persweeen

hey!

ik ben pas 1 keer bevallen hoor..
maar ik heb inderdaad de persweeen als behoorlijk extreem ervaren..
het ging als een golf tijdens/als wee door mijn hele lichaam heen
mijn hele lichaam ging eigenlijk soort van uit zichzelf persen en de wee deed mijn hele lichaam verkrampen..

ik mocht ook niet persen dus ik moest ze opvangen maar ik weet begod niet meer hoe ik dat heb gedaan ..het deed mijn adem ook steeds een beetje stoppen en me naar lucht doen happen met een soort pufje erbij hahaha hmm...ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen

maar dit vond ik het enige echte nare aan de bevalling, dit heeft ongeveer een uurtje geduurt maar na 3 kwartier kon ik het niet meer weg'denken'/puffen... ik liet mijn lichaam maar ...

 

Oh man het leek net alsof zelfs het kruintje op mijn hoofd zoiets had van 'ok we gaan nu PERSENNNNNNNNNNNNNN'
Alles moest er uit.. *zal de details besparen*
Ik kon het ook echt niet inhouden, in de ambulance moest ik wel maar dan nam de adrenaline het even over.

 

Ik had van de persweeën ook meer verwacht, hoorde voor die tijd dat het een soort oerkracht is, waarmee je je kleintje lanceert maar ik vond het helemaal niet zo.... had wel echt persdrang (alsof ik moest poepen), maar moest behoorlijk hard mee persen om mijn dochter te lanceren kreeg uiteindelijk ook nog weeënopwekkers, omdat de persweeën ook nog eens helemaal stopten.... (en dat terwijl ik binnen 4 uurtjes op 10 cm ontsluiting zat)... geen succes dus en niet zoals ik had verwacht.

 

Ik heb ze ook niet gehad. Ik moest wachten terwijl ik wel rugweeen had. Werd echt gek! Uiteindelijk (na een uur of 3) ben ik maar op eigen kracht begonnen tijdens de rugweeen. Toen ging het wel vrij snel.
Dat heftige, onomkoombare gevoel heb ik dus ook niet gehad. Ben ik eigenlijk ook wel blij mee.

 

Aan het eind had ik geen persweeen meer maar Jayden moest eruit, hij lag klem en zag al donkerpaars.. dus heb het uiteindelijk zonder persweeen moeten doen.

Dat gevoel van de persweeen is geen prettig gevoel.. dacht echt dat ik gek werd.

 

Overweldigend idd!
Een niet te omschrijven HIJ MOET ERUIT drang.
Ik voelde niks anders dan dat op dat moment, vond het dan ook een ramp dat ik nog niet op 10 cm zat en de persweeën moest wegzuchten, my god...

 

Ik vond ze inderdaad ook overweldigend, m'n lichaam nam de hele boel gewoon over.
Het dichtst bij qua gevoel vond ik nog de voedselvergiftiging die ik ooit gehad heb, je lijf keert zich gewoon binnenstebuiten of je nu wilt of niet!

Door de weeënstorm had ik ook geen adempauze tussendoor, gelukkig heb ik nog geen half uur hoeven persen. De enige keer dat ik bewust zelf geperst heb was toen de placenta er nog uit moest, ik dacht dat ik al helemaal klaar was haha.

 

Hier ook geen (goede) persweeën gehad. Ik voelde wel wat lichte druk op mijn anus, maar dat was eigenlijk alles . Ik heb ook ruim een uur geperst en uiteindelijk is Ayla met een knip en een duw op mijn buik van de kvz geboren. Ik kreeg het gewoon niet voor elkaar en het gevoel van "ik MOET persen" heb ik dus absoluut niet gehad.

Tijdens het persen moest ik op een gegeven moment even op mijn zij gaan liggen, zodat Ayla wat meer zuurstof zou krijgen. Toen ben ik tussen 2 persweeën door nog bijna in slaap gevallen .

 

Ik vond de persweeën heel erg meevallen in vergelijking met de ontsluitingsweeën. Ik vond ze zelfs niet heel pijnlijk, voelde alleen gigantische druk van onderen. Wel moest ik aan de weeënopwekkers, omdat er teveel tijd tussen de persweeën zat.

 

Tja, ik vond mijn persweeen ook behoorlijk overweldigend. Het infuus van de ruggenprik zat er nog in en ik voelde het er overduidelijk (pijnlijk) doorheen. Nu was het een stuitbevalling, dan schijnt het wat pijnlijker te zijn. Het voelde alsof ik moest poepen (maar dan heel heel heel erg, niet op te houden en pijnlijk).

 

Bij de eerste heb ik die oerkracht gevoeld, dwars door de ruggenprik heen. Alsof je heel, heel , HEEL hard met je hele lijf moet kotsen en poepen tegelijk! Het kwam echt vanuit mijn tenen naar mijn kruin en was zooooo overweldigend, wow... Ik vond dat het mooiste deel van de bevalling, mede omdat ik ze gewoon niet als pijnlijk heb ervaren maar als bevrijdend na die afschuwelijke onsluitingsweeën.

Bij de tweede voelde ik wel persdrang (ruggenprik was inmiddels uit gezet), dus een grote druk op mijn onderkant, het 'ik moet poepen'-gevoel. Maar dat overweldigende bleef uit dus ik dacht dat ik nog niet klaar was om te persen en bleef ze weg puffen. Wel vond ik ze wederom niet zo ff-ing pijnlijk als de ontsluitingsweeën. Op een gegeven moment de verlos geroepen om toch maar even te overleggen, bleek de kleine er al bijna zelf uit te komen, haha! 6 minuutjes persen en hoplaaaa, daar was ze! Ze waren dus zeker wél effectief!

 

Bij mijn 1e bevalling heb ik ze wel gehad en je voelt echt die drang om het kind uit te persen. Nu met mijn 2e bevalling had ik de persdrang niet. Toen het hoofdje verder indaalde voelde ik alleen een behoorlijke druk, maar had niet echt persdrang ofzo. Ik zat al op 10 cm en van de arts mocht ik gaan persen. Het is erg raar als je die drang niet hebt.

 

Ik vond de persweeën wel overweldigend!
De ontsluitingsweeën vond ik dan toch wat minder alhoewel ik wel ingeleid was.
Het enige wat ik erg minder vond was dat er op een gegeven moment geen rust meer tussen de weeën kwam.
Maar ik had ineens idd zo'n raar drukkend gevoel, kan het niet anders beschrijven als raar.
Ik moest dan ook waarschuwen als het voor mij zover was maar ik durfde eigenlijk niet goed.
Ik moet wel heel goed nadenken eigenlijk om ze nog goed te herinneren.
Was het heel snel vergeten, alleen zoooooooo moe erna.

 

Ik vond mijn persweeen ook heel overweldigend! Ik moest ze een tijdje wegpuffen omdat de arts ook bij een andere bevalling was (ze rende heen en weer tussen ons ), maar dat was gewoon bijna niet te doen! Mijn hele lijf wilde dat ik ging persen, en het is eigenlijk niet tegen te houden.
De persweeen vond ik niet pijnlijk, maar ik moest wel keihard meepersen om mijn dochter ter wereld te laten komen (met uiteindelijk een knip erbij). Waarschijnlijk perste ik nog verkeerd ook, want ik had me een paar dikke ogen, niet normaal!

 

10 minuten persen is toch geweldig?! Mijn eerste dochter is werkelijk gelanceerd in zes persweeën. Absoluut overweldigend maar precies lang genoeg...
Mn tweede dochter lag niet goed (sterrenkijkertje) en heb 50 minuten geperst met zwakkere persweeën dus en een voor mijn gevoel gebroken rug, wat een hel.. geen klagen hoor want het resultaat was super maar vandaar dat ik denk dat 10 minuten prachtig is! Je hebt niets gemist, je hebt gewoon een hele goede bevalling gehad !

 

Bij mij vloeiden de ontsluitingsweeën zo'n beetje over in de persweeën. Steeds een beetje minder ontsluitingswee en een beetje meer perswee. Hierdoor had ik niet echt in de gaten dat ik aan het persen was en had ik bijna de vlos te laat laten komen.
Ik ging wel vanzelf hurken in plaats van staan, daardoor weet ik achteraf dat het persweeën waren. Maar op dat moment zelf was ik echt helemaal 'weg'.

 

Bij mijn eerste kreeg ik persdrang terwijl de vk er nog niet was, maar ik wist: dit is het! De weeën gingen over in een soort druk naar beneden, die door mijn hele buik heen trokken. Heel heftig, heel overweldigend, niet tegen te houden. Toen de vk er was constateerde ze gelukkig dat ik volledige ontsluiting had en ik mocht meepersen. (toen had ik al een klein half uur persweeën weggepuft, voor zover dat kon...)
Daarna heb ik nog anderhalf uur geperst voordat m'n kind geboren werd. Ik vond het dus wél overweldigend, maar het was niet zo dat ik zelf bijna niets hoefde te doen.

Bij de tweede was het nog veel meer een 'force of nature' die over me heen kwam. Ik herkende het meteen en ook nu was de vk er niet toen het begon. Gelukkig was zij er binnen 10 minuten, want ik heb maar 3 persweeën gehad (waarvan ik er 1 heb meegeperst) en toen lanceerde m'n dochter zichzelf. De vk kon nog net de navelstreng van haar nekje weghalen en de kleine opvangen. Ik heb dit zelf als veel minder prettig ervaren dan de anderhalf uur zélf persen van de oudste, het overkwam me ipv dat ik nog iets in te brengen had.