Heb een tijdje geleden een topic geopend dat ik het helemaal zat was. Sinds een hele week durf ik eindelijk te genieten en van de daken te schreeuwen hoe blij ik ben! Hij slaapt geweldig nu en ik kan hem gewoon op bed leggen zondar dt hij gaat huilen. Overdag leg ik hem in bed en gaat hij kletsen en valt dan lekker in slaap en in de avond ook en maakt dan nachten van 12 uur. Dit doet een moeder zo goed om een vrolijk kereltje te hebben. Deel hier je geluk als je rottige tijd hebt gehad en ook voor de mama's die nu in een rottige tijd zitten hoop geven dat het dus echt goed komt en je dus best veel aan kan als mama alleen besef je dat achteraf pas. Ik geniet nu zo van hem!
Nou fijn om te horen! Mocht het weer eens wat minder gaan, dan weet je dat het ook anders kan. Heerlijk he, als je idee hebt dat het allemaal weer een beetje normaal begint te lopen.
Erg fijn en lekker genieten!!! Hier ook rot tijd gehad en het begint nu steeds makkelijker/leuker te worden! Beetje bij beetje genieten.
fijn is dat he? heerlijk genieten hier hetzelfde hoor wij hebben een lastige start gehad, ons mannetje huilde de hele dag. heeft zelfs een weekje in het ziekenhuis moeten liggen maar hij word steeds makkelijker en rustiger. En bovenal hij lacht echt de hele dag en idd dat is pas genieten
Ja hier ook, hij gaat kletsend zijn naar bed, wordt kletsend wakker en klets in de box, kinderwagen werkelijk overal. Als hij me ziet dan tovert hij een brede smile
Hier ook een hoop geluk na een rottige tijd. Lisa had ook verborgen reflux en de medicijnen werkten niet genoeg. Overdag dag het wel redelijk, maar aan het eind van de middag begon ze te huilen en te weigeren te drinken en ze huilde de hele avond tot ze instortte van vermoeidheid. Dan sliep ze gelukkig meestal wel de nacht door. Toen werd ze met 10 weken ziek van een of ander virus en stopte ze met drinken. Dat was echt heel rot en het was heel moeilijk dat ze niet meer wilde/kon drinken en een sonde kreeg en een half jaar heeft gehad, maar wat knapte ze ervan op! En boven alle verwachtingen was ze met 8,5 maand al van de sonde af en begon het échte grote genieten (met een hoop onzekerheden die we bij Eva niet hadden). Maar ze heeft het zo goed opgepakt, je ziet en merkt helemaal niet meer dat ze een sonde heeft gehad eigenlijk. Op het moment dat Lisa niet lekker in haar vel zat, pijn had en zoveel huilde dacht ik ook altijd, het zal over en paar maanden wel beter gaan. Daar keek ik ook echt naar uit, ik vond het zo zwaar. Door de sonde kwam dat moment eerder dan verwacht, en hoe vervelend ik de sonde ook vond, het was ook een opluchting. Als ik nu terugkijk en zie hoe het nu met Lisa gaat, is het denk ik allemaal goed geweest hoe het is gegaan.
Wat een schatje, en wat fijn dat het nu zoveel beter gaat! Ik heb je topic destijds gevolgd en heb me nog wel eens afgevraagd hoe het nu met jullie zou zijn
TJA de eerste 4 maand zij nooit leuk zeggen ze he nou bij mij bij de 2e idd <maar de 1e was zo handig. geniet ervan