al jaar niet echt avond eten

Hier is het ook al een jaar zo. En eigenlijk heeft hij nooit echt goed zijn avondeten gegeten (op sommige periodes na). Ik blijf het wel aanbieden, en sinds een paar weken eet hij ineens voor zijn doen goed (al lust hij maar 1 soort groente ). Hij is ook aan het inhalen omdat hij ziek is geweest. Ik heb alle trucs uit het boek al geprobeerd, maar niks werkt. Als ze niet willen eten, eten ze niet. Maar ooit zal het hopelijk wel beter gaan.

 

hier hetzelfde, peuter van 2 die alleen goed eet als er pasta is, wij hebben een tijd (toen ze ziek was) alle groenten in de blender gedaan en door de pasta gedaan samen met de tomatensaus, dat heeft ze even gegeten maar nu hoeft ze dat ook niet meer, de kinderarts zegt dat het een fase is en zolang ze blijft groeien ze dus toch nog genoeg binnen krijgt om van te groeien, fruit en brood gaat wel goed namelijk en drinken ook.

ons is aangeraden om er geen strijd van te maken omdat het dan alleen maar langer duurt en tegen gaat staan.

wat jij al doet, blijven aanbieden en niet opdringen is de beste manier volgens onze kinderarts en dat doen wij nu dus ook al een half jaar geduldig

succes, ik weet hoe frustrerend het is en hoe graag je wilt dat je kindje goed eet.

 

Hier peuter van 3,5 die al 2 jaar geen fatsoenlijke avondmaaltijd op heeft. Alleen pizza, friet en pannekoeken eet hij wel......

Het eerste jaar heb ik gestreden, daarna heb ik het geaccepteerd. Sinds zijn derde verjaardag moest hij van alles iig proeven en dat deed hij meestal (anders geen toetje) en sinds 1 januari dit jaar (3jr,5mnd) moet hij het miniportie dat op zijn bord ligt opeten, anders geen toetje. Dat miniportie rekken we nu langzaam op en sommige dingen gaan er al steeds beter in (macaronischotel, wortelenstamppot).

Zo lang we het zo aanpakken zijn de regels duidelijk en is er geen strijd meer. Daarom is bij hem de neiging om te 'rellen' (op een gegeven moment weten ze dat jij er gek van wordt en dat is leuk...) ook weg gevallen. Hij maakt nu zijn eigen afweging (wel of niet op, wel of geen toetje?)

Hiermee kun je beter pas beginnen met 3 jaar, of wanneer jij denkt dat deze maatregel een beetje binnekomt. Bedenk je wel: een kind denkt niet zoals wij doen en denkt vaak ook niet na over gevolgen. Ik wil NU dit en of ik dan wel/geen toetje oid krijg, daarover maakt ik me later druk. Bij ons ging dat dus pas een beetje vanaf 3 jaar...

Nu begint hij zelf over het verschil tussen koekjes en groente en dat hij groot en sterk wordt van groente en aardappelen. Nu is er voor hem dus ook motivatie.

Succes. Ik weet hoe moeilijk dit is.

 

hier gaat het op en af. dan een periode goed en dan weer slecht. maar over het algemeen is het meer slecht dan goed
ik maak me er totaal niet druk om en ga er ook niet op in want dat werkt toch alleen maar averechts! ik at vroeger ook niet goed warm en dat is ook goed gekomen.
ze eet overdag wel goed fruit en brood en ze groeit goed dus waarom zou ik me zorgen maken?

 

Hier een peuter die vanaf 8 maanden oud weigerd zijn avond eten te eten. (voor vele hier wel bekend denk ik ondertussen)

Het is heel moeilijk om te zien dat je kindje niet eet, maar heb nu wel geleerd, een kind hongerd zich niet uit. Zolang ze actief zijn, groeien, en vrolijke kinderen zijn, probeer het los te laten.

Bied iedere avond gewoon het avond eten aan, en wat hij lekker vind misschien eenkeertje vaker eten. Desnoods een vitaminepilletje erbij, en laat het los, of probeer het los te laten. Maar maak er geen strijd van, wil die niet, dan niet, geef het toetje en klaar is het avond eten

Mij is verteld komt echt goed (en daar hoop ik maar op)

 

Hier precies hetzelfde als bij jou... iets minder lang misschien.
Zelfs de pasta wordt ook al minder, alhoewel ze gisteren toch zowaar haar bord half leeg at. maar dat is echt uitzonderlijk.
Wat ik er aan doe, nou niks... ik blijf maar gewoon aanbieden. Ik heb geen zin om iedere avond maar weer diezelfde discussie aan te gaan.
Het wordt vast beter, ooit.
Ik geef haar trouwens wel dagelijks een mulitvitamine.

 

Hoi Joell,

Hier werden de favorieten dus ook steeds minder, tot het alleen vlees was, later helemaal geen vlees meer en dus eigenlijk niets, toen ineens weer even aardappelen...

Uiteindelijk moet je je voorstellen dat hij nu in totaal op een avond een eetlepel aan hoeveelheid binnenkrijgt (A-V-G). Tis niks, maar tegelijk, het is iets en wij zijn daar erg blij mee.

Bij ons is het toetje tot 3 jaar niet voorwaardelijk geweest, want we gingen er echt vanuit dat hij die link toch niet legde. Maar in overleg met CB zijn we vanaf 3 jaar dus het toetje voorwaardelijk gaan inzetten. Met veel verdriet in het begin, maar door rustig uit te leggen en het goede voorbeeld te geven, begreep hij toch vrij snel dat hij wat moest gaan doen voor het toetje. Dat motiveerde hem wel. Het eerste half jaar was dat: van alles op je bord proeven (opeten hoefde dus niet). Sinds hij 3,5 is: het bordje leeg (maar daar ligt dus nagenoeg niets op). Als dat leeg is, mag hij nog meer van wat hij lekker vond (bijvoorbeeld meer vlees)

Bij ons zijn de problemen begonnen toen hij 18 maanden was. Zijn zusje was toen in aantocht en hij kreeg ook een nieuwe kamer. Misschien zocht hij zo de aandacht, omdat hij wat verward was? We weten het niet echt. Wel weten we dat we er eigenlijk in het begin teveel strijd over gemaakt hebben en daarom houdt hij het nu zo lang vol: hij weet dat het ons pijnpunt is.... Zelfs nu dat best meevalt en we het behoorlijk los laten, weet hij er nog een toneel van te maken.

Maar we maken stapjes voorwaarts. Helaas is het goede eten van zijn zusje uiteindelijk geen stimulans voor hem gebleken, want dat hoopten wij ook. We zijn zelfs bang geweest dat zuslief het gedrag van broer zou overnemen, maar dat valt gelukkig mee. Zij eet veel meer en is ook veel onderzoekerder. Ze probeert zonder moeite en met het grootste enthousiasme nieuwe dingen. Het kan dus ook anders!!!

Ik hoop dat je uiteindelijk leert de rust te vinden in deze situatie.

Nogmaals veel succes!

 

Ik geef sowieso geen toetje, dus kan hem daar ook niet mee straffen of belonen.

Ik heb ook een kind dat geen avondeten eet, al een half jaar niet.
Helemaal loslaten werkt hier het best.

Soms eet hij ineens een paar happen en dan moeten we even onze mond dichtduwen, maar dan doen we dus ook niet van: "WAUW, goed zo, grote jongen, neem nog maar een hapje!". Nee, aan tafel praten wij niet over eten. Eten is normaal en niet knap. Niet eten is niet erg.

Als mijn zoontje na het eten nog trek heeft mag hij een boterham of stuk fruit. Soms wil hij die, meestal niet. Hij geeft dat zelf wel goed aan.

 

Ik vind ook niet dat je een hap moet bejubelen met: WAUW! Goed zeg!. Maar wij vragen wel eens: nou mop, dat ging toch eigenlijk heel goed, was het echt heel erg? En dan lacht hij altijd en zegt NEEEEEEEE, maar ik wilde gewoon niet...

Tsja, dan weet je dus ook dat het al een spelletje is geworden. Juichen doe ik dus niet, reflecteren wel. Maar ja, mijn zoon praat al heel goed en daar kun je dus luchtige gesprekken over eten mee voeren.

Ik bied juist nooit een alternatief aan, tijdens of na afloop. Mijn zoon is al een stuk ouder dan die van Zogelukkig, en wij hebben dat wel eens gedaan, maar daar stuurde hij dus gewoon bewust op aan. Niet eten, en daarna nog vragen om een boterham of banaan. Tsja, zo werkt het hier dus niet.

Hij heeft twee avonden geklaagd over honger, en is daarna gewoon overdag gaan compenseren. Dat vind ik persoonlijk minder vervelend dan dat ik mijn kind 'leer' dat hij kan weigeren en dat ie dan iets krijgt wat hij lekkerder vindt... Maar dat is mijn visie erop.

 

Mijn zoontje heeft medische klachten. Juud, dat is denk ik anders. Van eten kreeg hij erge buikpijn 's nachts, dat denkt hij waarschijnlijk (hij is nog te jong om daarover te praten). Daarom zorgen we dat het gezellig is aan tafel, dat hij dat dan tenminste wel leuk blijft vinden. Als wij nog niet klaar zijn, komt de duplo op tafel, zodat wij rustig uit kunnen eten.
Hij weigert niet bewust uit macht of om zo iets anders te bemachtigen. Ik denk dat je als moeder wel ziet waarom je kind niet eet.
Wij zijn iig niet bang dat hij aanleert dat hij kan weigeren zodat hij iets krijgt wat hij lekkerder vindt. Hij heeft geen aversie tegen avondeten op zich: hij zegt heel vaak "mmm" als zijn bord voor hem staat of stopt mijn bestek in mijn mond.
Als wij gaan afwassen en hij pakt een stuk fruit van de schaal, dan krijgt hij die. Gezond eten mag altijd hier.

Sommigen hebben een negatieve associatie (bijv. buikpijn)
Sommigen manipuleren en maken er een machtsspelletje van.
Sommigen hebben gewoon echt geen trek.

 

Maar dat heb ik nooit gezegd hè, dat jouw zoontje bewust een machtsspelletje speelt. Ik merk dat die van mij dat doet. En dan kun je dus beter geen alternatioeven aanbieden. En in geval van medische klachten is het natuurlijk weer anders.

Gezond eten mag natuurlijk altijd. Maar hier is het wel gewoon eten wat de pot schaft. Als ik namelijk iedere dag pizza, friet of pannenkoeken zou maken, dan zou hij iedere dag goed eten. Maar zo werkt het niet. Fruit en brood eet hij gelukkig ook goed en genoeg, dus daarover heb ik geen zorgen.

Wil nog wel even zeggen dat mijn zoontje ook altijd enthousiast aan tafel komt en soms zelfs: hmmm, lekker! roept. Tot we vragen of hij wil beginnen...

Hier dus geen strijd, want hij kent de regels en die blijven altijd hetzelfde. Wij vragen van onze 3,5 jarige echter wel of hij iig wil proeven, vootrdat hij zegt dat hij het niet lust. En dat doet hij, zij het soms met een beetje moeite.

Succes met jouw zoontje. Moet erg naar voor hem zijn!

 

Ja, we moeten binnenkort weer naar de kinderarts. Ze zijn er nog helemaal uit hoe of wat.