Ik heb het 5 dagen geprobeerd, in het ziekenhuis hielpen ze me niet goed, en hij kreeg toch bijvoeding voor zijn suiker (hij was erg zwaar) en toen we thuiskwamen heeft de kraamzorg ook goed geholpen, tepelhoedjes geprobeerd, maar hij werd hysterisch van de borst en begon te krijsen en te gillen en wilde absoluut de tepel niet pakken. We hebben het dus 5 dagen geprobeerd en ik werd zo gestresst dat we toch maar hadden besloten om volledig de fles te geven. Daarna was de rust terug gekeerd. baby had het naar zijn zin en ik werd ook weer rustig en kon me er prima bij vinden. De volgende keer ga ik het niet meer proberen, want ik ben ook echt zo iemand die het niet graag ergens anders doet en ik wil mijn vrijheid ook niet kwijt. Ik ben 3 weken voor de verhuizing bevallen en ik vond het toen ideaal dat ik toch de fles gaf, daardoor heb ik hem naar oppasadresjes kunnen brengen zodat ik toch bij de verhuizing kon zijn om dingen te regelen.
ik heb 3,5 mnd borstvoeding gegeven, maar mijn meisje bleef bij elke voeding minimaal een uur drinken en was daarna nog niet voldaan ( het was niet sabbelen echt drinken je hoorde haar klokken van het drinken ) dus ze kreeg uiteindelijk gewoon te weinig binnen, waardoor ik over gegaan ben op flesvoeding, als het aan mij had gelegen had ze nog steeds aan de borst gelegen maar helaas..
Bij mijn oudste zoon ben ik na een week gestopt, omdat hij steeds niet goed aanhapte en het voor beiden ontzettend veel stress opleverde. Mijn dochter en middelste zoontje zijn met 27 weken geboren en na drie weken overleden. Bij mijn dochter heb ik gedurende deze weken gekolft en bij mijn zoontje ben ik er geeneens aan begonnen vanwege alle stress. Mijn jongste zoon krijgt al vanaf dag 1 flesvoeding en dat bevalt me uitstekend. Door mijn voorgeschiedenis en de stressvolle zwangerschap heb ik meteen de keuze voor flesvoeding gemaakt.
Mijn zoontje krijgt de fles omdat de borstvoeding niet opgang kwam. Ik heb heel veel gekolft en zoveel mogelijk aangelegd (maar te veel kon ook niet omdat hij er zo moe van werd en anders de fles niet meer dronk en dat moest wel omdat hij van mij zo goed als niks binnen kreeg. Hij is geboren met 36 weken). Er zijn twee lactatiekundigen bij geweest en die wisten ook geen andere oplossing meer dan dat ik domperidon moest gaan slikken. Inmiddels was ik zo gesloopt van naar het ziekenhuis gaan, weer naar huis, weer naar het ziekenhuis en dan ook nog heel vaak m'n bed uit om te kolven dat mijn man en moeder vonden dat het wel genoeg was geweest. Ik vond domperidon gaan slikken ook niet zo'n geweldig plan. Dus toen ben ik gestopt. Ik vond het verschrikkelijk en heb er heel veel moeite mee gehad en verdriet over gehad. Maar m'n ventje doet het gelukkig goed en is een gezond en tevreden mannetje en dat is het belangrijkste uiteindelijk.
Dit had ik kunnen schrijven, ik vond die volledige afhankelijkheid van mij ook echt vreselijk, ik werd helemaal gestressed als het aanleggen niet goed lukte. Na een maand was ik er helemaal klaar mee. Wat een rust met de fles! Nu bij nummer 2 ben ik gelijk met de fles begonnen. @Suusjeuh: de opmerking van "nu kijk je op straat toch anders tegen flessenkinders aan" vind ik intrigerend, want hoe keek je er eerst dan tegenaan ? (nog even los van het feit dat ik het behoorlijk knap vind dat je aan kinderen kunt zien of ze borst- of flesvoeding hebben gehad, hoe zie je dat precies? Dan ga ik er eens op letten )
Ik geef bv en fv. Het liefst geef ik alleen bv maar omdat ik fulltime kolf is de productie teruggelopen en heb al van alles eraan gedaan maar het blijft hetzelfde.. Dus vul het aan met fv.
Ik heb bij mijn oudste van nu 16 jaar, 2 weken bv gegeven, maar na 2 wekenh lang een huilbaby te hebben gehad die alleen afviel en toen overgestapt op bv. Zij blij, en ook ik enorm blij! De jongste van bijna 9 jaar heeft FV gehad omdat ik een maand voordat ik zwanger werd een borstcorrectie heb gehad, en de plas chirurg me verteld had dat ik geen BV kan geven. Op zich geen probleem in mijn ogen, want ze is er goed groot mee geworden, en ik geef eerlijk toe dat gevoelsmatig BV niet mijn ding is. Het voelt niet fijn..... Meiden die het wel doen, groot gelijk, maar niks voor mij. Ik weet dondersgoed dat in BV afweerstoffen zitten en in FV niet. Maar dit is een keuze die ik ook had gemaakt als ik geen borstoperatie had gehad. Ik merk wel in mijn omgeving en van instanties dat ze geen respect en begrip hebben voor een vrouw die achter FV staat. Je word nog steeds behandeld als een alien. Ik ben opnieuw zwanger en kan nog steeds geen Bv geven, en ga gezellig weer aan de fles hier.
Eens! @Juno77: Jeetje.. wat heb jij meegemaakt... Kan me indenken dat je voor fles gekozen hebt (Niet dat je daar een bijzondere reden voor hoeft te hebben vind ik!)
ik geef kv omdat ik na 5 dagen (goed lopende) bv het niet meer trok. Elize huilde alleen meer, spuugde alles uit en dronk heel vaak en viel veel te veel af (van 4840 naar 4200). Ik had tepelkolven, enorm last van kraambeddepressies en na fluxus bij de bevalling een veel te laag hb. En wat heb ik er verdriet van gehad! maar de dagen erna heeft mijn man steeds de avond nacht en ochtend gedaan, zodat ik kon slapen. Hierdoor trok ik het leven weer een beetje Na 5 weken ben ik begonnen met relactatie en nu zit ze op zeker 1/3 bv. had nog kunnen proberen om 100% te gaan geven, maar ze spuugt zoveel van de bv en ik zit nog altijd niet lekker in mijn vel dat ik dat maar niet meer geprobeerd heb.
Hier krijgt mijn zoontje fv omdat het niet anders kon. Ik heb geprobeerd bv te geven. Mn melk kwam pas na 5 dagen op gang. Ondertussen kreeg hij fv als bijvoeding. Omdat hij de tepel ook absoluut niet accepteerde moest hij zozio uit een flesje drinken. Hij heeft totaal 2 weken (van week 1 tot week 3) volledig bv gekregen vanuit het flesje wat ik dan voor hem afkolfde. Na 2 weken ging mijn productie enorm omlaag en had ik niet meer genoeg voor een voeding. hij kwam bijna niks aan en was niet tevreden. Ben toen gestopt omdat hij niet genoeg had aan de bv. Sinds ik over gegaan ben op de fv deed hij het stukken beter, hij kwam goed aan en was een tevreden baby. Als het allemaal anders was gelopen dan had ik graag bv willen blijven geven, maar dit was helaas geen optie....
Ik heb onze eerste volledig flesvoeding gegeven vanaf dag 1, enkel en alleen omdat ik borstvoeding niet zag zitten. Sterker nog, ik heb BV niet eens geprobeerd! Nu de 2e eraan komt ben ik nog in twijfel. Misschien dat ik deze keer BV wel zie zitten, maar dat zie ik na de bevalling wel.
Mijn zoon heb ik ruim 7 maanden bv kunnen geven en ben toen overgestapt op de fles en mijn dochter wilde na ruim 3 maanden niet meer bij mij drinken. Het was continu een strijd en had de energie niet meer om eerst te kolven. Het heeft heel wat tranen gekost maar met de fles doet ze het ook super en blije baby = blije mama
Mijn dochter heeft vanaf dag 1 flesvoeding gehad. Ik zag BV totaal niet zitten. Heb zoveel mama's om me heen gezien die koste wat het kost BV wilde geven met alle gevolgen van dien. Ik vond het vooraf gezien ook wel makkelijk dat iedereen mijn kind kon voeden, niet alleen ikzelf. Heb gewoon niets met Bv en denk dat het me alleen maar heel onzeker maakt (eet ze wel genoeg etc.) Achteraf gezien een wijs besluit want ik ben na mijn bevalling 2 weken heel ziek geweest (allerlei complicaties) waardoor ik niet in staat had geweest haar te voeden
Mijn dochter heeft ongeveer 5-6 weken bv gehad, toen had ik het gehad. Ik vond er niets aan, en het bleef vreemd aanvoelen. Bij de tweede zal ik bv wel weer mee beginnen, de omstandigheden zijn toch anders. Tenzij het weer een ks gaat worden, dan is het meteen kv, omdat ik dan alle energie nodig zal hebben voor het herstel en mijn dochter. Dat heb ik voor mezelf al besloten en dit geeft een hoop rust.
Ik heb 3 maanden borstvoeding gegeven, maar dat was eigenlijk een groot drama. Elke voeding werd op een gegeven moment een worsteling, mijn dochter wilde het gewoon niet. Toen ik bij het CB zag dat ze in 3 weken tijd maar 150 gram aangekomen was, besloot ik over te gaan op flesvoeding. We hebben nu allebei veel meer rust
Ik word wel moe van die ophef over borstvoeding zeg! Met pijn in je hart op flesvoeding gegaan? Ik zag laatst een kindje van 2 in Afrika wat net zo klein was als een pasgeboren baby. Vele broertjes en zusjes waren al doodgegaan. Dat is pas pijn in je hart. Misschien kan je d'r een pakje flesvoeding sturen? Flesvoeding is hartstikke gezond, alle stoffen die je kindje nodig hebt zitten erin, kan je van borstvoeding niet zeggen met al die vitaminedruppels die je er bij moet geven. Ik heb geen pijn in mijn tieten gehad, mijn baby geen spruw, altijd genoeg voeding en pappa heeft heel erg genoten van de flesjes. En ik van de nachten dat hij het van me overnam in het weekend. En ja, ik heb het wel geprobeerd en mijn kindje hapte niet, en we hebben nooit meer ellende gehad. Kan je van al die borstvoedingsproblemen niet zeggen..
nou prima toch maar ik lees nergens een ophef over BV ofzo en niemand heir heeft gezegd dat flesvoeding ongezond is volgens mij *edit* en ja bij mij was het idd met pijn in mijn hart want we genoten er beide enorm van!!
ik heb bij beide alleen flesvoeding gegeven, ik ben chronische ziek en gebruik veel medicatie, deze kunnen niet in combi met borsvoeding. ik had bv kunnen geven als ik tijdelijk zou stoppen met de medicatie maar dan zou ik op volledige bedrust moet liggen, en dus niets meer kunnen doen. al helemaal na de 2e, dat ik niets meer zou kunnen doen voor mijn zoon, ik denk dat als ik gewoon bv had kunnen geven, ik ook voor de fles zou kiezen, maar dat weet ik niet zeker, ik weet niet hoe ik er voor zou staan wanneer ik echt vrije keus had.
Ik heb bewust voor flesvoeding gekozen, waarom? Omdat het idee me tegen stond, en ik kan jullie vertellen, ik heb er vreselijk veel spijt van gehad, en dat heb ik nog steeds. Maar ik kan er niks meer aan veranderen helaas.