Mijn kleine heeft de eerste 3 weken op de afd. neonatologie gelegen, daar helaas geen mogelijkheid tot blijven slapen. Wel gingen we er 2 keer per dag heen voor een paar uurtjes 's ochtends en 's avonds. Tussendoor hadden we dan allerlei afspraken, moest ik ook nog kolven, eten, huishouden en zat ook nog in mijn kraamtijd, dus moest ook zelf nog rusten.
Ik blijf 24 uur per dag bij haar, daar hoef ik geen moment over na te denken. Toen Irem werd opgenomen voor een week toen ze 2 maanden oud was ben ik er ook de hele tijd bijgebleven. Ze hadden ook speciale ouder-babykamers, dus dat was heel fijn. Maar ik kan me wel voorstellen dat het anders ligt als je nog een of meerdere kindjes thuis hebt.
Cowgirl ik ben van '82 maar mijn ouders mochten in het ziekenhuis van Maastricht niet blijven overnachten. Alleen maar op bezoek komen 2 x1 uur belachelijk!
Toen mocht ik idd ook niet bij hem blijven slapen daar. Wel 4 nachten op de kraamafdeling en dan ging ik 's nachts naar hem toe
Onze dochter werd met dag 5 opgenomen op de afdeling neonatologie en daar hadden ze 1 rooming in kamer waar wij gebruik van mochten maken. Dus zowel mijn man als ik mochten blijven overnachten, wel uiteraard zonder onze dochter op de kamer. We moesten wel zelf voor eten zorgen, alleen ontbijt zat er bij in. Was zoo luxe, grote televisie met dvd speler, hele luxe stoelen etc. Ik stond er écht van te kijken! Toen ik jong was mocht mijn moeder ook enkel op bezoekuren in het ziekenhuis komen. ik zal er dus ook altijd bij blijven. Al moet ik op de gang slapen.
De 5 weken dat Simone in het ziekenhuis lag konden wij niet blijven slapen want ze lag in de couveuse, maar als ze er nu naartoe zou moeten zou ik wel blijven. Ik ben sinds ze thuis is nog geen nachtje zonder haar geweest.
Mijn kleine werd pas opgenomen op de dag dat we eigenlijk ontslagen zouden worden uit het ziekenhuis, had dus al een paar nachten op de kraamafdeling geslapen. Maar het idee om daar te moeten blijven slapen, zonder mijn kind, vond ik verschrikkelijk, wilde toen liever thuis slapen.
toen mijn oudste dochter net was geboren moest ze daarna direct opgenomen worden op de zuigelingen afdeling... ik mocht daar niet blijven, lag apart in een kraamkamer met hoge koorts en een schermpje waar ik alleen kon kijken naar haar.... na 4 dagen moest ik naar huis en ik vond het vreselijk... heeft 3 lange weken geduurd en ik ging 4x per dag naar het ziekenhuis toe om haar te voeden en te knuffelen samen met mijn man.... ik was nog wel herstellende van een keizersnede maar dat boeide me totaal niet... de kraamhulp zei nog dat ik in bed moest blijven en zoveel mogelijk moest rusten maar ik kon dat echt niet.... ook belde ik elke avond na 22.00 hoe het ging met haar en hoopte te horen dat de koorts gezakt was bij haar.... was heel verdrietig die tijd.... op een gegeven moment kwamen we smorgens aan en lag ze niet meer in de kamer met alle andere baby's... ik schrok me helemaal wild en voelde alles onder mn voeten vandaan gaan... maar ze was verplaatst naar een afgesloten ruimte in quarantine... ze wisten niet wat er met haar aan de hand was na allerlei testen, prikken en gedoe... en moest ze weg bij de andere kindjes omdat ze die ook kon ziek maken.... ik wilde zo graag blijven maar dat mocht niet omdat er niet duidelijk was wat ze had.... pffff vreselijk om je meisje te zien vechten voor haar leven en ziek en alleen in een kamertje lag... er werkten daar wel hele lieve mensen en 1 broeder... broeder dirk noemde hij zichzelf en hij heeft samen met zijn team heel goed voor onze dochter gezorgd... wel vond ik het heel moeilijk om haar weer achter te laten en leefde naar het volgende moment toe dat we er weer heen mochten.... ik wilde ook de nachtvoedingen wel doen maar dat vonden e erg onverstandig in mijn toestand toen.... op een gegeven moment dronk ze niet meer en kreeg ze een sonde.. kon ik haar dus niet meer voeden en ben ik thuis gaan afkolven en 4x per dag verse moedermelk gaan brengen en natuurlijk lekker knuffelen en zingen en praten tegen haar... mijn man hield zich groot maar vond hem later thuis huilend boven aan.. was een zware tijd en als we de kans hadden om er te blijven slapen hadden we het meteen gedaan!
ik ben 41 cowgirl. het klopt wat de 2 dames zeiden toen was dat nog niet. er waren alleen bezoekuurtjes.
Ik hoop dat het nooit nodig zal zijn maar geen haar op mijn hoofd die er over nadenkt om thuis te gaan slapen. Ik weet niet of dit altijd mogelijk is maar ik zal daar zeker op aandringen. Ik heb gezien wat de gevolgen bij ons buurmeisje is geweest en die heeft daar gewoon echt een slaaptrauma van opgelopen en slaapt nu ze 3 is pas door. Een baby alleen in het ziekenhuis met alleen maar vreemden, te zielig!!
Mijn dochter heeft toen ze 2 weken was, 4 dagen in het ziekenhuis gelegen ivm een operatie aan haar maag. Ik ben alle nachten bij haar gebleven op haar kamertje. Papa mocht ook 1 nachtje blijven maar dat was een uitzondering zeiden ze omdat er eigenlijk maar 1 ouder mocht blijven.Ik vond het heel fijn dat bij haar mocht blijven en haar niet alleen achter hoefde te laten in dat grote ziekenhuis.
Onze zoon heeft met 3 maanden 6 dagen in het ziekenhuis geslapen, had rs-virus (al 2 weken gedoe thuis) dus wij hebben lekker thuis geslapen en hij heeft zich daar prima vermaakt. Als ze 3 maanden zijn hebben ze het toch niet zo door en ze raadden ons aan om even bij te komen thuis. Als hij nu zou moeten blijven zou ik er ook bij blijven, want nu beseft hij wie je bent en slaapt hij lang niet meer zoveel.
Ze hebben het misschien niet zozeer door maar mijn gevoel zei wel dat ik bij mijn kind moest en wilde blijven, ik zou dan thuis niet kunnen slapen denk ik. Is geen aanval hoor dit, alleen had je er geen moeite mee dan om hem achter te laten?
Finn is sinds zijn 1e verjaardag 4x opgenomen geweest met oorontstekingen benauwdheidsklachten, hoge koorts ed. Elke keer ben ik blijven slapen, kon het niet over mn hart verkrijgen om thuis te slapen...
Nee precies, dat heb ik dus ook! Al zijn ze nog zo klein of wat groter, ze moeten weten dat mama er is, zegt mijn gevoel dan..
Ik denk ook zo, hoe klein ze ook zijn...dan maar een paar nachten slecht slapen, jammer voor mij dan. Stel dat een kindje heel erg veel of heel lang ziek is, dan snap ik dat je op een gegeven moment een keer thuis gaat slapen. Maar dan nog zouden we het om en om gedaan hebben. Mijn vriend zei ook van 'ga jij maar lekker een nachtje thuis slapen dan blijf ik bij haar. Maar nee, ik kon mijn kleine meisje daar niet achter laten.
Onze dochter was bijna 1 maand toen ze werd opgenomen in het ziekenhuis. Er is ons toen verteld dat 1 van ons mocht blijven slapen waarop ik zei dat ik dat ook zeker ging doen. De verpleegkundige adviseerde me om toch naar huis te gaan zodat ik wat rust kon pakken en helemaal uitgerust zou zijn als de kleine weer in huis was. Voor onze dochter hoefde ik volgens haar niet te blijven, het zou dan vooral voor mijn eigen gevoel zijn. Uiteindelijk heb ik besloten in huis te slapen, maar 's ochtends was ik voor 10 uur alweer in het ziekenhuis. Toen ze over werd geplaatst naar het Sophia in Rotterdam kreeg ik hetzelfde advies met als verschil dat we toen in het Ronald McDonald huis logeerden. Bij oudere kinderen raden ze juist aan om wel te blijven omdat het peuters/kleuters een veiliger gevoel geeft als papa of mama in de buurt is. Vooral als de dokter komt om vervelende onderzoeken te doen.
Erbij blijven; mijn dochter was 2 weken oud toen ze lag opgenomen met het RS virus, heb er 7 nachten geslapen. Maar thuissituatie moet dat wel toelaten. Als je thuis nog een kleine uk hebt kan het niet altijd. Nu ze wat ouder zijn zou ik er trouwens nog steeds bij blijven slapen.
Onze zoontjes hebben met de geboorte 8 weken in het ziekenhuis gelegen, hier mochten we niet bij blijven slapen. 2 maanden terug heeft 1 van zoontjes nog 4weken in het ziekenhuis gelegen, hij had zijn bovenbeen gebroken en hing in tractie. De eerste 2 weken hebben we bij hem geslapen, ik steeds 3 dagen en mijn man dan weer 1 dag. Na 2weken zijn we thuis gaan geslapen, we konden beide niet meer, we hadden nog een mannetje thuis en we waren om en om continue in het ziekenhuis. Dat is zo slopend. Het werd ook geadviseerd trouwens door de verpleging want je kan dan een groot probleem thuis krijgen als je kindje na zo lange periode weer thuis komt. Vaak word je kind enorm verwend als je de hele dag er bij bent, dus ons adviseerde ze om daarom ook thuis te gaan slapen.