hoi mama van sam: mijn gyne zegt dat magnesium helpt tegen kuitkrampen , lokale contracties en sinds ik het neem , zijn de lokale contracties zo goed als weg. dus volgens mij helpt het ook aichaatje: toch nog weeenremmers neùmen dan, de progesteron neem ik ook moet normaal maar tot week 25 maar heb al gezegd dat ik doorneem tot week 32 en mss wel tot de cerclage eruit mag. na de bevalling he, zo in sept dan dan zou ze al een dikke maand zijn, ga ik op een terrasje zitten en een ijsje eten gr
mamavansam, ik heb gelukkig ook nog nooit een IUVD durante partu meegemaakt. Wat een verhaal!!! Dat moet ook vreselijk traumatisch zijn geweest voor iedereen! Ik heb nog niks gehoord van de perinatale audit, vanavond of morgen maar eens een collega bellen (er waren helaas maar 3 O&G-ers geweest...) Mijn gyn denkt ook dat magnesium niet helpt, ze zullen het wel te homeopatisch vinden . Lachen dat je zo heerlijk eigenwijs bent, en waarom niet, het kan geen kwaad voor die kleine. Rox wat erg dat je zo'n traumatische ervaring hebt gehad rondom de bevalling van jullie zoon!!! Slimme zet dat ze die verloskundeafdeling hebben gesloten. Jente ik moet de progesteron tot 36 wkn blijven gebruiken. Zal blij zijn als ik er mee kan stoppen, het zijn die vaginale supps, maar 's ochtends komt er altijd zo'n troep uit (sorry beetje vies verhaal) Controle vanmorgen was gelukkig weer goed, dus ik zit weer rustig thuis op de bank en buiten in plaats van opgenomen in het zkh ! Volgens mij zat het hoofdje wel iets dieper dan vorige week, maar geen funneling en nog een stuk bmh te zien boven de cerclage! Was helemaal gelukkig met de weegschaal in het zkh, maar 0,4 kg aangekomen in twee weken !!! Buik groeit wel aardig verder, over 2 wkn groeiecho, ben benieuwd hoe zwaar deze kleine is/wordt.
mama van drie boefjes die smeerboel van progesteron had ik ook maar ik neem nu s avonds een orale en smorgens een vaginale en die smeerboel heb ik nu niet meer echt werking is hetzelfde alleen werkt orale meer slaapverwekkend dus slaap snachts nu beter gr
haha geappige omschrijving maar het helpt he mss een domme vraag maar wat doet het nu juist nog ik weet in begin bevorderd innesteling, maar nu??? voorkomt het echt vroeg geboorte???
Bovendien houdt progesteron de baarmoeder in de juiste conditie tijdens een zwangerschap. Ik begin nu hier en daar tegen onbegrip aantelopen! Opmerkingen ach je zal wel bang zijn gaat later wel over! (over mijn klachten)
Ja dat bedoel ik dus! Zo van nu gaan genieten, het zijn gewoon angsten meis, ach als je wat verder bent in de zwangerschap, van mijn moeder hoor ik gewoon niets etc etc
dat is wel erg nu ( ik ben single en woon terug thuis omdat ik kindje wou lang verhaal) hier was mama ook eerst zo van doe maar heel huishoude en ...... nu ik denk dat een collega met haar gepraat heeft want plots is ze veranderd. bv koken doe ik wel alle dagen en denk da die collega zo iets zal gezegd hebbe van ' julie is al 8 jaar thuis weg , nu is ze tijdelijk terug en kookt ze wees blij als ze er niet was moest je dat ook nog doen en laat haar rusten" nu zegt mama elke dag alleen koken als het gaat he en voor de cerclage kookte ik, strijken en boodschappen ( ze heeft poetsvrouw) dus klagen kan ze niet en dat zal ik na bevalling ook weer gaan doen dus. en papa zei net as het ni gaat met neefke belle he dan kom ik terug. hij gaat me iedere avond ne creme halen op da punt kan ik ni klagen , maar mss ook ermee te maken ze waren bij de bavlling ze hebben jente zien sterven ze hebben mijn pijn gezien, ze hebben hun eigen pijn van kleinkind dat weg is ... wel erg van je mama mag ik vragen hoe dat komt??? en van opm geef het zelf aan dat doe ik ook, zo zegt een vriend van me deze keer komt het goed ik heb hem gezegd as je da nog ene keer zegt castreer ik u en dan heb ik uitgelegd dat voor mij die zin pijn doet en nu probeerd hij me te snappen. dus mss gewoon zeggen die zin doet pijn om die reden mensen die het niet meemaken kunnen het moeilijk snappen. denk ik gr
mamavansam, lekker doen wat goed voelt!!! Ik kan voor mezelf de kleine uitstapjes steeds verantwoorden (vandaag ook nog bij iemand op de bank gezeten) en dat is m'n leidraad voor de komende weken. mamavan3boefjes en Aichaatje, wat fijn dat jullie controles weer goed zijn!!! Mbt progesteron heb ik van mijn gyn gehoord dat wanneer de bevalling zich zal gaan inzetten, het progesteronniveau dalende is (of andersom...beetje kip-ei verhaal). Door je progesteronniveau hoog te houden, hopen ze te voorkomen dat je vroegtijdig zal gaan bevallen. Hier krijg ik trouwens ook geen magnesium. Zit nog steeds aan vezelrijke producten en dat werkt tot nu toe nog steeds
mams is druk met haar eigen situatie, ze wil scheiden van mijn vader! en laat zich alleen horen als er problemen zijn! erg jammer! heb haar zojuist een mailtje gestuurd en gevraagd!! ben benieuwd! Fijn dat je weer bij je moeder terecht kon! Geniet daar lekker van!
is minder van je mama nu ik begrijp dat ze het moeilijk heeft maar ik vind och ook dat je er voor je dochter moet zijn ja heb wel veel geluk met mijn ouders, die helpen mij en mijn broer altijd dag en nacht 24 op 24 u 7 op 7 gr
Hoi meiden, Ik lees al een klein weekje met jullie mee, sorry daarvoor Maar jullie verhalen zijn zo herkenbaar dat ze mij enorm hebben geholpen! Aangezien we gisteren te horen hebben gekregen ik ook een cerclage zal krijgen bij een volgende zwangerschap, wil ik me toch graag aanlsuiten bij dit forum. Over een half uurtje is het een precies een maand geleden dat ons zoontje werd geboren na een zwangerschap van 21 weken.. Ik weet niet of jullie erop zitten te wachten, maar dit is ons verhaal: Een dag van tevoren kregen wij de 20 weken echo. Ik heb toen mijn zorgen geuit bij de verloskundige omdat ik dacht dat ik de avond ervoor mijn slijmprop was verloren (lang leve google met alle onsmakelijk plaatjes ). De verloskundige stelde ons gerust en daarna hebben we ruim een half uur ons mannetje kunnen bewonderen op de echo. De echo was helemaal goed, dus wij gingen opgelucht en blij weer naar huis. Klaar om (dit jaar wel een rustige) carnaval te gaan vieren! De dag erna moest ik werken. Toen ik naar mijn werk ging had ik last van mijn buik. Bandenpijn dacht ik het zal er wel bij horen Ik was nog geen uur op mijn werk toen ik erachter kwam dat ik helderrood bloed verloor. Gelukkig kon ik gelijk terecht bij de verloskundige. Die constateerde even later dat ik al uitpuilende vliezen had. In de ambulance had ik al lichte weeenactiviteit en de gynaecoloog vertelde dat een nood-cerclage daarom geen optie meer was. Ik had op dat moment ruim een centimer ontsluiting. Onze enige hoop was dat de weeen zouden stoppen. Helaas werden deze steeds pijnlijker en uiteindelijk is ons zoontje zeven uur later geboren. Omdat hij helemaal in de vliezen werd geboren hebben we rustig afscheid kunnen nemen. Een ervaring die mij, hoe verdrietig dan ook, heel erg dierbaar is. Toen de placenta geboren werd heeft mijn vriend de vliezen geopend en konden wij ons mannetje bij ons nemen. Gisteren hadden wij een nacontrole in het ziekenhuis. Uit het bloedonderzoek, het onderzoek van de placenta en de kweken die zijn afgenomen kwamen geen bijzonderheden naar voren. Waarschijnlijk ligt het dus aan mijn baarmoedermond. Daarom zal ik bij een volgende zwangerschap bij een cerclage krijgen. Daar ben ik heel blij mee, want zoiets wil ik echt niet meer meemaken. Aan de andere kant vind ik het heel spannend en baal er goed van dat ik nu geen normale zwangerschap door zal kunnen maken. Om mijn omgeving niet helemaal gek te maken met mijn zorgen en onzekerheden, hoop ik hier van mij af te kunnen schrijven. En daarbij hoop ik natuurlijk gebruik te kunnen maken van al jullie ervaringen!
hoi tulpje, welkom hier, jammer dat je erbij moet. denk dat in dit clubje liever niemand zou zitten om te beginnen proficiat met je kindje en veel sterkte met het verlies jouw verhaal is beetje mijn verhaal : 21 w echo baby goed, maar wel gezien verkorte en verweekte hals plat liggen en op 24 w bevallen( weeen, uitpuilende vliezen) ik hoop dat je hier wat kracht kan halen en ik hoop dat jij en je vriend het samen wat kunnen verwerken. vraag me af as dit ooit lukt even een vraag aan iedereen: mijn is nu dik half jaar geleden en nog elke dag beleef ik paar keer opnieuw de bevalling, de gevoelens de angsten gaat dit ooit weg???? gr
Welkom Tulpje. Jouw verhaal is helaas ook voor mij herkenbaar. Vreselijk dat je dit moest meemaken. Ik hoop dat je hier de steun vindt die je zoekt. Jente, het is nu iets meer dan 7j geleden dat ik mijn eerste kindje verloor. En ja, de pijn verzacht, het slijt allemaal wel. De angst komt bij elke zwangerschap uiteraard in alle hevigheid terug, zorgeloos zal 't nooit zijn. En ik denk nog weleens aan mijn eerste, maar dat gaat niet meer gepaard met huilbuien en zo. Ik kan er normaal over praten, het is - zo goed en zo kwaad als kan - verwerkt. Ik heb ondertussen twee prachtige, gezonde dochters en hoewel het er eigenlijk drie hadden moeten zijn, ben ik tevreden met wat ik nu heb. Ik weet evenwel niet of 't evengoed zou afgelopen zijn, moest ik uiteindelijk nooit aan kindjes geraakt zijn...
hoi gisteren bij tienermoeders hup en ik ben weer aant wenen, deze avond private practice en zal ook weer wenen worden. nu daar kan je gelijk in hebben moest je nooit een kind gehad hebben ja wat dan, daar heb ik nu echt bang voor. ik kan wel normaal praten erover maars as ik alleen ben beleef ik het vaak opnieuw. gr
lief tulpje, welkom op het forum! Net wat Jente ook al schreef, geloof dat niemand hier graag bij zou willen horen, maar goed dat je geschreven hebt! Je verhaal is zo herkenbaar! Bij mij gingen bij mijn eerste zwangerschap de alarmbellen rinkelen toen ik ineens veel helderrood bloed verloor. Ik bleek al 6 cm ontsluiting te hebben en ook uitpuilende vliezen. Na 2 dagen platte bedrust en weeënremmers is onze zoon bij 24 wkn en 4 dgn geboren en 5 uur na z'n geboorte bij mijn man in z'n armen overleden. Wel fijn voor jullie dat jullie nu na een maand al duidelijkheid hebben wat er gebeurd is en dat je bij een volgende zwangerschap een cerclage krijgt. Hoe gaat het nu met jullie? Het is allemaal nog zo vers! Lucht hier je hart en stel al de vragen die in je opkomen! liefs
Tulpje, vreselijk dat je afscheid hebt moeten nemen van jullie zoontje. Het is zo'n nare aandoening...er vaak pas achter komen als het veel te laat is...heel veel sterkte de komende tijd!! En lucht gerust je hart hier Jente, denk dat iedereen z'n eigen manier heeft om te verwerken wat er allemaal is gebeurd. Ik denk nog regelmatig terug aan wat ons ruim een jaar geleden is overkomen, maar de heel heftige emoties zijn er een beetje van af. Betekent niet dat ik ons meisje niet heel erg mis. Ik schreef het hier al eens eerder, maar voor mij is haar gemis, onderdeel geworden van wie ik ben... waardoor ze ook weer heel dicht bij me is.
tijm klopt vergeten doe je nooit en wil je ook niet alleen dat constant opnieuw beleven en de nachtmerries as ik slaap beginnen soms zwaar door te wegen.