In Nederland is er in eerste instantie altijd een vangnet. Daar hoef je niet eens perse voor te werken. Daarnaast zul je als ouders als je gaat scheiden een hele procedure moeten doorlopen als je kinderen hebt. Een zogenaamde afhankelijke vrouw zou in dit geval dus gewoon eerst een baan moeten zoeken en/of een uitkering aan moeten vragen. De man betaalt daarnaast aan de vrouw en kinderen ook nog onderhoudsgeld. Ik denk dat het afhankelijk of onafhankelijk zijn een beetje wordt overdreven hoor. Mijn man is namelijk ook afhankelijk van mij. Ik zorg voor de kinderen, het huis en ik zorg ervoor dat hij het werk wat hij zo leuk vindt kan uitoefenen. Ik zie ons dus meer als een team. Een goedlopende organisatie waarbij ik op kantoor blijf en daar de zaken regel en waarbij hij in de buitendienst zit en zorgt dat er geld binnen komt. Iemand die parttime werkt doet hetzelfde alleen besteedt gewoon uit en heeft dus iets meer mensen in dienst om de organisatie draaiende te houden. Blijft verder hetzelfde principe.
Ik gooi er nog maar eens een lekkere cliche in: Je moet als gezin gewoon doen hoe het op alle fronten het beste uitkomt. Of dat nu fulltime moederen is, of werken naast het moederschap. Er blijven altijd uitzonderlijke gevallen die de hele dag op hun billen zitten, of andere uitzonderlijke gevallen die meer dan fulltime werken en daarnaast ook nog een groot sociaal leven wensen (laatst een jongetje van kennissen die vroeg waarom hij toch altijd als laatst opgehaald werd van de BSO waar hij iedere dag naartoe gaat, toen brak mijn hartje wel een beetje, arm ding). Alles daartussen lijkt me prima, zeker wanneer dit voor de man, de vrouw en de kinderen de beste optie lijkt.
Handje ophouden vind ik veel te negatief klinken, maar feitelijk geef je natuurlijk wel het geld uit wat je partner verdient. Is dat erg? Ik vind van niet. Als jullie daarmee rondkomen en jullie voelen je daar beide goed bij, is dat toch prima? Ik vind het zelf wel prettig dat als wij zouden scheiden, ik gewoon een baan zou hebben en rond kan komen. Nu ben ik hoogopgeleid en zal ik niet weinig verdienen, dus rondkomen van alleen mijn salaris zou ook makkelijk mogelijk moeten zijn. En natuurlijk gaat dat makkelijker als je al werkt, je bouwt over het algemeen tenslotte ook salaris en werkervaring op. Al denk ik dat de situatie natuurlijk sowieso complexer wordt in het geval van een scheiding. Maar goed, ik ga er niet vanuit dat we ooit zullen scheiden Buiten dat is thuisblijven gewoon niets voor mij. Ik ben niet van mening dat je het als thuisblijfmama het drukker hebt. Ik vind het zorgen voor de kinderen fulltime met name zwaar. Werken is ook druk, je bent tenslotte even goed bezig (en de tig dingen die geregeld moeten worden door een thuisblijfmama, moeten ook worden geregeld door werkende ouders), maar je bent wel even met name met jezelf en collega's bezig. En de zelfontplooiing geeft me voldoening. Maar goed, ik dwaal een beetje af geloof ik.
Ik denk trouwens dat er inderdaad ook mannen zijn die zich afhankelijk voelen van hun vrouw, zeker wanneer de vrouw fulltime thuis zit. Verder: als vrouwen in de nabije toekomst om werk zitten te verlegen: binnen de zorg komen echt heel erg veel banen vrij op korte termijn. Dus opties genoeg Ik begrijp dan ook waarom de overheid zich zo focust op de vrouwen, het zal echt een enorm probleem worden namelijk. En bij vrouwen valt momenteel nog veel winst te behalen.
Ik zou me er niets van aantrekken. Is toch jullie keus? Ik zou het niets vinden omdat ik denk dat ik gek zou worden thuis. Daarom werken we en verdienen we ongeveer even veel uren en salaris. Is ook wel een beetje toevallig natuurlijk, maar vind het wel heel fijn dat alles gelijk verdeeld is. Ik zou zelf het heel vervelend vinden om afhankelijk te zijn, financieel gezien, van mijn man. Bij ons zou het denk ik ook eerder andersom zijn. Ik FT werken en hij thuis.
nou ja zeg!!! zou te gek voor woorden zijn ik werk maar 2 dagen en mijn man 60 uur per week ik geef uit en hij nooit whahahaha ik maak m helemaaaaaal blut en lekker dat ik dat vind
Hij heeft toch geen tijd op het uit te geven en het is ook sonde als het maar op de rekening blijft staan
Ik ben het er wel gedeeltelijk mee eens, maar het is geen reden om te scheiden. Dat is volgens mij wel een groot verschil, want voor de meeste stellen speelt er veel meer dan een paar irritaties over en weer. Economische onafhankelijkheid is volgens mij wel een factor die maakt dat de stappen sneller gezet zullen worden, maar dan wel voor een beslissing die al genomen is. Ik denk dat het één van de redenen is waarom er nu meer scheidingen zijn. Ik zie dat overigens niet als iets negatiefs. Ongelukkige en ruziemakende ouders lijkt mij schadelijker voor kinderen dan gelukkige gescheiden ouders. Ik ben wek bevooroordeeld want ik ben de dochter van een hele gelukkige gescheiden ouders .
Dit is altijd zo'n moeilijk onderwerp omdat iedereen zich op zijn of haar manier aangesproken voelt, de reacties stormen dan ook altijd binnen. Ik zie een thuisblijfmoeder niet als iemand die haar handje ophoud of afhankelijk is. Het is een beslissing die je samen maakt en waar je beide achter staat. Maar waar ik wel heel veel moeite mee heb is dat de thuisblijfmoeders in mijn omgeving zo vreselijk klagen en mopperen. Het is volgens hun zo zwaar en onderschat, ze hebben het zo moeilijk en en absoluut geen tijd voor huishouding. Nou sorry, maar dat gaat er mijn niet in en het irriteerd me mateloos. Ik werk 20 uur in de week omdat het nodig is voor de kosten en omdat wij als gezin daarvoor gekozen hebben. Op de vrije dagen worden afspraken geplant maar moet ook het huishouden gedaan worden en wil ik graag aandacht aan mijn kinderen geven. Ik klaag niet, maar vind het wel storend dat thuisblijfmoeders zonder werk buienhuis het over laten komen dat ze het veel zwaarder hebben dan de moeders die werk en kinderen combineren.
kleine aanvulling... als je er voor kiest om thuis te blijven klaag dan aub niet over het finaciele plaatje. Een kennis blijft bewust thuis maar ze kunnen soms niet eens een warme maaltijd op tafel krijgen omdat het geld op is, dan laten ze ook duidelijk merken aan de buitenwereld. Dat is vreselijk sneu, aan de andere kant denk ik, ga dat een paar dagen in de week werken. Als ik niet werk hebben wij ook geen brood op de plank.
Fulltime thuis zijn is anders zwaar. Kan het niet goed omschrijven op wat voor manier. Het is denk ik meer geestelijk, het altijd klaar staatn. Maar daarbij zeg ik zeker niet dat het zwaarder is dan buitenshuis werken.
Dat vind ik onzin. Emancipatie van vrouwen is niet de verklaring waarom ze willen scheiden. Het is misschien wel een reden waarom ze uiteindelijk de stappen zetten. Beter een gelukkige, maar een gescheiden geemancipeerde vrouw, dan een ongeemancipeerde vrouw in een relatie waar ze niet haar eigen keuzes mag maken en hier zeer ongelukkig mee is. Want dat is emancipatie, het recht hebben om je eigen keuzes te mogen maken!
Ja maar sommigen slaan hier een beetje te ver in door. Vind sowieso al dat vrouwen tegenwoordig maar al te graag hun boontjes willen doppen en weet niet of dat altijd positief is. De stap naar een scheiding is zo snel gemaakt tegenwoordig, ik PERSOONLIJK denk dat we best wat terug mogen naar de oude tijden. Onze ouders en grootouders hielden het toch veel langer uit en die waren een stuk minder geemancipeerd maar echt niet allemaal ongelukkig. Ik lees hier op dit forum soms ook van die rare verhalen over mannen en iedereen die dan meteen roept dat ze maar op moet stappen, kom op zeg.. vecht een beetje voor je relatie! Vaak zijn het van die onzinnige redenen.
Dat is een hele andere discussie die m.i. niets met emancipatie of onafhankelijkheid heeft te maken hoor ... er wordt sowieso veels te gemakkelijk over gedacht ... als er een scheet dwarszit, dan ga je toch weg??? Dat begrijp ik ook niet hoor ...
Van dat geld alleen is het moeilijk rondkomen. Daarnaast is het lastig aan een baan te komen als je een groot gat in de cv hebt. Dat snap ik niet. Hoezo zou hij dat werk niet kunnen doen zonder jou? Hij kan dan toch net zo goed zijn ding blijven doen als jij en de kids helemaal niet in beeld zouden zijn? Voor alles wat jij doet, zijn mensen voor in te huren. Kost dan wel meer, maar alles wat jij uitgeeft bespaart hij ook weer. Ik wil je niet afzeiken hoor Ik snap alleen je punt niet dat hij dankzij jou kan doen wat hij leuk vindt.
Umm85 ik ben het met je eens dat sommige doorslaan en niet/ te weinig hebben gevochten voor hun relatie. Ik vind alleen niet dat we hier de emancipatie de schuld van moeten geven. Ik vind het meer een teken van zwakte en een gebrek aan doorzettingsvermogen. Dat staat zelfs lijnrecht tegenover wat voor mij emancipatie inhoudt. Hier sluit ik me dan ook helemaal bij aan.
Ik ben zo'n gescheiden vrouw, die tijdens haar huwelijk thuisblijfmama was en dus financieel afhankelijk van haar man Toen wij een kindje kregen, hebben we sámen besloten dat ik thuis zou blijven en de kleine niet naar de opvang hoefde. Toen we uit mekaar gingen, geloofden we allebei nog steeds in dat zelfde standpunt. Ik heb wel degelijk een opleiding dus het was voor mij niet zo moeilijk om een baan te vinden toen we uit mekaar gingen. Maar ook toen hebben we er alsnog samen voor gekozen dat ik niet fulltime zou gaan werken, maar parttime en dat hij mijn inkomen zou aanvullen met alimentatie. En zo gaat het dus prima. Als t had gemoeten, was ik na de scheiding wel gewoon volledig gaan werken en had ik m'n kindje en mezelf daardoor prima zelf kunnen onderhouden. Dat ik tijdens m'n huwelijk financieel afhankelijk van hem was, heeft voor mij dan ook geen enkele rol gespeeld toen ik ging scheiden. Ik wist dat ik het in mn eentje ook wel zou redden, ben ik nooit bang voor geweest. Ik heb tijdens mn huwelijk overigens nooit mn hand op gehouden of gevraagd om geld of weet ik veel wat. Hij bracht als enige het geld binnen, maar zag het altijd als óns geld. We waren getrouwd in gemeenschap van goederen, dus elke cent van hem was ook van mij.
Met het blauwe deel ben ik het dus wél eens. Ik vind 1 dag thuis ook veel zwaarder dan 1 dag op mijn werk. (Ik zit aan een bureau of in een vergadering, maar niks fysieks dus). Dus mij lijkt het ook veel zwaarder om iedere dag thuis te 'werken'. Want het is gewoon werken, eigenlijk! Tenminste.... en dan kom ik op het rode deel. Ik vind het ook nergens over gaan dat die thuisblijfmoeders waar jij het over hebt klagen over dat ze geen tijd voor het huishouden hebben. Dat is hetzelfde als een caissière die zegt dat ze geen tijd heeft om klanten te helpen aan de kassa! Want wat doe je nou eenmaal als thuisblijfmoeder? - De kinderen verzorgen en opvoeden - Boodschappen - EN HET HUISHOUDEN! Dat is het toch? Ik werk vier volle dagen per week. Huishoudelijk werk wordt uitbesteed. Maar dat gebeurt 4 uur per week. Ondertussen zorgen wij zelf wel dat het opgeruimd en leefbaar blijft. De douche wordt met een trekker schoongetrokken na gebruik, het bad wordt drooggemaakt, de wasbak wordt regelmatig even snel gedaan met een doek, de vloer gaat af en toe met de swiffer, we gaan regelmatig met de borstel door de wcpot en zo blijft er minimaal over om écht te poetsen. Thuisblijfmoeders die klagen over dat ze niet toe komen aan hun taken, moeten eens goed kijken naar wat ze wel doen en beter gaan prioriteren. Dus niet een uur soaps gaan zitten kijken en een uur in de tuin in het zonnetje zitten en een uur hier op het forum rondhangen en dan nog klagen dat ze geen tijd hebben om het huishouden te doen!