Wel of geen tweede..

als je pech hebt kan dat gebeuren ja, wij hebben 2 dochters van 1 en 2 jr.... en ze zijn over het algemeen de hele dag wel met elkaar bezig... natuurlijk ook uitdagen en elkaar tot last zijn af en toe... maar als 1 van de 2 even weg is dan vraagt de ander altijd waar ze is..... en voor het slapen geven ze mekaar een kusje en zingen een liedje... nu ze ouder worden word het wel veel leuker doordat ze echt kunnen spelen samen....

 

Onze kindjes schelen bijna 2 jaar. De eerste maanden had onze dochter er heel veel moeite mee. Moest haar plek in 1 keer delen met een vreemd iemand. Maar inmiddels is ons zoontje 1 jaar en is ze zo'n trotse zus. Ze zullen elkaar vast nog vaak in de haren vliegen. Maar ik geloof dat een broer of zus hebben echt een meerwaarde is.

Ik ben zelf de middelste. Heb een oudere zus van 2 jaar ouder en een broertje van 8 jaar jonger. Met mijn zus deel ik alles! En als ik terugkijk op onze jeugd ben ik zo blij dat ik haar erbij heb gehad. De vakanties alleen al waren superleuk!!

Natuurlijk kan het niet klikken, maar dat is toch geen reden om niet voor een tweede te gaan?

Sterkte met jullie beslissing!!

 

Mijn zusje is 13 maanden jonger dan mij en wij speelden vroeger heel veel samen. En als ik nu zie hoe mijn kindjes met elkaar spelen, dat is gewoon erg leuk. Tuurlijk vechten ze ook met elkaar, maar dat hoort bij het ouder worden.

 

Maar het bestaan van je evt. tweede kind moet niet afhangen van het feit of die wel of niet leuk kan spelen met je dochter?

(ik snap wel dat je twijfelt, maar deze redenering zou nooit in me opkomen, daarom vind ik het zo raar).

 

Ik zou alleen een tweede kind willen krijgen omdat IK dat wil/voel/ernaar verlang of wat dan ook.
Een tweede kind krijg je niet voor je eerste kind, maar voor jezelf.
Hoe de relatie tussen je kinderen onderling gaat zijn, valt nooit te voorspellen. Daarom is dat naar mijn mening geen goed argument om het wel of niet te doen.

 

Ik begrijp je nu.
Maar heb je zelf geen enkel ander voorbeeld dan je man? Hoe ging het bijv bij je vrienden thuis met hun broers/zussen? Bij je neefjes/nichtjes enz?

 

Ik vind het sowieso een aparte reden om een kind te nemen voor het 'gezellige' voor je huidige kind...
Miss zeg ik het nu lomp!
Maar zo komt het op mij over.

 

Oh ik had toen ik jonger was ook ontzettend veel ruzie met mn zusje, ik was haar "zogenaamde" 2e moeder en bemoeide me soms met haar ze was ook niet zo lief voor moeders al ik. Dus soms was er echt flinke ruzie maar nu we ouder zijn valt dat reuze mee, oke soms is er nog welleens wat, maar kunnen gewoon bij elkaar op visite en doen ook wel leuke dingen samen. Ik denk dat het later alleen maar beter gaat. Het hoeft ook echt niet zo de zijn dat de 1 een "last"is voor de ander hoor. soms kan het echt leuk zijn. tussen mij en mn zusje zat 5 jaar en was misschien net iets te veel verschil met sommige dingen. Maar zeker leuk, vooral als je wat ouder en volwassener wordt

 

Dat weet je van tevoren toch nooit.
Ik heb 2 zussen, heb met 1 bijna geen contact, ook totaal geen band mee en met mijn andere zus een heel goed contact.
Toen wij voor een tweede gingen, deden we dat omdat we vooral zelf gewoon 2 kinderen wilden. Kunnen ze met elkaar goed opschieten, dan is dat mooi meegenomen, hebben ze weinig tot niets met elkaar, nou, dan is het jammer. Dat soort garanties heb je nooit, maar volgens mij gaat het in de meeste gevallen wel goed.

 

Ik had alleen maar oudere broers en een zus, maar ze waren erg beschermend voor me. Is niet te vergelijken denk ik.

Uiteraard heb ik verschillende ruzies gehad en moet zeggen dat we nu beter met elkaar om gaan als voorheen...

 

Tsja, dat je niet goed met een broer/zus op kan schieten kan natuurlijk altijd gebeuren, dat weet je van te voren niet. Ik kon het vroeger niet zo goed met mijn zus vinden, wel met mijn broer, en vanaf mijn 12e ofzo met allebei heel goed. Mijn man kon het altijd al goed vinden met zijn broer en zusje.

Ik denk eerder dat het uitzondering is dan regel dat broers/zussen elkaar nooit leuk gaan vinden. Als het al minder is tijdens de jonge jaren, veranderd dat vaak later wel. En kunnen ze zelfs dan nog super goede vrienden worden.

 

ik ben helaas enig kind en dat heb ik ondanks dat ik verwend werd altijd erg gevonden, bijv met familieverjaardagen of dergelijke kwamen mijn oom en tante met neef en nichtje vaak maar even en dan gingen ze weer.. en dan bleef ik als enige kind achter in een flink gezelschap van volwassen en dat heb ik altijd klote gevonden, miste echt iemand om mee te spelen...

mijn vriend heeft een broer die ongeveer 14 maanden ouder is dan hem en die hebben nu echt een hele goede band, vroeger weleens elkaar de hersens ingeslagen maar goed ze hebben het ook leuk gehad samen ... en vooral nu ben ik daar jaloers op dat die elkaar ook nog hebben ik heb dat niet en vind dat echt minder..

en of ze goed met elkaar overweg kunnen hangt denk ik ook heel sterk af van de karaktertjes dat kun je vooraf toch niet weten vrees ik...
maar ik zeg zeker met het oog op de toekomst dat ik graag een 2e erbij wil omdat ik het zelf erg graag wil maar ook voor mn dochtertje zodat ze niet diezelfde dingen gaat meemaken als ik.
ik vond het vaak heirdoor echt vreselijk om bijv buiten de stad mee te moeten naar een feest waar verder geen kindjes waren..
dan zat ik echt te zeuren dat ik naar huis wilde maar ja dat ging dan niet. als je dan nog een broertje of zusje hebt ben je in elk geval niet alleen..

 

IK heb 2 zussen, 1 is ongeveer 2 jaar ouder, de ander ongeveer 2 jaar jonger. Ik vond het altijd wel fijn ondanks dat mn zusje niet een 'standaard' kind was (flink wat beperkingen en niet altijd even makkelijk) ondanks alles kan ik ze toch écht niet missen...
Op sommige momenten was het niet was het TOEN niet altijd even leuk, maar achteraf gezien, ik zou niet anders willen!!!

 

Ik snap dat je dan even schrikt.

Ik was tot mijn 7de enig kind, en heb het wel heel erg gevonden. Mijn ouders wilden het zelf bij 1 houden, maar ik heb vaanf mijn 5de zovaak gezeurd om een broer/zus, heb me alleen gevoeld, werd ook gepest op school, dus ik had echt niemand om mee te spelen. Uiteindelijk gingen mijn ouders voor een tweede, maar toen was ik al 7. Dan heb je een heel ander band. Ik was voornamelijk de oppas voor mijn zusje, maar toch hadden en hebben we ontzettend veel aan elkaar.
Ze is er altijd, ondanks kinderachtige ruzies die we hadden. We hebben hele verschillende levens, maar als er iets is zijn we er voor elkaar.

En een tweede is echt niet 'zielig' voor je eerste. Ze moet wel wat aandacht delen van de ouders, maar van andere kant, krijgt ze de aandacht van haar broer/zus die jullie haar niet kunnen geven. Als ik kijk hoe geweldig mijn kindjes met elkaar omgaan en hoeveel ze aan elkaar hebben. IK als moeder kan zo'n band niet vervangen, laat staan dat ik dat kan vervangen met speelgoed oid.

 

Mijn zus en ik zijn 2 handen op 1 buik, ook met mijn broertje, 4 jaar verschil heb ik een goed band en heb ik heel veel mee gespeeld. Hier hebben de meiden 2 jaar verschil en een echte haat liefde verhouding maar wél altijd samen spelen. Ze kunnen niet met en niet zonder elkaar. Ze zijn stapeldol op hun kleine broertje en kunnen niet wachten tot de baby geboren wordt!
Je weet het nooit van te voren. Moet zeggen dat ik het hebben van een broer of zus onmisbaar vind voor je verdere leven.

 

Heel verschillend denk ik. Ik heb mijn broertje altijd als last gezien, hoe rot het ook klinkt. Hij is 3 jaar jonger dan ik. Hij jatte mijn geld, geld van mijn ouders, mijn ouders waren altijd met hem bezig, het probleemkind, ik heb mijn ouders zien huilen van kwaadheid, een bak ellende. Nu spreken mijn broertje en ik elkaar wanneer het "nodig" is. Op verjaardagen enzo. Maar verder nooit. Ik denk dat het nu zo'n 2 maanden geleden is dat ik hem gesproken heb.

Als je nog een kind wil moet je dat voor jezelf doen. Je kinderen kiezen zelf hun vrienden uit, en daar hoeven hun broers en zussen niet tussen te zitten. Vrienden kies je zelf, familie moet je het maar mee doen