Ik lees heel veel studieboeken ( koop ik via Bol.com of MP) Nu ben ik bezig met Semantiek Semantiek - Wikipedia En ik lees filosofie boeken. Ik lees nu 3 boeken. Eentje over westerse en Oosterse filosofie, een politiek boek en een Zen boek. Ik doe een cursus hier en daar en ik schrijf op mijn eigen website. Vrijwilligerswerk deed ik ook maar is nu niet meer te combineren met al mijn dingen die ik wil doen Ik mediteer en sport ( nu alleen Yoga in verband met mijn bekken) Genoeg te doen dus. Ik ben dus gek op leren en studeren.
Mensen die de hele dag acht hun pc zitten, kunnen misschien wel de hele dag met complexe wiskundige berekeningen bezig zijn... Ja, er zijn ook beroepen waarbij je de hele dag in je kantoor achter een pc niets bijzonders zit te doen, maar goed, ik stel me dan maar voor dat die mensen daar geen behoeft aan hebben, of helaas niets beters kunnen vinden... Overigens zie ik hierboven ook wel wat dingen genoemd worden, die ik niet echt een intellectuele uitdaging noem. Uitdaging, ja, en je bent wel degelijk bezig, maar ik doel meer op dingen die je analytische, probleemoplossende vermogen uitdagen. En dan ook deze dingen tegen iemand aan kunnen houden en feedback krijgen. Een cursus lijkt me ook leuk, maar als ik stop met werken (dat is natuurlijk de aanleiding van de vraag), kunnen we dat niet betalen. Daarnaast wil ik dat niet in de avonduren doen, want dan wil ik juist met mijn man samen zijn. Bepaalde boeken lezen (filosofie en vakgerelateerde literatuur) lijkt me aan de ene kant ook wel leuk, alleen ben ik behoorlijk praktijkgericht en heb moeite met dikke pillen (tenzij het fictie is ) Maar ik blijf dit topic mooi lezen voor tips
Hihi Ik heb er overigens ook wel een handje van om veel dingen te willen weten... Ik heb ook veel kennis over van alles en nog wat, maar in mijn leven is het echt onzinnige informatie. Bijvoorbeeld hoe piramiden gebouwd werden, met luchtschachten die precies op bepaalde sterrenbeelden/-stelstels gericht waren. Héél interessant... maar wat heb je er aan Evenzo met vakgerelateerde boeken. Ik kan wel van alles gaan lezen, maar wat doe ik er vervolgens mee?
Tja, inderdaad... Mijn werk speelt zich voornamelijk achter de pc (of de Mac dan) af. Lijkt mij dat onderzoek doen en onderwijs geven wel degelijk als iets intellectueels wordt beschouwd? Beetje vreemde opmerking dus. Ik hoor hierboven ook activiteiten genoemd die ik juist vrijetijdsbesteding noem. Zoals naaien. Lekker verstand op nul voor mij. Of helpen op school: lijkt me geweldig (als mijn zoontje erop zit natuurlijk), maar juist omdat je dan een beetje op het niveau van de kinderen kan gaan zitten (zover als dat gaat als volwassene dan natuurlijk). Maar voor mij allemaal dingen die niet te vergelijken zijn met de intellectuele bezigheden van mijn werk. De krant/boeken lezen en discussieren over actualiteit e.d. houdt je daarentegen wel scherp denk ik.
ik zat al te wachten op een soort topic als dit. weet je op mijn 40e ben ik voorbij een aantal punten. het punt van van alles willen op interlectueel gebied en werkgebied. de prestatie drang het ellebogen en konte kruipen gezeik.mensen die zich verheven voelen boven anderen. ik heb daar nooit iets mee gekund en ik kan er nog steeds niks mee. ik ben uiteindelijk gestopt met werken om deze redenen en omdat ik veel meer uitdaging EN VOORAL VOLDOENING zag in het moederschap. ik heb een vakopleiding gedaan en ik was er goed in. heel goed mag ik wel zeggen. de beste in de 30 jaar dat dit vak gegeven werd zelfs. maar wat zegt dat, dat zegt niks helemaal niks. om mij verder te ontwikkelen had ik een zware studie moeten volgen op een gewone regulier lyceum en omdat ik 15 jaar lang dagelijks gepest ben durfde ik dat toendertijd niet aan.daarna had ik 2 jaar naar frankrijk gemoeten om de restaurateur status te bemachtingen. ik heb dat allemaal aan mijn neus voorbij laten gaan, maar er geen spijt van. indertijd toen mijn oudste 2 kinderen klein waren haalde ik mijn intelectuele voldoening uit leren en lezen. ik heb een onverzadigbare drang tot kennis. en ik was vrijwilliger op de creche van de kinderen en deed veel op hun scholen. verder was ik 24 op 24 alleen met ze 12 jaar. ( en met 2 gehandicapte kinderen heb je dan inderdaad een boel werk maar daar ga ik hier niet ver op in) toen sloeg het noodlot toe en kreeg ik een hersenontsteking. er is zeg maar kortgezegd een bom ontploft in mijn hoofd. ik heb ongelooflijk veel pijn gehad en ben daar van ook blind geworden ( was al slechtziend) ik heb een heel zware medicijnkuur gehad die schade in mijn ingewanden heeft gemaakt en ik ben een deel uit mijn hersenen kwijtgeraakt door die ontsteking.( precies in de hoek van het zicht, het geheugen en het evenwicht). bovendien heb ik maar 10 procent van mijn gezichtvermogen terug gekregen.ik heb revalidatie gedaan omdat ik een vechter ben en ik sta nu daardoor waar ik nu sta. mensen die mij kennen zouden geen van allen zeggen dat ik zo slecht zie en dat mijn hele wereld op zijn kop heeft gestaan. ik ben veranderd van iemand die alles kon onthouden als ik het 1 keer las, veranderd in iemand die daar veel meer moeite mee heeft. ik weet wel alles nog wat er gebeurd is vroeger en met de kinderen enzo, maar de preciese jaartallen kan ik er soms niet meer bijhalen of de preciese volgorde. ik heb nog steeds een onverzadigbare drang tot dingen willen weten maar het is eens tuk moeilijker geworden. toch blijf ik zoeken en wil ik mee blijven doen in zoals dat heet "die ziende wereld" ik zie dus van dit hele forum 1 zesde tegelijk ( vergroting) , daarom is het overzicht lastig soms. maar het weerhoudt mee er niet van om hier mee te blijven praten, denken, en discusiéren. mensen die werken ( en vooral jonge mensen) hebben de neiging om zich verheven te voelen boven anderen. maar iedereen is kwetsbaar ook als je hoogopgeleid bent kun je een hersenbloeding of net als in mijn geval een hersenontsteking krijgen. hoogopgeleid zijn en een goede baan hebben zijn geen garantie tegen ziekte. daarna zul je ook verder moeten en een weg moeten vinden. ok , dit was een beetje offtopic , maar zijdelings heeft het er voor mij alles mee te maken. ik haal tegenwoordig mijn voldoening uit de kinderen. ik heb een hoogbegaafde puber waar ik diepgaande gesprekken over alle mogelijke soorten onderwerpen voer. ik heb nog steeds een drang naar kennis maar kan die nu alleen nog uit internet halen.en ik heb een peuter van bijna 2 waar ik weer heel andere dingen mee doe. als hij naar school gaat dan ga ik me daar weer inzetten en ik wil iets doen voor de maatschappij. ik ga op zoek dan naar de mensen die zwaar vereenzaamd zijn en vergeten worden .dat is ik weet nog niet precies hoe, maar dat is mijn doel voor de toekomst. en dat heeft niks met intelect en niks met hoogopgeleid en niks met betaald werk te maken. maar dat boeit me niet (meer). het gaat daar niet langer om, het gaat om wat IK wil met dit leven en wat ik belangrijk vind. ik hoef me niet meer te bewijzen in onze maatschappij.
Maar moet altijd alles zo ontzettend je hersenen prikkelen dan? Bang dat je dommer dreigt te worden ofzo?
dat wordt toch met intelectueel bezig zijn bedoeld neem ik aan bij de meeste mensen? als ik voor mezelf spreek dan ben ik wel bang dommer te worden, juist omdat ik het aan den lijve meegemaakt hebt. maar dat is niet de rede dat ik een drang naar kennis heb. die heb ik al van kleins af aan daarin is niks veranderd.
Ik ben dan geen thuisblijfmoeder, maar tijdens en na mijn zwangerschap ben ik in totaal 9 maanden thuis geweest en ben ik ook op zoek geweest naar uitdaging. Wat voor mij heel belangrijk was dat ik onderdeel bleef uitmaken van intervisiegroepen zodat ik en het contact met vakgenoten bleef houden en mocht blijven nadenken over casuistiek. Casuistiek en dus de echte praktijk haal je namelijk niet uit boeken. Verder heb ik wel op verzoek wat vrijwillige opdrachten gedaan voor patientenverenigingen, zoals het geven van een lezing. Als ik thuisblijfmoeder zou zijn, zou ik het op deze manier weer doen en waarschijnlijk wat meer vrijwilligerswerk. Misschien iets van een bestuur voor een patientenvereniging waarbij ik me zou mogen bezig houden met de inhoud. Ergens in mijn achterhoofd heb ik ook nog een wild plan om zelf een stichting op te gaan richten voor een goed doel. Ik ben een echte vaknerd en zolang ik me kan herinneren heb ik een fascinatie (obsessie? ) voor het onderwerp waar ik me mee bezig houd. Als ik er niks mee zou doen, zou het voelen alsof ik een stukje van mezelf zou opgeven. Mijn hersenen moeten voor mijn gevoel wel geprikkeld worden. --- Blup wat ontzettend heftig dat je hersenletsel hebt opgelopen. Ik vind het heel knap dat je zo hard hebt gevochten om te zijn tot wie je nu bent.
Vreselijk zeg Blup.. Trouwens die opmerking van mij kwam een beetje vreemd uit de hoek misschien. Ik moest opeens aan een oom van mij denken.. die had aan mijn ouders gevraagd of ik nog wel iets 'nuttigs' deed behalve tbm zijn? 'Ze doet toch wel een studie?' Vond dat zo apart haha.
Ik heb op het moment echt geen tijd om mijn 'analytische probleemoplossende vermogen' te ontwikkelen en te stimuleren. Ik verzorg nu hoofdzakelijk de kinderen. Ik ga in mei trouwens weer aan het werk als ZZP'er maar een analytisch probleemoplossend vermogen heb ik nooit gehad. Ik ben meer van de talen
Bij analytische probleemoplossende vermogen en iets dat je als tbm kunt doen kom ik niet veel verder dan de nintendo DS of puzzelboeken e.d., maar of je daar veel wijzer van wordt Verder zat ik te denken dat je je kunt aansluiten bij een leeskring en een (thuis)studie hoeft niet duur te zijn. Je kunt vrij veel van MP halen. Hebt dan geen huiswerkbegeleiding maar het kan zijn dat je daar geen problemen mee hebt.
Helemaal mee eens! Dat laatste, discussiëren, daar heb ik genoeg gelegenheid voor, maar dat is 's avonds en in het weekend met mijn man en vrienden. Ik ben echt op zoek om me overdag dan ook voldoende mee bezig te houden (op niveau).@blup: Stukje van alles/meer willen weten en je kennis vergroten is menselijk Echt naar wat je hebt meegemaakt. Lijkt me vooral frustrerend dat je weet dat je het vroeger wél allemaal kon.... Dommer is niet het juiste woord, maar wel minder scherp. Ik heb dat al gemerkt toen ik met verlof was. Dito met mijn vakgebied. Dat is er ook niet echt op mijn vakgebied. De meeste klanten die van mijn 'diensten' gebruik zouden willen maken zijn bedrijven die genoeg winst maken. Daar ga ik niet vrijwillig voor werken! Maar helaas verwachten zij wel altijd een fulltime of bijna-fulltime inzet. Ik ook! Zo herkenbaar! Dat kan, ieder wat anders Ik ben dus helemaal niet van de talen. Daarom heb ik ook dit topic geopend, want als ik bijvoorbeeld juist in talen geïnteresseerd was, dan zou ik wel wat kunnen verzinnen. Cursussen, films kijken in die taal, op internet contact zoeken/onderhouden met mensen die die taal schrijven, etc. Of als ik heel creatief zou zijn, zou ik de behoefte hebben om juist die creativiteit vast te houden. Genoeg creatieve hobby's, zou ik denken! Maar ik houd juist van dingen uitzoeken en oplossen. Ja, ik zat ook al aan puzzelen te denken. Of bepaalde spelletjes spelen. Maar dat vind ik ook weer zoiets... Als ik halve dagen (moeilijke) spelletjes zou gaan zitten spelen of zou gaan zitten puzzelen, dan voel ik me zo... nutteloos? Ja en dat ben ik dan wel de rest van de dag, maar toch... En ben dus niet echt van de studieboeken...
Mag ik je vragen wat je vakgebied is? Is het misschien mogelijk om bijvoorbeeld aan de hand van actualiteiten een soort 'papers' te schrijven of onderzoek doen op internet en in literatuur en zo een portfolio ontwikkelen?
Dat kan heel goed, alleen daar geef ik niets om. Wordt mij nu ook al van allerlei kanten gevraagd om papers te schrijven, maar da's niks voor mij Misschien ooit eens... Ik ben software test analyst, heel praktisch, analyseren van documentatie van software, opstellen van een testaanpak en teststrategieën, bepalen van testtechnieken en deze toepassen op de ontwikkelde software. Ik vind het ook echt leuk om te doen en heb geen interesse in een managementfunctie of zo, omdat ik dan te ver weg van de analyse zit.
hahaha sorry moet even lachen om je opmerking, blijkbaar dus geen ervaring met apparte ziektens en veel ziekenhuis (den dankzij het ziekenhuis ook ziek geworden) mijn huisarts weet amper tot niks van mijn ziektens. ik heb een autoimuumm ziekte van de schildklier(hashimoto) mijn huisarts vond dat mijn waardes prima waren, want die waardens had hij ooit geleerd op school, helaas is er in die 30 jaar een hoop veranderd, maar hij bleef volhouden dat ik maar een kleine afwijking had en dat het tussen mijn oren zit (ben nog steeds depresief en heb postnatale depressie volgens hem, psych vind van niet) dankzij het internet forums (ook dankzij een mede zpèr) ben ik erachter gekomen wat voor ziekte ik had, dus met een boekwerk vol dingen van het internet naar de ha gegaan en geeist dat ik erop getest wilde worden. en ik bleek nog gelijk te hebben. ik heb mazzel met een goede internist die veel ervan weet. en dat zelfde geld voor mijn andere ziekte. pas na 2 jaar (nouja op 6 dagen na) kwam een chirurg erachter wat ik heb, posttraumatische dystrofie (en dan de koude vorm) terwijl ik al 2 jaar bij een revalidatie arst liep waarvan dit juist een vakgebied is, maar dat mens bleef ook maar roepen dat het tussen mijn oren zat. pas na veel zeuren kreeg ik een doorverwijzing naar een vaatchirurg. (ze wilde zelfs handelen als ik naar de psychiater ging dan pas mocht ik naar de vaatchirurg, nou dacht het dus niet, ik ken mijn lichaam) dankzij die vaatchirurg weet ik wat ik heb, inplaats van 24 uur per dag pijn hebben, tintelingen, uitval van arm, krachtsverlies, heb ik nu als ik niets doet bijna geen pijn meer, en is het dragelijker. ik slikte zoveel schildklierhormonen omdat ik zo moe was en bleef, ik zat heel hoog kwa medicatie. sinds ik medicatie krijg voor mijn dystrofie=minder pijn, kreeg ik hartkloppingen steken, omdat ik dus te hoge medicatie had voor schildklier, zelf verminderd en nu geen hartkloppingen en steken meer (en ja ik mag zelf bepalen of ik meer of minder ga sliken van mijn internist) dus zeg nooit meer een arts weet meer over je ziekte. helmaal niet een Ha
Ik ben al meer als 14 jaar tbm maar niet hoog opgeleid...helaas want die kans heb ik aan mn neus voorbij laten gaan door bepaalde persoonlijke problemen. Wat ik in die tijd gedaan heb buiten mn kinderen opvoeden is mij verdiepen in alle interesse gebieden die ik heb. Archeologie, mythologie, psychologie. En als ere plaats geloof en leefwijze der Germanen. Daarnaast houden ontwikkelingen in de wereld me altijd wel bezig. Als ik iets tegen kom wat me interessant lijkt dan duik ik daar ook helemaal IN en ga het uitpluizen. Door dat ik van sommige dingen wil weten hoe deze werken heb ik mezelf HTML geleerd (een script taal om websites te maken zeg maar) en daarnaast nog wat stukjes en beetjes van script talen. Ben ondertussen een cursus gaan volgen die hier bij aansluit en leer mezelf ondertussen PHP en CSS. Probleem oplossend vermogen? Ach...verzin hoe een website layout er uit moet zien. Ga dit maken en zet dan onbewust ERGENS een aanhalings teken verkeerd. Of vergeet hem. En dan je bewustzijn weer aanzetten en ga maar zoeken! Bovendien wil ik altijd iets wat ik nog niet kan maken....dat kan ook wel eens een probleem zijn