Al 4 jaar deel ik met lief en leed met mijn twee labradors. Veel lange wandelingen, genoeg aandacht... Gisteren tijdens de laatste wandeling kwam ik opeens tot het besef dat ik mijn honden een beetje tekort doe sinds de tweede helft van mijn zwangerschap. De wandelingen werden korter, want ik kon gewoon niet meer met die dikke buik. Ik dacht dat het beter zou worden als onze kleine meid er zou zijn. Onze kleine dame is nu ondertussen 7 maand en de wandelingen blijven kort. 30 uur in de week werken, onze kleine meid verzorgen en dan nog de was en de plas... Mijn twee loebassen zien er niet ongelukkig uit, krijgen thuis ook nog voldoende aandacht, enkel de beweging van vroeger krijgen ze niet meer. Ik hoop dat het betert als de zon zich weer laat zien en de dagen langer worden, misschien krijg ik dan terug de energie om hen terug dezelfde beweging te geven als er voor... Nu wonen we nog op een appartement en hopelijk starten we nog dit jaar met de bouw van ons huisje met grote tuin. Ik durf wedden dat mijn slecht geweten dan verdwijnt als ik weet dat ze voldoende ruimte krijgen.
Ik denk dat wandelen voor een hond veel belangrijker is dan een ruim huis of een ruime tuin. Als je je schuldig voelt over te weinig beweging voor je hond, zou je ze bijv. eens per week ofzo met de hondenuitlaatservice mee kunnen laten gaan, daar maken ze flinke wandelingen en kunnen ze zich lekker uitleven.
Nou het zijn er gelukkig 2...of ravotten ze niet samen?? Mijne hebben ook genoeg aan de tuin hoor (ik bedoel niet uitlaten), ze rennen en spelen en doen gek de hele dag als het moet. vooral in de tuin.....daarna lekker luieren in de zon of binnen. en geloof me dan zijn die van mij bekkaf Misschien moet je wat vaker een balletje gooien of ze laten spelen?
heb ik ook last van gehad. stel je zelf de vraag zouden ze gelukkiger zijn bij een ander die ze niet door en door kent? hier is het antwoord NEE, ze krijgen misschien wat minder aandacht maar daar passen zich wel op aan. voor sommige misschien een raar voorbeeld maar als je een tweede kindje krijgt dan krijgt de eerste toch ook minder aandacht? doe je die dan ook te kort? zolang je honden er niet onder lijden/leiden (sorry dyslect) is het toch niet erg. hun voelen het zelf ook wel aan en spelen vaak wel wat meer met elkaar. succes
Je zal zien dat zodra het weer weer wat beter wordt, je zelf er ook mee op uit trekt. Ook moet je het je gewoon aanwennen, met kindlief en honden: eruit! Wij hadden er twee, sinds vorige week nog maar 1.... en wij wandelde ook al wat minder. Mede door de kids maar ook omdat die ouwe het gewoon niet meer kon. Die jonge / kleine heeft er ook onder geleden, dachten wij. Nu die ouwe er niet meer is.....ligt ze ook de hele dag in haar mandje. Gisteren hebben we een flink eind gelopen maar ze lijkt er niet echt anders van te worden. Ze wennen dus ook!
@ Jo: Naar een hondenuitlaatservice heb ik al uitgekeken, maar die moet nogal van vrij ver komen en dit valt me te duur uit. Mijn honden zijn elke cent waard, geen discussie, maar dat geld dat ze vroegen zet ik liever opzij voor echte zware zaken zoals bvb een operatie e.d. Dat is nu mijn prioriteit, hun gezondheid! Maar zoals ik al zei, ze zijn niet ongelukkig. @ rico: ja, het zijn echt zoals broers, ze vechten met elkaar, ze lekken elkaars oren af en natuurlijk willen ze zich tegenover elkaar bewijzen wie de sterkste, snelste en slimste is. Dieren passen zich aan aan de situatie. Drie jaar geleden had ik een huis met tuin waar ze de hele dag in konden ravotten. Toen ik verplicht was naar een appartement te gaan en ze minder plaats kregen, pasten ze zich daar ook op aan. Het is enkel dat ik geen energie meer heb om met hen naar buiten te gaan. Binnen krijgen ze nog de aandacht als ervoor. Ze lijden er niet onder... ze worden zelfs een beetje lui... Hen weg doen is NOOIT een thema bij mij geweest, ze behoren tot ons gezin! En de relatie tussen de kleine en die twee verloopt super goed, dus geen enkel reden! Inderdaad Elmo, ik steek het op het weer. Vanaf de zon er weer mooi doorkomt en de dagen langer worden, zal het een heel stuk beteren!
ik denk dat het wel weer goed komt... want wie van ons herkent dit niet, even minder tijd door wat voor omstandigheden dan ook.. het voorjaar zomer komt eraan, lekker op pad met de honden en de kleine, dat komt wel weer goed.
Ik voel me met regelmaat ook schuldig t.o.v. de hondjes en maak me ook wel zorgen hoe dat straks zal zijn als er een kleintje in huis is. Ik denk dat het uiteindelijk wel goed komt, gelukkig hebben ze elkaar nog, en hebben we een tuin, waar ik ze nu ook vaak tijden in laat ravotten. Ik denk dat ze zich wel aanpassen, en zal ze ook wel betrekken waar het kan, alleen denk ik dat de wandelingen minder worden (maar daar wennen ze nu al aan nu ik ook niet meer zo ver kom)
Hier heb ik soms ook zo iets van PFOEEE maar ik doe het toch wat ook helpt is lekker naar een losloop gebied gaan, daar op een bankie gaan zitten en de honden lekker laten ravotten met elkaar en evt andere honden die je tegen komt, zo kunnen ze toch hun energie kwijt! suc6
Hier ook hoor, dat is nu eenmaal even zo als je zwanger bent/baby krijgt. Maar naarmate de kindjes ouder worden, wordt het steeds leuker om gezamelijk de honden uit te gaan laten. Dat ehb ik hier ook gemerkt. Nu de tweede er is, moeten de honden het weer even met minder wandelingen doen, maar daarentegen ben ik wel nu de hele dag thuis dus aan aandacht geen tekort. En als de baby wat ouder is, en de zon weer lekker schijnt, kunnen we weer lekker met zn allen naar buiten. Het komt wel weer goed hoor, voel je niet al te schuldig.
En ja hoor, gisteren de eerste warme zonnestralen en hup we waren de hele dag de deur uit... het ligt dus echt wel aan het weer dat ik voorheen geen energie had! Laat de zomer maar komen! (niet te warm natuurlijk!)
Hier nog eentje die zich behoorlijk schuldig voelt......gisteren met de hondjes buiten geweest en heb ze op het losloopveld lekker laten rennen en ravotten, alles ging goed totdat we naar bed gingen, mijn oudste hond (een herder van 6) kwam de trap niet meer goed op en toen ze eenmaal op bed lag kwam ze niet meer overeind Ik weet dat ze rug en heup klachten heeft, maar dat het in ene keer zo heftig kon worden, daar had ik geen idee van. Nu voel ik me dus schuldig omdat ik haar lekker heb laten lopen en ravotten met de kleine hond van ons......ze voelt zich nu nog ellendig en pijnstillers helpen niet
Ik herken het eigenlijk niet, mijn hond gaat meer uit sinds mn dochter er is. Helemaal toen ze nog geen jaar was wandelde ik echt onwijs veel. Nu lopen we vaak naar de speeltuin en dan heeft mn hond een beetje pech als we daar aangekomen zijn, want dan moet hij op zn plekje blijven liggen. Verder ga ik toch wel elke avond een uurtje weg met mn hond, weer of geen weer, heerlijk vind ik dat!
Respect foxter! Ik denk als ik maar 1 hond had, dat het inderdaad gemakkelijker is om samen met kind weg te gaan, ook hangt veel van het gedrag van de hond af. Ik heb dus twee labradors van elk ca. 30 kg. Ze zijn heel lief, maar als ze aan de lijn lopen en we komen een andere grote hond tegen, hangen ze in de lijn. Dat wordt me met mijn kleine meid dan toch even te gevaarlijk... opeens zo 60 kg die aan je armen trekken en dan nog de kleine op mijn buik... ik mag er niet aan denken wat de gevolgen kunnen zijn. @ Sasjuh: ik denk ook spierpijn... duurt nog een dag of twee en nadien zijn ze terug de oude... Ik heb ook spierpijn, van balletje te werpen... hihihi...
Lijkt me stug, aangezien ze vrijdag na het lopen op de losloopweide nergens last van had (ze liet zelfs 's avonds niks van pijn merken terwijl ze dat nog wel eens kan doen), ze heeft de rug en heup klachten al ruim 2 jaar, het is afgelopen jaar verergert maar ze heeft de wil nog om door te gaan en het is nog niet zo erg dat ze niks meer mag, we konden altijd zonder pijnstilling. Ik ga zometeen met haar naar de da, hij kijkt der weer even na en wellicht krijgt ze een spuit, mocht dat niet helpen..........vrees ik het ergste
De arme hond heeft wat moeten doorstaan De da controleerde haar rug op gevoelige plekken, kijken of het erger was geworden, en jawel hoor, voor het eerst piepte ze tijdens de controle terwijl ze anders alleen maar in elkaar duikt en alles aanspant, maar piepen ho maar, tot gisteren. Dus de da wist dat het mis was, ze heeft namelijk een hoge pijngrens en dat weet de da, hij schrok zelfs ervan. Aan de hand daarvan heeft ze een cortisone spuit gekregen en moeten we afwachten of het heeft geholpen, zo ja dan gaat ze op de tabletten over, zo niet.....tja je kunt het je wel raden... Nu mag ze alleen nog maar lopen, voorlopig niet spelen of rennen en dan weer afwachten, als ze nu weer normaal omhoog kan komen na het plassen (ze bleef namelijk in de hurk houding lopen na het plassen ) werkt het. Het is gewoon vandaag even bezien en zodra ik zie dat het goed gaat moet ik de da bellen en dan krijgt ze tabletten. Duimen maar dus....
@Sasjuh, onze hond had vroeger groeipijnen en kreeg hiervoor metacam, nou is dit behoorlijk verslavend, mevrouw eiste het spul op. Maar voor een keer kan het geen kwaad en kan de pijn wel verlichten zeker na een lange wandeling of druk spelen. Misschien is dit een optie met jullie hond, is ook niet zo duur en je bent niet verplicht het elke dag te geven maar gewoon " wanneer het te veel wordt". Masseren van de spieren kan ook goed helpen, deed dit ook vaak, meestal viel ze dan gewoon in slaap en dan rustig erbij weglopen.