Zoals iedereen al zegt: toch wat van zeggen hoor! Ik ben zelf ook helemaal niet van de confrontaties, maar nu loop jij er steeds mee, dat is ook niet fijn. Doe het idd als er een andere collega bij is, mocht ie een scene schoppen ofzo dan ben je niet alleen. En betrek het vooral op jezelf: dat jij je ongemakkelijk voelt, of het niet prettig vind. Dan kan hij zich moeilijk aangevallen voelen en zal hij vast rekening met je houden. Ik ben wel benieuwd: wat is verder je gevoel bij deze man? Is hij gewoon aanrakerig of is echt iets seksueels? Je vrouwelijke intuitie zegt je vast wel of hij wel of niet in orde is toch?
Heel duidelijk tegen hem zeggen, dat je daar niet van gediend bent. Gaat hij er mee door? Stap je naar je baas. Zulke dingen horen echt niet hoor.... Sterkte ermee! p.s tenzij je het natuurlijk zelf erg leuk vind, dat wordt het een ander verhaal.
Denk dat de beste weg is om het uit te leggen dat je je er niet prettig bij voelt. Ik zou nog niet naar de leidiggevende stappen, maar eerst hem zelf aanspreken. Anders kan er een balletje gaan rollen voor deze man terwijl dat misschien helemaal niet nodig is omdat hij het goed bedoeld. Wel zou ik eens peilen bij andere (vrouwelijke) collega's hoe zij zich erbij voelen. Dan kun je altijd nog als je dat nodig vind naar de leidinggevende hierover.
Ik zou dat ook echt niet pretig vinden. Gewoon zeggen dat je dat niet prettig vind. Ik zou niet direct naar de leiggevende gaan, mss bedoelt hij er wel niks mee en is ie gewoon zo aanhalig...
In begin dacht ik gewoon bij mijzelf, ja hij is gewoon zo aanrakerig (dus niks seksueels aan). Hij heeft ook gewoon een vrouw en kinderen. Maar het wordt met de dagen steeds erger die aanrakingen van hem en steeds vaker. Laatst maakte hij uit het niets zo'n opmerking: 'Ja ik vind dat als je een spijkerbroek aanhebt, dan staat het je heel goed, want dan komt je lichaam er zo mooi uit.' Je hebt zo'n mooie figuur, vooral in een spijkerbroek'. Zoiets zei hij, letterlijk weet ik het niet meer. Het ging erover dat hij vind dat vrouwen die zwanger zijn geweest en die bevallen zijn, meestal heel erg aankomen en dat ze dan gaan uitdijen en bij mij was dat niet het geval en dat wou die even meedelen. Ik wist niet zo goed hoe ik erop moest reageren. Dus ik noemde maar namen van een aantal collega's die na de bevalling ook niet uitgedijt zijn en dat ik dus echt niet de enige ben. Maar ja bedankt in ieder geval voor alle adviezen. Ik ga proberen het op een rustige manier tegen hem zeggen dat ik zijn aanrakingen niet zo fijn vind. Maar moeilijk vind ik het wel hoor. Ik moet even alle moed verzamelen. Morgen zie ik hem vast weer op het werk.
het is jou lijf hoor! gewoon zeggen! ik had op de universiteit ook een medestudent die altijd aan me moest zitten, na een tijdje was ik het zo zat dat ik een keer heb gezegd, XXX ik vind je echt een aardige jongen maar ik wil niet meer dat je de hele tijd aan me zit te plukken daar kan ik niet tegen..... toen wast meteen over