Hoi meiden Ik zat laatst nog op een borsten forum ,ivm een borstvergrotings wens,die ik 4 maart ben ondergaan,voel me vrouwelijk heerlijk. Maar nu... Wat. Ik had verwacht had over 2 of 4 jaar gaat het nu kriebelen bij mij en me mannetje dat we een kleine willen! We hebben het er alleen nog maar over en zijn hartstikke enthousiast Mijn vriend 23 en ik 25 We zijn uitgeraasd ,en hebben ons huisje net helemaal opgeknapt , en zijn zo gelukkig samen! Pas een jaar bij elkaar,maar het voelt zo ontzettend goed We willen eerst nog 1 keer samen op vakantie en als het dan nog steeds zo goed voelt stoppen met de pil( nuva ring) Nou ben ik echt een weegschaal weeg alles af,ik denk dat we er wel klaar voor zijn,maar.... Is het geen opwelling, zullen we er goed aan doen? Geen spijt krijgen bla bla bla... Wat moeilijk als je altijd twijfelt over alles Wie herkend dit? Liefs.
Ik ken het gevoel. Hier ongeveer hetzelfde. Zijn nu twee jaar bij elkaar en ons huis (nieuwbouw) zou rond oktober klaar moeten zijn. Dan moet het natuurlijk nog ingericht worden enzo maar dat komt goed. Nu hebben we echt besloten om er vanaf augustus voor te gaan. Nu we dat besloten hebben denk ik ook overal over na en komen er veel vragen naar boven we zijn 23 en 26.
hoi ik herken het ook heel goed we zijn nu al ruim 9 maanden bezig en af en toe heb ik nog steeds dat ik ineens denk oh straks ben ik een slechte moeder of kan ik het helemaal niet aan en ik heb van meerder meiden gehoord dat ze dat hebben dus misschien hou je dat ook wel
Ook augustus ! Spannend hè!? Zeker alles komt goed,zo is het hele leven hoe vaak hebben we ons vrouwen niet ergens druk over gemaakt en dat het achteraf weer mee viel ,of gewoon wel weer goed kwam?! Zit alleen maar op internet om alles te informeren enz. Lekker om hier met jullie er over te kunnen praten,want verder weet niemand het!
Precies , en meer dan je best kan je niet doen,en als je om je heen kijkt niemand heeft het geleerd ook onze ouders niet !
Hier ook een typische weegschaal. Maar hier juist de man die erg twijfelt en doordat hij altijd aan het twijfelen was, zijn wij vrij laat met de keuze voor kinderen. Wij zijn 30+ en er nu pas aan toe. Dat merkte ik ook meteen. Ik kan nu (bijna) nergens anders meer aan denken. Er zijn nog wel meer omstandigheden waarom we het nu juist wel willen (leeftijd is een hele belangrijke) maar we weten het nu allebei zeker. En dat is belangrijk.