nee hoor je stelt je absoluut niet aan. heb ook zo'n broer toont zelf totaal geen belangstelling nu al 2 maanden niks meer van hem gehoord. maar meneer is wel beledigt waneer hij iets via een ander over mijn zwangerschap moet horen pfff. :x:x
Oh erg he ... bij mij ook ik ben ook doodmoe , zei ik dat tegen de vuurvrouw zegt ze oh maar slaap je niet genoeg dan
ja hier ook! heb de laatste weken van mn zwangerschap en kraamtijd bij mn ouders doorgebracht, klein dorp en veeeeeel nieuwsgierige buurvrouwen 1buurvrouw kan ik wel goed mee overweg, past nu ok weleens op enzo, en vond ik dus ok niet zo erg dat die wilde komen, maar de rest... maar ik was zo trots dat ze uiteindelijk toch allemaal tegelijk op 1 ochtend mochten komen en 1 van hun komt nu nog regelmatig ff kijken als we thuis zijn
als je moe ben: doorzetten, je wilde zelf nog kindje eet je weinig: je moet voor 2 eten! nee! ik wil alleen voor mn eigen eten en voor 2 SLAPEN! oftewel, 16u per dag ofzo
Reactie van het uitzendbureau x) wegens mijn ziek zijn nu. Zij: "Hoe voel je je nu?" Ik: "Misselijk en vermoeid." Zij:"Waar heb je dan last van?" Ik:"Misselijkheid, overgeven, slaperigheid, weinig fut." Zij:"Ben je al naar de dokter geweest dan?" Ik: "Ja, ik ben zwanger." Zij:"Ja, maar ben je al geweest vanwege die klachten? Voor een medicijntje ofzo.." Ik:"Een medicijn....tijdens een zwangerschap.....het zijn gewoon de bijbehorende kwaaltjes en dat zal de dokter ook heus wel zeggen." Zij:"Is er dan iets wat je zelf kan doen om beter te worden?" Ik: "Ja, bevallen over 8 maanden, maar als alles meezit heb ik er maar een korte tijd last van deze kwaaltjes." Zucht..........snapt ze nou werkelijk niet dat ik er nu even niks aan kan doen? Moet wel even erbij vermelden dat ik in een cleanroom werk(stofvrije ruimte) en dat ik niet even 1,2,3 alles uit mijn handen kan laten vallen om naar de wc te gaan als ik zou moeten overgeven, mijn leidinggevende in het bedrijf snapt het gelukkig wel en zegt: "Als je je niet goed voelt ga dan lekker naar huis, geen discussie mogelijk, wil dat alles goed gaat met jou en je kindje." Het uitzendbureau denkt alleen maar aan het geld dat ze dan mislopen. Lekker belangrijk ook....
Even een korte reactie. Vaak is een uitzendbureau ook eindverantwoordelijk voor jouw gezondheid en als een bedrijfsongeval. o.i.d. gebeurt. Dit hangt van je fasecontract af. Dus het gaat niet altijd puur om het geld...
Aangezien ik pas in fase a zit zal het uitzendbureau zich daar niet zo druk om maken, dat begint pas als ik een fase b contract heb.
Die buikgapers beginnen mij onderhand te irriteren. Vooral die tieners die denken dat ik hun leeftijd ben en me vieze blikken geven terwijl ik al 23 ben, ben echt instaat om ze een shop te verkopen. GRRRR..
haha chai ik heb daar ook af en toe last van, maar denk dat het ook met onze (in ieder geval bij mij wel) perceptie te maken heeft. Ik weet dat ik er jonger uitzie dan ik ben (ben 22, men schat mij jonger dan mijn zusje van 17), en als mensen (inderdaad van die jonge grietjes of juist oudere dames) me dan raar aanstaren omdat ik met een buikje loop, denk ik zelf altijd van oh dat is vast omdat ze denken dat ik zo'n zielig gevalletje ben die per ongeluk zwanger is geraakt, zonder man etc Vooral toen ik in nederland was want daar is het helemaal raar om op 'jonge' leeftijd zwanger te zijn, hier valt het nog wel mee heb ik gemerkt. Maarja ik houd mezelf altijd maar voor dat dat alleen komt omdat ik me er zo bewust van ben dat ik er jong uitzie, dat ik het zo interpreteer voor hetzelfde geld denken ze iets heel anders Maar je hebt gelijk het kan soms heel irritant zijn Ik moet er nu vaak nog hard om lachen, gewoon omdat ik het zo grappig vind dat ze kennelijk zo'n heel verhaal in hun hoofd hebben waar geen barst van klopt zo'n 16 and pregnant idee hihi. Maar als ik in een slechte bui ben dan geef ik ook een vuile blik terug hoor
Mijn grootste ergernis.......... Wij hebben een berner sennen. Inderdaad, best een grote hond en hij haart nogal veel. Heb ik toch wel 100 keer de reactie gehad tijdens mijn zwangerschap... ow, en wat doe je straks met de hond? Die ga je toch niet houden he? Al die haren, straks stikt je baby erin... en als ie gaat lopen dan loopt de hond hem steeds omver en zo nog wel meer scenario's die ze kunnen verzinnen van de hond met de baby. Echt irritant!! Terwijl de hond juist echt super lief is, zou hem voor geen goud weg doen, hij hoort er gewoon bij
Wij hebben twee konijnen. 1 van de twee wil ik de zomer naar buiten doen, denk dat het beestje daar beter af is, maar de andere is echt een huiskonijn en aandachttrekker. Krijg nu al de vraag wat als de baby allergisch is. Pff dat zien we dan wel. Ik zou ook echt niet zomaar de beestjes weg doen. Dan moet er een hele goede reden zijn en dan moet ik ook een heeeeel goed tehuis vinden. Ga er vanuit dat de beeb niet allergisch is!
Onze hond is een stuk kleiner (kruising labrador/melchelse herder) en die loopt de kleine ook ondersteboven. So what?! Het zijn verder de dikste maatjes. Echt onwijs leuk om te zien. Ik heb die reactie ook een paar keer gehad en gewoon gezegd dat ik inderdaad aan het overwegen was de hond te herplaatsen. Of ik hun verjaardag wel op de kalender mocht zetten, ik had al een cadeau van 32 kilo . Wat me deze zwangerschap het meest 'stoort' is het feit dat mensen voor mij willen beslissen hoe ik moet bevallen. Mijn zoontje was een tienponder en de bevalling was niet makkelijk. Schijnbaar zijn mijn moeder en schoonmoeder daar meer door getraumatiseerd dan ik, want die blijven maar roepen dat wanneer de tweede ook zo groot wordt, ik maar gewoon een sneetje in de buik moet laten zetten. Wat nou 'gewoon een sneetje?' Net of een keizersnede zo'n pretje is. Het nadeel bij mijn zoontje was dat hij naast het feit dat hij aan de grote kant was ook nog eens een sterrenkijkertje was. Dus hij is met vacuüm, tang en een zuster die op mijn buik zat de drukken geboren. Maar hij is er gewoon doorgekomen, dus de ruimte is er. De tweede zal ook niet klein zijn. Werd vorige week met de echo geschat op 8,5 pond. Lag met alles 2 weken voor op de groei. Ik ben er zelf gewoon heilig van overtuigd dat wanneer hij zijn kin gewoon netjes op de borst had gelegd zoals het hoort, dat hij er makkelijker uitgekomen was. Sterrenkijkertjes hebben over het algemeen een beetje hulp nodig tijdens de bevalling zei mijn vk. Omdat het gedeelte van het hoofdje dat er het eerst door moet relatief wat groter is dan met een normale ligging. Maar goed, dat is dus mijn frustratie van dit moment.
-iedereen heeft het er alleen maar over hoe zwaar het is voor mijn man. Blijkbaar vindt iedereen mij een dikke bitch..... Mijn man zegt juist tegen iedereen dat ik zo makkelijk ben.... -mijn schoonzus (ook zwanger) doet niks anders dan klagen en heeft zoveel zwangerschapskwaaltjes, maar kan wel alles eten en hele dagen winkelen en haar normale, redelijk zware werk doen (als het echt is, was ze allang opgenomen). -schoonmoeder, die alles vergelijkt met haar zwangerschap. Tja ik denk niet dat ze een ongeluk heeft gehad, waardoor ze al heel veel lichamelijke klachten had en dan ook nog bekkeninstabiliteit kreeg..(ik dus wel) Pff en als ik nou veel zou klagen was het een ander verhaal, maar ik klaag bijna nooit. -mijn moeder, die steeds maar weer zegt dat ze standby staat voor de bevalling. Nee mam ik wil je er niet bij, dan ben ik binnen 5 minuten mijn meisje kwijt... -Mijn schoonouders, die alleen maar oog hebben voor mijn man. Die moet straks zoveel inleveren. Nou niet echt hoor, die heeft al heel veel leuke dingen gepland (sta ik volledig achter), hoeft er niet 's nachts af voor bv en heeft niet zijn studie moeten opgeven, omdat de zwangerschap zo zwaar is. -Maaaaaaagggggzuuuuuuuuuurrrrrrrrrrr, al vanaf de 1e dag... -misselijkheid, ook vanaf dag 1.... -niet kunnen slapen door die mooie buik en een trappelend meisje heerlijk om hier ff mijn ergenissen kwijt te kunnen. Kan mijn hormonem verder goed in bedwang houden haha
Er zijn bij mij echt nog maar een paar mensen die het weten, omdat het echt niet anders kon (me vriend weet het niet, die wordt woest) Maar ik word wel gek van die vragen 'gaat het'? En iedere x achter me aan lopen als ik naar de wc ga. Ik heb een lagre bloeddruk en erg duizelig en ook misselijk, spugen is al drama, zeker als ze dan nog eens achter je aan rennen! Ik heb me wel verbaasd over wat er tegen mensen gezegd, jezus (sorry hoor) Die van de abortus vond ik echt ronduit onbeschofd!!! Ow ja, ik vind het super irritant dat ik van mijn vriend nog niets mag kopen. Moet wachten tot na de 12 weken! Laat me gewoon als ik iets wil halen!
Momenteel: dat 's nachts omdraaien een operatie an sich is en ik regelmatig wakker schrik van de meest vreselijke bandenpijn tot nu toe. Alsof er iets kapot scheurt van binnen, naar word je er van!
Laatst vroeg een collegaatje dat een paar maanden geleden bevallen is aan me:"En hoe gaat het?" Nah ja ronduit misselijk en moe, zegt zij erop "Ow wacht maar, het wordt nog veel erger!" Ow ja en bedankt voor je helderziende blik, wist niet dat we dezelfde zwangerschap konden hebben.....
Mijn grootste ergernis op dit moment: 's Nachts niet kunnen slapen en mensen die overdag/'s avonds vanalles van je verwachten en er totaal geen begrip voor hebben dat ik nu even geen zin heb om ergens te blijven eten, een dag naar de ikea te gaan of een tupperwareparty te bezoeken... :x En dan heel verbaasd vragen waarom ik zo moe ben en of m'n hb misschien wel niet te laag is Ehm, (hoog)zwanger misschien?? Heb trouwens de hele zwangerschap al last van die extreme vermoeidheid (en nu dus helemaal) en dan krijg je opmerkingen van 'Ach even doorbijten' of 'Je moet jezelf er even overheen zetten' of 'Straks kan je naar bed en dan zit je morgen weer vol energie'...
Herkenbaar! Ik ga naar mijn werk, haal mijn zoontje op bij de opvang, kook, dan is het eten, bad en bed, nog gauw de laatste klusjes, het journaal en dan lig ik er ook in. Ik ga met de kippen op stok, maar ben gewoon doodop na een gewone dag werken of zorgen voor m'n zoontje! Ik krijg op m'n werk ook altijd die opmerking van: 'lekker bijtanken in het weekend hoor!' of: 'op tijd naar bed he?' en ik word er inderdaad af en toe goed woedend van . Ik ben moe en blijf moe, houd daar aub rekening mee of vraag gewoon niets!!
Gisteren een opmerking: 'Je neemt dat kind toch niet mee he?!' Ging over dat het waarschijnlijk de laatste keer is dat we daar met z'n tweeën zouden zijn (bij vrienden van man). Was op dat moment te overrompeld om er wat van te zeggen, maar wat deed dát pijn, zeg! Hoe het over mijn kindje gepraat werd (dat kind, alsof ze een ding is) en ze werd afgeschilderd als een huisdier die je wel even dumpt als het je niet uitkomt... Hebben ze toch mooi pech: Als mijn kindje niet welkom is, zullen ze mij ook niet meer zien!