Ja Lobi, ik weet het nog. En helaas wordt B12 nog steeds heel erg onderschat. Ik kan ook zo ontzettend boos worden. Ik ben het na Luna* zelf gaan slikken, op eigen initiatief, en de gyn die ik het toen vertelde, haalde alleen maar de schouders op: als jij dat wilt. Nu blijkt dus dat ik het echt nodig heb, dat ik B12, B11 en B6 moet slikken. Doe ik dat niet, dan had het weer fout kunnen gaan. En ook mijn zorgen over Luna* toen en de zorgen die ik had over dat mijn baarmoeder niet sterk genoeg zou zijn. Ze wuifden het allemaal weg. En uiteindelijk had ik weer gelijk. Dit allemaal samen is mijn redding geweest en dat van mijn dochtertje. Ik krijg er Luna* niet mee terug (en ook ik voel die pijn en schuld), maar ik heb mezelf wel voorgenomen altijd naar mn gevoel te luisteren en zelf op onderzoek uit te gaan. Ben jij bijv getest op homocysteine? Dat brengen ze nl ook in verband met neurale buisdefecten. Ik word zo moe van al dat zelf gedokter...maar je wordt er helaas wel toe gedwongen. Soms lijkt het wel alsof je zelf (samen met info van andere meiden hier), nog meer weet dan de zogenaamde deskundigen. Triest vind ik het!:x
Ja, jij hebt ook zo vaak aan de bel getrokken en dan zie je ze bijna denken: heb je weer zo'n bezorgde zwangere vrouw! En als je zorgen dan uitkomen, snappen ze er opeens niks van :x Ik luister ook naar mijn gevoel, heeft tot nu toe altijd gelijk gehad helaas. En mijn homocysteine was goed geloof ik. Hebben ze wel naar gekeken en was niks mis mee. Het tekort werd aan mijn vegetarisme geweten Terwijl ik genoeg vleesvervangers eet, en eieren en melkproducten. En pillen ook niet opnam. Ik hou mijn hart vast voor als mijn zusje zwanger raken. Zij hebben dezelfde problemen als ik... Nou ja, hij het minder heftig, maar je klachten moeten ergens beginnen he
Bij mij zal het ook een combi geweest zijn. Als ik je zus was zou ik sowieso van tevoren een gesprek aanvragen. Familie heeft verhoogde kans op neurale buisdefect, dus een gesprek kan geen kwaad! En ze kan natuurlijk ook preventief gaan slikken he, B11, B12 en B6!
Volgens de huisarts hoeven mijn zusjes zich niet druk te maken en is de verhoogde kans alleen voor broertjes en zusjes van kindjes met een nbd. Dus onze zoon en volgende kindjes van ons. Volgens mij klopt dat niet. Twee van mijn zusjes krijgne net als ik B12 injecties. 1 zus heeft een recept gekregen om de rest van haar leven foliumzuur te slikken. Andere zus heeft een b12 die net op het randje is en dus goed 230 en krijgt dus geen injecties Oma heeft het trouwens ook, van ouders weet ik het niet. Bizar he, zoveel in 1 familie? En ik denk niet dat B12 de reden is, maar dat het idd een combi van factoren is.
Klopt niet hoor, lees dit maar eens: Oorzaken verhoogde kans neurale buis-defect Een eerder kind met een neurale buis-defect. De herhalingskans in een volgende zwangerschap is ongeveer 2%; Een neurale buis-defect bij één van de ouders. Als een van beide partners een vorm van een open rug heeft, is de kans voor het kind op een sluitingsdefect ongeveer 2%; Neurale buis-defecten in de familie. Bij een neurale buis-defect bij een broer, zuster of ouder van een van de partners bestaat er ongeveer 0,5 tot 1% kans op deze aandoening voor het kind. Als een open rug of schedel voorkomt of is voorgekomen bij overige familieleden (grootouders, tantes en ooms, neven en nichten), bestaat er geen verhoogde kans, behalve als de aandoening bij meerdere familieleden voorkomt; Medicijnen. Bepaalde medicijnen die tijdens de zwangerschap gebruikt worden, brengen een verhoogde kans op een neurale buis-defect met zich mee. Voorbeelden zijn geneesmiddelen die bij vallende ziekte (epilepsie) gebruikt worden zoals valproaat en carbamapezine; Suikerziekte. Vrouwen met suikerziekte (diabetes) hebben een verhoogde kans op een kind met een neurale buis-defect of andere aangeboren afwijkingen, vooral als er sprake is van hoge bloedsuikers in het begin van de zwangerschap. De kans is wel klein, maar als ik je zusje(s) was zou ik zeker eerst een gesprek met een (goede) gyn willen! En preventief gaan slikken B12, B11 en B6! (en laten testen op allerlei zaken o.a. homocysteine)
Ja, die tekst had ik al eens gelezen idd, daarom vond ik het al zo raar! Ik zal het tegen mijn zusjes zeggen. Weet jij of zij trouwens een hogere dosis foliumzuur moeten slikken, net als wij?
Daarom zou ik een verwijzing willen voor een gyn. De ha weet wellicht veel, maar is geen specialist he! Ik weet niet zeker of ze ook foliumzuur zouden moeten slikken, maar dat lijkt me eigenlijk wel. Het kan verder ook geen kwaad! En daarbij zou ik dan ook zeker B12 smelttabletten nemen! Kan ook geen kwaad!
Idd, ik zal het ze zeggen... Ik las net trouwens op dezelfde site dat kinderen die voor 16 weken zwangerschap sterven, niet worden gezien als zijnde doodgeboren, maar een miskraam zijn of een spontane abortus. En bedankt, nog een bevestiging dat men het echt niet snapt. Ook niet mensen die zich erin verdiepen Ik was zo dankbaar voor het dossier van het ziekenhuis, waarin stond: doodgeboorte/vroeggeboorte. Omdat het een bevestiging was dat er echt leven is geweest, een echt kindje. Maar zo wordt dat om mij heen niet gezien blijkbaar. Is het verwonderlijk dat ik de mensheid af en toe een beetje zat ben en mij een alien voel? Zo leer je echt mensen kennen hoor...
Klopt. Tot 16 weken is het inderdaad geen doodgeboorte. En tot 24 ben je niet verplicht je kindje aan te geven of te laten begraven/cremeren. Weet je lieve Vlinder, je kan je energie wel beter gebruiken. Mensen die dit soort dingen beslissen denk niet na, hebben geen empathie en hebben waarschijnlijk nooit iets dergelijks meegemaakt, zelf noch in de nabijheid.
Je hebt ook helemaal gelijk *adem in, adem uit* Het geeft me alleen zo'n rotgevoel, zo'n gevoel alsof mijn meisje er niet toe doet. En dat doet ze voor veel mensen helaas ook niet. Maar voor ons wel en dat is wat telt. Echter maakt het wel dat ik veel mensen van me afstoot, dat ik ze echt niet meer voor vol aan kan zien. Ruimt wel lekker op, geen oppervlakkige contacten meer
Herkenbaar Vlinder. Ook hier mensen die mijn meisjes naam amper nog noemen en niet aan haar geboorte/sterftedag denken. Dat maakt contacten een stuk oppervlakkiger en maakt dat ik er zelf in veel gevallen eigenlijk geen zin meer in heb.
Ik vind dat onbegrijpelijk hoor. Luna* hoort zo bij jullie en volgens mij benoem jij haar nog regelmatig irl? Of klap jij ook steeds meer dicht? Ik merkte dat mensen er op een gegeven moment niet op reageerden als ik er iets over zei, dus dat was snel over. Maar dat maakt idd dat ik andersom ook geen interesse meer in sommige mensen kan tonen. Of juist alleen heel oppervlakkig idd. Wat dat betreft is er nog heel veel winst te behalen als het op rouwbegeleiding en steun aan komt. Niet alleen bij overleden kindjes, maar ook bij het verliezen van andere dierbaren. Het leven gaat voor een ander vaak zo snel weer verder, terwijl je zelf stil blijft staan.
Weet je wat het is... Het is een cliche maar oh zo waar: in het begin krijg je veel steun en aandacht en na een tijdje vervaagt dat. Juist terwijl je er dan (nog steeds) zoveel behoefte aan hebt. Maar ik koester de mensen die nog wel aan haar denken, zij zijn me extra dierbaar geworden. Daarnaast heb ik er fijne mensen door leren kennen. Op de dag van de crematie zijn vriendinnen van mij zelfs naar een verjaardag gegaan en hebben een leuke avond gehad. Dat was voor mij een harde les
Ja, klopt helemaal. In het begin krijg je kaarten en bloemen en huilende mensen aan je deur die je sterkte komen wensen. En dat is dan zo hartverwarmend. Maar dat vervaagt idd en het moet na een paar maanden maar eens over zijn. Wat verdrietig dat je vriendinnen die avond naar een verjaardag gingen. Dat is idd heel hard Ik ben zelf ook blij met de contacten die ik erdoor heb opgedaan. Stuk voor stuk hele lieve mama's. Vind het eigenlijk best jammer dat ik d emeiden van LE (behalve jou dan ) niet meer spreek. Denk nog veel aan hen en hun engeltjes. Wat zitten wij trouwens pagina's vol te kwekken, de meiden gaan een boel bij te lezen hebben Sorry meiden!
Meiden bedankt voor de lieve woorden. Ik weet het gewoon even niet meer hoor... Aan de ene kant hoop ik echt op een wonder maar mijn gevoel zegt echt dat het mis is. Weet ook niet zo goed wat ik nu voel, denk dat de klap later nog wel komt. Heb wel zoiets van liever nu dan later in de zwangerschap. Ben ook heel bang dat ik ineens ga bloeden, aan de ene kant beter natuurlijk wnat dan komt het vanzelf maar ook een heel naar idee. Doet het veel pijn? (lichamelijk dan he) En een curratage, heeft iemand daar ervaring mee? Jeetje Lobi, vlinder hadden jullie niks te doen vandaag Wuppie geniet van de verjaardag van je dochter 3 jaar alweer. Ben blij om te lezen dat jij inmiddels de positieve kanten gaat zien van een wat groter leeftijdsverschil, want zo langzamerhand ga ook ik die richting op! Denice, wat een rotperiode. Zorgen om je broertje en het verdriet om Lanootje wat nu weer naar boven komt. Onbegrijpelijk dat het nu zo wordt afgehandeld.
Sanja, wat een rot situatie he... En tuurlijk zegt je gevoel nu dat het fout is, dat is zelfbescherming. ik hoop dat het puur de angst is die spreekt en dat de echo volgende week het tegendeel mag bewijzen!! Ik blijf heel hard duimen voor je!! En Sanje en Wuppie, ik begin ook steeds meer (gedwongen) het grotere leeftijdsverschil te idealiseren. Afstand doen van een droom van 2 kindjes snel achter elkaar is wel moeilijk vind ik. Maar zoals ik er nu voor sta, hoop ik dat het uberhaupt nog eens mag lukken... Enne...niks te doen. Heb de hele dag gewerkt