Weet je dat wel zeker.??? Dat hij niet ongelukkig woord. De basis van de man bestaat toch echt uit voortplanten. Het gevoel ook. Waarom denk je dat er priesters zijn die hun selibaat als nog schende omdat ze het toch niet volkunnen houden algemene onthouding van seks.?? En dat er dan vaak kinderen daar van de dupe worden omdat ze hun luste toch ergens op bot moeten vieren. Weet je wat ik begin te vermoede. Het is niet alleen je godsdienst die je beperkt in je vrijheid maar je doet het je zelf aan je leeft in 2011. Er zijn meerdere wegen die naar Rome lijden je hebt ook het vrouwelijk pesarium die je in kunt brengen ect ect is alleen een cupje met wat zaad dodent middel er in en zo kan je als nog een zwangerschap voorkomen. Weet je als je alles afslaat qua advies dan vraag ik me af of je er werklijk voor open staat.
@Pnirmal, Inderdaad dat vind ik niet echt leuk die vergelijking.. Het onderwerp AC laten we nu maar rusten. Bedankt allemaal.
pnirmal: je haalt er nu iets bij wat er echt niets mee te maken heeft, en wat bovendien niet juist is. Celibataire mannen plegen niet vaker seksuele misdrijven dan niet-celibataire mannen. Verder ben ik het wel met een aantal dames eens, dat seks en intimiteit (2 verschillende dingen) wel ontzettend belangrijk zijn in een relatie tussen man en vrouw. Onthouding kan een tijdelijke oplossing zijn, maar geen blijvende, althans naar mijn overtuiging. Gonnie, ik weet echt niet wat ik je kan zeggen, mijn levensovertuiging staat soms zo haaks op de jouwe. Er zijn een paar dames die wat meer met je mee kunnen denken omdat ze een vergelijkbare achtergrond hebben als jij. Hopelijk heb je daar iets aan. Je zegt dat je geen hulpverleners wilt omdat je niet durft te praten, maar online ben je prima in staat om de meest moeilijke en intieme zaken voor te leggen. Misschien werkt dat voor jou beter dan face-to-face met iemand praten. Hoe dan ook, denk ik dat de angst zoals jij 'm beschrijft niet gezond voor je is, en daarmee niet gezond voor jullie relatie. Ik wens jou en je man veel wijsheid, kracht en geluk toe.
Hier ben ik het eigenlijk wel mee eens. Natuurlijk hoop ik van harte dat het niet zo is en dat jij en je man gelukkig zijn met onthouding...maar ook ik heb er m'n twijfels bij. Ik hoor genoeg verhalen om me heen (ook hier op het forum) dat mannen toch snel buiten de deur gaan zoeken als ze thuis niet gelukkig zijn. Nogmaals, ik hoop echt dat jullie er samen uitkomen. Voor wat betreft je angsten, ik zou daar wel over nadenken om hulp te zoeken. Als is het maar om het van je af te praten, want ermee rondlopen is niet goed voor je. Sterkte!
Ja ik snap wel wat jij ook bedoeld, Maar begrijp je mij ook. Wilde gewoon een voorbeeld aan halen. Misschien te hard maar zo zeker niet bedoeld.
Als je bedoelt dat mannen die nooit seks hebben, gefrustreerd kunnen raken dan denk ik dat we het eens zijn. Maar er zijn ook mannen die daar een weg mee vinden, zonder naar andere vrouwen te gaan (en al helemaal zonder zich aan kinderen te vergrijpen).
Maar dat een man nooit naar een andere vrouw zal kijken is natuurlijk onzin... en het is niet erg hoor dat hoort nou eenmaal bij het mens zijn ik denk dat niemand hier iets kan zeggen wat helpt, je staat of open voor je lichaam of je verschuilt je achter de regeltjes. Het spijt me dat ik het zeg maar volgens mij wordt het veel moeilijker gemaakt dan dat het is... Ik blijf er bij dat ook god je de kennis hebt gegeven om te weten hoe het menselijk lichaam werkt! En daar dus iets aan te kunnen doen! gooi alsjeblieft je relatie niet weg, het lijkt me erg eenzaam om op ten duur alleen god nog maar over te hebben. wat ik me trouwens af vraag, echt NIET rot bedoeld want zo ben ik niet. Maaruh... als jullie zo strikt zijn dan mag je toch ook geen tv en pc enzo hebben? helemaal offtopic natuurlijk maar was gewoon benieuwd.
voor ons bestond er geen twijfel of er wel of geen 2de kindje zou komen. mijn bevalling van alyssa duurde 5uurtjes en vond ik heel heftig. daardoor was ik ook best bang voor een 2de bevalling omdat ze zeggen dat die nog sneller gaat ed. maar ook omdat ik bij alyssa een weeenstorm heb gehad en ik daar moeilijk mee om kon gaan. toen ik zwanger was van daymian heb ik dit ook tegen de vk gezegt en ze heeft me heel duidelijk van alles uitgelegt en met name wat we moesten doen als het zo snel zou gaan dat de vk te laat zou zijn. door dat soort dingen met mn vk en mn man te bespreken was ik er een stuk geruster op. uiteindelijk ben ik in nog geen 2uur lekker thuis bevallen, in de bloedhitte die we toen hadden en zonder weeenstorm. oja, mn angst dat de vk te laat zou zijn was gelukkig overbodig want toen ik snachts belde dat mn vliezen waren gebroken kwam ze en zij ze dat ze pas wegging als de baby er was. al met al is het allemaal heel positief geweest. mijn tip voor jou is: praat erover, ga naar je vk en vertel haar je angst, praat met je man over je angst en praat er lekker hier over. misschien dat wij jou positieve energie kunnen geven. liefs doris
dankjewel Dorisn!! Laten we het als afsluiting daar nog maar even over hebben. Mijn bevalling was 6 uurtjes maar was geen weeenstorm hoor! Ging best goed. Maar dat hoeft natuurlijk niet weer zo te zijn. Vond het gevoel van de persdrang afschuwelijk, droom er regelmatig nog over...
Hoi Gonnie, Ok, dan zijn we het erover eens dat de bijbel het nergens vermeld en god dus ook niet. Je geeft aan dat het een bepaalde gedachtengang is mbt de voorzienigheid die god ons gaf. Maar moeten we niet vasthouden aan wat de bijbel ons verteld en niet wat mensen ons vertellen? Je zult het vast met me eens zijn dat god liefde is, deze god zou toch nooit van mensen vragen zich te storten in alleen voortplanting? Ik las dat je verbonden bent met een kerkgenootschap? Je zou kunnen vragen waar deze gedachtengang dan op gebasseerd is. Laat je niet misleiden door wat mensen zeggen maar laat de bijbel voor zichzelf spreken. Misschien ga ik nu te diep in op het geloof wat niet mag in dit forum, mijn excuus.
Een bevalling is ook iets enorm heftigs. Ik denk er nog vaak aan terug en de eerste maanden kon ik dat niet zonder geëmotioneerd te raken. Mijn eerste bevalling vond ik overweldigend en prachtig tegelijk. Ik verheugde me er de tweede keer eigenlijk op, om weer zoiets mee te mogen maken. Maar die tweede keer ging heel anders. Het overkwam me nu, en had zelf nog maar weinig in te brengen in het proces. Na die tweede bevalling dacht ik echt: wat ben ik blij dat ik dit nooit meer hoef te doen (voor ons is het gezin compleet). Inmiddels is dat gevoel wel wat gezakt en zou ik een volgende bevalling best zien zitten. Niet dat die er nog gaat komen, want nogmaals: ons gezin is compleet, maar vanwege de bevalling zou ik het niet laten. Juist dat moment van persdrang, dat is het moment dat je het moet aandurven om de controle over je lichaam helemaal te laten gaan. Zeker voor vrouwen die normaal de touwtjes graag in handen houden en die zich niet makkelijk laten gaan, kan dat een heel moeilijke fase zijn. Het begint toch allemaal met de keuze of je wel of niet nog een kindje zou willen. Als dat een ja is, dan hoort daar hoe dan ook een bevalling bij. Ik zou dat niet omdraaien (dus eerst afvragen of je nog een keer wilt/durft bevallen, en dan pas beslissen of je wel of niet nog een keer zwanger wilt raken). Die bevalling duurt maar even, een kind is voor altijd. Maar ik snap wel dat ik makkelijk praten heb, ik heb mijn bevallingen heel anders ervaren dan hoe jij het beschrijft.
Ik kon niet anders dan die controle laten gaan VK geloofde het ook niet maar met een paar minuutjes was ze er.. Dat is dus de clou he dat wij vinden dat je jezelf niet af moet vragen of je nog een kindje wilt, dat bepaald God..
Ik wou me niet mengen in deze topic, maar Bri heeft dit zo perfect verwoord, dat ik het nog een keer wil benadrukken. Het gaat natuurlijk gewoon om of jullie nog een kindje willen? Los van de zwangerschap en de bevalling, deze moet je zien als een middel om aan een kind te komen. Als jullie (nog) geen tweede willen, moet je niet zwanger gaan raken, als de wens voor een tweede wel aanwezig is (los van je geloof) dan neem je denk ik de bevalling ook voor lief.
Ik heb weinig kennis van de mate waarin jullie geloven, maar dit weet ik wel. God bepaalt of jij een kindje KRIJGT, maar jij bepaalt of je een kind WILT. Eigen wil is toch datgene dat God de mens heeft geschonken?
@Adi, dat kan niet mijns inziens, `Los zien van je geloof` want dat IS geloof, hoort het althans te zijn...
Kijk, ik bedoel, als je een kindje ervaart als geschenk van God, dan kun je niet zeggen Bedankt voor dit geschenk Heere maar nu even niet.. Dat bedoel ik. Overigens besef ik dat ik dat ook doe door onthouding te willen maar das een ander verhaal.
Volgens mij bepalen jullie nu toch zelf dat er geen kindje komt, omdat jullie er nu voor kiezen geen seks te hebben (en niet alleen omdat je er even geen zin in hebt, maar puur om te voorkomen dat je zwanger raakt). Vandaar mijn opmerking dat je eerst de keuze voor dat kindje maakt. Het krijgen van een kind is niet iets wat je zelf kunt beslissen, maar het niet krijgen van een kind wel. Ik bedoel dit echt niet aanvallend of veroordelend; ik probeer te begrijpen hoe het voor jou werkt. Bij je eerste opmerking: wow, dat is idd heel heftig. Zo heb ik het bij de tweede ook ervaren, het persen heeft niet langer dan 10 minuten geduurd en daar heb ik zelf weinig aan gedaan. Bij m'n eerste heb ik ruim 1,5 uur zélf voluit geperst. Persoonlijk vond ik dat 'fijner' dan hoe het bij de tweede ging. Ik snap wel dat je daar niet naar uitkijkt...
oh, sorry, zie net dat je al op dat punt van onthouding was ingegaan (dat je daardoor zelf ook zegt: nu even niet)
Ik heb gewoon zoiets van Dit wil ik never nooit meer meemaken. Maar ja.. Hebben jullie ervaring dat dit ´overgaat´ na een poosje ofzo
Als mijn man niet te laat thuis is, voordat ik in dromenland ben, ga ik echt even op de man af vragen. Kan ik niet zo goed.. Hij denkt dat het nu vooral met mijn MK te maken heeft..