Geen idee of er animo voor is. Dus probeer het maar Nog meer chronisch zieke mama's hier? En hoe ervaren jullie het moederschap? En waar lopen jullie vaak tegenaan met de opvoeding of gewoon de dagelijkse dingen? Misschien hebben we wel tips voor elkaar waardoor het allemaal wat makkelijker word Ikzelf heb Fibromyalgie. Op de dagen dat ik veel pijn heb en erg moe ben vind ik het nog wel eens erg zwaar met 2 kindjes! Vooral met mijn dreumes ( net 1 jaar en al 13 kilo!! ) Hem naar boven en naar beneden tillen is erg moeilijk voor me! Dagelijks overbelast ik mijn armen en rug waardoor ik nog meer pijn heb. Ook de moeheid vind ik erg zwaar. Smiddags een middagdutje doen om bij te tanken zit er helaas niet meer in. Dus savonds ben ik echt uitgeput en lig ik om half 9 al te snurken in mn bedje Over 2 weken gaat mijn oudste naar de basisschool. Nu komt het mooie weer eraan dus hoop ik dat de pijn ook wat minder zal zijn. Maar bij slechte dagen en veel pijn zie ik er best tegenop om zo vaak op een dag heen en weer te moeten van en naar school. Ik hoop dan maar ook dat ik elke dag op tijd kan komen. Zo dat was het voor even Groetjes van Mamzie
geen chronisch zieke mama hier maar wil je wel even een knuffel geven! Een sterke moedige mama als jij verdiend veel respect!
Hier ook een chronisch zieke moeder.. heb een dochtertje van 11 maanden.. Heb de ziekte van strumpfell oftewel hsp.. is een spierziekte waardoor ik soms erg veel pijn in mn benen heb en niet veel kan lopen.. maar tot nu gaat het wel redelijk alleen soms moet ik s'avonds mn medicijnen nemen. en dan ben ik de volgende dag wat rustiger kwa huishouden enzo..
Hier een chronisch zieke die mama wil worden. Ook fibromyalgie. Maar zoals in mijn onderschrift te lezen is, ga ik leren hoe ermee om te gaan en daarna gaan we weer voor een kindje!
Tja, ik mag me aansluiten (al doe ik vaak erg mijn best te ontkennen dat ik chronisch ziek ben, omdat het zo'n stempel drukt op hoe mensen je zien). Ik heb endometriose, en in mijn geval betekent dat eigenlijk bijna altijd pijn en altijd moe. Mijn humeur lijdt daar soms wel heel erg onder, maar meestal laat ik het niet toe dat mijn omgeving het merkt. Het moederschap (17 mnd inmiddels) vind ik pittig, al geniet ik er wel enorm van. Ik ken echter mijn beperkingen en met die vermoeidheid weet ik dat een tweede kind absoluut niet aan te raden zou zijn, omdat ik mezelf dan echt teveel druk op zou leggen. Ik wil graag een leuke moeder zijn en niet 1 waarvan mijn kind(eren) later zoud(en) denken: pffff, die had ook altijd wat.... Dus hier maar 1 kind en dat blijft zo. Nu trek ik het nog wel, al is dat soms met heel veel moeite, en kunnen we gewoon leuke dingen gaan doen zonder dat ik daar meteen een dag voor plat moet om bij te komen. Dat vind ik belangrijk. Ik heb wel gemerkt dat veel mensen er weinig begrip voor kunnen/willen opbrengen dat je wat meer rust en tijd voor jezelf nodig hebt. Das het nadeel met zo'n ziekte - je ziet het niet aan de buitenkant. Onze vriendenkring is dan ook flink ingekrompen de laatste tijd, maar de mensen die we nog hebben zijn des te waardevoller voor me en begrijpen het altijd als ik het ff niet trek of een afspraak afzeg ofzo. Heerlijk gevoel.
Hier ook fibromyalgie... Het gaat lekker hier op het forum, haha! Het gaat nu k*t...maarja...dat is dan maar even zo. Moet gewoon even mijn weg weer vinden in het mama zijn... En het omgaan met de pijn is me gelukt met mijn werk/relatie/huishouden enz enz, dus het gaat me hier ook in lukken. Het heeft alleen tijd nodig. Within, je hebt helemaal gelijk hoor, als je het nodig hebt, maar mag ik vragen waarom je zo'n cursus gaat volgen?! En gaat dat met meer of alleen? Wil je nl wel waarschuwen voor sommige mensen die het leven heel somber zien met deze ziekte. Ik ben 1x naar zo'n infodag geweest, maar werd er alleen maar depri van. Die waren zo pessimistisch, werd er gewoon bang van...en je moet het toch zelf doen! En als ik het hard mag zeggen, revalideren lukt toch niet, want je herstelt nooit...het gaat nooit over...je moet het alleen leren accepteren, of bedoel je dat?! Voor de andere meiden...we komen er wel hoor! En ik voel me, ondanks mijn ziekte, sterker dan ooit! Tuurlijk heb ik ook weleens een depridag en dat ik er wel echt verdrietig om ben, maar doordat ik veel dagen met pijn ken, geniet ik extra van de momenten dat het een beetje goed gaat! EN WAT HEB IK GENOTEN VAN DE ZON VANDAAG!!!!!!!!!!!!!!!!!!! We gaan de goeie kant op!!!! (warmte = bij mij minder pijn!) Liefs Loesie
hallo!! hier ook FM! Gezellig zo! Ook vaak pijn en moe en vooral in de winter weinig energie en meer pijn. Ik hoop dat de komende maanden weer beter gaan. Ik zit mijzelf erg in de weg in de winter, zit er over te denken om maar te gaan overwinteren of zo. Wij willen in d zomer voor een 2de gaan, maar mijn man vindt mijn energiegebrek en pijn wel moeilijk. HIj doet daardoor meer voor me en is bang dat het met een 2de nog moeilijker enzwaarder gaat worden. Ik wil gewoon denken dat het allemaal wel losloopt, maar voor hem werkt dat niet zo simpel. Ik werk niet, omdat ik het anders niet red qua energie, pijn en stress. Ik weet ook niet hoe ik dat zou moeten doen, en werken en kinderen. Zou ik veel te gestresst en moe van worden denk ik.
ik ben de enige met wat anders haha.. Maar de zon was inderdaad heeeerlijk.. laat de zon maar schijnen heb ik ook niet zoveel pijn
@MVs lijkt me oook erg zwaar.. ik heb eigenlijk dezelfde mening als jou liever een kind die zegt dat ze leuke dingen met moeders gedaan heeft dan dat er 2 zeggen dat er bijna niks gedaan kon worden..
@ lautjuh: ja, ik wil graag dat mijn zoon leuke herinneringen heeft aan zijn jeugd en niet dat hij mij alleen maar voor zich ziet als een gestresste, oververmoeide, gefrustreerde vrouw die nooit eens wat leuks met hem deed omdat ze altijd te moe was...
ahh er is al wat animo voor dit onderwerp. Aan de ene kant jammer natuurlijk want zou mooi zijn als geen van ons chronisch ziek was Dat over 2 kindjes hebben. Tja, je groeit erin vind ik. Denk niet dat ik minder energie heb nu ik 2 kindjes heb. Het is verdelen. De oudste is al wat ouder natuurlijk en kan veel dingen al zelf en dat scheelt enorm! Dus ook met 2 kindjes kan je leuke dingen doen!. Het is een kwestie van erin groeien en dingen goed verdelen
@mamzie: dat is precies wat ik ook denk! Daarom wil ik voor een tweede gaan. Misschien kun je dat ook aan mijn man vertellen? Die ziet meer beren op de weg dan ik, maar ja. Ik ben mijzelf gewend met pijn en hij vindt het altijd lastig als ik pijn heb en Luca is ook nog eens een mamakind, die wil mama voor en mama na.. Dus als ik me dan slecht voel, wil luca alleen maar meer naar mama. Vanochtend ook, stond ik emt veel pijn op en moest even tegen de muur leunen. Mijn man vroeg of ik pijn had en dat hoorde Luca, dus hij komt naar me toe geeft me een knuffel en vraagt: mama pijn? kusje erop? Zo lief Mijn vraag is ook: leggen jullie je kind uit dat je pijn hebt en hij/zij voorzichtig moet doen, of houd je het voor je? Ik wil hem niet teveel belasten natuurlijk met mijn klachten, maar soms moet hij echt even rustig aan doen. Ik zou graag weten hoe anderen dat dan doen.
Hier ook een chronisch zieke mama en nu zwanger van ons 2de kleintje In 2003 kreeg ik ook de diagnose FM omdat ik na een ongeluk op vakantie niet meer beter werd. Ik kwam in de revalidatie terecht en van daaruit hebben ze me voor verwezen naar een specialist....... Dit kon niks bijzonders vinden en kwam met FM. Ik werd slechter en slechter tot ik in 2005 nauwelijks meer kom lopen, praten en geen normaal geheugen meer had. Ik bleef een B12-tekort te hebben en een ernstige schildklier afwijking. Door mijn onbehandelde B12-tekort heb ik een beginnende vorm van Alzheimer en Astma. Dit is nu redelijk in orde maar ik ben wel 100% afgekeurt en ben nu heerlijk thuis blijf mama en ik help mijn man met zijn eigen bedrijf. Ik heb alles nu redelijk onder controle maar deze zwangerschap is wel heel erg zwaar. Ik heb HG en ben aan de lopende band verkouden. Wel kijken we heel erg naar dit kindje. Mijn (bijna)man help me heel goed en ik heb veel steun aan mijn ouders die 1keer in de 14dgn komen helpen met mijn huishouden en de voorbereidingen op de nieuw kleine. Dames het komt wel goed met ons hier hoor! xxx sloppy
@sanaa mn kleine is nu nog te klein om het te snappen maar als ze ouder is zal ik wle zeggen dat ze wat rustiger bij mama moet doen.. maar ik zou dr zo min mogelijk van laten merken.
@Ontkennen: ja heel herkenbaar! Heb ik ook heel lang gedaan. Tot mijn arts mij eens goed aankeek en zei: Er klopt hier iets niet?? En je moet accepteren dat je nooit meer de zelfde word! Het heeft mij 1,5jr revalidatie en therapie gekost om te komen waar ik nu ben en ik vind eigenlijk dat ik wel weer heel veel doe. @Mamzie: Dat geeft me hoop dat straks met mijn 2de het toch wel makkelijk zou kunnen gaan Ik wilde mijn ziekte niet laten bepalen dat ik maar 1kindje kan krijgen..........al ging ik er niet vanuit dat ik een 2de kindej zou kunnen krijgen. We zien wel hoe het loopt. @MvS: mijn moeder is ook erstig ziek en ik heb tijdens mijn jeugd heel vaak bij tantes en vriendinnen gewoond..........Wat mijn ouders altijd hebben gedaan is mij laten weten dat ze van me houden! En de tijd dat ik thuis was maakte mijn moeder het altijd gezellig...ik zette de thee en pakket de koekjes maar we keken samen naar een tv programma. Mijn moeder was altijd vrolijk en opgewekt en niks was haar te veel. dat wil ik ook doen! Zij is mijn grote voorbeeld
Hier ook FM, was er al niet zo'n soort topic, dit komt me zo bekent voor. Heb al eerder zo iets voorbij zien komen. Maar maakt niet uit is wel goed om dat ook eens onder de aandacht te brengen toch. Mijn hele verhaal staat op mijn website. Ik zal de link even plaatsen. fibromyalgie Veel sterkte voor iedereen en geniet van de zon! Liefs
Ik zie op jou website dat je ook een stukje over B12-tekort hebt geschreven. Hebben ze dit bij jou ook gechecked? En weet je de waardes? Bij mij werd er in eerste instantie gezegt dat ik het niet had en dat alles in orde was.........dat was dus helemaal niet zo! Mij hebben ze nog 2jr laten doorlopen......bijna rollen.....tot ik eindelijk behandeld ging worden. Ik spuit nu elke 14dgn en dan blijft het stabiel.
Aan je kind laten weten dat je pijn hebt. Ik zeg ja. Maar dan wel als ze oud genoeg zijn natuurlijk Mijn oudste van 4 jaar snapt echt wel dat ie wat rustig moet zijn als ik veel pijn heb. En heeft er geen problemen mee. Ook als ik een dag heel veel pijn heb en moe ben en ik leg dat uit dan snapt ie dat. Dan doen we gewoon spelen terwijl ik op de bank lig om even te rusten. Overgooien met een ballon is dan leuk om te doen. Of bellen blazen. Toneelstukje vind ie ook heel leuk. Dan is hij de ridder die allerlei gevaren verslaat in huis. En ik ben de draak in de grot die hij dan tegenkomt. Paar keer grommen enzo en meneer heeft een lol! Kinderen zijn vaak met kleine dingen al tevreden. het gaat om de aandacht en niet WAT je met ze doet. Ik kan bijvoorbeeld geen middagje met ze voetballen of hardlopen ofzo. Maar dagje dierentuin kan dan weer wel. Kids zijn flexibel. Is er een speeltuin in de dierentuin dan kunnen ze daar een paar uur in spelen en kan mama even bijtanken Een papa in de buurt is natuurlijk ook makkelijk die met ze kan ravotten ofzo. Tweede kindje : Hier werd door de reumatoloog trouwens wel geadviseerd om er zeker 2 jaar tussen te laten zitten. Omdat die 2 jaar je lichaam wel nodig heeft om te genezen en weer tot zichzelf te komen zeg maar hihi.
vitamine B12. Kan dat zo zijn dat ze zeggen dat de waardes goed zijn maar dat zijn ze niet? En hoe controleer je dat dan? Wanneer is een waarde te laag? EN hoe maak je dat je arts wijs?