Gewoon even mijn verhaal kwijt omdat we vandaag weer zo'n vreselijk moeilijke dag hebben gehad Na vele teleurstellingen en tranen klommen we voorzichtig op de roze wolk. Deze zwangerschap zou goed gaan. De ene goede echo na de andere en onze hoop groeide, zou het nu dan toch?! Spannend bleef het de hele zwangerschap maar eindelijk 13-07-2010 daar was ze dan !! Nu kon het grote genieten beginnen. En wat was het een prachtig lief babytje, met natuurlijk de "gewone" huilbuien. De eerste tijd huilde Isabelle vooral s avonds en s nachts, krampjes zo werd ons verteld. Al snel zat ik dagen lang met Isabelle op de arm, daar sliep ze wel. Mama honger werd ons verteld, gaat vanzelf over, maar hoewel de nachten beter werden begon ze overdag meer en meer te huilen. Ze moest in haar eigen bed leren slapen en daar mocht ze best even huilen zo zei het consultatiebureau, maar Isabelle bleef maar huilen wat we ook deden. Wanhopig raakte ik en al snel begon ze ook de nachten weer te rommelen. Uiteindelijk dan toch doorgestuurd naar het ziekenhuis, we kwamen op de huilpoli terecht en daar hadden we het moeilijk mee. Ons prinsesje was toch geen huilbaby, maar ik moest eerlijk toegeven als ik niet de hele dag met haar rond liep zou ze de hele dag/nacht huilen. KISS syndroom werd geconstateerd en de fysio kwam langs. Even leek het beter te gaan, maar Isabelle bleef onrustig. Het had tijd nodig zeiden ze, maar helaas werd het alleen maar erger. Ieder uur van de nacht was ze wakker en overdag liep ik vaak door weer en wind uren lang met haar in de wandelwagen. Het gaat wel over bleef ik stug volhouden. Dan weer spugen, dan weer onderkoorts, dan weer verstopping en vooral altijd veel onrust en korte nachten. Reflux, km allergie, alles is voorbij gekomen, maar niks heeft resultaat. Ze groeit en ontwikkeld toch goed en ach wat is het toch een leuk kind kreeg ik constant voor mijn voeten als ik eens mijn verhaal wilde doen of er helemaal doorheen zat. En zo was het ook, als ik ergens met haar ben lijkt er niks aan de hand en wat een plaatje om te zien! En we hebben goede dagen, super dagen en dan gaat ze snel......kruipen, staan, stappen, lachen, kletsen en veeeeeeel lachen, heerlijk! De nachten zijn dan ook "te doen", maar dat zijn enkel een paar dagen tussendoor. Dan zijn er de slechte dagen, niks niks niks is goed en de nachten gilt ze het uit en zijn we uren met haar in de weer. Tanden, want die krijgt ze razendsnel. Ontwikkeling, want ze wil alles veel te snel en is driftig . Ze hangt teveel aan mij, want dat is zo (maar vanwaar dan de goede dagen/nachten). Moe, tja want dat kunnen ze zijn. Oor pijn want ze trekt en krapt haar oren tot bloedens toe open, maar dan lijkt er weer niks te zien en heeft ze geen koorts en eet goed dus worden we weer weggestuurd bij de ha. WEER weggestuurd! We zijn wat naar huis gestuurd de afgelopen tijd en met tranen in mijn ogen besefte ik me elke x dat ik er straks thuis weer alleen voor zou staan en het huilen gewoon doorgaat. Dat ik kan roepen om hulp, kan huilen, boos kan worden, maar wat ik ook doe, het huilen gaat door en niemand lijkt een oplossing te hebben. Accepteren lijkt het antwoord maar jeetje wat is het soms zwaar als het huilen niet stopt!! (en begrijp me niet verkeerd ik ben ontzettend gek op mijn meisje hoor!!)
Meis een hele dikke digi knuffel, lijkt me echt afschuwelijk! Ik zie hier vaak reflux en KMA voorbijkomen, is daar geen sprake van?
Heel erg herkenbaar meis. Hier dan wel een meisje met kma maar ook heel erg onrustig. Ze groeide goed, ontwikkelde super maar was ontzettend snel van slag en kon moeilijk slapen en huilde ontzettend veel. Tot 10 maanden heb ik apart van mn man geslapen en sliep ik met ons meisje omdat ze amper een oog dicht deed. Ik kan je enkel een hart onder de riem steken, ik hoop dat er toch snel verbetering zal komen.
Moeilijk verhaal. Denk wel dat die verplaatst woord naar baby/dreumus. Maar wat een mooie geboorte dag. Juist de zelfde dag als dat ik zelf jarig bent. Heb je niet iemand die af en toe het van jullie over kan nemen zo dat jullie wat bij kunnen tanken. En verder hoop ik dat als ze eenmaal gaat kruipen ze het eerste heeft gehad vaak is dat zo met baby.s die te veel te snel alles willen. Verder idd reflux laten uitsluiten en of kma. Ect ect. Nog eens door verwijzen naar de kinderarts toch nog eens laten onderzoeken en alles laten uitsluiten. In elk geval een digi knuffen.
Jeetje Noukie wat heftig zeg! Zo erg als je machteloos bent en niemand weet wat er is, terwijl jij als moeder zeker weet dat het niet goed zit. Ik heb geen raad of ervaring, maar wil je heel, heel veel sterkte wensen. Hopelijk breekt er heel gauw een fantastische tijd aan en knapt ze volledig op! Liefs
nou daar dacht ik idd ook aan. jee meid, wat een ellende he? Ik herken jij onmachtsgevoel..voel je niet schuldig als je soms dingen denkt waarvan jij vindt dat het niet zou mogen.....het is onmacht en vermoeidheid. Onze jongen huilde ook zo enorm. Hij huilt nu gelukkig minder alleen de nachten komt hij niet zonder huilen door...geen idee wat eraan de hand is, men heeft het steeds over dromen ed. btw ik en onze jongen kunnen fikse oorontsteking krijgen zonder koorts te hebben dus dat zegt (mij)helemaal niets! Ik zou gewoon door blijven kleppen totdat er iemand is die jou hoort en serieus neemt...zijn ze helemaal betoeterd!! sterkte meid.....alles komt goed..alleen niet vandaag. hug
he meis..wilde je even veel sterkte wensen! Ik herken het gevoel van onmacht, frustratie en vooral het verdriet! Ik heb 2 kindjes, en beide hebben ze periodes van veel huilen gehad. Erg moeilijk, en ook erg moeilijk los te laten. Bij mijn zoontje nooit een oorzaak gevonden, die stopte met 3 maanden gewoon met huilen... bij mijn dochtertje echter wel: Reflux en OORPROBLEMEN! Reflux was snel duidelijk, dus ook de middelen om het beter te maen ervoor gekregen, ging heel snel beter maar....Bij de HA zagen ze steeds NIKS aan haar oortjes!! Tot ik door de kinderarts werd doorgestuurd, omdat mijn dochtertje steeds haar oortjes tot bloedens aan toe open krabte (net als bij jullie dus). En snachts steeds zo huilen!! Even voor de zekerheid toch maar even nakijken.... De KNO arts zag meteen dat er wel degelijk wat aan de oren van mijn meisje mankeerd! Veel vocht, wat er niet hoort! Wat dus druk opbouwt en dit kan erg pijn doen! Na 6 maanden steeds terug komen van controle(4X!) kreeg ze met precies 1 jaar en 3 dagen buisjes! Tijdens de ingreep bleek ze zelfs een heftige oorontsteking te hebben! Niemand die dit wist, niet te zien van buiten, niet te merken aan mijn meisje....Geen koorts, overdag vrolijk, alleen snachts veel wakker, maar ach, dat was ze toch altijd????? Het is nu 3 weken geleden, en wat denk je..ze slaapt al 3 weken door! Een wonder! Hier 2 uitgeruste ouders en een super vrolijk meisje! Helaas bleek die oorontsteking vrij heftig, dus een flinke week een loopoor, antibiotica en oordruppels, maar mijn meisje huilde niet, eindelijk die druk van haar oortjes af, druk die ze een jaar lang opgebouwt heeft! vorig week helaas te horen gekregen dat 1 buisje al weg is door het vuil van de oorontsteking en er zit nu alweer vocht achter, maar haar andere oortje is gelukt!(over 6 weken weer terug wat we nu met het andere oortje moeten) Ik zeg niet dat het aan de oortjes van je meisje ligt, maar eis een controle bij de KNO arts! HA en kinderartsen die zien niet alles! Wat geloof mij, oorpijn geeft zoveel ellende!!! kus miek En een tip voor jou: Ga er eens een weekendje opuit zonder je kleine meid, gewoon even 2 dagen geen huilen horen, aan jezelf denken en rust hebben!
Jeetje wat een verhaal. Allereerst wil ik je sterkte wensen en een knuffel geven. Ben zelf (helaas) geen mama maar misschien een tip, ga eens bij een ostheopaat langs. Zij kijken verder dan de "reguliere" artsen en vaak valt er winst te halen. Ik weet van een kindje van een ex-collega dat hij iets met z'n nekwervels had wat door niemand geconstateerd werd maar echt wel zo was. Kindje had enorm veel pijn. Bij ostheopaat is dit wel naar boven gekomen en daarna behandeld, ook door een fysio. Mijn ex-collega ging er ook onderdoor. Er zijn ostheopaten die gespecialiseerd zijn in kinderen. Er zit een hele goeie in Roelofarendsveen, weet niet of je daar in de buurt woont.
jeeetje wat moeilijk meiss!!!! je wilt het liefst je kindje gelukkig zine dus snap dat je hart breekt als ze zoveel huilt! zou een draagdoek niks zijn voor overdag dat je toch je handen vrij heb en miss word ze er rustiger door?
Meid, het is zooo herkenbaar allemaal (op de kma na). Mijn zoontje wordt volgende maand 2 en die 2 jaar zijn omgevlogen en wat heeft het een energie gevreten en doet het nog steeds! Onze knul heeft nog vaak onrust en pijn en slaapt nog niet door. Vannacht weer 2 uur met hem in de weer geweest, hij had zo'n pijn en was alleen troostbaar aan de borst. Dat is slopend, maar wij redden het omdat we elkaar hebben en ons zoontje een heel lief kind is dat natuurlijk niet zo huilt om ons te pesten. Ik heb vaak verdriet dat hij het zo zwaar heeft, niet om mezelf. Ooit zal het beter gaan, hou je daar maar aan vast en geniet van de mooie momenten!
Thanks voor de lieve reacties. Soms is het gewoon echt heel moeilijk. Medicijnen voor de reflux, andere voeding, poeppoeders, doet allemaal weinig helaas. Nu haar coordinatie goed is valt het me dus enorm op dat ze de hele dag aan haar oren trekt en krabt en NIET plat wil liggen dus ik denk ook aan haar oren. Bovendien ben ik zelf een oren kind en heb ook buisjes gehad, maar als je elke x wordt afgewimpeld met ja dat hoort bij het doorkomen van de tanden, geen koorts, wel eten, niks te zien dan begin je te denken dat je gek bent en het toch wel de tanden zullen zijn. Ben "blij" te horen dat het dus wel kan (maakt me weer strijd vaardig ). Vandaag heb ik het zh ook weer gebeld, huilend, dat ik haar zou komen brengen . Natuurlijk wil ik dat niet, maar HELP! Ook gezegd dat ik denk dat het de oren zijn, maar daar moet ik toch even voor naar de ha. Daar ga ik dan morgen maar weer heen. Gelukkig heb ik wel ook gelijk een afspraak gemaakt voor maandag bij de fu verpleegkundige in het zh, dan kan ik daar mssn alsnog een afspraak met de kno arts regelen. @Mieke82 dank je voor het delen van je verhaal. Nu weet ik, ik ben NIET GEK, weet gewoon zeker dat het aan haar oren ligt (en weet nu dus ook dat het kan zonder dat iemand het ziet of ze koorts heeft)!
Heb geen tip voor je en heb er ook geen ervaring mee. Kan alleen maar zeggen ( ook al ken ik je niet) dat je het waarschijnlijk heel goed doet als moeder. Er spreekt veel liefde door in je berichtje, naast de wanhoop en het verdriet. Ik denk dat je je uiterste best doet voor je meisje en meer KUN je als moeder niet doen. Als vele mensen zeggen dat je een mooi kind hebt dan heb je dat ook en daar ben jij als mamma grotendeels verantwoordelijk voor! Tuurlijk ben je gek op je meisje maar zoveel slaapgebrek en onzekerheid is onmenselijk en eigenlijk niet te doen. Dus heel begrijpelijk dat je soms vreselijk met al je gevoelens in de knoop zit. Ooit zal het zoals anderen al zeggen beter gaan, wanneer weet je natuurlijk niet maar als het zover is zul je hopelijk snel vergeten hoe moeilijk deze tijd is geweest! *dikke knuffel ook voor je meisje*
Ik ben zelf ook oorpatient. Bij 3 maanden mo ontsteking, heel vaak buisjes gehad, oren nu flink kapot met gehoorverlies. Mijn zoontje wil ook nooit op zijn rug liggen en eet en slaapt slecht. Ik heb ook weleens aan de oren gedacht, hij is ook erg vaak verkouden maar hij heeft nooit koorts. Zijn oren worden bekeken door ha, cb-arts en ka en ik vertrouw erop dat die echt wel een oor kunnen bekijken hoor!
Meid ik zou eens naar de osteopaat (of hoe je dat ook schrijft) gaan, hoor daar echt zoveel goede verhalen over! Mijn broer is daar met m'n nichtje geweest en die was ook erg onrustig, zij zelf zijn erg sceptisch maar het werkte zo goed!! Dat is 1 van de vele verhalen die ik hoor.. Misschien het proberen waard? Succes!
Osteopaat geweest (hielp niets) Manueel therapeut geweest voor KISS, dat gaat nu super, voorkeur is helemaal weg! Kruipen doet ze al en dat leek idd even beter te gaan maar net als altijd gaat het net zo snel weer fout. Dan wil ze mssn lopen (gaat al wel staan en stappen om de tafel)? Zou kunnen maar waarom dan die kapotte oren? Pieker me suf! Ik draag haar idd veel maar op dagen als vandaag is dat ook niet goed helaas. Tuurlijk kan ik er eens een dagje tussenuit, maar ik vind dat zo moeilijk. Ze heeft me zo hard nodig en ik ben al regelmatig thuis gekomen en te horen gekregen dat ze zo vreselijk huilt . Ook kan ik gewoon mijn rust niet vinden. Ik hoor haar overal huilen en als ik even weg ben wil ik zo snel mogelijk weer naar huis haha, om het vervolgens weer zat te zijn . We zoeken nog even verder!!! De oren moeten iig eens goed nagekeken worden en ik twijfel of ze daar geen last van heeft door toch een erntigere vorm van kma (kan toch de slijmvliezen irriteren, ze heeft nl ook vaak een verstopte neus en roggeltje). We hebben pepti en nutrimagen geprobeerd, maar dat leek weinig te doen. Dank jullie voor alle tips en bemoedigende woorden!
ppfff Noukie, wat heb ik met jullie te doen! ik hoop dat er gauw gevonden wordt wat er precies met je dochter aan de hand is.
@zogelukkig; ja dat dacht ik dus ook wel! Nou ja, morgen weer naar de ha en maandag weer naar het zh dan zullen we het nog eens aankaarten.
Hoe is het met jou?!?! Het is heel pittig, zeg! Hier ook 2 pittige kinderen, die heel erg veel gehuild hebben het eerste jaar, de oudste is nu 5, en de jongste 2. Wat voor mij een verademing was, was dat ze gingen praten. Ik snap nu meer wat ze bedoelen, waardoor ik ook minder gefrustreerd ben, omdat ik niet wist wat er was.En er komen vaak erg grappige dingen uit hun mondjes! Ze wilden allebei meer als ze konden, wat was ik jaloers (en ben dat nog wel eens) op de kindjes die rustig in hun buggy zitten, of rustig met hun speelgoed speelden. Niet iedere dag weer strijd en gehuil.Ik heb helaas niet echt genoten, van hun 1e jaar, door al het gehuil. Wat ik wel geleerd heb, het ligt echt niet aan jou, je doet al het mogelijke, zorg ook goed voor jezelf!Heel veel sterkte!
@kikker2; lief dat je het vraagt. De ene keer beter dan de andere keer. De laatste tijd merkte ik dat ik niet meer naar bed durfde en moeite heb alleen met haar te zijn (oh wat klinkt dat vreselijk) en vandaag was een beetje de druppel. Ik heb het zh gebeld en huilend geroepen "ok jullie je zin ik heb het punt bereikt ik kom haar NU brengen" Gelukkig worden we in het zh goed geholpen ben ik gelijk terug gebeld en wordt er weer actie ondernomen. Ze bellen morgen met mijn (vreselijke) ha om meer controle te houden (omdat ik daar keer op keer al aan de telefoon werd afgewimpeld), maandag kan ik in het zh terecht en zullen ze ons voorlopig blijven volgen. Heb mijn sm gebeld, die gelukkig om de hoek woont (haha dat ik dat nu toch nog eens gelukkig noem ) en die is gelijk gekomen. Ik ben met de honden gaan lopen en ze is gebleven tot ze naar bed ging. Dus ben weer gekalmeerd . Frustratie zit er ook zeker in bij ons ontzettend drukke meisje en ooohh wat zal ik blij zijn als ze kan praten, maar ze heeft ook duidelijk last van haar oren om wat voor reden dan ook. Dus daar zal eerst naar gekeken moeten worden. Vandaar dat het zh ons morgen eerst naar de ha laat gaan, is er niks in haar oren te zien kan het nog door de tanden komen dus gaan ze maandag in haar mondje kijken en eventueel toch met pijnbestrijding proberen wat dragelijker te maken. Helpt dat nog niet gaan ze vooral mij volgen om het wat dragelijker te maken
mijn oppaskindje die ik voorheen had had als baby heel veel oorproblemen en nu nog steeds en is 6 jaar. veel huilen maar verder geen symptomen van koorts en ook geen loopoor. werd altijd afgeschreven als niks ernstigs anders was er ook wel koorts te meten. achteraf bleek dat ze zoveel ooronstekingen al gehad had in haar leven dat het van binnen helemaal beschadigt was en vol zat met littekens en heeft nu een sterk verminderd gehoor. de kno zei toen ook al je had hier veel eerder moeten komen. nu jaren later heeft ze nog regelmatig loop oren en zelfs met buisjes wordt het niks beter. laatst weer aan de antibiotica en intussen had de kno aangegeven kan er niks meer aan doen ze moet er maar mee leren leven. de pijn is bij haar intussen beter uit te houden maar ze vroeg laatst al aan haar moeder: mama hebben de kindjes in de hemel ook oorpijn. toen moeder zei nee dat denk ik niet zei ze. dan zou ik daar wel willen wonen. ook wordt ze op school gepest dat ze stinkt. die stank komt gewoon uit haar oor aangezien ze bijna altijd een loopoor heeft. hoop dat je doorgestuurd wordt naar de kno om het alleen al uit te sluiten of het dat wel of niet is. dan kan je ook weer verder kijken naar wat het dan zou kunnen zijn. maar als ze haar oren al helemaal openkrabt en er steeds naar grijpt lijkt me het echt oorpijn.