Ik wacht nog steeds tot ik ongesteld wordt. Mini is nu 8,5 week oud. Dacht eventjes dat ik na 4 weken ongesteld was geworden omdat het vloeien na 3,5 week was gestopt en daarna ineens weer 1,5 week wat druppeltjes bloedverlies gehad. Maar nu weet ik het niet meer... Hoop dat het snel komt, dan kan ik de volgende cyclus afwachten en dan de mirena laten plaatsen. wil geen verrassingen de eerste maanden (jaren) kan me trouwens voorstellen dat je menstruatie de boel nog een beetje beinvloedt. onder invloed van homonen reageer je toch meestal iets heftiger. vind het knap van je hoor!
@uk ik was 8 weken erna weer ongesteld, het vloeien was redelijk snel over, maar misschien komt dat omdat ik bevallen ben met uiteindelijk een ks! ik merkte wel in de 9 maanden dat de ongesteldheid heftiger was met de hormonen, nu is het gelukkig weer een beetje normaal. ben trouwens wel bij de eerste keer weer aan de pil gegaan, wil voorlopig ook nog niet hoor! maar merk nu wel dat als ik foto's zie van echt mini sam dat ik dan wel een beetje kriebels krijg. View attachment 141088
@uk jeetje dan heb je lang gelopen! lijkt me zwaar ik had het al helemaal gehad, maar had ook veel vocht en hoge bloeddruk.
Bij mij duurde het vrij lang voor ik weer ongesteld werd, en uiteindelijk ben ik op advies van de gyn weer aan de pil gegaan, oa om de hormonen weer een beetje in orde te krijgen, en de menstruatie weer op gang te brengen. Ik heb ongeveer een weekje of 4 gevloeid na de bevalling. Ik merk nu ook wel een beetje dat de menstruatie toch elke maand de hormoontje een beetje in de war gooien, iets wat ik vroeger nooit had,maar gelukkig heb ik er niet heel veel last van, ik kan het met yoga ademoefeningen en af en toe een valeriaantje goed onder controle houden. Hoop wel dat het gewoon weer helemaal verdwijnt, want zo leuk vind ik het niet... Grappig Elsie dat het bij jou juist weer een beetje kriebelt als je die babyfoto's bekijkt. Ik heb dat echt niet he...ben juist zo blij dat ze alweer bijna 7 maanden is
Nou, denk het niet hoor. Wil zowiezo geen 2e meer, en ben ook nooit echt een "babymens" geweest. Vind ze meestal pas leuk (van een ander dan) als ze zo anderhalf, 2 jaar oud zijn
hoi meiden, ik vind dit topic nu pas . Had al eerder wel topics van elsie gevonden (en gereageerd) . Ik ben zo'n 2 maanden geleden ook 'gecrasht' . Ik had angstaanvallen en voelde me continue gespannen. Zonder dat ik er eigenlijk een oorzaak aan kon geven. In het verleden heb ik weleens meer met angsten te maken gehad, maar dan kon ik altijd wel een oorzaak vinden. En nu dus niet. Ik heb 2 weken alprazolam geslikt en daarna ben ik gestart met EMDR bij een counselor. Ik heb er 3 gehad en dat heeft veel goed gedaan. Toch blijf ik met een behoorlijke 'rest' zitten. Continue duizeligheid onder andere - behalve als ik écht goed afgeleid ben dus dat zegt ook wel iets . Van de week had ik een heftige terugval. Typisch genoeg, had ik het idee dat m'n menstruatie er aan zat te komen -en ja hoor.. een terugval van ruim 2 dagen en nu m'n menstruatie. Dus tóch een hormoon kwestie? En tóch een ppd? Ik herken zelf veel in dit stukje: De verschijnselen van P.P.D. kunnen bij iedere vrouw verschillend zijn en in meer of mindere mate voorkomen. Vaak heeft de vrouw last van dwangangsten. Ze is bang haar baby of zichzelf iets aan te doen, bang om alleen te zijn en vaak heeft ze het gevoel gek te worden. Vaak heeft de vrouw last van hyperventilatie, slapeloosheid, vermoeidheid, lusteloosheid, concentratieverlies of agressiviteit. Maar soms kan de ziekte zich ook uiten in een fobie zoals bijvoorbeeld straatvrees. Soms treden er depersonalisatiegevoelens op. De vrouw heeft dan het gevoel dat ze zichzelf niet meer is of ze heeft het gevoel dat er een dikke mist om haar heen hangt. Als gevolg van al deze verschijnselen heeft de vrouw totaal geen zin in seks. Al deze verschijnselen veroorzaken een enorm schuldgevoel ten overstaan van haar omgeving. De vrouw heeft het gevoel dat ze overal in faalt en niets meer goed kan doen. Daarbij komt nog eens het feit dat de vrouw vaak het gevoel heeft dat al deze verschijnselen nooit meer overgaan. maar oke, ik wilde nu weer terug naar de huisarts om eens te vragen of hij m'n bloed kan nakijken op hormoonspiegels, om te zien of daar niet iets te vinden is zeg maar . Na 1 huisartsen bezoek had hij gelijk al een anti depressiva uitgeschreven, wat ik toen niet aandurfde... maar inmiddels ben ik wat verder en zou die stap durven nemen -maar ik zou wél eerst graag een oorzaak vinden van dit alles. Maar oke- m'n huisarts is natuurlijk nét deze week op vakantie... misschien dadelijk maar naar een vervanger - ik twijfel nog maar nu dit in me opgekomen is, wil ik graag snel duidelijkheid en bloedprikken dúúrt natuurlijk óók weer even. Zijn er meer meiden bij wie er bloedgeprikt is en gaf dat dan nog een uitslag? Mijn hb (9.0!) en schildklier (TSH en T3) zijn overigens al gecheckt bij een andere controle... en die zijn oke..
ik heb ook bloed laten prikken, alles was gewoon goed, antwoord van mijn huisarts was hoort bij het ontzwangeren! in januari dus gecrasht en toen kreeg ik ad voorgeschreven, maar ik durfde dit niet aan. en wil het nog steeds niet. gelukkig gaat het hier al steeds beter, en worden de angsten minder. zelfs nu ik ongesteld ben ben ik gister even de winkel in geweest.
@Manon: zo dacht ik er ook altijd over, en eigenlijk nog steeds. Laat Mini maar snel opgroeien. Wanneer kinderen wat ouder zijn, worden ze veel leuker @Athina: welkom! ik herken mezelf niet echt in het stukje, heb vrijwel geen angsten behalve faalangst. Ik faal de hele tijd voor mijn gevoel, en heb het idee dat ik geen goede moeder ben. Daardoor voel ik me schuldig naar mijn man en mijn kind en zak ik verder in die neerwaartse spiraal Beetje jammer dat huisartsen zo snel ad uitschrijven. In plaats van echt de oorzaak aan te pakken, worden alleen de symptomen bestreden. Dan moet je er alsnog keihard tegen vechten om dit teboven te komen. Bij mij is alleen mijn hb gecontroleerd 6 weken na de bevalling (8.0!) maar heb verder ook nog niet aan de bel getrokken.
@uk het word ook steeds leuker als ze groot zijn, maar vind het zo schattig zo klein weer! en het gaat toch heel hard. nog maar 2,5 maand dan heb ik geen baby meer maar een dreumes!
Ja de tijd gaat wel snel he! Onze Mini is zaterdag al weer 9 weken... Vanmorgen halverwege de fles vond hij het nodig om even 10 minuten breed naar me te grijnzen Dan smelt ik echt hoor! Na 10 minuten proberen hem de fles weer in zn mond te duwen werd ik het ook wel zat. Gelukkig ging de fles daarna alsnog leeg. Maar oh oh oh wat een charmeurtje hebben wij! Dat wordt nog wat later
even nieuwsgierig, weet jij nog wat voor ad jij toen voorgeschreven kreeg? Ik báál ervan, dat ik het niet meer weet bij mezelf. Ik vond hem zó gemakkelijker mee. Dat ik me ook afvraag of hij zo snel wist welke a.d voor mij het beste zou zijn? Vandaar dat ik ook twijfelde. Verder vraag ik me óók af: Zou anticonceptie een positieve of negatieve werking hebben op een ppd / pnd ? Ik heb 1 maand de nuvaring gebruikt -daarna ging alles mis en durfde ik het niet nog eens aan. Volgens de huisarts kon het daar niet aan liggen -maar ik wilde het risico niet nemen
De hormonen kunnen best invloed hebben op jouw gemoedstoestand. Toen ik stopte met de pil, was ik ineens een stuk vrolijker en energieker. Dat had ik al jaren gemist! Kan me voorstellen dat wanneer de hormonen al een loopje met je nemen, het niet fijn is om nog meer hormonen in je lijf te hebben. Ik heb trouwens een paar jaar geleden propanolol en oxazepam voorgeschreven gekregen. die laatste was erg fijn maar dat is het standaard lichte spul geloof ik.
@uk: Ik heb zelf dus EMDR gehad - dat zou voor jou misschien ook goed kunnen doen voor die 'faalangst' ? In principe wordt bij EMDR angstgevoelens weer 'in het gareel gebracht' . Waar ze nu dus buiten proportie gegroeid zijn... En héérlijk he.. je kan niet wachten tot ze wat groter zijn en télkens dacht ik bij de oudste van 'oooh dít is de leukste periode' en dan kwam er weer wat anders, wat óók weer super was ! En met de 1e verjaardag is er ineens zoiets van 'ohhh ik ben m'n baby kwijt!'
Heb het eerder zwaarder gehad dan nu, dus wil nog niet aan de bel trekken. emdr zou misschien een optie zijn, maar ik probeer het nu eerst met de natuurlijke middelen: st. janskruid, calcium, vitamines en ZON! Ik hoop dat deze nare weken gewoon snel voorbij zijn. Oh en inderdaad, de eerste verjaardag zal best even slikken zijn!
oxazepam is héérlijk spul haha (net als temazepam -zelfde idee) ... dat heb ik ook weleens gehad . Je slaapt er héérlijk op en verder weinig/geen bijwerkingen. Dat vond ik zelf het grootste nadeel van de alprazolam. Werkt misschien beter- maar ik wil het zo min mogelijk slikken omdat ik me er niet fijn bij voel. De angst verdwijnt maar verder... hoewel ik wel moet zeggen dat die bijwerkingen na 1 week continue slikken minder werden hoor. Maar toch
ik gebruik weleens nachtrust van bional, slaap je ook wel goed van! en gebruik ook weleens nervovit ook van bional, a ben ik het doosje kwijt ik kreeg venlafaxine voorgeschreven, heb het weggegooit!