Haj meiden ik heb een zoontje van 2,5 en een van 3 maanden. maar die van 2,5 jaar is lekker bezig de laatste tijd en zit echt in de nee vassen denk ik. alles is nee en als het niet gaat zo als hij dat wil is het drama. slecht eten allen maar willen snoepen. en een grote mond als ik bijv. zeg lorenzo nu gaan we even opruimen of opeten NEEE NEE NEEE NEEE, erg bijdehand moet ik zeggen. en weet soms niet waar ik goed aan doe op deze leefdtijd. lief is gelukkig wel voor zijn broertje. iemand tips
Consequent blijven nee is nee en ja is ja. Uitleggen waarom iets niet of juist wel moet werkt hier erg goed. Het bijdehand zijn heb ik geen problemen mee mits ze wel beleefd blijft, moet er vaak stiekem ook wel om lachen en denk ook wel dat kinderen dit nodig hebben om overeind te kunnen blijven staan in de schooljaren die ze tegemoet gaan. Als ze onbeleefd is leg ik uit dat het niet netjes is om dat zo te zeggen en vertel haar dat het ook een andere manier kan (die manier zeg ik dan)
teugels strak en doorgaan met alle principes die je ooit al bedacht had ze gaan gewoon uitproberen.. dus nu strak is later profijt (en dan kan je het altijd weer wat laten vieren tegen de tijd het weer beter gaat)
ik denk dat bijbehand zijn een nieuwe trent gaat worden. ik denk dat het onvermijdelijk is omdat we steeds meer van kinderen vragen. vanaf baby de hele dag naar een kdv waar ze veel meer oppikken.de leerplicht die omlaag moet en sowieso moeten kleutertjes ookal best veel weten tegenwoordig. veel interactieve spelletjes, de tv en de pc. noem het allemaal maar op. er zit echter een verschil tussen bijbehand en brutaal. dat laatste is ongewenst gedrag en moet dus ook als dusdanig behandeld worden.maar eht tweede en derde jaar zijn niet bepaald de makkelijkste jaren voor ouders dat klopt. wat je moet doen is vooral concequent blijven in nee is nee en ja is ja. je kunt dingen uitleggen, maar dat is in mijn ogen iets anders dan een eindeloze discussie aan gaan ( die dan weer in welles niet is uitmondt) je hebt als mama gewoon een lange adem nodig in deze tijden. misschien kun je af en toe wat afstand nemen door iemand op te laten passen. of dat papa een keer met hem ergens heen gaat ( speeltuin ofzo) kan hij de energie kwijt en jij ff aantutten met de baby of lekker in bad ofzo.
Ik denk eerder dat het probleem ligt in de manier van opvoeden, dan dat wat jij omschrijft. Ouders lijken wel niet meer door te durfen pakken, bang om neergeknuppeld te worden door de maatschappij. Wil je kind niet in de buggy? Nou, dan niet..Wil je kind geen handje? Nou, dan niet.. Wil je kind niet in bed blijven liggen? Nou, dan niet..Etc. Het wordt een beetje een omgekeerde wereld, waarin kinderen steeds vaker te broek aan lijken te hebben. En waarin ouders steeds minder volgens hun instinct durven op te voeden en veel te veel met hun neus in de boeken zitten....
Het is ook grenzen verkennen/(eigen wil ontdekken) en het is aan de ouders die aan te geven dus idd consequent zijn..dingen uitleggen en desnoods een alternatief beiden.
Nou mijn dochter is ontzettend bijdehand maar gaat toch echt in de buggy als ik dat nodig vind, moet me een handje geven als er auto's aan komen etc. Wel is ze nu een tekening aan het maken, komt bij me en zegt ' mam ik heb een blauwvis gemaakt ' dat is toch aardig wijs/bijdehand voor haar leeftijd en komt toch echt doordat zij bij Dora een blauwvis heeft gezien.
Ik had ook moeten typen, "veel ouders" ipv "ouders", want natuurlijk zijn er ook nog genoeg die wel goed consequent durven te zijn... Maar het is echt mijn ervaring hier bijvoorbeeld op school dat moeders met een rood hoofd achter hun kinderen aanrennen, omdat ze dus schijt aan de regels hebben..
Nou dat is het ook Loetje! Net heel toevallig nog zo'n situatie.. we moesten een weg oversteken naar het winkelcentrum en na 3 keer mijn dochters hand pakken en duidelijk zeggen dat ze even mijn hand vast moest houden ging ze weer op de grond liggen of probeert zich los te rukken.. Ja sorry maar na een waarschuwing dat ze dan in de wagen ging en nog steeds geen hand wilde geven heb ik haar stevig opgepakt en naast haar broertje in de duowagen gezet en vastgeklikt en dan is het klaar. Zij janken natuurlijk en komt er weer zo'n oma aan die even verteld 'dat het zielig is dat dat meisje niet lekker mag lopen'.. Voorheen was ik hier enorm gevoelig voor maar tegenwoordig niet meer. Zolang ik blijf onderhandelen en haar tig kansen blijf geven neemt ze een loopje met me en dat is al te lang aan de gang nu, en uiteindelijk zit ik ermee. Het is echt consquent blijven (al is dat vaak enorm vermoeiend, dat zeker) maar uiteindelijk gaat het echt z'n vruchten afwerpen. Ik ben de baas!
dat ook loetje@ maar dat is veel moeilijker aan de kaak te stellen op een forum als dit. mensen zijn inderdaad veel te bang tegenwoordig voor "de maatschappij" je moet tegenwoordig ook erg op je tellen passen als ouders want voor je weet heb je een probleem met andere ouders. plaats een willekeurig topic en lees de reacties over een kind wat even aan de arm opzij getrokken wordt door de juf bijv op school. de reacties van mensen die er dan tussen staan zijn niet mals. zo worden onze kinderen de baas want je mag niet meer ingrijpen ook niet als juf. lees het topic over douchen met je kind dat er serieus mensen zijn die daar hele filosofieén op na houden en met zwemkleding douchen. dit alles maakt dat ouders enorm onzeker kunnen worden of gemaakt kunnen worden.we moeten aan allerlei criteria voldoen die we onszelf opleggen en die door de maatschappij opgelegd worden. ik had het er laatst met mijn vriend over hoe de tijden veranderd zijn in 16 jaar. als er bij mijn oudste iemand kwam spelen dan kon je die gewoon terrecht wijzen als het stout deed of ergens aan zat. tegenwoordig heb je gezien dat topic met de reacties over die juf die dat kindje aan de arm genomen had dus een groot probleem. en stel dat een kindje een grote boodschap moet doen wat doe je dan tegenwoordig als ze het zelf niet afkunnen gezien de ophef die er tegenwoordig is over vermeend misbruik en douchen met kleding aan dan wil je daar al helemaal je vingers niet aan branden? overal wordt tegenwoordig moeilijk over gedaan, ik vind dat best moeilijk hoor. mijn vriend zegt dan bellen we wel op dat ze het kind direct moeten komen halen. maar dat is toch ook de oplossing niet. wij werden vroeger buiten ook weleens door de mensen uit de straat terrecht gewezen als we wat fout deden. dat was niet meer dan normaal, maar daar hoef je denk ik vandaag de dag als buurvrouw helemaal niet meer aan te beginnen, je hebt meteen een boze papa aan de deur.
@koetje dat is ook wel zo ja. Toch denk ik dat wat blup zegt ook zeker wel van invloed is de combinatie is toch lastig blijkt. Vandaar mijn teugels aantrekken. De wereld waarin we leven kun je in je eentje niet veranderen, de manier waarop je er mee om gaat moet ieder voor zich uitvinden.
ik gaf wat losse voorbeelden umm@ geen specifiek met het een aan het ander gekoppelde voorbeeld, zoals jij het nu schetst. ik denk dat tegenwoordig heel veel mensen bang zijn voor misbruik en dat dat een zwaar beladen onderwerp is, anders worden er geen topics geopend als een kindje ineens moeilijk doet met een luier verwisselen nadat het bij de oppas is geweest enzo. ik vind het zelf inderdaad best moeilijk dat je tegenwoordig overal zo voor op je tenen moet lopen dat klopt. ik zou eerlijk niet meer weten wat ik kan of moet doen als een kindje met een grote boodschap op de wc zit en geholpen moet worden. kan en mag dat tegenwoordig nog? dat soort dingen vraag ik me dan inderdaad af. gewoon omdat het zo snel veranderd is in de afgelopen 16 jaar zoals ik al schreef. dat ik nu gewoon niet goed meer weet waar we staan met een kindje van iemand anders.
Ja dat is ook helemaal waar, de dingen die je nu noemt heb je helemaal gelijk in en dat is ook heel erg lastig. En dat naakt douchen met je kind bijv raar zou zijn vind ik ook wel apart dat mensen daar over na denken, ik douch dan niet naakt met mijn kind (overigens douch ik eigenlijk nooit met mijn kinderen hoor dus dat broekjeverhaal is hier nog niet aan de orde geweest), maar dat heeft dus niks te maken met wat mensen eventueel wel niet zullen kunnen denken of dat het niet 'zou kunnen' op seksueel gebied. En volgens mij geld dat voor alle moeder die in dat topic reageerde en zeiden niet naakt te douchen met hun kinderen. Ik moet ook zeggen dat ik helemaal niet raar denk over moeders die naakt douchen met hun kinderen en kan dat ook heel goed begrijpen, maar uit opvoed en religieuze overwegingen doe ik het niet. En verder wat betreft een kind met een grote boodschap bijv: met al die ontuchtzaken snap ik wel dat sommige moeders hier wat heftig op kunnen reageren.
weet je.. een peuter probeert gewoon de grenzen op te zoeken (en even te rekken als dat mogelijk is) Dat is voor een ouder super vermoeiend.. omdat het niet mogelijk is voor 100% concequent te zijn.. Maar geloof me.. uiteindelijk komt het goed en pluk jij de vrichten van je tropenjaar (ps.. mijn meisje zei gewoon.. nou dan ga ik wel naar de gang hoor.. ik ga echt niet opruimen.. na een aantal maanden besloot ze dat opruimen beter was dan de gang... maar gek werd ik er van)
Bij lorenzo is het zo hij is heel beleefd tegen andere dank u wel dag zeggen of mag ik een snoepje of... maar tegen mij en mijn man is het echt drama. en bij mij is ook zekker nee is nee eet je je brood niet op krijg je niks lekkers. dus dat doen we zekker wel maar gewoon onwijs grote mond. als iets niet lukt of als ik zeg lorenzo gaan nu even opruimen NEE en schoppen tegen de deuren. gillen als het niet gaat zo als hij wil. erg moeilijk dus.
Wij wonen trouwens in den haag en de buren en waar dan ook en wij ook zijn haags opgevoed, dus eigenlijk geef je dat ook weer door aan je kids al is dat niet altijd goed en ben altijd zo streng/lief mogelijk voor de kids en moeten van mij gewoon netjes en beleefd zijn. soms denk ik ook dat het aan de mensen omgeving en zo licht zou dat kunne
Herkenbaar.... Ik kreeg van de week zowaar een compliment van een mevrouw in de supermarkt toen ik met een luid gillend kind in mijn winkelwagen de winkel door ging. Mijn dochter had de benen genomen in de winkel en ze weet dat als ze dat doet ze in het karretje moet... Ik had haar aan de andere kant van de winkel opgepakt en in de kar gezet en luid gillen en krijsen was het resultaat toen zei een mevrouw "nou, nou wat een verdriet".... mijn eerste gedachte was :x had je wat!!!!! maar ik zei"dat krijg je als je wegloopt bij mama , dan moet je in de kar..."en toen zei ze "goedzo! je bent een goede moeder, lekker consequent" ik het haar hartelijk bedankt voor dit compliment na dit is ze trouwens niet meer bij me weg gelopen
@jaimy&remco daar maak ik me hier ook weleens zorgen over ja. je doet als ouder altijd je best.. maar de omgeving heeft natuurlijk ook veel invloed. maarja.. dan kom je weer terug bij dat je dar zelf een weg in moet/zal vinden en of dat de juiste keuzes waren? tja dat weten we voorlopig nog niet.. maar je kunt enkel in jezelf geloven wat dat betreft en doen wat je denkt dat goed is. Dat zal niet voor iedereen op dezelfde manier zijn.. maar diep van binnen denkt elke ouder hetzelfde "ik denk dat mijn manier de beste is". En dat lijkt me goed
dat is zekker zo iedereen denkt idd dat iej het beste doet. en kreeg laatst nog een complimentje van mijn buurvrouw die vondt dat ik het zo goed doe als jongen moeder van twee kids en dat je dat niet vaak meer zach dus dan denk ik weer dit is gewoon zijn leefdtijd hebben net behoorlijk strijt gehad met eten en probeer er ook geen strijdt van te maken, hij was of in de hoek zitten of eten. nu Zonder eten bed in dus. Hopen dat iej er wat van leerd!