Buitenbaarmoederlijke zwangerschap na IVF - hoe verder?

Hallo Juul,

Wat vervelend dat je al zolang op een wonder moet wachten en dat er behoorlijke hobbels zijn waar je overheen moet. Ik hoop dat het snel gaat lukken bij je.. Hier mijn antwoorden op je vragen.

Ik ben vorig jaar oktober geopereerd aan een BBZ (via IVF), hierbij zijn mijn beide eileiders verwijderd. In de linker zat de embryo genesteld en de ander was zeer slecht, dus die hebben ze ook direct verwijderd.
Dit was mijn 2e cryo poging en ik kwam erachter toen ik bijna 5 weken zwanger was, dus gelukkig zeer snel.
Omdat mijn eileiders dmv endometriose vast lagen heb ik een soort keizersnede gehad waardoor ik 6 weken ervan moest genezen. Ik heb eind januari pas weer een nieuwe terugplaatsing gehad die niet is gelukt. Ik zit nu in de wachtweken van onze 4e cryo..
Gelukkig zijn we er als partners goed uitgekomen, maar echt een plekje geven is nog moeilijk. Dit ook omdat natuurlijk zwanger worden absoluut is uitgesloten, ik moet echt leven dat IVF onze laatste mogelijkheid is.. Ik denk vaak terug aan het moment dat ik die positieve test in handen had, dat maakt me dan weer een klein beetje een goed gevoel.. De hel van daarna, die sla ik dan over.. Ik geloof dat er een moment komt dat het er is en daar leef ik dan maar naartoe..
Ik hoop voor je dat je snel mag starten, maar denk er wel over na dat de klap zwaar is als de test negatief is.. Het is goed dat je alweer vooruit wil kijken!! Ik hoop dat je snel een goed resultaat hebt !!

Sterkte en heel veel succes !

Gr Jennifer

 

Dag Juul,

Als eerste heel veel sterkte om dit alles een plekje te geven.

Ik heb een bbz gehad, voordat ik de mmm ben in gegaan. Omdat de bbz te laat is ontdekt is er één eilijder verwijderd. Zo'n 6 weken heb ik het rustig aan gedaan en daarna ging het goed.
Nu in de mmm voor ICSI en er is gezegd dat na een positieve zwangerschaptest er een echo gemaakt gaat worden om een bbz uit te sluiten. Dat stelde mij wel gerust, want de schrik zit er toch in.
Mijn partner en ik zijn er verschillend mee om gegaan. Praat er met elkaar over; luister naar elkaar gevoelens. Wij hebben dat pas later gedaan en hadden dat eigenlijk veel eerder moeten doen.
Veel liefs

 

@inge, wanneer was je bbz? En ben je alweer met een nieuwe poging begonnen? Vond je dit dan niet moeilijk?
@juul, dank je, ben idd nieuw hier dus moet er nog een beetje een weg in vinden
Het is wel vervelend dat je geen cryo's had, ik ben blij dat dat bij ons wel was. Zo was het makkelijker weer de stap te zetten..
Helaas hebben we er nu nog maar 1 in de vriezer dus ik hoop dat deze poging toch wel lukt..

 

@Juul. De bbz is nu 6 jaar geleden. Het heeft even geduurd voordat wij de mmm zijn in gegaan. Altijd hoop gehouden op een spontane zwangerschap. Uiteindelijk toch de stap gemaakt en uit onderzoek is gebleken dat de zwemmers te langzaam zijn. Er is ons gezegd dat ook ICSI moeilijk zou zijn. Morgen hebben we een evaluatieafspraak in het ziekenhuis en dan weet ik wanneer we weer gaan starten. Succes woensdag! Ben benieuwd wat ze gaan zeggen.

@jennifer. Jij hebt ook al behoorlijk wat achter de rug. Duim voor je. Het was schrikken toen ik hoorde dat je met ICSI ook kans heb op een bbz. Maar het stelde mij gerust dat ik bij een positieve zwangerschapstest al snel een echo zou krijgen. Helaas is de eerste poging mislukt en dus vol goede moed op naar de tweede. Mijn partner was wel behoorlijk geschrokken en mede daardoor heeft het ook best wel lang geduurd voordat we de stap naar de mmm hebben gezet. Morgen horen we meer over de volgende poging.

Veel liefs

 

Lieve Juulz,

Bij mij is mijn BBZ nu bijna 2 jaar geleden.
Ik heb er een week of 3 mee rondgelopen. Ik had tegelijktijdig bloedverlies en een lichte positieve test dus ze gingen uit van miskraam. Hcg was ook vrij laag. Tot ieders verbazing bleek hcg goed gestegen 2 dgn later. Ik moest dus om de dag bloed laten prikken en hcg steeg prima door, ondanks bloedverlies. Dus toch weer wat hoop, al konden ze op echo niets vinden. Na weekje steeg hcg nog wel maar niet zo snel meer. Toen hadden ze al vermoeden van BBZ, maar omdat ik geen klachten had konden ze niets doen omdat ze het ook niet zeker wisten. Wel moest ik 2 à 3 keer per week echo en bloedprikken.
Die tijd was zo raar, steeds weer de hoop dat het toch nog goed zou zijn, maar ook de angst. De artsen wisten het gewoon niet en kreeg dus steeds weer iets anders te horen. Ene arts positief andere niet.
Bij 7,5 week zwangerschap steeg hcg minimaal, die avond ook opgenomen zh omdat ik me niet lekker voelde. Toen bleek er bloed in buikholte te zitten en ben ik geopereerd. Hierbij hebben ze ook mijn eileider moeten verwijderen.
Maar als hij goed was geweest hadden ze hem hoogstwaarschijlijk ook verwijderd ivm littekenweefsel en zeer grote kans op nieuwe BBZ.

Lichamelijk was ik snel hersteld, maar werken kon ik nog niet aan (werk in kinderopvang). Na 5 wkn ben ik weer rustig aan begonnen.

Helaas hier nog niet opnieuw zwanger. Afgelopen september helaas miskraam gehad.
Ik weet niet meer of ik meteen door mocht, volgens mij was het 1 maandje rust.

Moet zeggen hier komt het er nu uit, de afgelopen 3 jaar in MMM. En dat is zwaar. Maar we blijven vechten zolang we kunnen.

Knufff

 

@inge, ja dat klopt het is niet niks geweest, maar dit is voor veel mensen moeilijk te begrijpen.
Als ik het goed begrijp heb je in de tussen tijd nog geen kindje gekregen? Dan is dit ook super zwaar voor jou als je al zolang bezig bent.
Wij zijn vrij snel in het zh terecht gekomen en ik vond de behandeling super mee vallen, nu de 2e dichterbij komt vind ik het wel weer wat moeilijker, maar die wachtweken zijn echt killing!
Nou ik hoop dat je morgen iig positief nieuws krijgt..

@wennes10, Wat erg als je zolang zwanger rondloopt met die onzekerheid! Had je dan geen krampen? Ik ging echt kapot van de pijn met 4,5 week.. En het is niet niks als je al 3 jaar in het zh loopt, maar opgeven moet je inderdaad niet doen! Je bent al zover gekomen, ik hoop voor je dat er snel resultaat voor je komt!

 

@ Jennifer: ja die onzekerheid was killing. Nee heb helemaal geen pijn gehad alleen wat beroerd op het einde. Daarom twijfelde de artsen ook.

 

Lieve Juulzon,
Ik heb hier geen ervaring mee maar wil even zeggen dat ik je heel veel sterkte wil wensen. Ik heb een beetje in je topic meegelezen over de "hel" (of mag ik dat niet zo zeggen?) die jullie hebben meegemaakt in Thailand (of all places!). Ik vond met name je stukje over hoe het je als stel uit elkaar kan halen heel herkenbaar. Mijn man heeft ook een periode gehad dat hij zich heel alleen voelde. Aan de ene kant omdat hij me niet kon helpen en zich daar doodongelukkig door voelde (hij voelde zich zo machteloos en daardoor eenzaam), aan de andere kant omdat hij zijn eigen vrouw soms niet meer herkende omdat ik in een hele dikke dip zat. Ik las dat jullie er goed over hadden gepraat en dat heel fijn was. Blijf dat doen met elkaar; dat is zo belangrijk! Het is gewoon zo moeilijk allemaal......heel veel sterkte met alles wat verder op je pad komt (maar dat lees ik vast hier wel op ZP).
Dikke knuffel,
Hypo

 

hoi hoi,

Ik heb in februari 2008 een bbz gehad waarbij mijn rechtereileider is verwijderd.
Ik was toen ook ruim 7 weken zwanger.
Ik heb ruim 8 weken lichamelijk moeten herstellen van mijn bbz, en dan maar nog niet te spreken over het geestelijke aspect.
Sinds die tijd is het ons helaas ook niet meer gelukt om spontaan zwanger te raken.
Inmiddels heb ik al 8x IUI gehad, 1 verse IVF poging en twee cryo TP's helaas allemaal zonder resultaat.
Ik moet zeggen dat de BBZ mij nog steeds heel erg achtervolgt.
Vaak denk ik terug aan die de korte tijd die ik zwanger was en hoe ik mij toen voelde voor dat ik erachter kwam dat de zwangerschap een bbz was.
Mijn leven is na de bbz totaal op zijn kop gezet, alles draait om het zwanger raken, ziekenhuis in en uit, niks is meer hetzelfde.
Gelukkig heb ik een goede relatie en mijn vriend steunt mij in alles, we delen samen het verdriet en weten elkaar altijd weer op te peppen ook al is dit soms heel erg moeilijk!
Wij blijven positief en we hopen ook zo erg dat alle geduld eens beloont zal worden!

 

@Wennes: ze dachten bij jou dus eerst aan een 'gewone' miskraam? Had je veel bloedverlies? Ik zit nu in een soortgelijke situatie (+ test maar wel bloedverlies) en het spookt enorm in mijn hoofd "als t maar geen bbz is". Komt ook omdat de test van vrijdag weer donkerder was dan donderdag (had donderdag al bloedverlies). Testen staat in mijn topic. Zijn er nog dingen waar ik op moet letten/of wat ik kan doen om dit in de gaten te houden? Ik ga woensdag iig naar het zh voor een echo.
Xxx Hypo

 

@hypo: ja eerst dachten ze aan gewone miskraam totdat de hcg gewoon goed doorsteeg. Mijn testen werden ook echt steeds donkerder tot echt knaltesten. Bloedverlies best wel aanwezig redde t niet met inlegkruisje. Maar ook dat verschilde per dag. Heb ook paar dgn helemaal geen bloedverlies gehad. Verder had ik totaal geen klachten.
Fijn dat je woensdag echo krijgt en vertrouw je het niet trek aan de bel. Ook bij erge buikpijn of andere klachten.
Dikke knuff

 

Wij kunnen pas weer in mei terecht omdat het ziekenhuis waar wij in lopen met een renovatie bezig is en het lab gaat pas weer eind april open.
Moet zeggen dat ik dit ook niet erg vind, een beetje rust is ook niet erg.
Bij mij heeft het bloedverlies zeker nog zo'n anderhalve week na de operatie geduurd, HCG was ook redelijk snel weer op nul.
Wat zegt het ziekenhuis er eigenlijk van dat je nog steeds bloed verliest?

 

Let idd vooral op buikpuin, ik had dit voornamelijk laag in mijn onderbuik een contenu zeurende pijn.
Ik had vanaf een week na de +test bloedverlies.
Dit begon met bruin en daarna steeds helderrood.
Wel fijn dat je woensdag al terecht kan voor een echo, dan weet je tenminste waar je aan toe bent.

 

Juulzon, ik had in totaal bij de punctie 22 follikels waarvan er 9 bevrucht konden worden en uiteindelijk daarvan 1 verse tp en 4 cryo's.
En jij? hoeveel TP's heb jij al gehad?

Wanneer krijg je de uitslag van de bloedstest volgende week?

Nou laten we hopen dat we de volgende ronde goed nieuws zullen krijgen! dat hebben we zo onderhand wel verdient!

Wanneer ga je of kan je weer gaan starten met de nieuwe IVF?

xxx