Het gaat in dit geval niet over m'n eigen kind, maar over m'n broertje (7), waar ik altijd al een geweldige band mee heb gehad. Omdat ik zoveel ouder ben dan hij is heb ik toch altijd een 'bemoederend' gevoel gehad. Weet niet goed hoe ik het uit moet leggen, maar jullie snappen het vast. Mijn broertje is altijd ontzettend snel geweest wat z'n ontwikkeling betreft; hij was zindelijk toen ie anderhalf was, kon klokkijken toen ie 2 was, was ontzettend snel met praten e.d.. De laatste jaren is ie steeds drukker geworden, een gezinstherapeut heeft aangegeven dat hij 'een nichtje/neefje van ADHD heeft' (extreem lichte versie zeg maar). Op school gaat het niet helemaal lekker, hij kan niet echt meekomen met de groep, heeft geen vriendjes, wordt gepest, speelt liever met jongere kindjes, dat soort dingen. Qua werken gaat het ook niet helemaal lekker; vooral bij het schrijven was duidelijk dat hij achterliep in vergelijking met de andere kindjes uit z'n klas. Nu is hij onlangs getoetst, en is gebleken dat hij met alles, behalve lezen, erg achterloopt. De juffen zien allemaal dat hij 'anders' is dan de anderen, hij gedraagt zich 'jonger' dan hij is, en neigt naar autistisch gedrag. Ze zouden overleggen met de leidsters van de BSO, en zij zeggen hetzelfde.. Ik merk ook dat hij zich graag 'klein' gedraagt. Hecht nog ontzettend veel waarde aan z'n speen en knuffels, wil uit een fles drinken, heeft ontzettend veel moeite met afscheid nemen (vooral de beginperiode op school was dramatisch, halverwege groep 2 is hij gaan overblijven zodat het 'afscheid' maar 1 keer per dag was en niet meer 2 keer, sindsdien gaat het veel beter). Nu willen ze een pedagoog laten komen om hem te observeren, zij moet dan vaststellen of ze inderdaad autistisch gedrag herkent, en of het beter voor hem is als hij groep 3 na de zomer nog een keertje overdoet. Misschien maak ik me wel zorgen om helemaal niets, maar het eerste wat bij mij door m'n hoofd schoot was, Wat als hij niet alleen achterloopt qua ontwikkeling, maar als het helemaal stil staat? M'n moeder (en zijn moeder dus ) deelt deze angst met me. We vinden het echt helemaal niet erg als hij inderdaad groep 3 nog een keertje over moet doen. M'n broertje is m'n broertje, en als dat beter voor hem is, als hij dan beter in de groep ligt en meer vriendjes krijgt, helemaal geweldig! Je wilt toch dat je kind (of je broertje) zich thuis voelt en het naar z'n zin heeft op school.. Misschien hoeft hij inderdaad alleen maar groep 3 een keer over te doen, misschien moeten hij er therapie naast volgen, maar het kan ook zijn dat het inderdaad zo 'ernstig' is dat hij speciaal onderwijs moet gaan volgen. Als dat beter voor 'm is, ook prima natuurlijk! Als dat zijn plekje is moet hij daar zijn, maar toch, de vraag van het 'helemaal stil staan' blijft door m'n hoofd gaan.. Ik vind het allemaal maar eng, zit er veel mee in m'n hoofd, en dacht dat er hier misschien iemand zou zijn die hetzelfde heeft meegemaakt, of ervaring heeft met kinderen met die in een soortgelijke situatie zitten/hebben gezeten?
Heb je al een iq test laten doen. Het klinkt als of hij moelijk kan leren en vandaar uit moeite heeft om mee te komen. zou hem toch zeker laten testen daar op ook. Als dat zo is kan je hem denk beter helpen als hij naar speciaal onderwijs gaat. Groep drie dan laten zitten heeft dan anders wijnig effect. Mijn zoon kon ook niet mee komen.( Ik zelf als kind ook niet trouwens) en heb hem laten testen bij jeugdzorg qua gedrag was er niks aan de hand geen adhd of autisme wel het iq wat hem parte speelde. Laat hem testen. Verder lief van je dat jeje zo bezorgd maak om je broertje. Succes ermee.
Ik heb wel wat ervaring in mijn werk met kinderen met beperkingen. Heel goed dat er actie ondernomen wordt op school. De pedagoog zal straks met antwoorden voor jullie komen. Het kunnen verschillende dingen zijn, of hij heeft inderdaad minder verstandelijke vermogens of een beperking, maar het kan ook aan het leerklimaat liggen of eventueel aan de thuissituatie waardoor een kindje minder presteert op school. Het is goed om dat uit te zoeken. Zoals je nu beschrijft lijkt het me sterk dat zijn ontwikkeling helemaal stil blijft staan. Misschien kan hij inderdaad op speciaal onderwijs veel beter uit de verf komen, en zich weer sneller gaan ontwikkelen. Er zijn tegenwoordig zoveel mogelijkheden en aanpassingen voor kinderen die in het reguliere onderwijs niet goed mee kunnen komen, dat er vast wel een plekje is waar hij op zijn plek zou kunnen zijn. Ik zou me nog niet te druk maken en goed in gesprek blijven met de pedagoog en school.
Bedankt voor jullie snelle reacties. Ik weet ook wel dat we eigenlijk alleen maar 'af kunnen wachten' op wat de pedagoog gaat zeggen, maar het is lastig hoor! Net als het 'niet teveel zorgen maken', dat doe je (onbewust) toch wel.. Dat hij leert lezen geeft natuurlijk wel aan dat zn ontwikkeling momenteel niet helemaal stil staat, maar toch, worst case scenarios gaan toch door je hoofd heen.. Ik vind het nog niet eens zo'n probleem dat hij niet goed mee kan komen, maar dat hij geen vriendjes heeft en gepest wordt vind ik zo sneu.. Dan komt ie thuis en vertelt ie heel verdrietig dat ze de klas opnieuw in gingen delen en iedereen naast nieuwe kindjes mocht zitten, en dat hij als laatst gekozen werd.. Heartbreaking, ik zit nu weer te huilen als ik het typ. Ik hoop gewoon dat het allemaal helemaal goed komt met dat ventje!
Zou het niet zo kunnen zijn dat hij zichzelf onbewust in de ontwikkeling belemmert door de kleinere kinderen op te zoeken. Daar kan hij zich natuurlijk niet aan optrekken. En de gortere kinderen (zijn leftijd) vind hij misschien eng vanwege het pesten. Als hij op zo'n jonge leeftijd al zindelijk was klok kon kijken enz.. Zou ik dan nu toch eerder de oorzaak daarin zoeken. Hij liep eerst tenslotte ver voor op zijn leeftijdsgenootjes.
Het kan ook zo zijn dat hij door het pesten en geen vriendjes hebben, de schoolprestaties ook achter lopen. Het hoeft niet per se een stoornis of beperking te zijn, maar het kan ook zijn dat hij erg onzeker is/ wordt. Mijn stiefzoontje (ook van 7) vond het ook moeilijk om contact te leggen, speelde juist vaak alleen met oudere kinderen en ging eigenlijk buiten school niet met anderen kinderen om. Hiervoor is een kinderpsycholoog ingeschakeld en na een paar gesprekken kwam er verbetering. Momenteel gaat hij heel erg de goede kant op in zijn spelen en contacten met andere kinderen. Natuurlijk breekt je hart als je zo'n klein mannetje verdrietig ziet. Probeer met hem te praten en hem eventueel te stimuleren om een keer een kindje mee naar huis te nemen om te spelen.
mijn zoon (van 14) heeft pddnos ahdh is doof geweest en heeft een otnwikkelingsachterstand en een iq van 84. je mag me pben als je vragen hebt.
Ik denk dat school in ieder geval goed ondersteuning zoekt. Dat is al fijn.. Ik weet van mezelf dat ik helemaal niet zo goed mijn best deed op school, en vaak jongere kinderen opzocht. Maar achteraf bleek ik toch eigenlijk wel slim genoeg te zijn. Door me kleiner te gedragen viel ik niet op, en werd ik in ieder geval niet gepest met mijn slimheid. Een soort onderpresteren dus. Wil niet zeggen dat het bij jullie aan de hand is, maar omdat je zegt dat hij wel vlot begonnen is, is het misschien iets om eens mee te nemen.. Daarnaast waren jongere kinderen veiliger voor me. Die kon ik tenminste aan. Mijn leeftijdsgenoten (op die school) waren allemaal assertiever en brutaler. Ook met oude kinderen ging het prima, omdat die al wat fatsoens-regels kenden. Dus ik zou dat eigenlijk wel uit laten sluiten voordat je groep 3 over laat doen. Misschien moet je eerder kijken hoe je hem sociaal gezien sterker kunt krijgen, bijvoorbeeld met een training sociale vaardigheden..
dit klinkt me heel bekend in de oren... zit in de zelfde fase met dochter tessa ( bijna 6) alleen is zij altijd al langzaam in de ontwikkeling en ligt ze wel goed in de groep..... speelt ook nooit met jongere kinderen.... ook al zit ze in een gemengde groep groep 1 en 2.... zij is nu getest bij het audiologisch centrum daar is uitgekomen dat het geen gehoor en spraak/taal probleem is maar dat ze in haar geheel achterloopt.... dus daar zijn we nu klaar want dan kunnen ze verder niks voor haar doen... ik lees even mee... kan je nog geen tips geven.... bij audiologisch centrum zien ze ook wel typische dingen bij tessa.... ze fladdert soms wel met de handen bv als ze blij is...... ze noemen daar pdd-nos.... maar zelf heb ik mij twijffels daarover... tessa is nl heel makkelijk in haar gedrag, legt goed contacten.... tessa is wel anders thuis dan op school, thuis lijkt ze meer te kiunnen... moisschien faalangstig.... school is daar wel veel mee bezig geweest door s6jes te halen met tessa en dan heel erg te belonen etc..... heeft nog geen resultaat.... gelukkig is tessa wel heel blij en vrolijk altijd en gaat ze wel graag naar school.....zoals bij jou broertje dat lijkt me echt hartverscheurend... sterkte!!!!
De zoon van mijn moeders ex had PDD-NOS, maar ik vind dat niet te vergelijken met wat mijn broertje laat zien in z'n gedrag, maar goed, dat verschilt wellicht ook per persoon en per leeftijd.. Mijn broertje is ook ontzéttend sociaal, alleen niet met kinderen van z'n eigen leeftijd. Op straat zegt ie iedereen gedag e.d., vertelt hele verhalen tegen onbekenden, dat soort dingen. @Blup; Lief dat ik je mag PBen, maar echt specifieke vragen heb ik op dit moment (nog) niet eigenlijk.. Ik weet alleen niet zo goed wat ik ermee aan moet, maar blijf er wel mee in mn hoofd zitten. Ik vind het lastig! Over dat 'onderpresteren' ga ik het wel even hebben met m'n moeder, misschien kan zij dat weer bespreken op school..