Ppff, wij dachten wel aardige opvoedkeuzes gemaakt te hebben hoe we het GAAN doen met corrigeren van kinderen, maar in de praktijk werkt het soms simpelweg gewoon niet. Ik heb hier 3 eigenwijze neuzen en als ze eenmaal iets in hun hoofd hebben gehaald helpt: - NEE zeggen en weghalen totaal niet; - NEE zeggen, uitleggen en afleiden niet; - meteen afleiden ook niet; - boos worden niet; - in een strafhoekje zetten ook niet. Het enige wat bij hun helpt is negeren. Maar ja, ze weten dat bepaalde dingen gewoon niet mogen, en als ik het dan ga negeren gebeuren er ongelukken. Ze vinden het bijv. super grappig om zich helemaal uit te leven aan onze (dure) gordijnen. Verstoppetje spelen, aan de ding trekken, zich erinwikkelen enz. maar dat wil ik gewoon niet hebben, gordijn is geen speelgoed. Ze hebben met zn 3en ons traphekje uit de muur getrokken, dus een gordijn trekken ze ook wel van het plafond als ze een beetje hun best doen. En wat wij ook doen, zien zij het als onderdeel van het spel. Ze lachen zich helemaal een ongeluk als ik boos word, hun uit de gordijn trek, probeer af te leiden enz. Zo is het bij veel andere dingen ook. Afleiden werkt hier voor geen meter, ze vergeten gewoon niet wat ze van plan waren. Een kwartier later doen ze het weer. En ik zie dat ze wachten totdat ik me omdraai. In een hoekje zetten heb ik ook geprobeerd, nou wat een feest! Melisa moest in de hoek, en Aldin kwam gewoon erbij staan, en ze hadden lol! Tweede keer heeft ie een koekje voor zijn zus meegebracht die in de hoek stond Als ik dit aan anderen vertelt, lacht iedereen zich ter pletter, het klinkt allemaal heel gezellig, alleen wordt mama soms gek. Ik krijg steeds meer de neiging om maar toe te geven, maar dat wil ik ook niet hebben. Ik weet dat het alleen maar erger gaat worden. Heeft iemand enige werkende tip???
Hoi hoi, Allereerst; mijn respect heb je bij voorbaat !!!! Ik heb er hier 1 waarvan jij er blijkbaar 3 hebt rondhuppelen Mijn hemeltje zeg.... Ik lees ff mee, want heb hier hetzelfde probleem een beetje. Zat me gister al huilend af te vragen wat ik fout doe?! Niets werkt (voor lang). Groetjes Marieke
heb je dat in de hoek zetten een paar dagen consequent gedaan? Want er zou toch wel iets moeten zijn wat werkt? En als je het omkeerd, dus niet straffen maar juist dingen belonen en een soort van beloningssystem opzet? Dus zoiets als als ze een uur gezellig met zn 3en of alleen spelen zonder dat ze iets doen wat jij niet wilt een sticker of een knikker in een potje en dan bij zoveel knikkers of als de pot vol is gezellig met zn allen een spel doen of naar het park ofsow? Ik heb geen ervaring, ik heb er zowiezo maar 1 en die is nog heeeel jong hihihih. liefs
Haai, negatieve aandacht vragen.. is negeren (mits t gevaarlijk word of echt niet mag natuurlijk), het enige belangrijke is.. consequent zijn. In een hoek zetten kan natuurlijk, alleen uit het zicht (anders werkt t niet echt) dus ook apart van de anderen. En positieve aandacht geven op de leuke dingen! En geloof me.. het word nóg erger, ja écht.. :s
Zooo herkenbaar, doe ik dus ook regelmatig Ik vroeg gisteren huilend aan mijn man waarom wij geen normale kinderen hebben, en toen ben ik enorm geschrokken van deze zin :x Sassie, bedankt voor de tip, maar hier zijn ze nog te klein om dat te snappen. Daarnaast vindt mijn dochtertje het gewoon leuk als mama boos wordt , ze heeft dan de grootste lol. De andere twee kan ik wel een en ander uitleggen, maar Melisa doet precies de dingen waarvoor ze een boze reactie krijgt, of waarvoor mama als een gek naar haar toe moet rennen (dus bijv. op de leuning van de bank balanceren). En het is niet zo dat ze positieve aandacht mist (of tja, misschien wel? ze moeten natuurlijk de aandacht delen, maar ik doe zo mijn best )
Je hebt wel normale kinderen! Dit is gewoon wat kinderen doen. Ze proberen dingen uit en als het leuk is blijven ze het doen. Ik denk dat het kan helpen om een paar dingen te kiezen die ze gewoon absoluut niet mogen doen. Dus bijvoorbeeld met de gordijnen spelen. En dan steeds als ze dat doen ze heel consequent weghalen op een rustige maar besliste manier (dan krijgen ze ook niet de kick dat jij boos bent) en dat dan ook een tijd volhouden. Misschien kun je ze ipv met de gordijnen laten spelen met een oude deken of een laken wat je over een paar stoelen legt?
Een schrale troost, maar je hebt echt volstrekt normale kinderen . Mijn dochter van 21 maanden luistert ook nergens naar momenteel. Om een punthoofd van te krijgen.......Sterkte en ik leef met je mee meid!
Zo te lezen niet zo grappig. De meesten hebben er een en jij hebt er drie. Heb je de box nog staan?? Ze anders toch even in de box zetten als ze niet willen luisteren. Als je die niet meer hebt staan even in de kinderstoel zetten. In de hoek en zo gaat idd bij jou niet werken drie tegen een woord dat dan. En anders ze een voor een even op hun eigen kamer zetten als het echt te bont word want je hebt gelijk gordijnen trekken zou bij mij ook echt verboden zijn. Het kan vallen ect ect. Heel veel sterkte de komende tijd.
ik weet niet hoe je de gordijnen kunt beschermen maar dingen die met vallen of pijn eindigen heb ik een tip die hier echt goed werkt. je moet t een keer laten gebeuren dat ze dan gevallen zijn en zo en huilen(hier bijvoorbeeld op de bank staan)je pakt hem en maak je een verhaal van wat er gebeurde tot het moment van pijn. dat is wat er gebeurde, toen stond tim op de bank, mama zag hem en zei 'nee pas op niet doen', maar tim luisterde niet, en hij stond op de bank, springen lachen, en mama zei 'pas op, pijn', maar tim stond nog steeds op de bank,tim zei 'ik ga op de bank staan', maar dan, maar dan wat gebeurde er dan?jaa, boem ach pijn, mijn hoofd, huilen, maar mama zei het al 'pas op niet doen' etc etc. nou een klein sprokje van maken dus, klinkt echt stom weet ik, maar tim hier luistert echt goed en ik laat ook bewegingen zien op de plek waar het gebeurde etc. hij stopt met huilen en lacht heel erg en hij doet het niet meer, ik bedoel de volgende keer heeft het woord pas op wat gebeurde daar toen? hebben effect. en wat erg leuk hiervan is dat hij het zelf ook na kan vertellen(tja vertellenen) als papa thuis is.met bewegingen en hand op waar het pijn deed etc. maar deze is dus alleen usefull wanneer ze dingen doen wat ,met vallen of pijn eindigen zoals vinger in videoplayer steken, aan het hekje hangen, op de bank stand dansen etc.
Wilde je even een digiknuffel geven. Ik heb diep respect voor je met drie kinderen van dezelfde leeftijd. En uit al je posts op dit forum lees ik hoe enorm veel je je met hen bezig houdt. Volgens mij doe je meer dan je best, je doet het super! Heel veel sterkte met deze fase.
Oh sorry Adi, maar ik moest ook lachen, je schrijft ook zo leuk, het lijken me heerlijk vrolijke en ondeugende peuterpubers! Ik heb er maar 1 en het voelt als 3. Ik straf en beloon niet, negeer ook niet. Hier werkt alleen afleiden door er zelf bij te gaan zitten. Dus: op de poef staan en onze goede boeken uit de kast trekken, dan mag niet. Is puur aandachtvragerij. Dan zet ik mijn pitten laag en ga met hem aan de Duplo. Even 1 op 1 aandacht en dan kan ik weer even weglopen. Ik zit nu op 10 minuten ongeveer. Dat is al een hele verbetering want het was lange tijd krijsen en aan me trekken als ik aan het koken of afwassen was. Met het keukentje spelen vindt hij ook leuk en als niks werkt, zet ik hem met een bakje rozijnen voor de tv. Vaak is hij ook moe aan het eind. An de middag.
Lastig Adi, en ik begrijp het echt volkomen. Julia is ook aan het boeven de laatste dagen. Pfffff... Kopjes van tafel pakken, dingen gooien, op de bank springen, de camera uit de la halen, de keukenkastjes steeds weer open doen, etc, etc. Maar zoals gezegd, jij hebt er 3! En dat fokt elkaar lekker op, samen wat uithalen, en als mama nee zegt dan doen we het met z'n drieën lekker toch! Pfff, ik word er bij voorbaat al moe van... Maar als eerst bedacht ik me, ze moeten dus uit elkaar want je wilt van dat "blok" af. Ze vormen een bondje en dan is alles samen leuk. Ook straf. Oftewel, eentje in de kinderstoel met een boekje, eentje bij wat speelgoed, en eentje op schoot met een boekje. Even met z'n allen ophouden, zelf wat doen. Misschien kun je daardoor in ieder geval voor jezelf wat rustig creeëren op een dag? En verder is het enige wat ik hier doe: herhalen herhalen herhalen, steeds maar weer vertellen wat niet mag. En daarbij vindt ze sommige dingen erg interessant om te doen (bijvoorbeeld kleuren of verven) en dat vindt ze zo leuk, dat ze dan gewoon even helemaal niet meer denkt aan stout doen. Voor mij iets meer werk om mee te doen, maar dan zijn we weer even met iets positiefs bezig. En ik moet heel eerlijk bekennen dat Julia ook wel eens een tik op haar vingers krijgt als ze goed weet dat iets niet mag (alleen als ik weet dat ik het haar goed heb verteld en als ze het blijft doen). Is dan misschien officieel niet "goed", maar ze begrijpt dan meestal wel nét even beter dat ik het serieus meen. Soms blijft ze maar gaan in haar lollige stoute gedrag, en een tik maakt haar dan wel even duidelijk dat ik serieus ben. Maar goed, ook dat zal bij jullie anders gaan. Moeilijk hoor, 3 kids in 1 keer opvoeden. Je bent een top-moeder dat je er zo mee bezig bent en er is niets mis met je opvoedtechnieken óf met je kinderen. Ze zijn gewoon met z'n allen anderhalf... *zucht*
Tuurlijk doe je je best! Kinderen zijn nou eenmaal kinderen en ik ben van mening, dat hoe klein ze ook zijn, ze af en toe echt heel duidelijk grenzen nodig hebben om tegenaan te schoppen.. Een paar dingen: Nee is nee..dus nee zeggen is ook nee doen..ben consequent in wat je zegt.. Geef ze een keuze: of je blijft van de gordijnen af, of je gaat in de hoek (of op de gang..even weg van alles en iedereen)..Als je er dan een op de gang zet, daarna ook even vertellen waarom dat ze/hij op de gang moest..(en ik weet dat ze nog heel klein zijn en e.e.a. nog niet (goed genoeg) snappen, maar toch.. Vertel ze waarom ze niet aan de gordijnen mogen trekken en blijf ook gewoon herhalen.. Kinderen onderzoeken nu eenmaal waar die grenzen liggen....en het ligt echt niet aan jou hoor! Ik heb respect voor je..3 peuters..me dunkt.... Volhouden!! Het is zwaar, kan ik me echt voorstellen, maar als je nu gaat toegeven, heb je over een jaar de hölle loos! Succes!!
Meiden, bedankt voor de lieve reacties (brok in mn keel), het is in ieder geval heel fijn om te horen dat dit erbij hoort. Ik probeer ook zo enorm veel, maar de laatste twee weken zijn volgens mij 'wij-vervelen-ons-ter-pletter-entertain-ons-de-hele-dag' periode. Normaal konden en kunnen ze zich wel een half uurtje vermaken, of zitten ze een kwartier te giegelen onder de eettafel met elkaar, de laatste dagen is het alles maar 5min interessant, en daarna gaan ze weer kattekwaad uithalen. Ook al zit ik erbij op de grond. Gisteren bleef ik in mijn eentje met de hele doos blokken om me heen, zij vonden het niet zo boeiend Ik merk dat ze echt de grenzen aan het opzoeken zijn. datgene wat mag en wat voor hun bestemd is, boeit niet, datgene wat niet mag des te meer. Gisterochtend heb ik ze na de ochtendslaap maar in de auto gestopt en ben naar mijn moeder gereden (ik was de hele ochtend alleen NEE aan het roepen). Zij hebben een groot grasveld buiten en geen gevaarlijke dingen in de tuin, heb een paar ballen naar buiten gegooid, poppenwagentje, en ze waren toen ineens wel 2 uur zoet! Maar echt super jullie reacties, doet me goed. Ik merk ook dat wij nog niet helemaal uit zijn welke correctie/ afleidmethode we eigenlijk willen gebruiken. NEE en afleiding was de bedoeling, maar dat werkt hier gewoon niet. Dus in jouw voorbeeld ZG zou Melisa mij gewoon met die duplo laten zitten en opnieuw op de poef klimmen. Box hebben we niet meer, en de kinderstoel is inderdaad een optie. ik ben dan alleen bang dat ze eten gaan associeren met straf. Misschien denk ik te veel na
Snap het helemaal. Ik ben zelf leerkracht en riep altijd "zeker dat ik dat zo niet bij mijn kinderen ga doen"...... Ja daaaag, niets is minder waar. Het is gewoon moeilijk..... Succes en zet m op!
hier werkt ook niks. MIjn dochter roept zelfs als ze iets doet wat niet mag "mama zal ik even naar de gang gaan?" Totaal niets maakt indruk. Toch blijf ik consequent in het volhouden van mijn methode.
jee jij hebt het 3x! ik heb ook zulke lieve dochters die zich soms geen bal aantrekken van mij.. en als ik boos worden gaan ze ook lachen... ik waarschuw 1x, als ze dan doorgaan mogen ze in de kinderstoel in een andere kamer van het huis zitten, met de riem vast uiteraard! dat vinden ze verschrikkelijk dus hoef vaak maar 1x te waarschuwen... misschien een optie voor jou? sommigen zeiden tegen me dat moet je niet doen want dan gaan ze die kinderstoel associeren met straf en willen ze er niet meer in eten.. nou dat is hier niet het geval hoor, ze weten echt wanneer ze straf hebben en wanneer ze gaan eten....
Je hoeft het ook niet meteen te doen als straf he Adi, maar ook gewoon om even wat rust te creeëren. Sommige dingen zijn niet alleen maar goed voor hun, maar ook voor mama's
Ja, dat met die kinderstoel doe ik nu ook, en dat vindt mijn zoon dus niet leuk. Ik was ook bang dat hij die stoel dan met straf gaat associeren maar goed, hij eet toch al niks dus veel erger kan het niet worden. Ik heb overigens 2 stoelen, eentje voor in de eetkamer en ééntje in de woonkamer. Die in de woonkamer gaat dus de hoek in.
Ooh, het klinkt zeker heel grappig! Maar ik lees dat je er soms meer dan gek van wordt.. Jouw kinderen zijn echter helemaal normaal hoor! Maar ja wat voor de ene werkt, hoeft niet voor de ander te werken. Je hebt volgens mij al van alles geprobeerd, dus eigenlijk kan ik niet iets toevoegen. Het enige wat ik me kan bedenken is bijvoorbeeld een 'strafhoekje(s)' en heel consequent elke keer er terug zetten. En dat een paar dagen volhouden. Maar hoogstwaarschijnlijk heb je dat al gedaan. Het is echt een fase.. hopen dat je 3 koters het je niet te moeilijk maken!