Die grenzen liggen voor iedereen anders. Ik ken verschillende mensen die prednison gebruikten, er weinig klachten van hadden en toen ineens wel zwanger bleven na 5, 6, 7 miskramen en nul kinderen. De theorie die aan deze behandeling ten grondslag ligt vind ik zeer aannemelijk, en wordt ook door veel (immuun)artsen waarschijnlijk geacht. Daarom wordt het in het buitenland ook wel voorgeschreven, en loopt er nu een grote trial naar prednison en herhaalde miskramen in Engeland. De risico's van prednison zijn gering, en vond ik aanvaardbaar gezien het feit dat 5 miskramen mij al een zeer beschadigde baarmoeder en een kapotte eileider hadden opgeleverd. Hoe veel zwangerschappen kan je lijf aan? Bovendien heb ik nog geen kinderen, dat scheelt ook, denk ik. Ik zou het niet nog eens doen, geloof ik, maar ik heb hier vrede mee. En je hoeft je niet te verantwoorden hoor, het is een zeer persoonlijke keuze. Suus
Ik begrijp jouw keuzes heel goed en eigenlijk vind ik dat ik zelf ook zulke keuzes zou moeten maken.Dus ik denk dat ik meer tegenover mezelf aan het verantwoorden dan tegenover anderen.Maar ik merk gewoon dat ik heel het zwanger worden/zijn niet meer als iets positiefs ervaar.Wat logisch is.En ik denk dat het ook een stuk zelfbescherming is.Want zelf geloof ik allang niet meer in de goede afloop.Dat is ook een reden waarom ik geen zin meer heb in allerlei poespas. Maar ik ben echt zo blij voor jou,dat het er nu allemaal zo goed uitziet.En ik heb heel veel respect voor je doorzettingsvermogen.
Ben er gewoon zo vreselijk verdrietig om....had echt serieus niet verwacht dat het krijgen van een kindje zo moeizaam zou gaan. Heb net ook heel erg gehuild en gepraat met Suusman.Die snapt heel goed dat het voor mij allemaal heel anders is dan voor hem.Ik voel me zo tekort schieten.En dan lees ik die verhalen van mensen die echt zo'n doorzettingsvermogen hebben.En dat heb ik dan zelf niet.En daar ben ik best jaloers op.Ik ben altijd degene die het hardste gilt dat als iets niet lukt,dat je er wat aan moet doen.En wat doe ik zelf?Maar ik ben gewoon zo op door alles.Niet alleen de miskramen,maar heb ook verder prive veel tegenslag gehad de afgelopen jaren.En aan de ene kant denk ik...wat stel ik me aan.dan sjees ik toch nog een keer naar Gent en dan slik ik prednison.Maar ik kan mezelf er echt niet meer toe zetten.Ben al helemaal verbaasd over mezelf dat ik weer de stap naar het Geertgen heb gezet.En ik zie zo op tegen een eventuele behandeling.Omdat ik het einddoel helemaal uit het oog verloren ben.Zwanger worden betekent voor mij weer een miskraam krijgen.Een kindje krijgen lijkt echt zo ver weg. Het voelt als allerlei moeite doen om strakjes weer ziek te zijn van een zwangerschap (ik ben altijd zo misselijk dat ik niets meer kan) en dan weer een miskraam....dat is mijn grootste angst.Een zware periode tegemoet gaan door een eventuele IVF en dan weer alleen maar ellende.
Pfff, dat klinkt niet best. Weet je zeker dat je ivf wel aankan dan? Want met ivf is de kans op een mk echt niet kleiner, en de behandeling is met name voor jou behoorlijk intensief en belastend. Daarbij vergeleken is prednison slikken een eitje, in mijn optiek. Ik snap helemaal hoe je je voelt. Ja, ik ben een doorzetter, maar ik geloofde er ook allang niet meer in. Wat me nu overkomt, is een wonder en ik kan het nog steeds niet geloven. Dat is niet het resultaat van doorzetten, denk ik, maar van ongelooflijk veel geluk. Ik hoop dat het jou ook nog een keer gegund is. Sterkte. Suus
Waarschijnlijk wordt het geen IVF.Zal wel iets van IUI worden...als ze al iets gaan aanbieden nog.Maar zal bij het gesprek wat over hoe het nu verder moet de extra bollen en de prednison in de groep gooien.Was van de week zo overrompelt.Dacht dat ze niets meer gingen doen voor ons en opeens lag ik weer in de beugels voor een echo en was ik weer een buisje bloed aan het vullen.Denk dat ze over de extra bollen niet zo moeilijk gaan doen.
In het kader van niet geschoten is altijd mis heb ik Gent een mail gestuurd met de vraag of ze me toch aan die prednison kunnen helpen zonder me gezien te hebben.En anders heb ik een leuk eerste contact gelegd voor een afspraak toch?
Suzanne Ik weet niet goed wat te schrijven maar ze doen in geertgen echt niet moeilijk om een paar extra bollen ik moet ze ook opsteken vanaf eisprong tot menstruatie. En ik begrijp het heel goed dat je op ben zelf heb ik soms ook moet ik hier wel mee door gaan ook vanwege leeftijd. Suus jij gefeliciteerd met je zwangerschap.
Dat hoop ik wel....heb het mailadres van de afdeling gemailt en aan haar gericht.Kort de situatie uitgelegd.
Dat probleem heb ik inderdaad ook.De klok gaat steeds harder tikken.Dus veel rustpauzes heb je niet.En in de uit noodzaak ingelaste (eigenlijk niet kunnende) rustpauze kreeg Suusman ineens hartproblemen,wat nou ook niet echt de rust bevorderde. Ik wacht dan wel tot ik weer bij mijn eigen Geertgenarts kom,want ik hoor over die ik volgende week vrijdag krijg niet zulke positieve dingen.
@Minimuis...jij loopt toch ook in het Geertgen? Is er nog wat raars gevonden daar waarom je niet meer zwanger bent.Omdat ik nu net lees dat je met IUI bent begonnen.Is dit op basis van iets wat mis is of vanwege je geschiedenis.Omdat jouw en mijn geschiedenis erg op elkaar lijken ben ik daar erg benieuwd naar.
Suzanne Dr w wil eigenlijk liever ivf omdat mijn lichaam gewoon zijn eigen gang ga dingen doe die totaal niet kunnen. Ik heb bijvoorbeeld een eisprong op dag 3 baarmoederslijmvlies wat aan de dunne kant is 5,3 ze willen 7mm hebben. Mijn eitje is 16mm als hij springt dus dit is aan de kleine kant, hierdoor wilde dokter r mijn eerste iui later doen maar door dat ik aandrong deed hij het toch die zaterdag 14dagen later ongesteld dus ik had gelijk. Dr w wil dit voorkomen door ivf te gaan doen zodat hij meer eitjes kan kweken. Ik zag dit nog niet zo zitten van spontaan naar gelijk ivf (ivm leeftijd heb je daar geen wachtlijst) dat hij iui heeft voor gesteld. De 2de poging mislukte helaas doordat mijn ei weer veel te vroeg was hij was op de dag van de fm dus heeft hij mij deca voor geschreven want hij zegt dat mijn lh waarschijnlijk te hoog is. Waarschijnlijk heeft dit alles ermee te maken dat ik niet meer zwanger kan raak en net als suus heb ik ook een asherman verleden verklevingen in de baarmoedermond. Hij denkt ook dat hierdoor de opbouw van mijn baarmoederslijmvlies niet goed is, Ik moet ook zeggen dat ik het wel gevoeld heb toen ze het slangetje van de iui naar binnen brachten en ben daarna ook voor het eerst sinds maanden goed ongesteld geworden. Ik word alleen maar erg ongesteld na de pregnyl spuit. Nou het is nogal een lap haha. Suus bedankt ja het is geen makkelijke weg maar daar weet jij alles van voor ons zou het ook het eerste kindje worden, en tevens laatste of het moet een 2ling gaan worden
Suus ik denk niet dat er nog iets zit heb een jaar geleden nog een hysto gehad hier voor maar die was goed geen verklevingen. De fa zei ook mijn lichaam is niet in staat om het baarmoederslijmvlies in stand te houden na eisprong waardoor de menstruatie maar minimaal is, pregnyl help hierbij en daardoor is mijn bloedverlies ook meer en dat klopt helemaal. Wat je zeg over de aanhouder wint ja daar kan ik zo boos om worden vooral als ze zeggen het komt wel goed. Hoe weet iemand dat nou als de gyn nog niet eens weet of het wel goed komt ik weet ook wel het is goed bedoelt maar wij kunnen er totaal helemaal niks mee. Dit is ook vaak een reden om ergens niet meer mee te schrijven want ze begrijpen duidelijk niet wat het is om je zo te voelen. Suzanne Hopelijk gaat het nog een keer lukken voor jullie en duur het voor ons allebei niet te lang meer we wachten al lang genoeg en net wat je zegt die klok tikt steeds harder als je nu een jaar of 24 zou zijn ja dan zou je een pauze inlassen en over een tijdje weer eens kijken als je op adem ben gekomen. Ik weet als geen ander hoe het is om die adem niet te kunnen halen, het steeds maar weer op krabbelen en door gaan het kost zoveel energie hopelijk word onze moed beloond met een heel mooi wonder