Ik lees heel vaak dat thuisblijfmoeders zich veroordeeld voelen om hun keuze. Ik weet het niet hoor... in mijn omgeving (en ook op dit forum) zijn er meer vooroordelen over werkende moeders dan over niet werkende moeders. In beide gevallen niet terecht trouwens...
ik ben al een keer alleen komen te staan met een kind van 2 en een baby van 5 maanden omdat mijn ex opgenomen werd in en kliniekw aar als ons inkomen toen naartoe MOEST. ik ben 12 ajar alleen geweest en heb me toen ook gered. toch heb ik een nieuwe relatie en ben weer afhankelijk van mijn man zoals jullie dat noemen. hij verdiend de kost ik zorg voor de rest. ik ben niet bang om alleen te komen en het niet te redden. ik weet dat er wegen zat zijn om het wel te redden. "been there done that" inmiddels.ik ga niet mijn hele leven bang zijn voor iets wat misschien nooit gebeurd.
Dat zijn 2 kampen lijnrecht tegenover elkaar en volgensmij over 500 jaar nog Net zoals het kan gaan in discussies over borstvoedingstopics... *gaat alvast in de startblokken staan om weg te rennen*
Als ouders zijnde moet je dat doen waar je je het beste bij voelt. Kids hebben het meest baat bij ouders die gelukkig zijn, goed in balans zijn, zelfverzekerd etc. En of dit bij de 1 is waar de moeder fulltime thuis is, bij de ander de moeder parttime werkt of waar de moeder fulltime werkt.
Tsjonge, ik vraag me letterlijk af wat de drive is om zo'n topic te starten. Het zal mij eerlijk gezegd een worst zijn of iemand ervoor kiest om volledig thuis te zijn of om te werken. Ik kan me niet voorstellen dat mijn mening hierin belangrijk is voor jou! Ikzelf ben gaan studeren toen ik een ongeluk kreeg en niet meer mee kon draaien in mijn man's zaak. Toen waren er nog geen kinderen en mijn man moest ineens dubbele uren draaien om ons gezinnetje draaiende te houden. Ik voelde mij hierover schuldig en zag tegelijkertijd zag ik kans om te werken aan mijn toekomst. Ik kon dan wel niet meer doen wat ik deed, ik kon wel op krukken naar de collegebanken. Nu zijn we twee kinderen verder en ben ik bijna afgestudeerd. Intussen werk ik sinds twee maanden 12 uurtjes per week voor een logeerhuis met jongeren met een autismestoornis, ADHD of gedragsprobleem. Dat houdt in dat ik om de twee weken en in de schoolvakanties werk. Mijn man vindt deze weekenden, waarin hij voor de kinderen zorgt heerlijk! Hij zou het niet vaker willen doen, maar hij merkt dat hij net even iets meer met de kinderen opbouwt dan wanneer hij ze alleen 's avonds ziet (zo ervaart hij dat, dat zegt dus niks over andere gezinnen). Normaal pak ik in het weekend onbewust best veel uit zijn handen. Nu zijn ze op hem aangewezen, en dat vinden alle partijen fijn. Het punt van Strijkkraal spreekt mij deels aan. Hoewel ik dat de eerste anderhalf jaar van de kleintjes niet had, zal wel een hormonenmamakwestie zijn. Ik bouw met mijn 12 uurtjes wel wat ervaring op en als er iets met mijn man gebeurd is de stap naar een contract met meer uren wat makkelijker gemaakt dan wanneer ik een aantal jaar niks zou doen. Of ik na mijn studie meer dan die twaalf uur ga werken weet ik nog niet. Op dit moment heb ik het plan nog wat verder te gaan studeren en dan zijn meer uren werken gewoon niet wenselijk. Overigens studeer ik in deeltijd en past mijn schoonmoeder (waar mijn kinderen STAPELdol op zijn) op de dag(en) dat ik nodig heb op. Dit was even een stukje over onze indeling/mening over onze eigen situatie. Ik kan me de ouders die thuis blijven zeer goed voorstellen, als ook de ouders die besluiten te blijven/gaan werken. Ik denk dat dit allemaal te maken heeft met de gezinssituatie, de carriere van de man/vrouw, de persoonlijke overtuigingen etcetera. En ik vind de term 'handje ophouden' inderdaad ook al bijvoorbaat een negatieve lading hebben. Dan lok je ook bepaalde reacties uit. Als je echt een zinnige discussie wil starten kun je dit soort dingen beter objectiever formuleren.
beste mora, die reactie kreeg je omdat iemand tips vroeg over haar s moeder die in de bijstand zit en iets vroeg over belastingpapieren. zonder enige reden of achtergrond van deze s moeder, deed je heel denigerend over de bijstand, en had je oordeel klaar. dit krijg je dan he, in dat topic was de reactie naar jou toe terecht. ik werk 10 uurtjes per week, levert eigelijk niets op, maar ik zou niet thuis kunnen zitten, ik zou liever nog 24 uur per week gaan werken, 2 dagen kinderdagverblijf en 1 dag tante, dat is de bedoeling. en ja ik vind het heerlijk om er uit te zijn en even niet met mijn zoon bezig te zijn. even wat anders. de dagen dat ik wel thuis ben, die zijn dan wel voor mijn zoon en geniet ik er meer van.
Ik bedoel niet eens zozeer dat ik veroordeeld wordt door thuisblijfmoeders, want in mijn omgeving heb ik eigenlijk alleen maar werkende moeders, zoals ikzelf. Ik bedoel meer bijv. mijn (oudere) buren. Als ik 's ochtends mijn zoon in zijn autostoel sta te gespen, zie je ze denken: gaat dat kind nu alweer naar de oppas?? (of misschien is dat mijn eigen angst haha). Of bijvoorbeeld in die discussie over Robert M. Op internet las ik honderden opmerkingen als "tsja dat krijg je er nou van met al die werkende moeders. Mensen zorgen niet meer zelf voor hun kinderen" blablabla. Dat doet best pijn om te lezen!
Hier eentje die FT werkt en voel me er helemaal niet schuldig over tov mijn dochter. En het huishouden moet net zo goed gedaan worden hoor... Maar ik zou gewoon niet willen afhangen van m'n man z'n inkomen. Als ik iets leuks wil kopen (meestal voor m'n dochter, of voor mezelf) doe ik dit gewoon. Wil me niet moeten verantwoorden voor uitgaves die niet puur huishoudelijk zijn, maar eerder fun... En zoals hierboven ook al geschreven: heb vaak al gehad dat ik me moet verdedigen omdat ik FT werk, eerder dan dat er mama's TBM zijn... Ik weet gewoon dat TBM niks voor mij zou zijn; veel te eng wereldje en ik kan echt m'n dagen niet vullen met het huishouden... Ieder z'n meug zou ik zeggen...
Volgens mij was de discussie in het andere topic begonnen omdat TS anderen die in de bijstand zitten veroordeelde.. Daarom werd er toen geroepen dat zij net zo goed haar handje ophoudt omdat zij ook niet werkt en 'teert' op het inkomen van haar man... Ik heb niet alle posts gelezen dus als dit al geschreven stond, mijn excuses... Je moet ook gewoon doen wat je zelf wilt... Ik hoef ook niet te werken als ik kijk naar het inkomen van mijn partner maar ik vind het gewoon fijn om te werken!!! Als wij ooit een kindje mogen krijgen, wil ik ook blijven werken, desnoods maar 1 dag... Maar ik vind er voldoening in... Wat TS doet en wil, moet ze allemaal zelf weten maar ik vind ook dat ze het bij zichzelf moet houden en dus zelf ook niet anderen moet veroordelen!
nou ik vermaak me prima met mn dochters... zometeen als ze wakker zijn gaan we ffe de stad in nieuwe schoentjes kopen voor ze... en wat ik koop hoef ik mezelf niet voor te verantwoorden bij mijn man hoor.. die vind het allemaal prima.... maar straks als ik tijd overhou als ze op school zitten wil ik wel weer wat gaan doen, misschien parttime werken wat te combineren valt met de schooltijden.... we zien het wel tegen die tijd... voor nu blijf ik lekker nog ffe thuis bij mijn dochters... laat mij dan maar "teren"op mijn mans loon, zoals sommigen dat zien.. heel vreemd dat er zo over gedacht word maargoed....
Ja, dat soort opmerkingen kunnen steken. Kan ik me voorstellen. Alsof je zoiets op je afroept. Uiteindelijk zegt het 't meeste over degene die de opmerking maakt, maar leuk is het niet. Ik bedoelde dat er altijd twee uiterste kampen zijn. Er zijn gelukkig hele verstandige mensen die vinden dat een ieder moet doen waar ie zich goed bij voelt, maar er zijn minstens zoveel van mening dat hun keuze de beste is (terecht uiteraard) en daarbij heel veroordelend met het vingertje naar een ander gaan zitten wijzen. En of dat nou thuis blijven of werken is, dat maakt dan nog niet eens uit. Iedereen wil het beste voor zijn of haar kinderen en heeft daar zo z'n eigen ideeën over. Laat gaan.
ff offtopic, hoe krijgen jullie het voor elkaar om thuisblijf moeder te zijn? Ik zou het heel graag willen, maar ik zou niet weten hoe ik de financiën dan nog rond moet krijgen. Iemand tips? Ik werk nu 24 uur en met een beetje pech zal ik misschien nog wel meer moeten gaan werken ook terwijl ik zo graag 24/7 bij m'n zoontje zou willen zijn.
Ik werk 2 dagen, omdat ik het leuk vind. Mijn geld gaat helemaal naar de spaarrekening, dus eigenlijk hou ik ook mijn handje op als ik wat wil hahaha Nee hoor, ik vind het geen handje ophouden als een moeder thuis zit. Als het kan en je wil het is het toch heerlijk?
Ik ben een tijdje thuis geweest, maar sinds 3 mnd weer aan het werk. Van mijn man hoeft het niet, financieel ook niet, maar ik wil het zelf. Ik vind dat leuk. Niet alleen babypraat. Maar ik veroordeel niemand die lekker thuis wil blijven. Fijn toch, als het kan? En over het handje ophouden... Er zijn anders maar weinig mensen financieel onafhankelijk hoor. Ik hou m nu ook nog op bij mn baas. En mn man bij de zijne. Een tijd terug was er in t nieuws dat er zo veel vrouwen financieel afhankelijk waren. Dat als hun relatie uit zou gaan, ze geen inkomen hebben. Maar als je baas je ontslaat (of je eigen bedrijf failliet gaat omdat je klanten je niet betalen), dan heb je toch ook geen inkomen meer. Mijn mening is wel dat iedereen die kan werken en een uitkering heeft, zo snel mogelijk aan de slag moet. Ik weet verder niet waar dat andere topic over gaat, maar er zijn in Nederland helaas nog teveel mensen 'afhankelijk' van de overheid. En dat vind ik onterecht. Bijstand moet een tijdelijk vangnet zijn.
ik heb ook geen baan buitenshuis.... maar ik houd niet mn handje op..... ik breng gewoon alles in rekening.... t koken, wassen, strijken.. "nanny" zijn, over ander bezigheden maar te zwijgen... ik kom makkelijk rond.... .....
Hier een werkende mama. En weet je wat ik vind? Moeder zijn is één van de zwaarste banen die er is! En tegelijkertijd wordt het door velen grof onderschat. De hele dag thuis zijn, zeker met kleine kinderen is nogal wat. Dus ik val de thuisblijfmoeders zeker niet aan. Wél denk ik, dat je in een wat zwakke positie verkeert, mocht het in je relatie niet zo goed verlopen. Of als je een erg dominante partner hebt, die ook alle financiënt controleert (dat heb ik eens in mijn omgeving gezien en dat vond ik echt een nachtmerrie..heel de dag thuis met 3 kids onder de 5 en dan een man die zegt: jij mag geen nieuwe kleren, want jij werkt er niet voor...dan zakt mij de broek al af!)Maar dat is dan ook een bewuste keuze, denk ik. Nee..ik heb er eigenlijk wel bewondering voor als je alle dagen met ukkies thuis zit. Ik geloofdat ik er gek van zou worden. Niet dat het leven van een fulltime werkende en alleenstaande moeder nu zo geweldig is hoor. Ik loop bijvoorbeeld chronisch achter op mijn huishoudelijke taken.
Ik werk 'maar' 12 uur, verdien er weliswaar 21 door weekendtoeslag maar toch kijken andere moeders je vaak vreemd aan. of t nou afgunst is, geen idee? Wij hebben ons leefpatroon hierop aangepast, de kinderen en wijzelf krijgen goed eten, lopen in knappe kleren, kunnen evengoed leuke dingen doen en rijden een auto van 4 jaar oud. Maar we gaan niet zoals voorheen ieder jaar op vakantie naar de zon oid, daar hebben we dan het geld weer niet voor. Het is net waar je prioriteit ligt, ik heb collega's die willen graag dat de kids in gaastra kleding lopen, tja die werkt dan ook 4 dagen.. Ik vind het heerlijk dat ik mijn kind de rust kan gunnen en stabiliteit ipv met hem heen en weer zeulen omdat we moeten werken. En ik weet best dat niet iedereen in deze luxe positie zit, maar denk soms weleens, van ja als je zo graag 2 dikke auto's wilt rijden, dure leefstijl hebt, waar doe je het dan voor? Ik wil liever dat mijn kind later kan zeggen dat mama en papa ook trouwens, er voor hem was ipv dat ze er nooit was en hij barst van de dure gadgets enz. Overigens hebben we kennisen die gescheiden zijn, vrouw altijd voor de kids gezorgd, hij architect, ze krijgt wél mooi de helft van het huis en spaargeld enz omdat de rechter heeft toegewezen dat het zorgen voor de kinderen net zo zwaar is en wél meegeteld moet worden! Helemaal top dus!!
Ik vind het onzin om te zeggen dat je je hand op zou houden bij je man als je er samen voor kiest thuis te blijven bij de kinderen. Ook als de man thuis blijft bij de kinderen en de vrouw het geld verdiend houdt hij zijn hand niet op bij haar. Het is een gezamelijke keuze om kindjes te krijgen en je kiest er dan samen voor op wat voor manier je dat wil doen. Net zomin voel ik me nu schuldig oid voor het feit dat mijn ex een flinke allimentatie moet betalen. Wij hebben er toen samen gekozen om de verantwoordelijkheid van een kindje op ons te nemen ondanks het feit dat ik nog studeer(de). Uiteindelijk zou het mijn keuze niet zijn om voor zo'n traditioneel rolpatroon te kiezen. Maar dat is ook het mooie dat je er tegenwoordig voor kan kiezen.
ik heb de rest allemaal niet gelezen en weet ook niet welk ander topic je bedoeld, maar zo kijk ik er tegenaan: manlief werkt keihard, dagen van 05.00 tot 18.00 en dan nog klussen in het weekend, ik ben thuis en zorg voor het huishouden en onze meid, ben van plan om dit te doen tot ze naar de basisschool gaat, daarna zien we wel verder.. handje ophouden NEE zo zie ik het niet, in deze tijd mag je blij zijn als je nog thuis kan blijven bij je kinders want ik zie het als een luxe, niet iedereen kan rondkomen met 1 salaris, oke de de afgelopen 6 mnd waren pittig maar we hebben niet op een stokje hout hoeven bijten ofzo.. manlief is moe aan het eind van zijn dag en ik ook, als hij thuiskomt is het huis op orde zonder dat ie over het speelgoed struikeld en staat zijn eten klaar, dat is het minste wat ik kan doen als ik dan toch thuis ben