Mijn god zeg, hoe veel mensen moeten het nog zeggen voor je er iets van opvangt? Sorry hoor, ik begrijp dat je verliefd bent, maar deze gozer ken je welgeteld 3 maanden. Je bent verdorie al meer dan 2 maanden zwanger van je kindje!! Laat hem gaan! Het gaat toch nooit wat worden met hem, of je de baby nu wel of niet weg laat halen. Wordt volwassen, raap jezelf bij elkaar, neem afstand van hem en ga alles op orde brengen om te zorgen voor je kindje, zodat het een mooi leven krijgt! Sorry hoor maar na alle berichten begin ik me een beetje op te vreten onderhand ->)
Ik heb allang aangegeven dat mensen gelijk hebben en ik mijn gevoel achterna moet gaan.. mag ik dan toch even verdrietig zijn dat ik 1 van de meiden ben die in de steek wordt gelaten als ze zwanger blijken te zijn? Makkelijk is het niet..maar lees mn onderschrift
Lieve meid, Wat een verhaal en wat jammer (nog heel zacht uitgedrukt) dat je dit tijdens zo'n mooie fase in je leven mee moet maken. Wat ik graag tegen je wil zeggen is dat de vader van je kind je nooit kan garanderen dat hij altijd een betrokken vader voor je kind en een liefhebbende man voor jou zal zijn. Ik zou dat niet meewegen in je besluit. Verder lijkt hij mij heel erg bang en onzeker (ook gezien zijn verleden en het niet mogen zien van zijn kind) Ergens kan ik me wel voorstellen als hij destijds wel heel betrokken is geweest en zich aan het kindje is gaan hechten, en vervolgens hem dat wordt afgenomen dat hij door zo'n gedrag te vertonen zichzelf soort van wil beschermen? Maar goed feit blijft dat je niet in je verleden maar in je heden en toekomst leeft en wat je ook hebt meegemaakt zegt ook weer helemaal niets over wat je zult meemaken! Het is erg naar dat hij op deze manier wegloopt voor zijn verantwoordelijkheden of het in ieder geval niet op een nette volwassen manier met je uitpraat. Ik wil je heeeeeeel erg veel suc-6 wensen in de moeilijke situatie waarin jij je verkeert maar als ik je een tip mag geven neem enkel een besluit wanneer je er nuchter en rustig over hebt nagedacht (hoe moeilijk ook) beslissingen die je neemt geleid door je emoties laten vaak weer achteraf zien dat je vreselijke spijt krijgt. Dat je voor jezelf in ieder geval niet straks achter blijft met het gevoel had ik maar.... voor de rest van je leven. Sorry als ik iets gezegd heb wat je niet leuk vind of er niet mee eens bent. Gelukkig heb je steun aan je ouders. En blijf vooral praten met iemand want alles in je hoofdje stoppen is sowieso geen oplossing! Dikke knuffel en veel liefs Genesis
Oh en verdrietig zijn en je rot voelen mag uiteraard, probeer er alleen niet in te blijven hangen. Dit forum is een prima manier om jou gevoelens te uiten en blijf dat ook vooral doen! De wereld heeft veel verschillende mensen met ieder een eigen mening en je kunt soms reacties verwachten die je niet zo fijn vind maar dat heb je met een forum
Dankjewel. Ik ken hem nog niet lang maar ik had ook mede door zijn verleden een hele andere reactie verwacht. Het deed me pijn te horen hoe hij gehandeld heeft bij een ander meisje, die uiteindelijk alleen heeft besloten het weg te laten halen, en erna geen woord meer over heeft gesproken. Ik zei meteen dat ik niet zo in elkaar zat, dat hij zn verantwoordelijkheden maar moest nemen als hem dat met mij zou gebeuren.. dat ik wel anders zou handelen. En ongelooflijk maar waar, nu gebeurd het mij gewoon Ik ben gek op hem, maar hij laat het erbij zitten op het moment dat ik hem het hardste nodig heb.. Tja, en uitmaken via sms is helemaal een laffe vertoning..dus ik moet er maar boven staan en ik weet tenminste waar ik aan toe ben
precies dus nu aan jou de schone taak om i.p.v. met hem bezig te houden spijkers met koppen te slaan. Vraag aan je zelf wat jij wilt voor jou en je nog ongeboren kind. Hoe zie jij jou toekomst voor je, met of zonder kind? En hoe wil je het aanpakken als je besluit voor het kind te zorgen? Praktische zaken he als wonen, werken, etc... Komt even heel veel op je af maar geloof me hoe lang die 9 maanden ook klinken ze zijn zo om. Wellicht dat je ouders je willen helpen met het maken van je start. Streep alle mogelijkheden weg die niet realiseerbaar zijn en dan kom je vanzelf tot een conclusie.
hey meisje, Ik wil je heel veel succes wensen de komende tijd, fijn dat je zulke lieve ouders hebt die je steunen en helpen. Ga ervoor, je kan het echt! Ik wens je alle geluk van de wereld met zijn tweetjes. Liefs Anne
hee wees blij dat hij nu af haakt en niet halverwege dat dee de ex van me zus wel ze heeft 2 kinderen van hem maar het werkte gewoon niet...ze voed nu met een nieuwe vriend die meteen eigenlijk het niet erg vond om voor iemand anders zijn kids te zorgen gewoon echt klikt met die kids ze zijn liever bij die nieuwe vrien dan dat ze naar hun vader gaan...en je komt der wel en met hulp van je ouders ook wel zo is mijn zus der ook gekomen.. en geloof me een kindje geeft veel meer liefde dan iemand die het uberhaut uit maakt via sms....
Wat een lafaard zeg, uitmaken via SMS! :x Misschien is het een wanhoopsdaad en misschien komt het wel weer goed maar ik zou hem nu toch even in zijn sop gaar laten koken, wat denkt 'ie wel niet Fijn dat je de steun hebt van je ouders, dat is superfijn! Het komt allemaal wel goed... heel veel sterkte!
Jeetje wat een ontwikkelingen! Ik wens je echt alle sterkte en succes toe, en ik hoop vanuit de grond van mijn hart dat je voor dit kindje zult gaan vechten, je komt er wel uit en zeker met zulke lieve ouders!
Wil je alleen even zeggen dat je zelf de keuze moet maken, je laat het nu vooral bij hem liggen. Dit kindje is voor altijd. Hij er er pas voor 3 maanden, en je weet nooit hoe het tussen jullie loopt... Straks wilt hij dat je het weg haalt, en dan gaan jullie over een half jaar uit elkaar. Waar sta je dan? Kun je dan achter die keuze staan? Ik hoop voor je dat je je hart kunt volgen, ongeacht wat hij wil... Heel veel succes!!
Even een boze reactie van mij: wat is zijn adres? Ik ga hem een doos condooms sturen met het vriendelijke verzoek of hij deze zou willen gebruiken bij zijn volgende vriendin. Ik begrijp uit je verhaal dat hij dit eerder geflikt heeft? Van een man van 26 verwacht je toch wel een iets verantwoordelijkere reactie. En dan uitmaken via sms... wat een laffaard! Weten zijn ouders al dat je zwanger bent en dat ze opa en oma worden? Meis, ik vind je hardstikke dapper en je kunt het! Logisch dat je verdrietig bent, wat moet het verschrikkelijk rot zijn op zo'n manier in de steek gelaten te worden door iemand waar je gek op bent. Dat is gewoon niet het toekomstbeeld wat je voor jezelf in gedachten hebt. Gelukkig heb je zulke lieve ouders, en ik heb op forums ook al eerder gezien dat meiden die in een lastige situatie zaten goed geholpen werden met babyspulletjes en dergelijke. Het komt echt goed! En wat hem betreft, ik zou hem lekker in zijn sop gaar laten koken en je gaan richten op de toekomst. Inderdaad zoals iemand hier al eerder zei, samen met je ouders kijken hoe je de zaken kunt gaan regelen. Begrijp me niet verkeerd, een vader is zo belangrijk voor een kind! Misschien draait hij nog bij en wil hij op een gegeven moment toch betrokken raken in het leven van jullie kindje, dan kun je altijd nog kijken wat er mogelijk is. Maar voor nu: laat gaan die kerel! Je verdient veel beter meid! Ik hoop dat je heel snel ook wat kunt gaan genieten van je zwangerschap, want eigenlijk is het toch zo bijzonder!
Hee meid, Wat zit jij in een nare situatie zeg! Aan de manier waarop jij praat over jouw zwangerschap kan ik wel opmaken dat je toch voor het kindje wilt gaan en iets anders kan ik jou niet adviseren. Ik denk dat jij gigantisch spijt gaat krijgen als jij abortus gaat plegen... Ikzelf ben op 17 jarige leeftijd door de pil heen zwanger geraakt en helaas is dit toen na 6/7 weken uitgelopen op een miskraam. Ik heb daar zo ontzettend veel verdriet van gehad, ik kon een jaar lang aan niets anders denken dan wat als...: als ik zwanger geweest zou zijn dan zou ik nu zo ver zijn, dan zou ik nu een echo hebben,dan zou ik het kindje nu kunnen voelen, dan zou ik nu het geslacht weten en het ergste was nog op de dag dat ik uitgerekend was: nu had ik mijn kindje voor het eerst in mijn armen gehad... Oh wat ik heb ik veel verdriet gehad. Al deze gewaarwordingen heb ik in het begin absoluut niet voorzien. Natuurlijk is een miskraam erg, dat is het altijd, maar ik had in het begin nooit gedacht dat het me zo ontzettend veel zou doen... Zoals jij op mij overkomt en de manier waarop jij praat over je zwangerschap geeft mij aan dat je dit kindje wel graag wilt en als jij ondanks je eigen gevoel toch een abortus pleegt alleen omdat je vriend dat wilt dan denk ik dat je je net zo gaat voelen als ik toen... Het is iets onomkeerbaars en de Wat-Als-Vragen zullen altijd aan je blijven knagen. Althans, zo denk ik dat je in mekaar zit op basis van wat ik hier lees natuurlijk. Wat je vriend betreft... het zal voor hem allemaal niet makkelijk zijn. Voor mannen is het zowiezo anders dan voor vrouwen, helemaal als het niet gepland is en helemaal als hij al eens een kindje heeft verloren. En hij gedraagt zich nu echt als een @#%^, maar het enige wat jij kunt doen is afwachten. Misschien blijft hij een @#%^ en moet je inderdaad je kindje alleen opvoeden, maar misschien draait hij nog wel bij als hij ziet dat jij wel vecht voor jullie kindje, dat jij wel verantwoordelijk en sterk en een echte moeder bent. In ieder geval heel veel succes en sterke!! (jeetje wat een lang verhaal, sorry!)
Meis, geloof me, ik vind het echt verschrikkelijk voor je dat je dit "alleen" moet doen. Maar wat een sterke keus ook van jou dat je je besluit hebt genomen! Sterkte en ik hoop dat je ondanks je slechte start toch een hele fijne zwangerschap tegemoet gaat!
zet hem op je kunt het! Wat een waardeloze vent zeg.. Ik betaal wel mee aan de condooms van een eerdere poster hier GEniet van je zwangerschap, ook al gaat dat best pittig worden.. En oewwwwww wat een vent zeg.. Iksnap niks van deze kleuters in een grote kledingmaat
Ik ben het met Zussie eens! Misschien moet hij eerst zijn hersens en dan zijn ... gebruiken! Kies lekker voor jezelf en je kindje. Je kindje zal je meer liefde geven dan welke man ook. En als ik alles zo lees, je staat er niet alleen voor!
hij heeft een einde aan jullie "relatie" gemaakt via een sms!?? nou dat laat wel weer zien hoe volwassen hij is, en wat een verantwoordelijkheidsgevoel hij heeft....0,0 dus.
Je kunt het wel alleen!!! Zo'n loser heb je helemaal niet nodig. Je zei volgens mij dat hij 26 is en jij 21, nou volgens mij kun je het beter omdraaien! Misschien zie je het nu nog niet zo, maar als hij je zo behandeld kun je maar beter blij zijn dat het uit is. Jij bent straks degene die het mooiste wat er is in handen heeft. Hij heeft zichzelf dat afgepakt en dat is zijn pech!! Het komt echt wel goed, daar moet je op vertrouwen. Probeer toch een beetje te genieten van de zwangerschap, al die stress is ook niet goed. Heel veel succes verder en echt waar, je kunt het!!