga naar de huisarts na ronde 12!! Zoals je ziet (zie mijn banner) is er in mijn situatie een beetje duidelijkheid gekomen na een jaar ''onzekerheid'' alleen de kans op een kleintje voor ons is nu erg klein geworden.......Ik ben kerngezond maar helaas mijn manlief niet (qua zaad)....

    Maar meid, hou vol; er is een grote kans dat jullie gewoon een kleintje kunnen krijgen!! Dus ga er niet vanuit dat jullie in hetzelfde schuitje als wij terecht komen!!

    liefs nana
     
  20. Maya30

    Maya30 Lid

    14 feb 2011
    55
    0
    0
    dag nana1980,

    wij zijn van hetzelfde jaar. ook voor jou geldt dit. een vriendin van mij had precies hetzelfde. de zaad van haar man zwemt maar voor 1%. uiteindelijk heeft ze het via het ziekenhuis gedaan en is ze van een gezonde meisje bevallen. dus hoop doet wonderen. geef t niet op en probeer andere inwegen te slaan.

    succes en hoop voor beiden dat wij ooit moeders mogen worden.

    lieve groet,

    Maya
     

Deel Deze Pagina