Hee lieve meid, Ik WAS ook zo'n doemdenker. Tot een paar jaar terug ging ik altijd van het ergste uit, als iemand niet terugbelde oid was diegene OF onwijs boos op me OF ze was verongelukt, iedereen in mn omgeving zou vast snel overlijden etc (Nu komt dat laatste wel doordat ik inderdaad vanaf mn 10e tot mn 16e elk jaar een begrafenis had van een kind of puber in mijn omgeving). En nu zegt iedereen juist tegen me; meid wat ben jij altijd rustig en nuchter en je maakt je nergens zorgen om! Ik heb geen therapie oid gehad. En om mijn kinderen maak ik me nog steeds regelmatig zorgen hoor, maar verder ben ik inderdaad heel nuchter en dat gevoel is heeeeeeerlijk. Ik ben mezelf gaan "trainen". Elke keer dat er weer een negatieve gedachte opkwam vroeg ik aan mezelf; Heeft het nut dat je NU al zulke zorgen hebt? Dat je misselijk bent van de stress of angst terwijl je er NU toch niks aan zou kunnen veranderen?" Het antwoord is steevast NEE. Dat maakte me rustiger. ik moest het eerst maar eens zien en in 99 van 100 gevallen valt het dan altijd mee. Zo deed ik het eerst en nu ben ik gewoon van nature een rustiger en nuchter persoon. Ik weet niet of je er wat mee kan, maar ik hoop dat je voor jezelf ook snel een uitweg vindt! Het heeft gewoon geen zin namelijk. Je doet er op het moment toch weinig aan en het valt vrijwel altijd mee. Natuurlijk zijn er uitzonderingen maar ook die horen (soms helaas) bij het leven. Maar als je al die andere keren niet zoveel stress of angst zou hebben maakt het je leven al een stuk leuker Sterkte meid! PB'en mag altijd!
Ik lees je stuk en heb tranen in de ogen. Wat knap dat je dat kan zeg. Ik probeer het ook, maar elke keer ga ik de mist in.. Kan me zo druk maken om dingen waar ik niets aan kan veranderen. Ik kan als een berg tegen dingen opzien, waardoor ik een negatief gevoel krijg en ook alles negatief benader. En daar baal ik dan weer van, dat wil ik niet. Ik wil weer lol hebben, blij zijn, me goed voelen. Me weer een mens voelen, dat ik durf te zeggen wat ik denk, voel en wil... (Iemand daar het recept voor, want als ze dat nou eens in een potje verkopen)
yup gewoon bij jezelf denken 'heeft het echt nut om je zo druk te maken' het veranderd niks aan de situatie. het is zoals het is en je heb er geen grip op. als je dit eenmaal jezelf kunt aanleren om dat te denken bij elke negatieve gedachte. dan heb je veel meer rust
Ach meid, ik weet hoe het voelt. Ik "durfde" ook lang niet positief te zijn omdat naar mijn idee er steeds iets heel ergs gebeurde als ik wel positief was (vooral die overleden kinderen dus). Wat natuurlijk onzin is, en dat zie ik nu wel in, maar toen niet. blijf het echt proberen, op een gegeven moment merk je opeens dat je dingen niet meer altijd zwart ziet...maar het heeft wel tijd nodig. En je leeft echt gelukkiger dan. En als je er echt niet uit komt, of zelfs depressief wordt, zoek dan alsjeblieft hulp! Ik weet dat dat heel moeilijk is en bij mij is het niet nodig geweest gelukkig. Maar bij mijn beste vriendinnetje wel. En die was echt ver heen voordat ze hulp zocht, maar wat is ze blij dat ze dat gedaan heeft! En wij natuurlijk ook...Sterkte. PB'en mag altijd....
Thnx meis! Bij mij speelt het ook al langer, vorig jaar met een flinke burn out te kampen gehad, en merk dat ik er eigenlijk nog lang niet ben.. Maar ja, ook dat weer toegeven is moeilijk, dan probeer ik t maar weer weg te schuiven.. Afgelopen jaar veel hulp gehad van een psycholoog, en dat uiteindelijk ook afgerond. Maar toch denk ik soms of t niet slim is om een stapje verder te gaan naar een 2e lijns die dan ook weer meer kennis heeft over cognitieve therapien.. Maar goed, ik ga het echt proberen, jou tip. En te beginnen nu. Dus ik heb besloten dat ik me NU niet druk ga maken over dat ik moet werken morgen (nieuwe baan en loopt nog niet zoals ik graag zou willen...) (Poe, en in de tijd dat ik dat typ ben ik al weer aan t denken..... Poging 2...)
Mijn ex zei ooit tegen mij: "het heeft geen zin om bang te zijn, je wordt er niet groter, niet kleiner van, je wordt niet dikker, niet dunner, je wordt niet wijzer, niet dommer enz" Ik snapte wat hij bedoelde, want ook toen al kampte ik met angst. Het is heel makkelijk om tegen een ander te zeggen; hoe realistisch is je gedachte? Hoe realistisch is het dat zoiets gebeurt? Maar probeer dat maar eens toe te passen op jezelf, dat is zooo moeilijk! Wat ik doe tegenwoordig is al mijn negatieve gedachten en angsten op papier zetten en ze altijd te bespreken met mijn vriend. Zodra het uit mijn hoofd is, dan voel ik me al een stuk beter. Het onbehaagelijke gevoel blijft nog wel achter, maar ik voel me in ieder geval wel wat beter. Succes!
Hee lieverd, ik hoop dat je er een manier in vind. En ik lees dat je al gesprekken met een psycholoog hebt gehad. Als het inderdaad niet beter wordt zou ik gewoon nogmaals hulp zoeken. Al dan niet bij een psycholoog. En inderdaad over je baan morgen. Het wordt morgen niet makkelijker of moeilijker als je er NU al heel veel over gaat stressen en nadenken...je moet er morgen toch heen. Dus je kunt beter afwachten hoe het morgen gaat en misschien valt het wel heel erg mee! Maar ik weet dat het makkelijk zeggen is door mij! Je moet het toch zelf doen en ik vond ook altijd dat iedereen dat makkelijk tegen mij zei...zij wisten niet hoe het voelde! Maar bij mij heeft deze aanpak dus wel geholpen, en dat was echt niet direct! Daar is wel maaaaanden overheen gegaan. Na een tijdje merkte ik verbetering en dat bouwde zich op. Heel veel sterkte en als je wil praten dan ben ik daarvoor bereikbaar he... Succes!
poeh wat een herkenning! ik kan me ook ongelooflijk druk maken om dingen, van alleen de gedachte al dat er iets kan gaan gebeuren kan ik in de stress schieten. Ik probeer het ook hoor : relativeren. Maar mijn gevoel wint het van mijn verstand.... Dus ik ben blij dat ik wat tips hier kan lezen, dank je wel! blijf het ff volgen hier