Hallo , Wij zitten ook in dezelfde situatie dat we nog even willen wachten met het stoppen met de pil. Ik ben 24 jaar oud en mijn vriend is 28. Ons `probleem` is dat we niet veel spaargeld hebben op dit moment. Wel hebben we al een aantal jaar ons eigen huis. Ook hebben we allebei een baan. De laatste tijd ben ik er ook meer mee bezig en kijk ik af en toe op dit forum. Leuk om de verhalen van anderen te lezen. Ik kwam dit topic tegen en wilde toch ook graag even reageren.
Luna gezellig dat je met ons mee komt kletsen Is het voor jullie erg belangrijk veel te sparen van te voren?
@Yara Sparen was eigenlijk nooit belangrijk voor ons, maar ik denk dat het wel handig is om wat spaargeld op te bouwen. Ook omdat we een eigen huis hebben. Als we aan kinderen gaan beginnen en ze zijn er eenmaal kan je denk ik al wat minder sparen. Ik verwacht en hoop dat we rond september kunnen stoppen met de pil. Je weet natuurlijk nooit hoe lang het gaat duren voordat je zwanger bent dus dan kunnen we natuurlijk ook gewoon verder sparen. Ik heb het gevoel dat dit een verstandelijke keus is.
@ Yara: ja dat huis is wel lastig he.. hmmm maarja, mocht je nou wel zwanger worden en het huis gaat niet door dan kun je toch ook altijd nog huren? Vrije sector kom je volgens mij redelijk makkelijk aan een huurhuis.. Weet ik niet helemaal zeker maar dat moet ik voor onszelf ook nog uitzoeken Oja, en veel plezier met huisje kijken, hopelijk wordt dit em!! Ja ik probeer het altijd een beetje luchtig te brengen bij hem. Als we in een vrolijke bui zijn zeg ik wel eens van; mocht je er eerder klaar voor zijn dan hoor ik het wel. Zoiets Hij kan daar dan wel om lachen maar zegt wel steeds hetzelfde: we zien wel. Nu we een 'besluit' hebben genomen is het wel iets meer bespreekbaar geworden, want voor die tijd was het net zoals jij dat nu omschrijft hoor. @Garfieldlover: woe! Spannend zeg, ik ga voor je duimen hoor! @Zussie: kinderwens is inderdaad iets oersterks.. ongelofelijk want ik kan er gewoon niet omheen.. ben er dag en nacht mee bezig zo ongeveer @Lentekind: haha! Ja dat gevoel ken ik maar al te goed! Als ik die studie nou niet had.. maarja, een toekomst na je kind is toch ook wel belangrijk. Uiteindelijk worden ze groot en moet je het weer alleen doen. @Luna2486: knap hoor dat je het om die reden uit kunt stellen! Denk dat ik in jou situatie niet meer zo verstandig zou kunnen zijn hahah! Hopelijk hebben jullie snel je centjes bij elkaar en wordt september een topmaand Hier verder alles ok, merk wel dat hij er ook steeds vaker over begint. Zo van: als we nou volgend jaar een baby krijgen, is het wel handig als we ook een auto hebben.. oeehhh dan smelt ik zowat hihi Hopelijk is het een voorbode en kunnen we al wat eerder beginnen. Ik wacht heeeeeel (on)geduldig af Nou fijn weekend allemaal!!
@ Babsies en Yara, om even een beter beeld te geven... ik volg een opleiding maar dat is niet in de schoolbanken. Ik sta voor de klas maar tegenwoordig moet je de bevoegdheid hebben om gym te mogen geven. Ik ben nu met die opleiding bezig. Dus zwanger zijn tijdens deze opleiding is niet heel handig aangezien ik zelf de touwen en het wandrek in moet Deze opleiding duurt 2 jaar en ik heb er in juni 1 jaar op zitten. Toch gaan we het deze zomer proberen en als een kind zich aan mijn planning voegt, dan wordt het in de zomer van 2012 geboren We zien we hoe het loopt. @ Yara, heel veel succes alvast met je vriendlief nog eens op een subtiele wijze inlichten dat het toch wel heel handig/verstandig is om toch nog een ander voorbehoedsmiddel te gebruiken. Het is voor hun dan wel niet prettig, maar ze hebben het nu al jaren makkelijk! @ Ikky, welkom! Het lijkt wel of wij vrouwen altijd maar willen plannen en de touwtjes in handen willen houden. Helaas, dat moeten we nu echt los gaan laten. Fijn weekend allemaal!
hoi meiden. ik wil me graag bij jullie 'clubje' voegen als dat mag Ik ben vorig jaar al eens gestopt met de pil om zwanger te worden, helaas geen geluk. toen nogal wat gedoe om ons heen. en begin dit jaar hadden we eindelijk een leuk en groot huis gevonden dus.. verhuizen! de plannen zijn dus in de ijskast gezet en we zijn weer even van het babyplan af met de verhuizing dus en ook de spaarrekening die flink leeg is geraakt. Mijn vriend en ik hebben eigenlijk min of meer besproken om er nu na de zomer weer echt voor te gaan. Bij mij kriebelt het nu weer zo ontzettend! maar aan de andere kant wil ik ook wel weer nog een zomer genieten met zijn tweeen ( ook al kan dat anders ook, hoop dat jullie me begrijpen haha ) dusja het is een beetje dubio.. wel/niet wil graag meekletsen! even over ons, ik word volgende maand 23, vriendlief is 23 wij zijn 4jaar samen en wonen 2 jaar samen waarvan nu een paar maanden in een leuk nieuw huis!
Dan voeg ik me ook bij dit clubje... Afgelopen 2 maanden zijn we al bezig geweest voor een kindje maar dit mocht nog niet lukken.. Vorig jaar is er Fibromyalgie bij mij geconstateerd en ondanks dat ze zeggen dat het niet achteruit kan gaan, behoor ik tot de gevallen waarbij dat wel gebeurd. En dus besloten we er gewoon voor te gaan, omdat zoals hier al gezegd is, je je leven toch nooit kan plannen. Voor de FM is er maar 1 behandeling: Revalidatie. Die wachtlijsten zijn lang en dus gingen we daar niet op wachten. Tot ik afgelopen Donderdag een telefoontje kreeg van het revalidatiecentrum.. Vrijdag heb ik mijn eerste intake! De 2e komt snel daarna en binnen 8 weken begint dan de revalidatie. Dus hebben we besloten het kindjes maken even te stoppen om me volledig op de revalidatie te richten.. Dus ik ben gisteren weer met de pil begonnen om deze nog een half jaar te slikken! Jammer.. maar voor een goed doel.
Begrijp ik heel goed, het is erg jammer natuurlijk maar de revalidatie gaat dan voor. Wij willen ook ( weer ) stoppen eind juli/begin augustus. moet even kijken hoe het uitkomt met de pilstrip geloof laatste week juli. helaas is er altijd wel een reden waardoor het niet ''uitkomt'' zo wisselt mijn vriend in Oktober van baan, en gaat van een vast contract nu toch naar een andere werkgever. en dan is het dus maar weer afwachten. Maar zo is het altijd iets, we willen er nu echt voor gaan mochten er geen gekke dingen op het pad komen natuurlijk maar daar gaan we niet van uit. lijkt nu ook wel of ik overal zwangere buiken en babys zie
He meiden! Leuk om te zien dat steeds meer zich hier aanmelden! Dat ik hier net kwam heb ik ook al eens zo'n oproepje op dit forum geplaatst maar geen reactie.. dacht even dat ik de enige was, maar gelukkig zitten er meer in hetzelfde schuitje! Kunnen we er gezellig over kletsen En dat maakt gelijk dat ik mijn vriend niet zo hoef lastig te vallen hihi! Ik merk dat (gelukkig) veel meiden weten dat het leven niet te plannen valt.. dit hebben wij afgelopen jaar ook moeten leren. Mijn vriend kreeg toen balkanker.. toen stortte onze wereld wel even in hoor! Ik zag mijn vriend al onder de grond, samen met mijn kinderwens. Maar gelukkig waren we er snel bij en heeft hij nog een gezonde bal over. Er is ons verzekerd dat we net zo vruchtbaar zijn als ieder ander. Nouja, ik wil dus maar zeggen dat je wel leuk kunt plannen maar dat je gewoon niet weet wat moeder natuur voor je in petto heeft.. daarom heb ik ook zo'n 'haast' @Chantal: welkom Gefeliciteerd met jullie nieuwe woning, heerlijk zeg! En in het vooruitzicht om na de zomer te klussen, kan me voorstellen dat het behoorlijk kriebelt! Ja en over die zomer met z'n tweeën.. ik weet het eigenlijk niet, denk dat ik het ook heerlijk zou vinden om dat een nieuw telgje erbij te doen! Maar das natuurlijk ieder voor zich hè, ik weet niet hoelang jullie hier al mee bezig zijn. En daarbij zijn jullie allebei toch ook nog heerlijk jong, dus een jaartje later hoeft natuurlijk helemaal geen probleem te zijn. Ja, en er kan altijd iets tussendoor komen! Mijn vriend kreeg 4 maanden terug balkanker.. toen stortte onze wereld wel even in hoor! Ik zag mijn vriend al onder de grond, samen met mijn kinderwens. Maar gelukkig waren we er snel bij en heeft hij nog een gezonde bal over. Er is ons verzekerd dat we net zo vruchtbaar zijn als ieder ander. Nouja, ik wil dus maar zeggen dat je wel leuk kan plannen maar dat je gewoon niet weet wat moeder natuur voor je in petto heeft.. @Within: ook welkom! Jeetje wat heftig, fibromyalgie.. ik dacht altijd dat het een beetje een ondergeschoven kindje was in de geneeskunde, is dat nog steeds zo? Of merk je daar weinig van? Echt jammer dat je daardoor wel je kinderwens in de ijskast hebt moeten zetten. Is het niet mogelijk om tijdens een evt zwangerschap door te gaan met revalideren? Ik bedoel, je bent hoogst waarschijnlijk niet direct zwanger (al kan het natuurlijk wel ). Je kunt dus makkelijk een half jaar revalideren toch? Groetjes!
Ze raden het niet aan, een zwangerschap is een belasting voor je lichaam en dat is revalidatie ook. Dus ik ga het niet combineren Plus dat ik dan ook zit met bepaalde medicijnen enz.. Het is nog steeds een ondergeschoven kindje. De diagnose komt vaak voor, maar daar blijft het eigenlijk bij. Niemand kan je vertellen hoe je ermee om moet gaan, enige wat er is is deze revalidatie die officieel ook voor andere spierziektes en chronische vermoeidheid is. Maar als je dan bij instanties komt die je moeten helpen zoals het UWV of de ARBO.. dan praat je tegen een muur. Want die erkennen het vaak niet.
bah wat vervelend. maar begrijp je keuze dat én revalidatie én zwangerschap teveel van je lichaam zal gaan vragen + dat je misschien ook niet van je zwangerschap zou kunnen genieten aangezien je dan toch wel wat meer zorgen hebt ivm revalidatie. hoop dat je er snel voor kunt gaan
Hey meiden! Poeh he, ben ik een weekend niet online, moet ik toch even wat bijlezen Ben zaterdag naar een huis wezen kijken, was echt erg mooi, dus nu maar inschrijven en dan hopen dat we het hebben kans wordt wel steeds groter ivm steeds minder inschrijvingen (nu gemiddeld 8, loten, dus redelijke kans) 8Chantal8; welkom bij het cluppie, gezellig dat je mee komt kletsen! Wat een fijn vooruitzicht dat je weet dat je na de zomer kunt stoppen Heb je toch nog een zomer met zijn tweetjes Babsies; Wat heftig zeg! Als je zoiets meemaakt besef je idd des te meer dat het leven niet te plannen is.. wat enorm positief dat je vriend nog wel net zo vruchtbaar is! Ik heb het er afgelopen weekend toch nog eens subtiel met hem over proberen te hebben.. Hij snapt het nut van ontpillen nog steeds niet, vind-ie maar onzin:S hmmz.. laat het nu toch maar even rusten en kijk wel hoe hij ertegenaan kijkt als we zeker weten dat we een huisje hebben Hij staat er wel steeds meer voor open om meteen te beginnen als we een huis hebben (eerst wilde hij namelijk nog een jaar of wat wachten:S) Ik vertelde hem dat ik een pendel voor oktober had, en dat dat grappig is omdat mijn schoonzusje dan uitgeteld is. Hij hoopte dat het zo was Dus dat is wel positief En vwb een huis, ik zou inderdaad wel kunnen huren, maar doe ik liever neit, omdat ik dan niet kan sparen.. Nu kan ik mooi door blijven sparen tot we een koophuis hebben en particulier duren is zo enorm duur..! Within Hey meis, leuk dat je mee komt kletsen Ik kwam je al tegen bij het 'Jonge (aanstaande) mamas' forum, jammer om te horen dat het helaas niet zo mocht zijn voor je.. En dan dit er nog bij.. Klote dat je je kinderwens nu in de ijskast moet zetten.. Van de andere kant weet je gelukkig wel dat je over een half jaar weer kunt beginnen, daar heb je igg geen onzekerheid over Ik heb trouwens nog een vraag aan jullie; Ik had het laatst met mijn vriend over hoe we het zouden gaan doen ivm werk als er een kleine is.. Hebben jullie daar al wel eens over nagedacht? Blijven jullie fulltime thuis? Of willen jullie wel een aantal dagen gaan werken?
Ik blijf wel werken ja. een paar dagen, Ik werk 3 uur per dag, 9 uur in totaal. Dat is nog wel te regelen
Hallo ladies, Ik kan mij helemaal vinden in dit topic en ben dan ook blij dat je deze hebt geopend Yara89! Fijn om te lezen dat er gelijkgestemden zijn Ik ben nu 23 en heb 4 jaar een relatie. Hij is 28, heeft een mooi HBO diploma maar is nog steeds werkzoekend. Ik heb wel een baan voor 30 uren in de week maar van dat geld red je het allemaal maar net. We wonen in een one-bedroom appartement en wachten tot de sloop over ongeveer 1,5/2 jaar. Dan krijgen we namelijk een "oprotpremie" (kan niet wachten!!). Dus praktisch gezien is het helemaal niet mogelijk om een kindje te krijgen. Een paar maanden geleden dacht ik dat ik zwanger was omdat ik een antibiotica kuur had geslikt in combinatie met de pil (die ik heel braaf slik), dit bleek dus niet zo te zijn. Sindsdien lijkt het wel of ik nergens anders meer aan kan denken en ben ik dus ook regelmatig op ZP aan het sneupen. Ik heb altijd al graag kinderen gewild maar heb nu echt het gevoel dat mijn klokje begint te tikken. Ik weet dat dat eigenlijk best normaal is op deze leeftijd, biologisch gezien. Laatst kwam ik er ineens achter dat mijn kinderwens op dit moment dus eigenlijk best groot is geworden. Daar werd ik wel een beetje bang van . Maar mijn vriend is er nog helemaal niet aan toe dus die vindt onze situatie helemaal niet zo erg. Het is voor mij dus ook een strijd tussen verstand en gevoel. Ik had echt niet verwacht nu al zo'n sterk gevoel te hebben hierover. En ik weet dat het praktisch gezien gewoon niet kan. Ik wil eerst ook in een huis met meer ruimte en dat hij ook een baan heeft. Hij weet wel dat ik er al wat mee bezig ben omdat ik er toch telkens vaker over begin. Dan laat ik hem wel weten dat, als we het eenmaal wat beter voor elkaar hebben allemaal, ik dan niet al te lang meer wil wachten. Volgens mij wordt hij hier ook een beetje bang van hahaha En volgens mij las ik hier ook al iemand die zei dat ze stiekem toch hoopt dat ze door de pil toch zwanger is geraakt. Nou, zo voel ik mij precies! Ik slik mijn pil echt super braaf en ben ook niet van plan deze met opzet te "vergeten". Want dat doe je gewoon niet. Maar ik hoef maar iets te voelen dat misschien lijkt op een symptoom van zwangerschap en dan maak ik mezelf helemaal gek. Heb de laatste tijd ook altijd een test in huis liggen Ik vind het fijn om hier te lezen dat er meiden/vrouwen zijn die ook in een soortgelijke situatie zitten. Al heeft ieder weer haar eigen verhaal natuurlijk. Dus ik ga dit topic ff volgen Groetjes, BB87
Hey Yara89, Hier hebben ik en mijn vriend het ook al eens over gehad. Wij hebben er samen een best duidelijk beeld over. Wij willen, als het natuurlijk allemaal zo lukt, dat hij dan fulltime gaat werken en dat ik dan parttime ga werken. Dat ik dan minimaal 2 dagen per week werk. Ik denk dat het ook wel fijn is om er af en toe even uit te zijn als je kinderen hebt. Heb je ook je eigen sociale leven en het is ook fijn voor de kinderen als ze jong zijn dat hun moeder aanwezig is. Wat denk jij? Wil je ook graag blijven werken. En denk je dat het financieel te redden valt als de één alleen parttime werkt? Want het is tegenwoordig ook allemaal zo duur het leven! Full time thuis blijven lijkt me best zwaar maar fulltime werken allebei lijkt me ook veel te zwaar
Ik was al wel van de pil af... kreeg die hormonen niet meer door mijn strot. We hadden het er al een tijdje over en op een gegeven moment zijn we er maar voor gegaan. Geen koophuis op dat moment en ik was nog niet klaar met studie (was al wel aan het werk). Het leven komt zoals als het loopt, je kan niet alles plannen. Moet wel zeggen: We hadden wel een net huurhuis en alle twee een vaste baan.
BB87 allereerst welkom gezellig dat je met ons mee komt kletsen Ik dacht. tijd voor zown topic, want ik zal vast niet de enige zijn.. En gelukkig is dat ook niet zo Voelde me er in mijn eigen situatie wel alleen in staan, omdat mijn vriendinnen (zijn allemaal rond de 21) nog helemaal niet met kinderen bezig zijn. Ik kon er niet echt met iemand over praten. Ik zelf zou wel graag willen werken, heb dalijk in mei mijn HBO afgerond en werk nu als re-integratieconsulent bij een gemeente, ik zou het zelf ook zonde vinden hier niets meer mee te doen. Ik heb het er wel eens met vriendjelief over gehad en hij zou ook graag een dag in de week thuis zijn. Omdat ik van ons twee de grootverdiener ben, zou ik dat wel mooi vinden, zelf zou ik 3 of 4 dagen ofzo willen werken, hangt er echt vanaf hoe we er financieel voor komen te staan. Maar ik vind het zo sneu om een kleine veel dagen naar de kinderopvang te brengen.. Ik ben er dus nog niet echt over uit, maar ik zou iig niet fulltime thuis willen zitten!
En was je snel zwanger? En studie afgerond voordat de kleine kwam? Hoe hebben jullie die dingen toen geregeld?
Hey Yara Dat heb ik nou ook, mijn vriendinnen zijn ook van mijn leeftijd maar zijn hier ook nog totaal niet mee bezig! Fijn dat we hier zo ons hart kunnen luchten. Het zou inderdaad zonde zijn om niets meer met je HBO opleiding te doen. En een kindje krijgen betekent ook niet dat je dat dan allemaal maar moet laten zitten. Kun je nagaan dat de vrouwen vroeger allemaal thuis bleven hahha Ik vind het ook sneu om een kindje de hele week naar het dagverblijf te brengen. En het is ook fijn als de papa een dagje thuis is. Zien ze die ook eens maar wat ik al zei tegenwoordig is alles zo duur, en ook als je een huis wilt kopen dat is ook niet niks. Soms moet je wel meer dagen werken anders kom je er financieel niet. En het ligt ook net aan je werkgever. Zijn die het er mee eens dat je parttime gaat werken of willen ze je per sé voor fulltime. Dan kan het zo zijn dat je dus zonder werk zit. Dilemma's dilemma's. Maar tegen de tijd dat we dan eindelijk mogen stoppen met de pil D) en we een kindje krijgen dan regelt dat zichzelf ook wel weer denk ik! Maar jouw vriend is er dus wel al helemaal klaar voor om een kindje te krijgen? Dat scheelt ook weer, die van mij vindt het wel best zo om nog een paar jaar te wachten haha Groetjes BB87