met 3 weken ofzo vind ik dat wel erg. Je hebt nl nog zoiets als het hechtingsproces, ik zeg hierbij niet dat als je het wel doet dat je kindjes niet goed gehecht zijn. Want dat is voor elk kind anders, maar je loopt wel het risico dat het minder makkelijk gaat. Ik vind de eerste 2 maanden hoort een babytje bij zn ouder(s) te zijn. En natuurlijk bedoel ik ook niet het vb van lady xochi, want ze had ook kunnen liggen slapen of de was aan het doen zijn geweest.
Mart is met 4 weken ook uit logeren geweest hoor, en met 8 weken ook.. Heeft ie niks aan over gehouden, en ik denk dat het qua hechting beter is dat ik hem elke dag draag in de doek,lekker bloot op bloot knuffel elke ochtend en hij straks in ieder geval tot 15 maand niet naar het kdv hoeft. Of hij dan een nachtje niet thuis slaapt, maar wel liefde en aandacht van zijn oma krijgt, lijkt me echt geen ramp. En papa en mama hebben het ook leuk als ze weer eens een keertje samen uit kunnen en blijven dit ook gewoon doen.
Ik snap gewoon niet waarom je behoefte kan hebben aan een avond weg als je kindje pas 4 weken is. Dan is het kindje er mi net uit.
heb me prima vermaakt hoor, echt heerlijk om er ff samen uit te zijn! En heb me geen minuut schuldig gevoelt tegenover Mart. En hij heeft bij mijn moeder net zo goed geslapen als thuis. Mams laat hem ook niet huilen, en ik ook niet. Ik snap meer niet hoe mensen kleine baby's naar een kdv kunnen brengen..(tenzij het echt niet anders kan financieel..)
jeetje wat een discussie. Ik vind het ook heerlijk als mijn kids er even niet zijn. Daar wordt ik rustiger van. Even een dagje geen gehuil aan mijn hoofd en lekker bijslapen... heerlijk. Morgen bijvoorbeeld gaan mijn kids naar mijn ouders. Ik breng ze s ochtends en aan het eind van de middag haal ik ze weer op. Wij gaan dinsdag op vakantie dus dan kan ik rustig naar de laatste winkels, mijn huis op orde brengen en alle koffers inpakken met mijn man. Ik verheug me er al dagen op en heb er speciaal voor gekolft. Mijn zoontje is 8 weken en mijn dochter bijna 2.
@ Debby,prima toch? En rustiger voor je kindjes dan een huis dat op zn kop staat en een mama die druk is met inpakken en opruimen!
Ik snap het ook niet hoor. Maar dat betekend niet dat het meteen slecht is om te doen, we begrijpen die gedachtengang gewoon niet. Onze dochter is nu 1 jaar oud en in dat jaar heb ik nog geen 1 x de behoefte gehad alleen weg te gaan zonder mijn dochter. Ze hoort er voor mijn gevoel gewoon bij en wij hebben gekozen voor het leven dat we nu hebben. Werken doe ik niet, dus daarvoor hoeft/hoefde ze ook niet te wennen. Om te zeggen dat dat mannen zijn, vind ik ook ver gaan. Want dan ben ik denk ik met een vrouw getrouwd. Mijn man vind het ook raar als mensen al zo snel de behoefte hebben om zonder kind te zijn. En daarmee veroordelen we niemand, we begrijpen enkel die gedachtegang niet.
Toch vind ik deze situatie wel anders dan wegbrengen met 4 weken om te kunnen stappen bijvoorbeeld. Ik zou dit ook niet snel doen, maar ik vind dit dan wel weer begrijpelijk.
Mee eens. Gaat er bij mij niet in. Toen Ilias zo klein was kreeg ik het niet over mijn hart om langer dan een paar uur bij hem weg te zijn. Misschien voor noodzakelijke dingen, maar niet voor mijn eigen pleziertjes... Is ook absoluut niet vergelijkbaar met een kdv, want wie brengt zijn kind voor de lol daarheen?
Mijn dochtertje is voor de eerste keer gaan logeren toen ze twee maanden was. Dit was een bruiloft van vrienden, waar zij en mijn zoon niet mee naar toe konden gaan. We hebben haar 's avonds na het eten gebracht en de volgende ochtend stonden we om tien uur weer op de stoep. Nu gaat ze af en toe logeren, in verband met mijn werk (nu voor de tweede keer). Ik vind het prettiger als ze bij de opa's en oma's blijft slapen dan haar heel vroeg wakker te moeten maken om haar heen en weer te rijden of haar naar een kdv te brengen. Ik kijk nu al weer uit naar woensdag als ik haar weer zie, ondanks dat ze om deze tijd altijd al slaapt vindt ik het toch weer te stil. Ik zie het voorlopig nog niet zitten om haar voor mijn eigen plezier te laten logeren, maar ik zie er ook geen kwaad in als dit af en toe gebeurd (lees twee a drie keer per jaar). @TS; Je kleintje is nu nog geen twee weken, je bent zelf nog aan het herstellen van je zwangerschap en je bevalling, hormonen, moedergevoelens enzovoort. Ik begrijp het volkomen dat je er nu nog helemaal geen behoefte aan hebt. De reactie van mijn man was trouwens: Stappen? Dat kan ze zelf toch nog helemaal niet na twee weken? Doe gewoon waar je je goed bij voelt, sommigen kiezen er wel voor om hun kleintje al vroeg te laten logeren bij mensen die je vertrouwd, anderen hebben die behoefte (of noodzaak) niet. Zelf vind ik het ook niet nodig om een kindje zeer regelmatig te laten logeren zodat jullie kunnen stappen, met de komst van een kleintje veranderd je leven in dat opzicht wel. Af en toe is geen probleem maar wekelijks lijkt mij geen goed idee, dan kan je beter leuke dingen gaan doen met je kindje samen of je man af en toe met vrienden laten stappen als hij er wel behoefte aan heeft. Groetjes
toen mare zo oud was zat ik nog hele dagen naar haar te kijken. Echt nog op de roze wolk hoor. Ik vind een kdv ook iets heel anders. We hebben het dan ook sowieso niet over een pasgeboren baby.
Ik kan het me niet precies herinneren... maar in mijn geval was ze nog wel jong en bij opa en oma. Het was ook nog in mijn zwangerschapsverlof. Ik heb nog gebruik gemaakt om te kolven op de locatie waar we naar toe waren. Ik zou het ook nu gewoon weer gedaan hebben, maar je moet er zelf wel achter staan... anders kan je niet van je uurtje/dag/avond genieten die je dan zonder de kleine doorbrengt.
Misschien moet ik hier niet op reageren, maar wat een gezeur zeg. Hou het alsjeblieft bij jezelf, en vul het niet voor een ander in. Mijn zoontjes krijgen alle liefde die ze nodig hebben en komen niets te kort. Bovendien zijn we dan wel allebei fulltime bezig, maar we zijn wel daarnaast allebei 1 dag bij ze thuis. Ik snap sowieso niet waarom je het in dit topic nodig vindt om deze vergelijking te maken. Jammer.
logeren...daniel is het eerste jaar geen nacht zonder ons geweest! pas wel weekje naar mn ouders zodat wij konden klussen op nieuwe schip, maar zijn zaterdagavond met zn alle naar mn ouders gegaan, zondag over gebleven en maandag pas weggegaan nadat ik daniel zelf had aangekleed. En daarna elke avond gehuild en sago geweest omdat ik hem miste... en overdag euhm... toen hij 2maanden was 1uurtje bij oma en tante gebleven omdat wij naar kerkenraad moesten voor het dopen en mama was weer in tranen... de eerste 2maanden ben ik echt nog niet zonder hem geweest hoor! en nog heb ik er moeite mee, zelfs als het alleen voor boodschappen is...neem hem (vaak) liever mee, gezellig samen
Een baby van een week zou ik persoonlijk nog niet zo gauw laten logeren, maar met 4 weken, als alles goed gaat, waarom niet? Kind houd daar echt geen trauma aan over hoor. Mensen kunnen ook overdrijven. Ikzelf had er nog niet de behoefte aan gehad, maar das ieder voor zich. Anderzijds lees ik ook weleens reacties van mensen die het uberhaupt belachelijk vinden als je je kleine in het eerste levensjaar al een x ergens laat logeren voor een eigen pleziertje en continue maar terugkomen op ''waarom je behoefte hebt aan anderen dingen''. Dat vind ik onzin, het ''leven'' houdt niet op bij kinderen krijgen en naast moeder ben ik ook nog vrouw, vriendin, collega etc. En ja, ik heb dus ook behoefte om nog weleens te gaan stappen of iets dergelijke. Dat ik bewust voor een kind heb gekozen, betekent niet dat niets meer telt in het leven! Eind Volgende maand gaan mijn man en ik voor het eerst een nachtje weg samen, onze dochter is dan 13 weken en nee, niet omdat het noodzakelijk is, maar omdat we het leuk vinden om er samen even een nachtje tussenuit te zijn. We zijn naast vader en moeder immers ook nog man en vrouw. Ik vind daar helemaal niets mis mee en we houden zielsveel van onze kleine, maar samen een dagje en nachtje weg, kijken we wel naar uit. We vinden het allebei belangrijk om ook af en toe nog wat samen te doen ( en ook gewoon met onze vrienden-ik ga binnenkort ook een weekendje weg met vriendinnen en dan past papa op), ook al zijn we nu een gezinnetje. Niks mis mee en heel gezond, vinden wij ( en nee, dat betekent niet dat de kleine wekelijks ergens onderbrengen, zeker niet!). Ieder moet doen waar ie de behoefte aan heeft, maar ik ben blij met hoe wij het indelen.
Er zijn nog zooooveel andere leuke dingen die je kunt blijven doen, mét kinderen, of voor een paar uurtjes (uit eten of zelfs stappen) of een dagje weg, maar dat je echt ook 's nachts er niet bent, dat ik nóg een stap verder. Daarnaast gaat het in deze discussie ook over de (naam mijn mening) veel te jonge baby. TS hoeft zich overigens niet aangevallen te voelen, want van wat ik begreep is het haar vriend die zo zit de pushen om uit te gaan. TS zelf twijfelt of het wel goed is, anders had ze hier nooit dit topic geopend. Volgens mij zegt TS haar gevoel dat ze het nog niet moet doen. Nou meid, als je dat zo voelt, moet je het vooral niet doen!