Vader Dumpen ?

dumpen! Rot voor je, maar kies voor je rust en je ukkie!

 

Jeetje, wat een heftige situatie! Het enige wat ik me wel afvraag: Hij zal niet van de ene op de andere dag zo geworden zijn, neem ik aan..? Dus diep van binnen heb je misschien al wel geweten dat dit alles was wat erin zat, zeker als jullie al zolang een (soort-van) relatie hebben...

Tja, heel kort gezegd: ik zou liever alleen goed voor mijn kind zorgen, dan 'samen-maar-alsnog-alleen'... En dan zou ik denken; hoe eerder hoe beter. Kun je tenminste vanaf nu nog ongeveer een half jaar wennen aan je veranderde toekomstbeeld en zien hoe het verder moet met hem (wat voor rol hij kan/wil gaan spelen).

Aan de andere kant: wie ben ik om te beslissen dat jij uit deze relatie zou moeten stappen..? Als jij er toch ergens nog heil in ziet, dan moet je het vooral proberen. Zolang je maar wel voor ogen houdt dat jij kiest waarvan jij denkt dat het het beste is voor jou en je kindje.

Heel veel sterkte!

 

Pff, dit klinkt (behalve de zwangerschap dan) precies als het einde van mijn vorige relatie. Ruzie over een niet nagekomen afspraak (hij zou meegaan, maar kwam niet) en vervolgens hoorde ik dagenlang helemaal niks. Uiteindelijk heb ik hem gebeld, omdat ik hem niet wilde laten 'winnen' (ja ja, je krijgt er op een gegeven moment heeeele rare gedachtenkronkels van) en toen vertelde meneer doodleuk dat hij ging nadenken of hij het nog wel zag zitten met mij. Toen heb ik de beslissing maar voor hem genomen

Goed, was even een off-topicje

Ik denk dat jij al best beseft dat een normale, stabiele relatie met deze man/jongen (?) er niet in zit en dat het voor je eigen rust veel beter zou zijn er gewoon nu mee te kappen, ondanks de pijn die je er dan ff van hebt.

Nogmaals sterkte

 

Ik denk dat hij moet kiezen: of een stabiele relatie, met fatsoenlijke omgang. En anders niets..
En zo te horen gaat optie nr1 lastig worden. Dan blijft optie 2 over. Liever stabiel alleen dat vervelend met zijn tweeen. Daar heeft een kind en jij ook niks aan.

Veel sterkte met de keuze (al lijkt de wel gemaakt)

 

Het lijkt mijn situatie wel.
Ik had een knipperlichtrelatie met de vader en ben door de pil heen zwanger geraakt. Echt een onmogelijke situatie met een onmogelijke man, máár ik was toch blij met dit wonder.
Hij niet, hij dwong me tot abortus, de grootste ruzies hadden we en als ik niet deed wat hij zei negeerde hij me gerust weken lang.

Na de 12 weken kwam het besef dat dit kindje toch zou komen. Ik had toen al weken stress gehad en liep op mijn tandvlees.

Heb hem gevraagd mee te gaan naar de verloskundige, dat wilde hij niet. Heb een pretecho voor hem geregeld als verrassing, toen moest ie ineens aan zijn auto sleutelen.
Nooit de vraag hoe het met zijn kind gaat..

Maaaar wel dreigen de volledige voogdij te eisen, mij een slechte moeder noemen..

Ook zonder de zwangerschap hadden wij al de meest vreselijk ruzies, en in de zwangerschap had ik zo enorm veel stress.. Ik vond dit niet eerlijk tegenover mezelf en de baby.

Ik heb toen de knoop doorgehakt. Geen relatie meer. En dat gaf zoveel rust, dat kan ik niet beschrijven. Tuurlijk had ik mijn momenten waarbij ik het miste een partner te hebben, maar dat lag meer aan het alleen zijn, dan aan hem missen.
We hebben nu sporadisch contact, en nooit vraagt hij naar zijn kind.

Ik ben nu 22 weken zwanger en kan genieten!
Ik weet dat ik een meisje krijg, ik heb haar naam gekozen en ik zie wel hoe het allemaal gaat lopen. Ben wel bang dat hij wilt erkennen, na alle dreigementen, leugens etc etc wil ik het liefst alleen haar ouder zijn, zonder hem. Hij kijkt er toch niet naar om.

Anyway, ik typ mn verhaal zodat jij misschien een beetje het gevoel krijgt dat je hier niet alleen in staat, maar dat jij wel alleen de keuze moet maken. Kies voor je kindje. Die stress is het niet waard, jullie hebben rust nodig.
Probeer samen te regelen hoe je het aan gaat pakken, maar neem eerst afstand en rust, denk na, en probeer te genieten.
Dat heb je hard nodig en nog harder verdiend!!

 

Ik zou zeggen:

Ga er lekker alleen voor meid! Zo'n kerel heb je er niet bij nodig!

 

Hier zit je misschien niet op te wachten, maar de vader kun je niet "dumpen". Het is de vader van je kindje.

Ik snap dat je twijfelt aan jullie relatie, en dat je liever alleen verder gaat. Begrijpelijk! Hij laat ook niet echt blijken dat hij een vader en partner wil zijn. Maar houd er rekening mee dat als je een punt achter de relatie zet, hij tot het besef kan komen dat hij papa word. Dan moet je toch met hem om tafel.

Maar... als hij je niet met respect behandeld, moet je voor jezelf en je kindje kiezen.

 

Mis, geen twijfel mogelijk dat jij zonder deze kerel veel gelukkiger zal zijn!! Ik zou er mee kappen.

En Sanne; volgens mij moet jij ook je handtekening zetten als hij wil erkennen, dus dat kan hij niet op eiegen houtje!

 

Niet op eigen houtje, maar wel via de rechter.... Mannen worden ook steeds meer geholpen als ze er voor hun kind willen zijn, dus als hij biologisch gezien de vader is, kan hij echt wel zijn rechten (en dus ook plichten) afdwingen via de rechter.

 

Oh ok, in geval van TS wel jammer maar in het algemeen voor de man natuurlijk wel goed. In veel gevallen worden ze zo maar opgescheept met het feit dat ze een kind hebben en ze moeten betalen, maar hebben verder geen rechten!

 

Hey meid,

wat een rot situatie. Ik ken het gevoel want ook de vader van mijn kindje wou er niets van weten (en nog steeds niet).
Wat ik wel kan zeggen is luister naar je gevoel en kies voor jezelf en je kindje als dat betekend dat je zonder hem verder moet dan is het zo. Het gaat uiteindelijk om het welzijn van jezelf en van je kindje. Want als jij je niet lekker in je vel voelt merkt die kleine dat echt wel!!
Zeker straks als het bewegelijker word!! op het moment dat jij in de stress zit zal het eerst heel stil zijn en daarna als de rust wedergekeerd is als een gek gaan schoppen... (tenminste is bij mij zo)

Over het erkennen.
Hij kan het kindje niet zelf erkennen. Hiervoor moet jij een handtekening zetten. Via de rechter is het zo dat hij moet aantonen dat het echt zijn kind is. Dan moet er een DNA test komen en die moet hij betalen plus alle kosten voor de rechtzaak... Ik ben bang dat hij dat niet wil doen, als hij nu al niets te maken wil hebben met het kind gaat hij dit waarschijnlijk niet doen om te bewijzen dat het zijn kind is en om te mogen erkennen. Om dan vervolgens wel zijn kind te mogen zien maar er dan ook financieel voor moet zorgen in de vorm van allimentatie.

Ik wens je veel sterkte met je keuze!!!
En als er wat is mag je altijd pb'en.

Liefs Soesje

 

Volgens mij zit je helemaal niet op hem te wachten.. Ga genieten van je zwangerschap en je ukkie, ookal lijkt me dat alleen ook niet altijd makkelijk.

Wees sterk en kies voorjezelf en je kleintje

Succes meid!

 

Het lijkt mij niet alsof hij dat ook zo ziet. Lekker samen met je kindje je toekomst opbouwen mét vader zit er niet in. Dan zou ik liever alleen met mijn kindje de toekomst opbouwen. Succes!

 

tja je kunt meerdere dingen doen ik persoonlijk zou zeggen zet hem aan de kant...geeft veel minder stress maar,
hij kan dit later wel tegen je gaan gebruiken zoals eerder genoemt...volledige voogdij en dat soort dingen....
overigens kan hij de ongeboren vrucht zoals ze dit wettelijk noemen alleen erkennen met goedkeuring van de moeder!
jullie moeten samen naar het gemeentehuis....dus mocht hij moeilijk gaan doen zou ik ook nog kijken of je rechtsgeldig iets op papier kunt krijgen om dat te voorkomen mocht jij dit willen natuurlijk.
verder kan ik geen keuzes voor jou maken maar dit geeft duidelijk veel stress met zich mee bij jou en dat is het laatste wat jij nodig hebt!

succes!

 

Wat vind hij er zelf van dat hij papa gaat worden? Hoe was jullie relatie voor jouw zwangerschap? Het eerste wat ik dacht toen ik jouw berichtje las was, die heeft een vrouw/vriendin en jou erbij.

Ik denk dat je inderdaad beter af bent zonder, een echt gezin zal er met hem niet in zitten denk ik. Omdta hij nu al niks laat horen denk ik niet dat hij moeite zal doen na de bevalling om via de rechter erkenning af te dwingen met daarbij zijn allimentatieplicht.....

 

Dit kan niet hoor. Wil hij de volledige voogdij krijgen moet de moeder op zijn minst het kind ontzettend slecht behandelen verwaarlozen e.d.

Een rechter zet nooit de moeder zomaar uit de ouderlijke macht dus dat kan hij echt niet tegen haar gebruiken. Zou wat zijn zeg.

Voor de rest zeg ik kies voor jezelf en je kleintje en vermijd zoveel mogelijk stress..

 

misschien een stom antwoord maar als je nu eens gewoon helemaal niks doet. dan kan hij jou niet verwijten dat je hem dumpt en emotioneel gaan chanteren via het kind. daar lijkt het me namelijk wel het typetje voor. als je helemaal niks meer laat horen dan ben ik eens benieuwd wanneer hij contakt gaat opnemen. ik heb zomaar het gevoel van nooit meer. neemt hij onverhoopt ooit toch nog contakt op kun je altijd zeggen dat het over is.in ieder geval lijkt het me duidelijk dat deze situatie niet wenselijk is voor het kindje over een half jaar of over 2 jaar. er zit geen toekomst in alleen ellende.

sterkte.

 

Volledige voogdij kan hij wel vergeten en zeker als hij het kind nog niet erkent heeft. Als vrouw heb je dan volledig gezag en dan moet je je kind verwaarlozen, mishandelen of erger willen ze je uit de ouderlijke macht zetten.
Dus nee hij krijgt heus niet de volledige voogdij, zou wat zijn dat dat gebeurt als je de relatie beeindigd. Ik gok dan dat er heel veel alleenstaande moeders hun kind zouden kwijt raken als het zo makkelijk zou gaan.....
En dat is gelukkig niet zo.

groetjes Soesje