Hoii, ben ik alweeer. Ben zo langzamerhand al een onwijze stresskip voor de 20weken echo. Ookal heb ik al iets van 10 echo's gehad ondertussen, waar alles goed was trouwens volgens de gyn. Alleen liep de hoofddoorsnede wat voor (topic: maak me een beetje zorgen) Plus een 16 wk pretecho, waar kennelijk ook niks noemenswaardigs op te zien was, maar nu viel me op dat het nekplooitje op de echo met 12 weken wel heel opvallend te zien was (heb btw geen combinatietest of iets dergelijks laten doen). Ben benieuwd hoe jullie het eruit vinden zien of dat ik me zo langzamerhand van alles aan het inbeelden ben . View attachment 143411 Groetjes, Dnze
Dzne22 . Wij als ,ervaringsdeskundigen, schieten denk ik bij alles in de stress maar net als ik loop jij toch ook bij het Erasmus ? Als ze ook maar een twijfeling hadden bij iets . Hadden ze je niet laten gaan hoor ... Toch . Ik snap je echt hoor . Loop ook iedere echo te bestuderen maar ik probeer toch een klein beetje op de artsen te vertrouwen , anders maken we onszelf helemaal gek ..... Enne we hebben ook nog engeltjes die op hun brusjes letten hè Liefs , houd moed . Edith Mama van mees*
hey Dnze 22, ik snap wel dat jij je zorgen maakt... een kennisje van me had ook een dikkere nekplooi meting bij haar kleintje, maar achteraf is ze gewoon bevallen en is het gewoon een super gezond kind!! Maar zij heeft wel de hele zwangerschap in de stress gezeten, van hoe zou het straks allemaal zijn. Ze heeft helemaal niet genoten van haar zwangerschap wat echt zonde is... Ik denk niet dat je je gek moet laten maken hoor!! Probeer boven alles te genieten!! Doe ik ook, ik heb zelf een paar maanden geleden een miskraam gehad, en de schrik zit er best wel in, maar ik probeer echt te genieten. Jij ook succes met genieten!!! Groetjes Anna
He meid, Heel concreet, ik zie er niets geks aan. In deze zwangerschap (ben nu ruim 17 weken zwanger) hebben we een combitest laten doen. Toen de nekplooi in beeld kwam schrok ik van de dikte. Zoals jij nu ook op de echo foto ziet. Maar het bleek volkomen normaal te zijn. Ieder kindje heeft daar bij die termijn een soort blaar zitten. Die gaat langzaam weg. Als er veel vocht in zit is het gek. Maar hij hoort er altijd te zitten. Die van ons was 1,6 mm en dat is prima. Icm bloedtest kans van 1 op 12000, dus goed. Niet dat ik met zekerheid kan zeggen dat het dus bij jou goed is, maar dit ziet er echt ongeveer hetzelfde uit als bij ons. Ik begrijp je angst als je al een keer afscheid hebt moeten nemen van een zo gewenst kindje. Helaas kan ik me er veel bij voorstellen. Ons kindje overleed aan een chromosoomafwijking bij 16 weken.... Het is zo moeilijk om positief te blijven en ook een beetje vertrouwen te hebben in dat het goed gaat als je alleen het negatieve verhaal kent. Wanneer heb je je 20 weken echo? x Ziezo
Sorry, Anna, ik wil niet onaardig doen, want je bedoelt het vast goed. Maar ik heb het zo verschrikkelijk moeilijk met zulke berichten van: ga genieten. pffff.... hoe moet dat dan? Zit er een knopje ergens? Het verliezen van een kind na 12 weken zwangerschap komt nauwelijks voor, 1 op de 100. (voor de 12 weken 1 op de 10) Geen zwangere verwacht dit nog en het is of de hele wereld instort. Daarna is alles extra spannend, je bent je veel bewuster van het fragiele leven in je buik. Genieten lijkt dan soms erg ver weg en ondanks goede zorgen vanuit meerdere ziekenhuizen blijf je erg op je hoede. Sorry dat ik me zo bemoei met andermans topic, maar soms kan ik het wel uitschreeuwen als dit gezegd wordt. Dit kan echt ontzettend pijnlijk zijn. Alsof we onze kindjes tekort doen door niet t genieten. Natuurlijk is dit wat iedereen het liefste zou doen.... genieten. Nogmaals, ik neem je niets kwalijk, want jouw reactie is de reactie die iedereen geeft. Heel menselijk en wellicht hadden wij hetzelfde gedaan als we niet zoiets hadden mee gemaakt. x
Volgens mij geeft Anna aan zelf ook een miskraam te hebben gehad.... dus je vliegt wel een beetje erg hard door de bocht... En: hoe moeilijk het ook is na een miskraam, het is toch echt het beste om de knop om te zetten idd. Ik ben hulpverlener en therapeut en bij angst is het het beste om vooral NIET je bzig te gaan houden met het onderwerp van je angst: op die manier vergroot je je angst namelijk alleen maar. War je WEL moet doen bij angst, is de knop om. KIEZEN om je er niet mee bezig te houden, KIEZEN om afleiding te zoeken, KIEZEN om niet al die echofoto's tot in de kleinste details te bestuderen en er dan tot in oneindigheid over te gaan lopen malen... Dat werkt het beste, en ook al zou dat niet werken: door over de dingen te piekeren verander je helemaal geen enkel ding aan hoe je zwangerschap verloopt, en zul je alleen maar achteraf jezelf de haren uit je hoofd trekken van spijt dat je niet meer genoten hebt, (of het nou goed of niet goed afloopt). Wat betreft de vraag van TS: als ze er in het ziekenhuis niets van gezegd hebben, zal het echt niets zijn. Dus probeer jezelf idd bij elkaar te pakken en zoek afleiding, in plaats van je hierop te focussen. Je hebt geen invloed op hoe je zwangerschap verloopt door erover te piekeren, dus ga je richten op de leuke dingen ervan Dat is in het begin moeilijk, maar hoe meer je jezelf daaryoe dwingt, hoe gemakkelijker het zal gaan.
meid maak je niet heel druk! als de nekplooi echt te dik was geweest dan had de gynn dit echt wel gezegd!! ik zal even 2 foto's pakken van ons meisje met de gewone echo's daar is ook de nekplooi op te zien en die was heel netjes volgens de gyn (ook geen combi laten doen hoor)
Dit vind ik wel makkelijk gezegd hoor. Je hebt zelf ook een miskraam gehad, maar een doodgeboorte is toch echt, echt, echt heel anders. TS heeft een kindje gebaart, in haar armen gehouden en begraven. Niets ten nadele van een miskraam, want dat is ook afschuwelijk, maar je kunt er niet even zo voor kiezen er niet aan te denken en afleiding te zoeken. Als je je kindje op deze manier verliest, zijn er bijna geen andere gedachten dan je verloren kind. Ik las ooit eens een mooi citaat, dat echt klopt als een bus. 'Het kind dat het meest aanwezig is, is het kind dat wordt gemist'. En als je dan het geluk van een nieuwe zwangerschap mag ervaren, ben je natuurlijk dankbaar. Maar opluchting is er niet en angst voert vaak de boventoon. Want ja, de kans dat het weer misgaat is klein, maar dat was het de eerste keer ook! Ik vind het dus ook heel kwetsend om te lezen dat je je gedachten moet verzetten en niet negatief moet denken. TS: hier helaas ook een ervaringsdeskundige en ik kan me je angst zo goed voorstellen. Natuurlijk hadden de artsen het gezegd dat zij ook maar een spoortje twijfel hadden. Volgens mijn arts van het LUMC zijn ze dat zelfs verplicht. Maar dat neemt niet weg dat je je altijd zorgen zult blijven maken, omdat je nu eenmaal de meest heftige ervaring ooit hebt mee moeten maken. Het verliezen van een kind is niet te beschrijven zo verdrietig en de angst dat het nog eens gebeurt zit er diep in. Ik kan alleen maar met je mee hopen dat dit kindje gezond en wel bij jullie mag komen. En ik wens je het vertrouwen en de rust mee om deze zwangerschap door te komen.
Ik begrijp dat je je zorgen maakt. Maaaaar als ze in het ziekenhuis, wetende dat je een kindje verloren hebt (zo te zien aan je prachtige foto) , zeggen dat alles oke is dan is alles wat ze kunnen zien in orde. Ik heb zelf in feb 2009 een meisje verloren en raakte een half jaar daarna zwanger, nou kan je vertellen dat ik blij maar heeeeel angstig was. Ik heb toen ook heel veel echo's in het ziekenhuis gehad. Ik heb me voorgenomen om alles aan te nemen wat de artsen zeggen nadat ik ze had duidelijk gemaakt wat mijn grootste angst is, weer een kindje verliezen. En echt waar elke echo was moeilijk maar ik heb met volle teugen kunnen genieten van de zwangerschap. Ik was wel snel ongerust maar heb gewoon telkens geruststelling gekregen van de artsen in het ziekenhuis. Kortom mijn advies; sta jezelf toe angstig te zijn rondom de echo's en tussendoor echt knop om en verplicht genieten, de kans is echt heel klein dat je weer een kindje verliest. Als dat we zou gebeuren kun je er niets maar dan ook niets aan verandere door heel bezorgd en angstig te zijn. Heel erg veel sterkte maar vooral erg veel genieten tijdens alles wat gaat komen. Bij mij werd het makkelijker toen ik de baby voelde bewegen. Dus nog heel even volhouden.
Dnze22 ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken over de nekplooi, ze hadden het echt wel gezegd als het er zorgelijk uitzag. Maar ik herken het echo'tje turen heel erg, bij mij worden ze ook allemaal aan een zeer grondige inspectie onderworpen. ____________________________ Sorry, maar als hulpverlener en therapeut zou jij zeker moeten weten dat er een groot verschil is tussen een miskraam en een doodgeboorte. Een miskraam hebben is verschrikkelijk, maar een doodgeboorte is toch van een hele andere orde.
Ja en dit is dan het laatste wat ik erover zeg denk ik :x Ten eerste niet bij iedereen is de kans dat je een tweede kind weer verliest heel klein , bij is dit gewoon keihard 1 op 4 !!!!! Dus dit doet zeer dames , en punt twee dit is geen afzeik topic ik merk wel weer dat we ond dus duidelijk niet in kunnen leven in andermans gevoel , dus laten we er lekker mee ophouden hier zit niemand op te wachten en zeker wij engeltjes papa,'s en mama,'s niet .......... Zo dat lucht op . Veel sterkte iedereen Liefs Edith Mama van mees*
TS: misschien is het voor jou heel belangrijk om veel te vragen aan de specialist. Misschien dat hij/zij de onzekerheden die je hebt voor een deel weg kan nemen. Ik zou dus ook gewoon vragen of hij/zij iets opvallends heeft gezien aan de nekplooi. Kan me heel goed inleven in het feit dat jij door alles wat je al mee hebt gemaakt, juist extra angstig bent. Ik zou dan ook alle angsten die je hebt op tafel gooien.....sterkte meis!
Allereerst iedereen bedankt voor de lieve reacties , tis idd zo: ik WIL me niet druk maken, maar helaas is dit iets wat ik niet zo makkelijk tegen kan houden, omdat ik weet dat het altijd een 2de x kan gebeuren. De kans dat ik PreEclampsie zou krijgen op mijn leeftijd in die mate was immers ook maar heel klein... Ik heb idd mijn zoontje verloren 8 dagen na de geboorte en daarna nog een MA gehad. Dus eigenlijk ben ik mij bewust geworden dat het ALTIJD nog fout kan gaan en helaas wordt je gewoon met je neus op de feiten gedrukt dat elk trimester wel zn' angsten met zich meebrengt. Waarschijnlijk ben ik na de 20 weken echo non-stop als de dood voor de bevalling of voor de 100 andere dingen die nog fout kunnen gaan.' Iedereen beleeft een zwangerschap erna gewoon anders denk ik. En ik denk ook dat iemand die een MK krijgt zonder eerst een kindje te hebben verloren onwijs veel verdiet er van kan hebben en het idd ervaart als het verlies van een kind, ik vond het persoonlijk niet te vergelijken met het verdriet dat ik had om mijn zoontje, maar ik vond opmerkingen als: Je raakt tenminste wel snel zwanger of er zijn mensen die kunnen helemaal niet zwanger raken of je bent nog zooo jong: jouw tijd komt nog wel. HEEL kwetsend. Maar ik denk dat dat ook voor iedereen anders ligt . Maar vooralsnog bedankt voor de geruststellende berichtjes ... Volgende week dinsdag naar de Gyn en mn vragenlijstje maar even meenemen + gebruiksaanwijzing: hoe gaan we om met Denise.
misschien een hele domme vraag, je maakt je nu druk om de nekplooi, waarom geen combinatietest laten doen. dan had je die onzekerheid niet gehad. turrlijk het is geen uitsluiting! maar geeft je wel direct wat meer informatie. hoop alsnog dat er niks ernstigs aan de hand is en dat jullie kleintje gezond mag zijn. ik ben zwanger van de 3de, en er zijn in mijn omgeving mensen die moeilijk zwanger worden. 1 is diabeet en krijgt maar niet groen licht, 1 is al 2 jaar bezig en wil maar niet lukken heeft ook al een iui achter de rug. en ik ken iemand die heeft er 5 jaar over gedaan om haar 2de kindje te krijgen. maar zulke kwetsende dingen vind ik onnodig om te zeggen, iedereen is anders de 1 is zwanger door de pil heen, en de ander doet er 3 jaar over of lukt het misschien wel helemaal niet om een kindje te krijgen. ook al ben ik zelf snel zwanger geworden (3de zelfs onverwacht) maar ik vind dat je zoiets niet moet zeggen, want een zwangerschap is iets bijzonders! en het is al helemaal bijzonder als dat kindje gezond geboren kan worden en gezond mag opgroeien en zijn/haar ouders overleefd!
Misschien een beetje struisvogelpolitiek van mijn kant op dat moment, ik dacht er eerder aan wat voor stress ik zou hebben als dat niet goed uit de bus kwam. Terwijl het een kansberekening zou zijn en meer niet.. En gezien mijn leeftijd en geen familie met down of iets dergelijks, vondt de gyn. het ook niet noodzakelijk.
ja dat kan natuurlijk, is ook ieder zijn beslissing. maar misschien wist je dan beter waar je aan toe was ipv nu steeds te piekeren en in de stress te zitten voor iets wat misschien niet nodig is. ik weet niet hoe het is om een kindje te verliezen en snap die angst misschien wel niet. maar probeer je er niet op vast te pinnen dat er iets fout ZAL gaan snap je hoe ik het bedoel?