Dames, ik kom er niet uit, ik hoop dat jullie mij wat informatie kunnen geven. Hierbij mijn verhaal. Wij hebben al een tijd gezegt dat we graag maar 1 kindje wilden. Echter, toen onze dochter geboren was, waren we er vrij snel over uit dat we ook een tweede wilde. We zijn er nu ook al een tijdje mee bezig, maar sinds deze week begin ik een beetje te twijfelen. Voor mijzelf zou ik het heel graag willen, het lijkt me heerlijk om met 2 kindjes bezig te zijn... Het liefst wilden we beide kindjes vrij snel achter elkaar (zo'n 2 jaar ertussen). Maar nu heb ik gister een gesprek hierover gehad met mijn vriend. Het zit zo, ik ben enig kind en wilde altijd wel een broer(tje)/zus(je), maar mijn vriend heeft een broertje dat 2 jaar jonger is. Hij heeft nooit (behalve op vakantie) samengespeeld met zijn broertje. Hij speelde met zijn eigen vriendjes, en het broertje ook met zijn eigen vriendjes. Ze hadden verder alleen maar ruzie of keken niet naar elkaar om. Sinds kort (nu ze beiden in de 20 zijn) gaat het contact opzich wel goed, maar het zijn niet echt vrienden van elkaar, ze delen niet alles, maar komen wel bij elkaar op visite. Ik dacht dat dit er dus helemaal anders aan toe zou gaan, ik zag het echt voor me dat mijn 2 kindjes leuk met elkaar zouden kunnen spelen, maar als ik dit zo hoor, dat lijkt een tweede kindje alleen maar een "last" voor de eerste. Als dat dan ook echt zo is, dan vind ik het ten opzichte van mijn eerste "egoïstisch" om voor een 2de te gaan. Ik/wij hebben zeker genoeg aan haar, maar ik dacht dus dat een 2de voornamelijk ook leuk voor de eerste zou zijn, maar nu kom ik er dus achter dat mijn vriend die mening niet deelt, en juist een 2de leuk vindt voor zichzelf. Ikzelf zou dus heel graag een tweede willen, maar niet als dat (zoals ik nu van mijn vriend verneem) alleen maar een last is voor de eerste. Ik hoop dat jullie mijn verhaal begrijpen. Wat ik dus nu graag zou willen weten is of alle kinderen uit 1 gezin (met ongeveer 2 jaar ertussen) slecht/niet met elkaar omgaan. Of dat het ook vaak voorkomt dat ze juist heel veel aan elkaar hebben.
Ik denk dat het heel verschillend is, maar over het algemeen ben je later vaak blij met een broertje of zusje. Ik kon vroeger niet echt goed opschieten met mijn zusje, maar dat komt omdat we gewoon anders zijn kwa karakter. Nu.. is het echt mijn beste vriendin! Ze helpt me, doet enorm veel met mijn zoontje en is echt een trotse tante. Ik kan me dus ook echt niet voorstellen als ik dus geen zusje had gehad. Wij willen daarom ook graag een 2e, niet alleen voor onze zoon want misschien kunnen ze inderdaad elkaar niet uitstaan. Maar dat zal vast in de loop der jaren vanzelf wel komen. En als 1 van ons wegvalt, hebben ze ook altijd elkaar nog.. Maargoed, dat zijn onze redenen natuurlijk. Er zijn ook genoeg mensen die wel bewust maar 1 kind willen, maar weet niet of dat ook om de reden is die jij hebt. Vaak is het vanwege praktisch of financiën of ruimte of iets..
Mijn zus is mijn beste vriendin en mijn man zijn beste vriend is zijn broertje! Ik zou dus zeker niet denken dat het een last is voor de eerste. Ik zou echt een veel minder leuke jeugd hebben gehad zonder mijn zus!
Mijn man heeft een broertje maar heeft daar niet zoveel contact mee. Ik ben enig kind en vond dat altijd prima, hoefde niet zo nodig een broertje of zusje. Toch komt er hier (mocht het allemaal lukken) wel een tweede. Je kan toch niet van tevoren voorspellen hoe je kindjes zijn en of ze het goed kunnen vinden samen. Dus ik zou het van jullie zelf af laten hangen, willen jullie nog een kindje dan gewoon doen. Doen jullie het voor je dochter dan zou ik er nog is goed over nadenken.
Mijn broertje en ik gingen vroeger niet zo heel veel met elkaar om, maar nu ben ik echt heel blij dat ik hem heb. Op vakantie speelden wij ook altijd wel samen en thuis niet echt. Nu zien we elkaar regelmatig. Ook als ik naar de toekomst kijk, ben ik blij dat hij er is. Zo kunnen we als onze ouders bejaard zijn, samen voor hen zorgen. En wanneer ze zouden overlijden hebben wij elkaar nog. Lijkt me best moeilijk wanneer je enig kind bent. Verder denk ik dat het heel verschillend is of broertjes/zusjes goed of niet goed met elkaar kunnen spelen. Ligt helemaal aan de kinderen, denk ik...
Mijn zusje is ook mijn beste vriendin (we schelen 2 jaar) En ik heb ook nog een broer waar het contact wat minder goed mee is, maar die zie ik ook regelmatig.
Nikita: Omdat dus jouw vriend niet de beste maatjes was met zijn broertje, verwacht jij dat dit ook bij jouw kinderen zal gebeuren??? Mijn broer is 5 jaar ouder en ja we hadden weleens knallende ruzie vroeger maar daar ben je broer en zus voor! We konden daarentegen ook super lief met elkaar spelen hoor! Ja nu zie ik hem bijna nooit meer helaas... Hij heeft een beetje dominant vriendinnetje... Maar kan er niet wakker van liggen! Vind een "last" ook wel een beetje hard klinken hoor! Maar goed dat is mijn mening. Ik zou het zelf juist niet leuk vinden om mijn meisje op te laten groeien zonder broertje of zusje... Ze zal er zeker niet slechter van worden maar lijkt me toch leuker voor haar. En ja het kan niet altijd koek en ei zijn maar wie weet worden ze wel de beste maatjes! Zoiets kan je onmogelijk van tevoren zeggen! Veel succes met jullie keuze maar laat het niet alleen afhangen van het feit dat jouw vriend niet zo goed kon met zijn broertje.
Als ik eerlijk mag zijn, vind ik al deze dingen die je opnoemt GEEN reden om wel of niet voor een tweede kind te gaan. De vraag die jullie aan jezelf moeten stellen is of je gezin compleet is zo? Willen jullie graag nog een kindje op de wereld zetten? Niet om een speelkameraadje te 'maken' voor je dochter, dat zou pas een zielig bestaansreden zijn. Wat je nu eigenlijk zegt is: 'ik wil weten of mijn dochter iets zal hebben aan een broer/zus, want dan geef ik haar die, anders wordt het alleen maar een last voor haar.' Als jij en je partner graag zelf nog een kind willen, gewoon omdat jullie verlangen naar nog een kind, omdat je gezin niet compleet is, omdat je lijf hunkert naar nog een keer moeder zijn enz. Dan zou ik ervoor gaan. Anders is het geen reden.
Denk dat het verschillend is, per broer/broer of broer/zus of zus/zus Mijn broer en ik zijn wel heel close, dit is mede gekomen dankzij het vroege overlijden van mijn zusje. We doen veel met elkaar en voor elkaar. Hij is er wanneer ik hem nodig heb en andersom net zo. Zou in elk geval niet zonder hem kunnen. Mijn neef heeft 1 broer en 1 zus, met zijn broer kan hij goed overweg, zijn zusje weer niet. Andere neef heeft enkel 2 broers gaat hartstikke goed, kunnen niet zonder elkaar helpen elkaar ook met school. Situaties zijn gewoon enorm verschillend, het is gewoon afwachten, tevens als moeder/vader zijnde kun je ook veel doen om dingen te beinvloeden.
tja mijn broertje is totaal anders dan ik, we speelde niet echt samen, bij gebrek aan beter, maar nu hebben we prima contact. mijn man heeft meerdere broers en zussen, maar 1 zus en broer heeft hij heel goed contact. We zijn ook bewust voor de 2e gegaan. En gelukkig gelukt. Onze oudste is dol op Jasper en deelt zelfs met hem autootjes. Hij geniet van zijn broertje en knuffel hem en kust hem met al zijn liefde die hij in zich heeft..... onbetaalbaar. Hoe het later wordt geen idee! maar we hopen dat ze leuk samen spelen! gr brenda
Ik vind het persoonlijk niet egoistisch voor de oudste hoor een 2e kindje.. heeft zeker ook voordelen..leren delen , helpen e.d Ik heb 3 kids.. En zeker weten dat ze ruzie hebben en elkaar soms flink lopen te treiteren. Maar ja daar ontkom je niet aan.. Aan de andere kant zijn ze ook heel gek met elkaar en kunnen ze ook wel heel goed samen. Ik zou niet anders meer willen
Nikita: Omdat dus jouw vriend niet de beste maatjes was met zijn broertje, verwacht jij dat dit ook bij jouw kinderen zal gebeuren??? Nou, ik moet je zeggen, ik heb geen broer of zus, dus ik dacht dat broer/zus op wat ruzie's na het altijd wel vrij goed met elkaar konden vinden, maar eigk heb ik gister pas gehoord dat het ook anders kan, wat me dan weer ah twijfelen zet. Als ik eerlijk mag zijn, vind ik al deze dingen die je opnoemt GEEN reden om wel of niet voor een tweede kind te gaan. De vraag die jullie aan jezelf moeten stellen is of je gezin compleet is zo? Willen jullie graag nog een kindje op de wereld zetten? Wij zouden graag nog een kindje willen, gewoon voor onszelf. We geven en krijgen genoeg liefde van 1, maar het zou naar mijn idee echt compleet zijn met 2 kindjes. Hoewel ik ook heel goed zou kunnen leven met (het idee) van 1 kindje. Financieel redden we het makkelijk en er is bewust ook nog 1 kamertje vrij.
Ik heb 3 broers (21, 25,28) zelf ben ik 27. We kunnen goed met elkaar overweg en ik zou ze alle drie voor geen goud willen missen. Natuurlijk hebben we ook wel eens ruzie gehad, maar dat heb je overal wel eens binnen een gezin. We konden ook leuk samen "spelen". Zoals ik zei gingen we alle drie goed met elkaar om, maar ik trok zelf het meest op met m'n oudste broer en de jongste 2 deden ook alles samen. Mijn partner heeft een broertje die 2 jaar jonger is en die konden het minder goed met elkaar vinden. Inmiddels is dit contact prima. Ik denk dat het dus per persoon verschillend is.
Je geeft het antwoord zelf al. Ik zou mijn twijfel overboord gooien, want je kunt toch niet in de toekomst kijken!
Als je graag een kindje wilt omdat je voelt dat met 1 kindje je gezin nog niet compleet is moet je er volgens mij gewoon voor gaan. Je kunt nu eenmaal niet in de toekomst kijken en zien hoe het er later in jullie gezin aan toe zal gaan. Wij hebben 2 kinderen dicht op elkaar. Deels vanwege de hoop dat ze straks gezellig samen kunnen spelen maar de hoofdreden voor ons om aan een 2e te beginnen was omdat voor ons gevoel met 1 kindje ons gezin niet compleet was. Natuurlijk is dan altijd nog de vraag of het lukt maar wij zijn dolblij met onze 2 kids. En als ik zie hoe onze jongens al op elkaar reageren, dan gaat dat later ook vast wel goedkomen!
Of het niet compleet aanvoelt, dat weet ik niet. We zouden allebei wel heel graag een tweede willen, maar ik kwam er gister dus pas achter dat het ook niet goed kan gaan tussen 2 kindjes, waarover ik dus nooit heb nagedacht, omdat ik er anders over dacht, ik dacht dat het altijd wel goed zou gaan (natuurlijk zo nu en dan wat ruzies, maar verder wel leuk). En dat komt wel erg onverwacht binnen zegmaar... En vandaar dus eigenlijk vanaf gister pas de twijfels zijn gekomen. Maar van de andere kant, stel dat het niet goed zou gaan, dan zouden ze alsnog beide gelukkig zijn en hun eigen ding doen, met hun eigen vriendjes... (daar kom ik nu dus achter)