Hoi allemaal, Omdat ik de laatste tijd erg druk ben geweest en al eens overspannen ben geweest (zit er nu weer tegenaan), vroeg ik mij af: Wat zijn jullie ervaringen met stress en zwanger worden? In onderzoeken is nooit naar voren gekomen dat het slechte invloed heeft, maar ik kan me niet voorstellen dat het bevordelijk is. Dus daarom ook meteen: Wat doen jullie om (extra) goed in je vel te zitten en niet gestressed te raken (in het algemeen)? Groetjes Elfje.
Is proberen om zwanger te worden niet nog weer een extra stress? Misschien moet je er juist even niet mee bezig gaan/zijn? Ik denk niet dat het bevorderlijk is nee. Mijn cyclus raakt soms zelfs van slag door stress. Maar je weet het niet. Ik vraag me alleen meer af of het nu verstandig is om zwanger te (willen) worden. Een kind geeft ook extra stress. Is het niet verstandig om eerst lekker in je vel te komen en vanuit dat geluk en stap verder te gaan? Ik ken je verhaal niet hoor, dus misschien zeg ik iets heel onsubtiels (ben ik goed in, zucht) maar dat is wat er in mij op komt.
Hoi Evira, Ik snap je reactie hoor Maar ik wil al bijna 3 jaar kinderen, en ben juist heel blij dat vriendlief er eindelijk klaar voor is! En over een ruime maand komt er (op werkgebied) weer een rustigere periode aan, maar ik ben nou eenmaal snel gevoelig voor stress en heb daar nu ook last van. Vandaar dat ik me afvroeg hoe dat zit met zwanger raken... Misschien geeft die zwangerschapswens me juist wel meer een boost om beter voor mezelf te zorgen Dat hoop ik tenminste!
Als er trouwens tzt een kindje is, dan ga ik trouwens minder werken, dat hebben we financieel al bekeken... Maar eerst maar eens zwanger worden
Hoi Elfje, Hier spreekt een collega-stresskip... Ik heb een paar jaar geleden een burn-out gehad, en toen ik daar overheen was, ben ik voor onze eerste gegaan. Ik heb echt last van chronische stress, kan weinig druk aan, zowel thuis als op werk. Ik merkte tijdens mijn zwangerschap dat ik makkelijker dingen los kon laten, omdat ik wel wat belangrijkers aan m'n hoofd had; m'n babietje in m'n buik!! Toch ben ik nog steeds veel gestressd, werk niet veel, maar vind het vaak toch lastig te combineren met de zorg voor mijn dochter. En nu dus alweer ene tijdje bezig voor de 2e, terwijl ik een -om het zacht uit te drukken- weinig zorgeloze tijd met mijn dochter achter de rug heb en op werk onder hoogspanning sta. Ik denk dat je je niet te snel moet laten weerhouden zwanger te worden, het is al heel wat dat je je zo bewust bent van je eigen gedrag. Als je snel gestresst bent, kun je het uit blijven stellen! Waar je wel goed op moet letten, is dat je probeert zoveel mogelijk stress te vermijden tijdens je zwangerschap!! Ik hoop dat het bij jou hetzelfde werkt als bij mij tijdens de zwangerschap.
Ik werd heel erg gestresst van het proberen zwanger te worden en daarnaast was het ook chaos op het werk. (bezuinigingen/gedoe met collega) Ik heb toen mijn hart een keer gelucht bij een bedrijfsmaatschappelijk werkster en toen voelde ik me al stukken beter. Zij adviseerde me om te gaan sporten of in ieder geval een stuk buiten te gaan wandelen eens per dag. De wind die je in gezicht blaast is echt het beste middel om je hoofd leeg te maken! Vorige maand heb ik alles los gelaten en had ik zoiets van...ik kies nu voor mezelf ipv dat ik alles voor iedereen gaan regelen...lekker gaan sporten en naar buiten en zie mijn banner! Of het met elkaar te maken heeft weet ik niet maar ik weet wel dat ik deze maand veel minder bezig was met zwanger worden.
Mamaloes: ik heb ook al een burn-out achter de rug en herken veel van wat je schrijft! Fijn dat jij juist rust kon nemen omdat je zwanger was! xxPetra: gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik hoop dat het mij ondanks stress ook een keer gaat lukken
Probeer heel veel leuke ontspannen dingen te doen! In plaats van de auto een keertje de fiets pakken.
Je hebt gelijk, dreamer Vannacht in ieder geval alweer lekker geslapen en werd uit mezelf voor de wekker wakker. Zijn er nog meer dames hier die ondanks stress wel zwanger zijn geworden of zwanger willen worden?
Hee Elfje! Ook ik ben van nature een stresskip. Nouja stress, ben een beetje een zwartkijker. Zie altijd overal de problemen van en maak me eigenlijk altijd wel ergens zorgen om. Heb inderdaad ook al eens jankend bij bedrijfsmaatschappelijk werk gezeten omdat ik het niet meer trok. Misschien is het nooit bewezen dat stress slecht is voor de zwangerschap, maar als je ziet wat het allemaal met je kan doen, ook aan lichamelijke klachten, geloof ik nooit dat het goed kan zijn. Dit klinkt misschien heel raar wat ik ga zeggen, maar toen wij besloten om zwanger te willen worden heb ik voor mijzelf een keuze gemaakt dat ik me geen zorgen meer wilde maken. Het krijgen van een kindje was daarvoor de ultieme motivatie, het gaat tenslotte in mijn lichaam groeien en het is mijn taak om er goed voor te zorgen. Ik heb dit niet tegen manlief gezegd, maar na een aantal weken zei hij uit zichzelf dat hij vond dat ik de laatste tijd zo vrolijk en zo ontspannen was. Blijkbaar werpt het zijn vruchten af. Ik weet niet hoe ik het precies gedaan heb, het klinkt als iets onmogelijks 'je gewoon geen zorgen meer maken' maar ik geloof dat het kan. Elke keer als ik merk dat ik die negatieve gedachtes heb, wat meestal gaat over iets wat in de toekomst misschien wel kan gaan gebeuren, maak ik bewust de keuze daar mee op te houden. De toekomst is de toekomst, je hebt er niks aan en verandert er niks aan door je er nu druk om te maken. Gos... wat een preek
Zussie: knap zeg! Jammer dat je niet precies weet hoe je dat gedaan hebt, dan kon ik je nadoen Ik ben het wel met je eens dat het (deels) ook een mindset is, maar ik ben al wel de 'periodieke stress' voorbij en steven af op overspannen zijn als ik zo doorga. Dus er moet wat meer gebeuren dan alleen in mijn hoofd de knop om zeg maar. Ik moet keuzes maken in mijn tijdsbestedingen, maar dat vind ik op dit moment nog lastig. Vandaag geniet ik trouwens wel van het zonnetje en straks ga ik een leuke (maar wel drukke) werkdag tegemoet!
Goed dat je tenminste lekker van het zonnetje hebt genoten! Zie je wel, het lukt je wel... Klinkt idd heel makkelijk, je minder zorgen maken of je minder druk maken. Maar wat ik doe, wil ik niet goed doen, dat wil ik echt goed doen... Zucht... ik maak het me zelf soms zo moeilijk... en dan overal maar druk mee bezig en ook nog zwanger willen zijn... Doelstelling: morgen ga ik heerlijk van het zonnetje genieten! En me nergens druk om maken...
Ja dat klopt. Bij mij was/is stressen gewoon een soort manier van leven. En dan kun je inderdaad door een knop om te zetten een veel leuker leven krijgen! Als er veel factoren van buitenaf zijn die voor stress zorgen, dus als je inderdaad een hele drukke baan hebt, dan wordt het lastiger. Maar inderdaad wel goed dat je er over denkt je tijd anders in te delen. Het is zo zonde als je straks terug kijkt en je bedenkt dat je al die tijd niet lekker in je vel hebt gezeten. Je kunt het niet meer over doen! Nu ben je nog samen met je vriend/man, dat is ook een hele bijzondere tijd en moet je ook lekker van genieten. Als je bij jezelf herkent dat je regelrecht op een burn-out af gaat zou ik zeggen, zo snel mogelijk iets aan veranderen. Als de knal eenmaal komt en je stort in dan ben je er een behoorlijke tijd mee zoet! Maar goed... daar ben je waarschijnlijk zelf ook wel mee bezig!
Ik ben in mijn werk een enorme stresskip. Ik heb door de jaren heen moeten leren dat na werktijd ook echt schluss is met werk! Zodra ik mijn 9-urige werkdag erop heb zitten en ik sla de deur achter me dicht, dan ben ik vrij en is mijn hoofd leeg. Erg lekker om dat te kunnen. Heeft mij wel een paar jaartjes gekost hoor.
Mayke, knap dat je dat kan! Ik werk in het onderwijs en dat is niet goed te combineren met 'thuis niet met werk bezig zijn', want ik maak op school al lange dagen (veel vergaderen en extra projecten na schooltijd) en om nou nog langer te blijven om lessen voor te bereiden, dan moet ik regelmatig na het eten terug naar school Verder zijn er ook wel eens ouders van mentorleerlingen die bellen en die kun je natuurlijk niet constant afschepen o.i.d. Al heb ik 1 vrije avond in de week (vanavond ) waarop ik de telefoon gewoon niet oppak, tenzij ik zie dat er een vriendinnetje belt ofzo Ik heb wel besloten dat ik vanaf nu op mijn vrije dag (vrijdags) de schoolmail niet meer ga lezen en dat ik dan ook niks voor school ga doen. Hooguit op zaterdag af en toe, en zondags had ik me dat al aangewend (hoewel ik dan wel regelmatig toch even de mail lees). Mocht het me lukken om zwanger te raken voordat de planning voor volgend schooljaar 100% rond is, dan ga ik wel aangeven dat ik dan liever een jaartje geen mentor word, dat is ook sowieso niet handig met verlof, ik denk dat dat wel een stuk gaat schelen.
Zo werkt cognitieve gedragstherapie ook! Je gedachten zijn je regelcentrum van je lichaam, jij bepaalt met wat je denkt hoe je je voelt en wat je doet. Bij negatieve gedachten over moeilijke situaties zal je je angstiger en gestresder voelen en zal je minder geneigd zijn die situaties op een goede manier aan te gaan. Als je ervoor kiest om positiever te denken, dan voel je je vaak ook beter en durf je meer moeilijke situaties aan. Dit klinkt makkelijk, maar is het natuurlijk niet. Dit is iets wat je jezelf moet leren, eigen moet maken en dat kost tijd. Net als dat je altijd met de rechts schrijft en opeens met links moet schrijven. Een eerste stap is in ieder geval jezelf bewust zijn van je negatieve gedachten. Als je dat bent kan je die gedachten uitdagen om voor jezelf te testen of ze kloppen. Dit kan je doen door je zelf de vragen te stellen 'is dat wel zo?' of 'klopt dat wel wat ik denk?' vervolgens kan je met antwoord op die vragen proberen een positieve gedachte voor jezelf te formuleren. Bijvoorbeeld: die presentatie voor m'n werk gaat me nooit lukken! Je stelt jezelf de vraag: is dat wel zo? En dan denk je, het lukt vast, ik ga gewoon m'n best doen! Meer kan ik niet doen. In het begin kost dit tijd, maar uiteindelijk gaan die positieve gedachten steeds meer vanzelf... Hmm heel verhaal, maar mssn heb je er iets aan. Voor vragen kan je me pb- en.
Hee, dat klopt inderdaad wel ja wat je zegt. In het begin moet je steeds bewust de keuze maken anders te denken, maar op een gegeven moment gaat het steeds meer in je systeem zitten. Het lukt me ook niet altijd hoor... soms heb ik echt een avond ofzo dat ik er helemaal niet meer overheen zie en als een kip zonder kop rond loop. Ik heb verder niet echt iets met therapie maar ik geloof wel in God en ergens in de Bijbel staat dat je je nergens zorgen over moet maken maar dat je alles bij God moet brengen. Dus dan denk ik... als het daar staat dan zou het ook wel mogelijk moeten zijn, laat ik het eens proberen. En het werkt! Maar Elfje, super goed dat je al stappen neemt om dingen te veranderen. Inderdaad lastig als je thuis ook steeds geconfronteerd wordt met werk. Goed idee om gewoon soms de telefoon niet op te nemen en je mail niet te checken. Weekend bestaat ook niet voor niks en heb je ook gewoon nodig!
@zussie: ja dat is dan ook een hele mooie gedachte toch! het gaat er niet om hoe iemand het voor elkaar krijgt, iedereen heeft zn eigen manier, en als dat voor jou werkt, is dat toch super! en het hoeft denk ik ook niet altijd maar goed te gaan, je mag best dipdagen hebben, als het maar niet de overhand heeft... succes!!