Dat zal zeker een hoop schelen! Ik ben zelf 24 bijna 25 maar ik heb ook vaak het idee dat mensen mij niet voor vol aan zien. Zeker bij het CB had ik dat gevoel altijd, ook omdat ik niet groot ben. De enige die mij altijd als een volwassene heeft behandeld en serieus nam wbt mijn zoontje was onze kinderarts
Ik was op een maand na de gemiddelde leeftijd van de Nederlandse vrouw als ze haar eerste kind krijgt, toen ik mijn eerste kind kreeg. Ik voel mezelf juist heel erg jong en onervaren, terwijl ik dus erg gemiddeld ben. Mijn vriendinnen zijn namelijk nog niet aan de kinderen en alle vrouwen in mijn mans vriendenkring zijn een stukje ouder. Het is ook niet zo zeer het zelfverzekerd overkomen, maar het feit dat de kritiek me minder doet als ik vertrouw op mezelf. Ik krijg namelijk vaak genoeg kritiek van moeder en schoonmoeder. De eerste gewoon rechtuit, (maar dan sla je toch wel een keertje terug als hij blijft slaan?), de tweede doet het altijd passief-agressief (ja je moet het zelf weten, maar...) maar op momenten dat ik weet dat ik het goed doe, raakt het me gewoon niet. Op dagen dat hij niet te harden is en ik een week nauwelijks heb geslapen door alle gedoe, dan raakt het me wel.
zo te lezen is het voor de meesten wel herkenbaar dus Ben eigenlijk totaal niet onzeker over onze opvoeding.. Uiteraard ga ik verschillende keren finaal op mn b*k, maar goed, dan pakken we het de keer erna toch anders op.. Dit werkt prima voor ons.. Vandaag is hij het tegenover gestelde van gisteren Luistert als ik nee zeg, doet eigenlijk niks wat niet mag.. Gedraagt zich super dus
Hier hetzelfde hoor, ze is nog maar 9 weken maar iedereen weet het beter... Een babyfoon is onzin want dat hadden ze vroeger ook niet, 's avonds niet willen slapen ligt aan mij omdat ik m'n meisje troost en niet laat huilen en ga zo maar door!!! Ben er nu wel achter dat we het mooi op onze manier doen maar soms heb je van die dagen dat je het niet meer ziet zitten, dan gewoon dit forum lezen
Deels herkenbaar..! Ik weet ook meestal heel goed wat ik wil en laat dat ook zien en merken. Maar sommige mensen kunnen me wel eens onzeker maken. Maar na even ben ik er weer en denk ik: donder toch op!
Dat is het ook, soms heb je zo'n dag en dan komt ook nog iedereen met 'goedbedoelde adviezen'.... pffff
Zo hoor ik elke keer weer bij het cb: je weet wat we adviseren over buikslapen? Ik moet er bijna om lachen tegenwoordig! Maar soms ook wel eens huilen om die dingen...
Oh Roeltje zo herkenbaar. Ik had dat ook al vanaf dag 1 ja, *Wat, BV op verzoek?? Nú alweer?? Moet ze niet slapen? Ze mag best even huilen.* Vreselijk wat was ik een zenuwachtige moeder. En nog, hoewel het wel beter gaat. Ik heb ook nul-komma-nul zelfvertrouwen, ben best verlegen, faalangstig enz. Of het dat alleen is weet ik neit, mensen willen toch denken dat ze het beter weten. Bovendien veranderen er zoveel dingen door de jaren en kan ik wel begrijpen dat sommige mensen bepaalde dingen vreemd vinden. Onze dochter at eerst ook altijd van het tafelblad en dat werd niet altijd gewaardeerd. Inmiddels eet ze heel netjes zelf én lekker. Ik krijg veel complimentjes nu.. So what, dat komt ook niet alleen door ons. Als zij niet gewild had was het niks geworden. Maar ik bedoel maar.. Mensen zeggen soms maar wat.. Sterkte meis!
Oja is een bordje met zuignap een idee voor jouw? Ik vind het super.. Ze weet echt wel hoe hij los moet hoor, dat is meestal de eerste vraag nl Maar als ze een hap neemt schuift het niet meteen weg. Veel handiger dan gewoon. En de nap kan er ook af. Nijntje Holiday Mepal Pap Bord met zuignap Servieswinkel Mepal
Wat mij intussentijd erg geholpen heeft, is dat ik her en der best veel onderbouwingen heb gevonden voor WAAROM wij bepaalde dingen wel of niet doen, ook in de opvoeding. Dus als we weer eens commentaar krijgen over zelf knoeien aan tafel, geen gebak, enz enz enz, gooi ik gewoon het hele 'wetenschappelijke' onderbouwing op tafel, en dan staan ze met de mond vol tanden Deze heb ik meestal hier van de site gepikt natuurlijk
Ow, herkenbaar hoor! En de meeste tijd probeer ik me er niks van aan te trekken, ons kind, onze regels! En al die anderen die het beter weten, tja, moeten ze het fijn zo doen bij hun kind. Maar het kan je inderdaad onzeker maken. Ik zeg dat trouwens ook rustig hoor! Als iemand mijn zoontje steeds een koekje wil geven en ik wil dat niet, dan meld ik dat gewoon. Wat mijn zoontje betreft ben ik heel direct in wat ik wel en niet wil. En ik hoor dan wel 'o, maar dat kreeg mijn kind wel al met 9 maanden hoor'. Nou, prima, de mijne niet! Overigens sta ik wel open voor handige tips, maar dat is wat anders, denk ik. Jullie moeten lekker opvoeden zoals dat voor jullie goed voelt en wat een ander daarvan denkt is hun zorg.
Oei, ik ben soms zo eentje.... Mijn schoonzusje zou samen met mij gaan winkelen, maar nam mijn neefje (2) wel mee. We waren halverwege de tweede winkel toen mijn neefje bedacht dat hij niks meer wilde. Hij ging midden in de winkel zitten en krijsen alsof hem al het onrecht van de wereld aan werd gedaan. Schoonzusje: kom dan schat, ga je mee? Schatje brulde vervolgens nog harder en zo ging het 5 (hele lange) minuten. Ik stond er bij en ik kon me echt niet meer inhouden, dus heb vervolgens mijn neefje van de grond gepakt en mee naar buiten genomen. Natuurlijk hartstikke fout, want mijn schoonzusje was not amused.... maar goed. Ik ben dus wel zo eentje (niet vaak hoor...)
Ik snap dat je schoonzus not amused was. Zou ik ook niet zijn. Gelukkig geef je het zelf toe Toen Sven net geboren was, was ik ook erg onzeker. Ik was net 3 dagen thuis uit het zkh en toen zat de hele woonkamer vol visite en Sven was aan het huilen. Ik wist gewoon van ellende niet wat ik moest doen en de ene zei: laten huilen, de andere zei: oppakken... Mn gevoel liet me toen echt in de steek en na die dag was ik echt van de kaart. Inmiddels weet ik wel beter. Ik trek me dr niets meer van aan. Maar heeft wel ff geduurd voor ik zover was. Weet je, jij kent je kind het beste en dan moet je dat commentaar maar ene oor in en andere oor uit laten gaan. Ow en een opmerking als: het wordt tijd dat je hem gaat straffen had ik niet geaccepteerd. Dat bepaal je toch zeker zelf wel?
Ik herken je gevoel, bij sommige mensen..! haha! Maar ik doe dan toch maar niets, want zou het zelf ook niet waarderen.. Al zou ik mijn kindje ook gewoon ff meenemen. Geen gedram!
Zoooo vervelend inderdaad. En inderdaad wat iemand hier eerder al schreef, waarschijnlijk gaan we het later ook allemaal doen Hier ook zo'n schoonmoeder waarvan me de nekharen regelmatig recht overeind staan. Met opmerkinge als: "Misschien is je borstvoeding niet van voldoende kwaliteit", "Oh dan is hij toch echt te weinig gegroeid (alsof het CB me daar al niet duidelijk genoeg op wijst)", bij elk huiltje naar baby: "Je hebt honger, he?? (ook zo irritant om dan via de baby je oordeel/kritiek te geven), "geef ik jou stiekem wat lekkers, niet aan je moeder laten zien, he (en voordat ik weet zit er weer een vinger slagroom in zijn mondje, terwijlze weet dat ik dat dus niet wil) en na een dag oppassen wat sporadisch voorkomt: "Hij heeft bij mij heel goed geslapen en gegeten en de hele dag gelachen (wat ik, vanuit mijn onzekerheid dus weer interpreteer als van ik weet niet wat jij allemaal verkeerd doet met hem). Kortom ook genoeg frustraties hier. Kom er wel achter dat schoonmoeder eigenlijk, na zo'n dag oppassen, ook blij is dat wij haar het vertrouwen geven en dat op die manier wil bevestigen door te benoemen dat het goed gegaan is, maar het werkt juist averechts van mij. En natuurlijk maakt mijn eiegn onzekerheid het ook nog eens erger. Wat mij ook helpt is om het inderdaad "wetenschappelijk" te onberbouwen waarom ik/we iets doen zoals we het doen en ik geniet ervan om te kunnen zeggen dat iets "echt gruwelijk achterhaald is" op iets wat mensen vroeger deden zoals voeden op tijd, bijvoeden bij zgn. slechte borstvoeding etc!!
Dat was ik en ook al gaan we met zn allen heeeeel hard roepen dat we dat toch niet gaan doen, het gebeurt toch, bewust of onbewust. En misschien de 1 in meer of mindere mate, maar het gebeurt. Gelukkig heeft mijn schoonmoeder nooit wat gezegd over bv of fv alleen maar dingen over haar kinderen, maar ze heeft me er nooit op veroordeeld, op welke keuze dan ook. Mijn eigen moeder gelukkig ook niet, die zei alleen maar, als je bv kan geven en je wil dat moet je dat doen en als het niet lukt moet je gewoon gelijk stoppen.
Kijk, hier heb ik dus wat aan Heb nog zo'n warmhoudbord dat totaal niet werkt Qua warm houden dan he.. In het begin kreeg hij het bord niet van het blad af.. Nadat de eerste hap was genomen ging het best goed.. Nog wel een paar keer moeten corrigeren uiteraard maar na 2x liet hij het bordje staan.. Aan het eind begon hij met het bord te spelen, maar goed, hij was ook uitgegeten.. We gaan het vanavond nog een keer proberen..
Inderdaad! Mijn moeder gaf laatst toe dat zij in 'haar tijd' precies hetzelfde riep tegen mijn oma. ('ik ga het heel anders doen, en ik ga mijn dochters straks geen goedbedoelde ouderwetse adviezen geven ') Wat bij mijn eigen moeder heel goed werkt is als ik haar vraag: 'hoe had jij het gevonden als oma destijds dit soort dingen tegen jou zei?' Dan krijgt ze volgens mij een flashback en houdt verder haar mond Dit kan ik helaas niet tegen mijn schoonmoeder zeggen, want haar moeder bemoeit zich nu nog steeds met de 'opvoeding' van haar volwassen kleinkinderen en mijn sm vindt dat prima.
mijn dochter krijgt bij oma steevast de fles veel eerder als normaal omdat ze dan jengelt. Ze slaapt nog tussen 10 en 11 dus ze is gewoon moe. Nee zegt oma dat kind heeft honger! Tja ik heb het maar zo gelaten, vanaf vrijdag gaat ze naar KDV dus probleem opgelost. Ik bemoei me ook niet met de opvoeding van andermans kinderen en andere mensen hoeven zich ook niet te bemoeien met de opvoeding van mijn kind. Overigens hanteer ik mijn eigen huis wel mijn regels, bijv thuis mogen kindjes van vrienden van ons wel met schoenen op de bank nou dat gebeurd hier dus niet... (al een keer gezeik over gehad)