Mimi, wat verschrikkelijk... weet niet wat ik verder moet zeggen, ik leef met je mee. Goed trouwens dat je verder gaat zoeken, je moet voor jezelf zorgen, iemand anders doet dat hier helaas niet... Ik zou Gent ook zeker overwegen als ik jullie was, daar zijn immers toch best een aantal positieve verhalen van bekend. Sterkte! Babs.
Suus, helemaal super dat je echo weer goed was! Ik vind het fijn om dat te lezen, geeft mij weer moed om door te gaan... Lfs Babs.
dankjewel voor de lieve reactie's. ik wil jullie toch vragen hoe jullie het steeds op je werk doen het verschild natuurlijk per persoon maar ik heb echt geen puf om vrijdag te gaan werken. hebben jullie het tegen jullie baas wel iederkeer verteld of gewoon ziek gemeld met de mededeling dat je griep had en wat hebben jullie tegen jullie collega's verteld?? de laatste keer werd ik gecurruteerd aansluitend aan mijn vakantie toen mijn collega's vroegen waar ik die week was heb ik gezegd dat ik nog gewoon vakantie had.
Lieve Mimi, wat ongelofelijk lieve meis... Ik vind het echt ontzettend erg voor je... Ik heb er geen woorden voor. Waarom nou toch?! Hoe ver had je moeten zijn nu? En had je er een bepaald voorgevoel bij? Ik weet niet wat ik moet zeggen.. Ik geef je een enorm dikke knuffel en ik leef en huil met je mee! Weet je zeker dat je een curretage moet trouwens? Kan het niet spontaan? Ik ben er op mijn werk open in. We werken in een heel klein team, dus ik had het gevoel dat ik er dan open in kon (moest) zijn. Hoe ik het straks bij het Geertgen ga doen, weet ik overigens nog niet.
Mimi, dit kan toch niet waar zijn. Ik las je berichtje echt met ongeloof. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte toewensen ! Want inderdaad telkens weer de puf opbrengen om er weer tegenaan te gaan lijkt elke keer nog moeilijker te worden. Of je het op je werkt vertelt of niet, is voor iedereen waarschijnijk anders. Ik heb mijn baas wel op de hoogte gebracht. (het feit dat dat een vrouw is, die zelf ooit veel moeite moeten doen heeft om kinderen te hebben helpt dan wel). Mijn andere collega's weten van niks. Ik heb er een dubbel gevoel bij. Enerzijds zou het goed zijn dat ze het weten om wat begrip te krijgen. Anderzijds is het wel goed zo, dat mijn werk nog een plek is waar ik er niet continu mee geconfronteerd wordt. nogmaals veel sterkte
ow mimi wat vreselijk! Een knuffel voor jou! Ik heb het op mijn werk trouwens gewoon verteld elke keer.. Ik was zo verdrietig.. En ik wilde mij kunnen uiten.. VErder noem ik bij mijn directie altijd even dat ik weer zwanger ben.. Dan kunnen zij er rekening mee houden en snappen ze mijn topspanning humeur die tijd @moi.. tv kijken met je ogen dicht. euhmm kon je het wat volgen
Ha Mimi, Ik heb het elke keer alleen tegen mijn baas gezegd, en verder tegen niemand. Me gewoon ziekgemeld ook. Je hoort weleens verhalen van vrouwen die gewoon gaan werken als ze net zo'n dreun hebben gehad, maar dat heb ik nooit gekund. Op mijn werk weet dus niemand iets van de miskramen, afgezien van de baas. Als ze het wel hadden geweten, had ik niet kunnen functioneren. Juist omdat daar niemand het wist, kon ik mijn masker opzetten en 'doen alsof alles normaal was' na de zoveelste miskraam. Dat hielp me om niet volkomen door te draaien. Omdat ik op m'n werk kon doen alsof er niets aan de hand was, was er lange tijd tenminste 1 aspect aan mijn leven 'normaal'. Maar toch heb ik ook weleens momenten gehad dat ik wel kon gillen: 'Hebben jullie enig idee wat ik allemaal moet doorstaan!' Maar dat heb ik nooit gedaan. Overigens een goeie vraag die Lobi stelt, is een curettage echt nodig of wil je het zelf graag? Cytotec of wachten kan ook, hè... Geeft minder kans op schade, en met cytotec kan een mk snel op gang komen. Ik moet veel aan je denken, weet precies hoe je je voelt, zo erg... Liefs, Suus
ik had nu 8,1 weken moeten zijn en volgens de echo was ik 7.2 weken dus het is vlak na de vorige echo misgegaan. mijn gevoel was beter als de voorgaande keren ik had echt gehoopt dat de medicijnen zouden helpen. het liefst zou ik ook willen dat het spontaan komt maar de eerste keer duurde het heel lang was ik korter zwanger als nu en kwam het pas met 13 weken en daar komt bij dat ik iedere dag boven de wc pot hang en niet instaat ben om naar mijn werk te gaan zolang het niet afgesloten is en ik bij de eerste miskraam toen ik eenmaal begon te bloeden ik meteen zo vreselijk ging vloeien dat ik als de dood ben dat ik ergens anders ben als thuis. dus dat alles bij mekaar weegt helaas zwaarder als dat ik het gewoon liever zelf had willen doen. ik vraag me alleen af hoeveel pech kan een mens hebben bah houd het nou nooit op.
cytotec schrijven ze in dit ziekenhuis niet voor helaas dat had ik de vorige keer al gevraagd. zou de huisarts dit ook kunnen voorschrijven?? anders vraag ik het daar nog even. jij bent toch ook alle 5 de keren gecurreteerd??
Lieve meis, ik snap het. Ik snap je reden waarom je voor een curretage kiest. Wat ontzettend oneerlijk dat het deze keer weer niet zo mocht zijn Weet je hoeveel pech kan een mens hebben... Ik denk dat ook vaak. Dan zie ik vriendinnen van me kindjes krijgen, hier in de buurt iedereen met minstens 2 kindjes, meer nog met 3 en dan denk ik waarom lukt het bij ons maar niet?? Waarom is het ons niet gegund..?? Ik weet dat je nu niks hebt aan deze woorden, maar tegelijk besef ik me dan ook hoeveel geluk ik heb. Gezien mijn afwijkingen, mijn ziekte(s), heb ik toch een gezonde dochter gekregen. Een dochter die mij iedere dag intens gelukkig maakt en waar ik dankbaar voor ben. Soms denk ik wel, dit is het, dit is mijn geluk en hier blijft het bij. Dat doet pijn, maar tegelijk besef ik wel weer hoeveel geluk ik heb. Ik weet niet of je er iets aan hebt... Dit zijn mijn gedachtes van de laatste tijd. En onze situaties lijken wel enigszins op elkaar.
Wat raar! Dat is echt niet meer van deze tijd hoor. Er zijn juist steeds meer ziekenhuizen die niet meer meteen willen curetteren gezien de risico's op Asherman, en dus ALTIJD cytotec geven als je niet wilt afwachten... Probeer het via de huisarts, die kan je doorverwijzen naar een gyn/ziekenhuis waar ze het wel geven. Ben je niet ooit een keer in het AMC geweest ook? Daar schrijven ze het wel voor, hoor! Ik ben niet alle keren gecuretteerd, nee. Eén mk kwam spontaan, en heb bij de laatste twee keer cytotec gebruikt, waar de vrucht wel van loskwam, maar toen bleek er een placentarest te zitten (een soort gezwel) die ze uiteindelijk dmv een hysteroscopie hebben moeten verwijderen. Ik zou echt alles op alles zetten om cytotec te krijgen, hoor. Als je goed weet wat je kan verwachten, en dat kan ik je wel vertellen, dan is het echt goed te doen. Je bent thuis, en je doet het zelf. Dat is heel veel waard! Suus
ik herken me wel heel erg in jou woorden en ben ook vreselijk blij met onze dochter ook wij beseffen dat we vreselijk veel mazzel hebben gehad met onze dochter en begin me ook steeds meer aftevragen of we hier niet gewoon genoegen mee moeten nemen maar dat vind ik vreselijk moeilijk. en dat gaan we nu ook apsoluut nog niet beslissen.
Om die laatste reden twijfelde ik ook of ik het wel moest opschrijven nu. Je hoofd staat hier nu natuurlijk helemaal niet naar, logisch... !
nee ik ben nooit in het amc geweest. ik ga morgen ochtend meteen bellen naar de huisarts misschien dat die het gewoon telefonisch voor elkaar kan krijgen via gyn. mijn gyn zei toen dat ze dat niet deden omdat de kans groot was dat ik als nog gecurreteerd moest worden en te veel bloed verloor. en wat me te wachten staat is dat zo anders als dat je het helemaal zelf doet zonder iets?? bij mijn eerste miskraam heb ik 5 uur weeen gehad en heel veel bloed verloren. lijkt dat er een beetje op of totaal niet??
ik vind het luist heel erg lief dat je het schreef het doet me juist goed dat er meiden zijn die zich helaas het zelfde moeten voelen als ik.
Mimi ik vind dit echt naar voor je kan mijn ogen gewoon neit geloven Ik heb bij mijn MA cytotec gehad en helaas bleef een kleine mini stukje achter maar net voor de eindstreep (curretage) werd het vanzelf opgelost in mijn lichaam want ik heb niet meer gevloeid. Ben ik wel blij mee. Ik wens je veel sterkte en vind het ook niet gek dat jij je ziek meldt, knuffs Meiden ik neem even afstand voor een paar dagen tot mijn echo maandag. Ik vind het heel erg spannend en al 2 meiden met de 2e/3e echo waarvan het toch mis is gegaan maakt mij nog banger.. mssn geen reden voor maar moet ik even doen. Hopelijk snappen jullie dit.. ik ben na het weekend weer, knuffs!