Werken, huishouden en kinderen gaan niet samen, terwijl je partime werkt??? en dat bedoelde ik dus.. dus eh.. wie leest hier niet goed.
Ik zit idd veel online, omdat dit mijn enige contact met de buitenwereld is zo'n beetje omdat ik hier verder niemand ken en geen familie hier heb.
Ik had nog niet gereageerd, blijkbaar is het wel een onderwerp waarover de meningen nogal verdeeld zijn. Mijn moeder is altijd huisvrouw geweest, mijn vader had een drukke baan en was vaak van 's ochtends vroeg tot halverwege de avond weg, meestal ook nog op zaterdag of hij moest naar het buitenland, noem maar op. Mijn moeder was altijd druk, ik kan me niet herinneren dat ze zich ook maar een moment zich verveelde. Ik zie het ook helemaal niet als je handje ophouden bij je man, mijn moeder was toch ook de hele dag aan het werk, ja, onbetaald werk, maar ze was er druk zat mee. Zelf werk ik wel parttime, gewoon omdat ik het lekker vind om er uit te zijn en naast het huishouden en mijn gezin echt een eigen leven te hebben en me te ontwikkelen. Maar hoe een ander het doet, wat maakt het uit.
Nee inderdaad, want ik heb nu werkelijk geen idee wat je bedoelt. Ik doel op je eerst stukje waarin je mij quote. Heel vaag zo.
Whaha echt heerlijk zo'n topic waar alles uit zn verband getrokken word. Het leukste vermaak is leedvermaak, Zo vermaak ik me wel een dagje als thuisblijfmoeder die dr handje ophoud.. hahaha
@troetelbeer ik ga niet je hele verhaal quoten, want dan wordt dit zo'n lange post. 1. een vangnet is wat het is: een vangnet. dus géén voorziening die bedoeld is om jaar na jaar na jaar gebruik van te maken. dat vangnet is er in mijn ogen ook voor iedereen, ongeacht of je financieel hebt meebetaald of niet. 2. over alle rotzakken van mannen die er zijn: tja, dat zal wel waar zijn (al kom ik meer fatsoenlijke mannen dan klootzakken tegen). maar als vrouw ben je er toch ook zelf bij, met wie je een relatie begint, een huishouden deelt en kinderen maakt? ik word een beetje moe van vrouwen die klagen over hun (ex-)partners en dat die niet deugen, terwijl ze toch zélf die man in hun leven hebben gelaten. neem een beetje verantwoordelijkheid voor je eigen bijdrage in dat geheel! (en dit bedoel ik niet naar jou persoonlijk, ik ken je achtergrond niet en kan daar dus niets over zeggen.) 3. over het voorbereid zijn op rampscenario's. het eindigen van een relatie moet je volgens mij eerder zien als een flinke storm dan als een aardbeving van 8,9 met een tsunami van 14 meter. oftewel: de kans dat een relatie voortijdig strandt, is zó ontzettend groot dat ik het wel heel erg naief vind om ervan uit te gaan dat dit jou (wederom: niet persoonlijk bedoeld maar algemeen) niet zal overkomen. als je weet dat er een kans van 30% is op storm, dan neem je toch je voorzorgsmaatregelen?
ONtopic, Als je thuisblijfmoeder bent omdat julie dat financieel kunnen doen, dan is het alsnog JULLIE geld en niet Zijn geld. vind IK dat is de beslissing die je samen maakt! Offtopic aangezien het om drukheid/geluk e.d. gaat, ik denk dat als ik fulltime thuis zou zijn ik het zwaarder zou vinden dan nu ik parttime werk.... oh, en ook ik ben op zoek naar een poets omdat ik dus niet alle vrije tijd die ik heb bezig wil zijn met het huishouden maar liever aan mijn zoontje besteed! Oh, en ik werk omdat het financieel nodig is, en omdat ik een leuke baan heb! maar alles is ONS geld,
wij wilden een gezin...en wij vinden dat het kind de volle aandahct nodig heeft, in elke geval van 1 ouder... Zodoende hebben wij er financieel ook voor gezorgd dat er 1 kan stoppen (tijdelijk, zolang wij vinden dat het nodig is) Laat het nou zijn dat manlief heeft beslotne dat het beste is als de moeder bij het kind blijft, laat hij nou net meer verdienen als ik...en laat hij het nou perfect vinden als ik thuis blijf en hij gewoon werkt .. wij zien onszelf als soort bedrijf, doen ook niet moielijk over van wie welk geld is.... Ik ga over het geld, doe de betalingen, zorg dat alles in huis is.. Als ik een cadeau wil kopen voor hem, gaat dat idd van het gezamelijke geld! voel ik me niet rot/gek/stom over. wij vinden de eerste jaren van een kind, nou eenmaal belangerijker dan kijken wie wat binnen haalt... Ik zal heus wel weer gaan werken, maar hoezo gelijk na het verlof... En wij hebben onszelf niet in een situatie gezet dat we mijn inkomen niet konden missen..
oh en nee ik verveel me niet, ik ben nou eenmaal een poetsvrouwtje En ja ik kan tijdens de dutjes ook ff relaxen> laptop, bank, slapen...heerlijk maar die tijd gaat ook over hoor, kind gaat ook steeds minder slapen, en dan moet ik hem ook bezighouden met activiteiten...dan is er echt geen rustig momentje meer voor mezelf...laat staan straks met een 2e!
Nou, je reageert op iets wat ik had getypt, wat je naar mijn idee niet juist begrijpt. Ik kan dat stukje niet helemaal quoten, alleen maar de onderste regel. Maar ik reageerde dus op : maar ik was om 10 uur in de ochtend klaar met mijn huishouden, Ja gek he als je een 'poets' in huis heb. Dan zou ik ook 's morgens vroeg al klaar zijn met me huishouding en de rest van de dag op me reet kunnen zitten.. Kan je wel heel hatelijk gaan doen, maar ik nergens gezegd dat ik de poets had toen ik thuis zat. Toen deed ik het zelf, nu zeg ik dat werken en kinderen en een huishouden bij ons niet samen gaan. Vandaar de poets. En dat mijn man en ik beiden parttime werken en een poets hebben. Tsjah, ik besteed mijn tijd liever aan mijn kinderen dan aan het huishouden.
Ik zit nu ook een beetje verplicht thuis omdat ik geen baan meer heb en wel solliciteer maar nog nergens aangenomen ben maar dat terzijde . Ik vind het voor nu niet erg om thuis te zijn maar mijn keuze is het niet. Maar ik vind wel dat als je de mogelijkheid hebt om dat te kunnen en je wilt dat ook, dan moet je dat zeker doen. Niks mis mee hoor.
Aszz: Ik zeg toch ook nergens dat je dat deed.. dus wie snapt wie niet. maar goed, laat toch lekker.. maak je nie druk!! Zo krijgen we inderdaad een discussie van een kilometer
Zo denk ik er dus ook over. Maar even over een poetsvrouw. Ik zou dat ook wel willen. Naast dat ik gewoon thuis ben. 1 keer in de week. En over ontwikkelen. Ik doe niks anders. ten eerste kan ik dus de ele dag lekker studeren en lezen ( heerlijk) heb ik geen betaalde baan voor nodig. Vroeger in de oertijd werkten vrouwen en mannen ook samen. Mannen gingen jagen en vrouwen verzamelen ( nu een beetje hetzelfde, of je nu thuis verzamelt of op je werk) Vrouwen mochten ook gewoon meeeten van het stukje vlees. Mannen mochten ook van de besjes eten die de vrouw had verzameld. Ach er is niet zoveel veranderd..... Maar goed, in een "maatschappij" in een wereld die draait op een economie is het bijna normaal dat een mensen zichzelf graag zien werken omdat dit niet alleen geld in het laadje brengt maar ook een bepaalde status met zich meebrengt. Zo zie ik mezelf niet ( gelukkig) ik vind werken of een beroep hebben wel belangrijk voor geld maar niet voor een status. Ik denk dat daarom de meeste misverstanden ontstaan. Voor een deel wordt niet werken gezien als minder waardig omdat kinderen grootbrengen niet als een beroep wordt gezien en dus geen status heeft.
Hai, Heb niet de hele discussie gelezen, maar wilde toch ff een reactie geven. Om te beginnen: ik werk 3 dagen in de week en ben daar heel gelukkig mee. Mijn vriend heeft een hoger inkomen dan ik, maar de vaste lasten dragen wij samen (ik 50%, hij 50%). Alleen voor extra's betaalt hij meer. Ik vind niet dat ik dan mijn hand ophou: ik doe weer meer in het huishouden (en deed dat ook toen ik werkte, studeerde en al een kind had). Zo vind ik dus ook dat thuisblijfmama's niet hun hand ophouden. Tegelijkertijd vind ik mezelf ook zeker geen slechtere moeder dan thuisblijfmama's. De reden dat ik toch reageer is dat ik merk dat vrouwen vaak zo geneigd zijn om zichzelf "beter" te vinden dan anderen. Dat is het met heel veel topics zo. Het zijn de "thuisblijfmama's" (die dan lui thuis zitten te niksen) tegenover de "werkende mama's (die ontaarde moeders zijn die alles van hun kind missen). Of het zijn de borstvoedingsmama's (steevast als "maffia" bestempeld omdat ze trots zijn op zichzelf) tegenover de "flessenmama's" (die niet het beste willen voor hun kind). Idem met discussies over wel of geen ruggeprik, wel of geen "potjesvoedsel" et cetera. Kortom: je doet het nooit goed... Ik probeer me altijd een beetje buiten dat soort discussie te houden, maar eigenlijk verbazen ze me zo (en ja, ik erger me er nu ook vreselijk aan: de zwangerschapshormonsters?). Mijn standpunt is altijd: iedereen weet voor zichzelf wat het beste werkt en je kunt geen oordeel geven over anderen, simpelweg omdat je nooit weet hoe een andere situatie er uit ziet en hoe iemand dat beleeft. Zo kan het in mijn ogen best zo zijn dat thuisblijfmama's trots mogen zijn op het feit dat ze fulltime voor hun kinderen zorgen, maar evengoed mogen werkmama's trots zijn op het feit dat ze werk en zorg combineren. Maar het lijkt nu een beetje alsof we elkaar die "trots" misgunnen (met mannen als lachende derden: die "vechten" helemaal niet om dit soort issues met elkaar). Zoooo jammer! Zo lang je een ander niet kwetst of dwars zit denk ik: leven en laten leven! Wat me echter nog het meest verbaast is dat er steeds toch weer van die heftige discussies over deze onderwerpen zijn en vrouwen elkaar dan weer zo in de haren vliegen. En ja, ook ik doe dat hoor, als ik me irriteer aan de verwijten van opmerkingen van thuisblijfmama's in mijn omgeving ("je neemt tenslotte geen kind om het naar de opvang te brengen, dat is zoooo egoistisch"). Maar toch: waarom vind zo iemand het dan ook nodig om zo'n opmerking te plaatsen? Enfin, ik voeg weinig toe aan de discussie volgens mij, maar als iemand mij uit kan leggen waarom we op deze onderwerpen altijd zo lichtgeraakt zijn: ik hou me aanbevolen...
[FONT="]@ Bri; Ja het is ook zon lang verhaal. 1. Ik heb niet gezegd dat ik bedoel dat het sociale vangnet een voorziening moet zijn voor vrouwen die bewust de keuze maken om niet betaald te gaan werken en hierdoor op het vangnet moet terugvallen zodra de man haar verlaat. Als het zo overkomt dan is dat weer een geweldige werking van het ultramoderne internet, want het was niet zo bedoelt. Ik bedoelde dacht ik hetzelfde van jou.. 2. Het was ook niet persoonlijk bedoelt want ik heb dan wel slechte mannen ontmoet in het verleden helaas en natuurlijk is het ook aan de vrouw. Maar ik ben achteraf altijd op mijn pootjes terechtgekomen omdat ik voor mezelf zorgde (of mijn moeder voor mij toen ik nog jonger was.. ) Maar ik weet uit verhalen en ervaringen om me heen en geef toe we zien ook genoeg verhalen op het forum de laatste tijd. Maargoed dan kunnen we weer een hele beladen nieuwe discussie starten want dan zien we maar 1 kant van het verhaal. Ik denk dat je dan 1 van de gelukkigen bent die meer fatsoenlijke mannen kent, want die liggen volgens mij echt niet voor het oprapen. Ik zie/hoor vaak genoeg van hele scheve verhoudingen waar al eerder in het topic over gesproken werd. 3. Tja waren ze in Japan goed voorbereid dan? Volgens mij zijn er weinig gebouwen blijven staan. Aangezien je die vergelijking er toch bij trekt. Kennelijk zijn we het op dit gebied niet eens. Ik ben van mening dat het verstandig is om te zorgen dat je op eigen benen kan staan. Maar er kunnen zoveel onverwachte dingen gebeuren in het leven, je kunt echt niet overal je vluchtroute en rampenplan voor klaar hebben liggen hoor (zou wat zijn, dan zou de wereld een hoop dramas armer zijn!) Daarnaast ben ik dus ook van mening dat je er als vrouw (of man) niet altijd voor kunt zorgen dat je een eigen vangnet hebt voor ALS dat gebeurd of STEL DAT.. As is verbrande turf is me altijd geleerd namelijk En persoonlijk bedoelt; Dat begreep ik hoor. Het mag namelijk ook duidelijk zijn dat ik niet echt vanuit mijn persoonlijke situatie reageerde. Ondanks dat ik blij ben dat de bijstand en andere uitkeringen bestaan HOOP ik er nooit op terug te hoeven vallen (ik ga liever keihard zoeken naar werk). Maar ik ga er bij deze vanuit dat ik het wel beter & anders weet te handelen mocht het ooit nodig zijn om even mijn persoonlijke stukje af te sluiten. Maar ondanks dat het wellicht naïef is, omdat zoveel relaties tegenwoordig stranden, hoop ik dat onze relatie eeuwig zal duren. Scheiden is al zon trend tegenwoordig! en ik ga er eigenlijk ook vanuit dat onze relatie voor altijd duurt, wij zijn namelijk dolgelukkig en als ik elk moment stil ga staan van STEL DAT.. Dan denk ik niet dat je gelukkig bent. Maar dat ter zijde! [/FONT]
Zo deze aso-huisvrouw met het vet op dr kont van het zitten gaat eens zittend aan het eten beginnen. Anders krijgt fatima een pak slaag van haar man als ze thuiskomt, want ja het eten moet natuurlijk wel op tafel staan!