ik vind dat er niets mis mee is nee... mijn man vind het ook prima zo... we zorgen er samen voor dat we alles kunnen doen... toeslagen krijgen we niet aangezien mijn man best veel verdiend doordat hij een eigen bedrijf heeft... rondkomen kunnen we prima... er is ook niks aan de hand maar was benieuwd hoe andere gezinnen hier tegenaan kijken....
Ik heb niet het idee dat vrouwen/moeders die thuisblijven terwijl hun man werkt hun handje ophouden ofzo. Ik denk wel dat ik er zelf ongelukkig van zou worden als mijn man als enige geld zou binnenbrengen en ik weet zeker dat ik dan helemaal amper geld zou durven uitgeven aan mezelf. Maar goed, dat is puur hoe ik ben. Ik vind het altijd wel knap als mama's genoeg voldoening kunnen halen uit de zorg voor hun kids en het huishouden. Ik denk echt dat ik er gek van zou worden, maar dat komt ook doordat ik een vreselijke hekel heb aan alles wat met huishouden te maken heeft
Ik werk omdat ik mijn werk heel erg leuk vind, doordat ik daardoor op heel veel verschillende plekken kom, veel mensen ontmoet, leuke dingen meemaak, het mij economische onafhankelijkheid bied en omdat het mij intellectuele prikkeling, uitdaging en voldoening geeft. Als ik niet betaald zou krijgen, zou ik het vrijwillig doen. Na de geboorte van mijn dochter ben ik vier maanden thuis geweest en laten we het erop houden dat ik daar niet een leuker persoon van werd. Ik ben het dus niet met je eens .
Heb niet alles gelezen. Maar wat ik wel even zag: idd anderen denken vaak dat je laag opgeleid bent, omdat je thuis blijft. Dat geef me vaak wel een minderwaardigheidsgevoel: ik werk wel, jij niet, dus zal je wel geen opleiding hebben. Ik heb vaak het idee dat ik moet gaan uitwijden, dat wij besloten hebben, dat ik stop met werken om voor kk te zorgen. En dat ik dus niets doe met mijn HBO. Ach ik ben thuis en doe dus de hele dag niets. toch???
1 auto kan weg als ik stop met werken, abbo's heb ik niet eens meer (nou ja, natuurlijk wel internet, tv etc, maar dan wel de goedkoopste), is al opgezegd, shoppen zit nog niet eens meegerekend in de begroting, huis is ook niet duur (hypotheek 548 p/mnd), vakantie 1 keer per jaar en daar betalen we nu alleen de diesel en eten voor... kon er maar nog meer bezuinigd.
Trek je toch niks aan van wat een ander zegt. Doe lekker wat voor jullie gezin werkt. Ik werk drie dagen per week en voel me daar prima bij. Eén van die drie dagen is mijn man thuis, daarnaast gaat ons zoontje twee dagen per week naar een gastmoeder. Hé, wij zijn er gelukkig mee, dus wat zou een ander daar dan over te mopperen hebben? Ik zou er nog geen seconde aan verspillen.
Kaboutertje: Wat ik me dan oprecht afvraag: Is dat echt iets wat anderen tegen je zeggen of praat je dat jezelf een beetje aan? Ik las namelijk dat Mora ergens op pagina 7 zei dat anderen in dit topic zeggen dat ze haar hand ophoudt en dat ze niks doet enz. maar dat heb ik niemand horen zeggen. Ik vraag me dus eigenlijk af waar dat minderwaardigheidscomplex bij mensen vandaan komt. Ik kan me niet voorstellen dat iemand commentaar heeft omdat je thuis zit al dan niet met opleiding en ik kan me ook niet voorstellen dat een thuismama commentaar heeft op haar buuf die 24 uur per week werkt. Extremen heb je er altijd tussen en natuurlijk is het heerlijk daar eens over te roddelen om vervolgens jezelf te verheerlijken. Maar ik denk dat er eigenlijk helemaal niet zoveel afgunst is. Doordat iedereen zich (op basis van niks! Van een beginpost!) aangevallen voelt schiet men bij voorbaat al in de verdediging waardoor het lijkt alsof daarmee de anderen afgekraakt worden die op hun beurt weer in de verdediging schieten. Volgens mij is de discussie letterlijk gebaseerd op lucht...
De bekenden zeggen: ik snap niet dat je niet wilt werken meid! Onmogelijk! ( daar zitten er ook tussen die moeten werken voor het geld. Dat hoor je dan later tussen de regels door. Er is er maar een die zegt: helaas moet ik wel werken voor het geld) Maar bij onbekenden zie je die blik van: oooo jij werkt niet, je man wel, dus je doet niets ( soms wordt er gevraagd wat doe je de hele dag dan?) en dan glijdt die blik van top tot teen. De arme stakker werkt niet. En ja ik trek me veel aan wat anderen zeggen. En ben ook altijd bang dat mensen me niet aardig vinden ed. Dus ben ook wel gevoelig voor een ander zijn oordeel.
Dat heb ik nou nooit. Ik voel mij helemaal niet minderwaardig omdat ik fulltime voor mijn kind zorg, dus straal ik dat ook niet uit. Zoiets als die laatste zin moet je ook gewoon niet zeggen hoor! Sta gewoon achter jullie keuze, dan is het goed, toch? Ik ben 40+, hoog opgeleid en heb een maatschappelijke carriere achter de rug. Dit is waar ik op dit moment het beste in ben en wat ik het liefste doe.
Toen mijn man studeerde, heb ik hem onderhouden. Zo gaat dat als je van elkaar houdt. Wij zijn getrouwd in gemeenschap van goederen. Als ik het hier zo lees, zijn de mensen die het de hand ophouden bij hun man noemen dat niet? For better, for worse, for always.
Kaboutertje: Ik werk pas twee maanden en mijn zoon is bijna drie. Ik heb nog geen enkele vriendin of kennis zoiets als jij beschrijft horen zeggen. Ook niet die blikken van top tot teen. Misschien is het jaloezie? Of misschien ben je toe aan een nieuwe vriendenkring
Hoeft ook niet Ik verdien zelfs met mijn 28 uur een stuk meer dan mijn man. Economisch afhankelijk ben ik dus sowieso niet. Maar dat was ook niet waar ik naar heb gekeken. Puur eerlijk, als ik niet betaald wordt dan kies ik voor mijn kind en man (en dat huishouden doe ik dan ook wel ) Maar geld hebben we nodig om te kunnen leven zoals wij willen leven (dat is ook een keuze) en is het mooi meegenomen dat ik zo'n leuke baan heb. Vrijwilligerswerk, nee dan zou ik voor iets heel anders kiezen. Niet omdat ik mijn baan dus niet leuk vind maar hij is pittig en ik heb best een verantwoordelijkheid, uitzoeken mezelf bewijzen en soms ondankbaar. Dan zou ik meer voor de maatschappij willen betekenen. Kan dan wel zeggen dat jij van je hobby je werk hebt gemaakt? Leuk! Goede keuze geweest dus
en hier zit ook heel veel in. Ook 1 van de redenen dat ik niet zo'n last heb van commentaar van anderen op mn opvoeding enz. Ik straal niet uit dat ik er open voor sta en dat ik er van gediend ben.
Zo gelukkig: Jouw laatste zin zou de mijne kunnen zijn. Ik zei idd pas nog tegen iemand: ik heb mijn carriere al achter me liggen. Toen was mijn top. Dus ik hoef geen carrier meer te maken. Maar verklaren ze je niet voor gek met een hoge opleiding dat je daar niets mee doet? Oke ik lees het al, ik heb een assertiviteitstraining nodig En ja mijn moeder zegt ook: die zijn gewoon jaloers. maar ja, mijn gevoel he
Nou, al mijn vriendinnen van de jaarclub hebben een heel goede drukke baan, sommigen werken meer dan hun man. Sommigen zouden een heel slechte ft moeder zijn en anderen zouden wel willen ruilen, maar niet financieel, snap je? Ik heb mijn auto ingeleverd, vakanties, hebben een klein huis, maar ik ben dolgelukkig met mijn man, kind en de beestenboel!
Ik denk dat het 'probleem' meer daar ligt dan bij die anderen. Niet rot bedoeld hoor. (Oh, zo lastig om dit te typen omdat je de toon dan niet hoort.) Ik denk dat je jezelf meer moet gaan waarderen, dan zul je veel minder last hebben van een ander. Geniet er toch van dat jullie een keuze kunnen maken die bij jullie past!
Ik heb inderdaad van mijn passie mijn werk gemaakt en daarnaast een baan waarvan ik vind dat ik wat voor de maatschappij beteken. In ieder geval op individueel niveau hoop ik met mijn werk een steentje bij te dragen aan iemands geluk. Vandaar dat ik het zeker ook vrijwillig zou kunnen doen. Ik ben van mezelf een heel erg onrustig persoon en ik heb veel prikkels nodig om me niet te vervelen. Zonder een uitdagende baan buitenshuis word ik een soort vliegende adhdkip waar geen land mee valt te bezeilen. Ik moet mijn energie op meerdere manieren kwijt. Ik zie het niet (meer) als een last, maar het ligt er maar net aan hoe je het bekijkt. Ik kan me voorstellen dat het ook zalig kan zijn als je wel de rust hebt om je 24 uur per dag op één ding te concentreren, namelijk je gezin. Ik begrijp de keuze, maar voor mij zou dit een hele verkeerde keuze zijn. Ik val in herhaling, maar volgens mij gaat het er juist om dat ieder de keuze maakt waarvan zij gelukkig wordt en dat deze anders is dan die van de buurvrouw moet niet interessant zijn. Gezien het aantal antwoorden in dit topic zijn we nog lang niet zover
maar ik vind het ook wel een ander verhaal als je ervoor kiest om die eerste periode fulltime voor kids te zorgen, of voor aaaaaaaaaltijd te stoppen... dat prikkelt mij ook niet dnek ik, aangezien de zorg op den duur zo veranderd...als ze zelfstandiger worden en lang ops chool zitten, ga je thusi ehct wel uit je neus eten dnek ik... Maarja dan verandert er financieel ook meer en is het wel zo fijn om dan meer binnen te halen...(ik spreek voormezelf)