-mijn zeer opvliegende humeur.... -mn schoonvader die er vandaag WEER over begon dat het helemaal niet leuk is om van te voren te weten of het jongen of meisje is. Ja dat weet ik nou wel, mar als wij het wel leuk vinden dan vinden we het wel leuk, vinden we het niet leuk willen w ehet gewoon niet weten! dat hoef ik niet elke keer te horen! en dat schoonzus en zwager er voor kiezen om geslacht aan heel de fam bekend te maken moeten hun weten!
sowiso ga ik het dan niet tegen familie zeggen (als het lukt). Vind het zelf ook niet leuk om al te weten dat ik waarschijnlijk volgende week een neefje dr bij krijg vind verrassingen veel leuker
Zo, hier weer een ergenisje! Dat me schoonzus niet blij voor me kan zijn omdat het bij hun niet echt wil lukken! Snap dat het klote is, maar er kon helemaal niets vanaf!
ik heb het juist andersom mijn schoonzus vindt het niet leuk dat wij ook zwanger zijn! nou dat van de kassa kan ik wel begrijpen, vindt het zelf ook niet leuk als ze vragen of het een kadotje is terwijl je een hele mand vol hebt met spulletjes. verder dat mensen zeggen de laatste loodjes worden pas echt zwaar...
Ik vertelde mijn naaste oudere collega dat ik 7 weken zwanger was. Omdat ik kotsmisselijk ben, doodmoe en helemaal afwezig qua gedachten, maar wel heel blij. Het eerste wat ze zegt is: ik had een miskraam met 7 weken, 30 jaar geleden. En ze konden al zien dat het een jongetje was want de dokter heeft het kindje nog helemaal onderzocht en enorm veel bloed verloren en enz. BESPAAR ME DEZE GRUWELIJKE DETAILS, STOM WIJF! Sorry Kun je niet gewoon zeggen: gefeliciteerd.... Had ik mijn kop maar gehouden:x
Mijn nicht vindt het ook niet leuk dat ik zwanger ben, want ze is ouder en was eerder getrouwd, dus vond ze ook dat ze als eerste een kindje mocht krijgen. Ze heeft zelfs geprobeerd met me af te spreken dat zij eerst zwanger mocht raken en daarna ik pas! Helaas voor haar heeft zij clomide nodig en ik niet, dus was ik 3,5 maand eerder. Deze zwangerschap ben ik 6 dagen verder dan zij is, en ook dit keer is me dat niet in dankbaarheid afgenomen. Tis maar waar je je druk om maakt...
Pfff, echt waar!!! Dus als zij nooit zwanger had kunnen worden, had jij ook niet zwanger mogen worden...... Mijn schoonzusje had ook verwacht dat ze eerder zou zijn, alleen stelt zij haar prioriteiten nog steeds anders dan wij doen. Ik kreeg dus ook toen ik zwanger was de vraag of het wel gewenst was! Ja, duh!
wat ik erg vind, ben mijn zoontje verlore op 24 w en nu zeggen ze vaak naar het einde toe zal je het zwanger zijn wel zat zijn dit doet pijn ik hoop mijn dochter te kunnen uitdragen ( heb cervixinsufficientie en dit weten de mensen ) of deze keer komt het wel goed jaag u niet op ( dit weet je niet op voorhand als het goed komt) of vergeet uwe zoon toch en stop met treuren en wenen om hem ge belast uw dochter er nu al mee grrrrrrrrrrrr kan de mensen ****
heeel herkenbaar! Doe je zo je best eraf te komen en het lukt, ben je trots op en dan van die opmerkingen als: aach vroeger deden ze ook niet anders/moet kunnen toch etcetc. :x Verder vind ik HEEEL irritant: 'het zijn er toch geen twee?!' (al zeker 500x gehoord) en dat gevis naar de naam, heel irritant inderdaad!we houden het toch wel voor ons en neeee we zeggen ook niet of het een hollandse naam is of niet, hoeveel lettergrepen het heeft of met welke letter het begint!!
Niet zozeer een irritatie maar had vandaag wel ff iets van wat is dit nu weer We gingen vandaag boodschappen doen en een vrouw voor me draaide zich om. Begingt (zonder haar ooit gezien te hebben) meteen te reageren: Zo volgens mij zit jij al bijna tegen het einde aan hoelang moet je nog?? Dus ik toch maar verbaasd antwoorden ong. 8 weken. Zegt zei: ooohhh maar volgens mij is ie bij jou toch al echt aan het indalen je buik zit al behoorlijk laag Ik had echt zo iets van wat is dit nou
mannen die niet met hun tengels van mijn buik af kunnen blijven!! sla dan ook echt hun hand weg! ik zit toch ook niet aan iedereen zijn buik te voelen of wel soms! en die mensen die het nu al gaan vertellen hoe het moet en blabla....pfff rot op...kom ik zelf wel achter
Ik kan me voorstellen dat het het allerleukste is dat als de hele wereld super leuk reageert en heel blij voor je is als je zelf iets heel erg leuks overkomt. Maar ik snap je schoonzus ook. Ik weet hun verhaal, hun lijdensweg niet maar ik weet wel van mezelf dat ik ook niet zo goed ben in ''yeahjippiejeeee'' te reageren als weeeeeeeer iemand in ronde 1 zwanger is geraakt... Elke keer weer blij moeten zijn voor een ander, ook als er weer een poging is mislukt, of is afgebroken, of dat je lijf 1 grote gatenkaas van alle spuiten is, of wanneer je hormonaal compleet in disbalans ben van alle spuiten... Ik ben in 2006 gestopt met de pil en ben uiteindelijk - tegen alle verwachtingen in - toch nog, al is het wel met heel veel behandelingen en medicijnen, zwanger geworden. Eind 2010!!! Een kindje krijgen lijkt iets heel erg leuks en geweldigs en moois. Maar als het niet lukt, of niet eenvoudig lukt dan is het afschuwelijk om wéér te moeten aanhoren dat wéér iemand in ronde 1 zwanger is geworden. Niet dat je dan een ander het absoluut niet gunt. Absoluut niet. Ik vind het voor anderen altijd wel fijn dat zij de ellende weg/hel die ik heb moeten doorstaan bespaard is gebleven, maar pijn doet het wel, om te moeten horen dat wéér iemand wel zwanger is geworden. Helemaal in ronde 1... Het heeft dan ook niets met niet gunnen te maken, maar als je zelf zo veel pijn en verdriet hebt, dan is het soms verrekte moeilijk om het altijd maar leuk voor een ander te vinden als je eigen hart zo veel pijn doet... @ of het een cadeautje is: ik vind het zelf niet zo erg... Vind het zoooo leuk om dan EINDELIJK, na al die jaren te kunnen zeggen: nee hoor, het is voor mezelf *zwijmel* Waar ik me wel aan erger tijdens de zwangerschap: - wildvreemden die mij aanranden (oftewel de beruchte buikgraaiers) - andere zwangeren die klagen over kwaaltjes die niet bedreigend zijn voor de beeb. Ondanks dat ik nu zwanger ben, doet het me nog altijd even veel pijn als toen ik niet zwanger was en jarenlang aan het vechten was als ik mensen hoor klagen over lutteligheden... Ik ontarm elk kwaaltje met even veel liefde. Uiteraard snap ik ook wel dat je echt gek kunt worden van de misselijkheid ed, maar mijn gevoel zegt wel: we krijgen er zooooo iets moois voor terug!!! Ik word dan ook heel blij van mijn kwaaltjes *grijnzend Maartman opbellen om te zeggen dat ik zooo misselijk ben* *yeah ik heb maagzuur, dat is toch echt zwangerschapsgerelateerd?? met een dikke grijns er weer achteraan* *bekken doen pijn, yessssssssssss!! Dat komt door mn zwangerschap* En zo kan ik nog wel ff doorgaan, maar dat doe ik niet voordat het op klagen lijkt en dat is dus echt niet het geval. Hoe meer kwaaltjes, hoe meer ik me besef... IK BEN EINDELIJK ZWANGER!!
dat ik vandaag toch echt mijn trouwring hebben moeten afdoen, omdat ik opgezette vingers heb.... voelt zo raar zonder ring
Zal ik doen....zal ik het niet doen...Sorry, maar ik doe het wel: Dit topic is dus JUIST bedoeld om even lekker ongegeneerd te KLAGEN over zwanger zijn. Ik vind het fijn voor je dat je alle kwaaltjes omarmt omdat je eindelijk zwanger bent....maar IK doe dat NIET en daar is dit topic voor bedoelt. Zodat wij eindelijk eens kunnen klagen, omdat het @#$ al nergens anders kan omdat IK altijd rekening moet houden met mensen die niet zwanger kunnen raken = een ergernis. Sorry!!!!
Die onzekerheid op het laatste: Kindje gaat minder bewegen... Ow jaaa....die enge verhalen van vrouwen die 42 weken lang een levend kindje in hun buik hebben gehad en die bij de geboorte..... Tja...en die verhalen moeten mij natuurlijk NU verteld worden :x
Sorry, je hebt gelijk. Dit topic is niet een topic dat voor meisjes zoals ik bedoeld is. *zoeft weer weg*
Maar wel fijn voor je dat je na al die tijd WEL zwanger bent! Want des ondanks ik af en toe even flink kan klagen, ben ik er wel heel blij mee en gun ik het iedereen! Heb zelfs gister nog tegen manlief gezegd; kan me niet voorstellen hierna nooit meer zwanger te zijn